Marcel Beerthuizen over ‘sportslagveld’

Beerthuizen was een van de drie gasten tijdens de Broadcast Media Society om vanuit zijn expertise de sportzomer te beschouwen. “Ik denk dat Albert Heijn knarsetandend zit te kijken naar de Jumbo-commercial, want die van hen is minder goed terwijl ze wel de officiële sponsor van de KNVB zijn en daar veel geld voor betalen. De KNVB probeert de rechten van zijn sponsor te beschermen, dat hoort ook zo, maar hier valt niets te claimen. Dat roept alleen maar medelijden op en dat is voor beide partijen niet goed, maar wel voor Jumbo.”

Albert Heijn vond dat inmiddels zelf kennelijk ook, want het counterde sterk terug met een spot waarin alle oranje premiums van de concurrentie worden getoond. Beerthuizen gaat verder in op de verschillen tussen EK voetbal en Olympische Spelen en de rol van social media. En wat vindt hij eigenlijk zelf de beste campagnes?

Bericht delen

Broadcast Media Society – De Sportzomer (recap)

Onder de vakkundige leiding van ESPN-sportpresentator Milan van Dongen ging sportmarketeer Marcel Beerthuizen in op het duel tussen Jumbo en Albert Heijn: “Oranjekoorts kun je niet claimen.” René Delwel, CEO United, was openhartig over de planmatige uitdagingen tussen Amsterdam, Parijs en Tokio: “Mensen hebben we niet op voorraad.” En NOS-sportpresentator Jeroen Stekelenburg ging nader in op zijn interviews met spelers en de bondscoach: “What you see, is what you get.”

Bekijk de recap en complete BMS-sessie hieronder:

Bericht delen

Hoe kleurenblind is Hilversum?

Op het podium zitten Madeleijn van den Nieuwenhuizen (mediacriticus, rechtshistoricus en bekend van de Instagram-accounts Zeikschrift en Directiekamers van Nederland), Bouchra Talidi (directeur-eigenaar van INCLUSIONCY), Giselle van Cann (plaatsvervangend hoofdredacteur NOS Nieuws) en Guilly Koster (auteur en medeoprichter Omroep X).

Makkinga trapt af met Van den Nieuwenhuizen, die precies een jaar eerder haar Mediarede over diversiteit en inclusie heeft uitgesproken aan de vooravond van Dutch Media Week 2019. “Er is relatief veel aan het veranderen, er wordt proactief nagedacht om het beter te doen en inclusiever te zijn. Maar er valt nog veel winst te behalen. Ik vond het bijvoorbeeld bizar en ongemakkelijk dat ik twee weken lang plat werd gebeld om Black Lives Matter te duiden. Dat is niet mijn expertise en ik ben daarvoor niet de aangewezen stem. Witheid wordt geassocieerd met de neutrale standaard en met die redenering heb ik wel een probleem.”

“Je kunt je ook afvragen: in hoeverre dient de dynamiek van de journalistiek een afspiegeling te zijn van de samenleving? Heeft NRC een soortgelijke publieke verantwoordelijkheid als het Limburgs Dagblad? Moet de NPO van ons belastinggeld representatiever zijn dan een commerciële omroep en wat is dat dan precies? Wat mij betreft gaan die vragen hand in hand met hoe het er bijvoorbeeld in sollicitatieprocedures bij machtsfuncties aan toe gaat. Aan de top zijn mensen van kleur er vaak al uitgefilterd, omdat ze in een veel eerder stadium reeds achter beginnen te lopen.”

Lege stoel
Er staat ook een lege stoel naast het podium opgesteld, die de gevoeligheid van deze talkshow en de afwezigheid van een aantal mensen, op sleutelposities binnen de publieke omroep verantwoordelijk voor diversiteit, symboliseert. NPO’s directeur Video Frans Klein maakt dat gemis aan het eind vanuit de zaal overigens goed. Giselle van Cann (NOS): “Het is ook gewoon een moeilijk gesprek.” Bouchra Talidi: “Wat ook meespeelt, is dat organisaties wel het een en ander doen, maar tegelijkertijd verlegen zijn en zich afvragen: doe ik wel voldoende? Als je dan de aanval zoekt, kan dat afschrikken.”

Guilly Koster en Giselle van Cann

Van Cann: “Je moet je ook realiseren: journalistiek kent heel veel vormen. Een vrouwenblad is iets anders dan een krant, is iets anders dan een dagelijkse actualiteitenrubriek of journaal. Ik denk dat er voor al die verschillende vormen niet één oplossing is. Voor mij is helder dat de Telegraaf niet hetzelfde diversiteitsbeleid hoeft te hebben als de NOS. Het is een no brainer dat wij inclusiever moeten zijn en mensen zich kunnen herkennen. En langzaam bewegen we in de goede richting. Maar zo ingewikkeld als het gesprek in de samenleving is, zo ingewikkeld is het ook bij de NOS. Diversiteit is voor ons niet alleen representativiteit op afkomst of sekse, maar ook op politieke of culturele achtergrond.”

Ideale schoonzoon
Guilly Koster: “Ik ben blij dat je dat noemt, want het is mij opgevallen dat ik nog nooit een zwarte man het nieuws heb zien lezen. Ik smacht ook naar een ideale schoonzoon. En Nederland zit bomvol Humberto Tan’s hoor!” Van Cann: “Ik snap dat en ik neem de handschoen op.”

En over de veelbesproken Divibokaal: “De ene helft van de mensen van kleur die bij ons werken, vond dat een goed idee en de andere helft niet. Wat ik graag wil, is de ruimte om onorthodoxe dingen te doen. Beoordeel me nou op het resultaat daarvan. En in dit geval heeft het wel degelijk positief effect gehad. Maar ook als er geen ophef over was ontstaan, zouden we zijn gestopt met de Divibokaal omdat het gewoon wel klaar en uitgewerkt was.”

Gaan quota uiteindelijk helpen, vraagt Makkinga zich af. Talidi: “Die zijn het ultieme redmiddel. Wat me bij de meeste organisaties opvalt, is dat ze dit onderwerp niet gestructureerd aanpakken. Ik zeg altijd: weet waar je staat en waar je naartoe wilt. Dan gaat het ook over inclusief leiderschap, iemand die zijn eigen vooroordelen goed kent en opstaat als er iets speelt, zijn mond opentrekt. Daarin lopen we achter. Er mist coördinatie en transparantie, omroepen moeten gezamenlijk optrekken. Wanneer zijn we tevreden met z’n allen? Die vraag wordt nooit gesteld.”

Van Cann: “Maar is het antwoord op die vraag niet voor iedereen verschillend? Voor de NOS ligt dat anders dan voor bijvoorbeeld KRO-NCRV. Ik ben vorig jaar bij de BBC geweest en ja, het helpt enorm dat ze daar expliciet zijn over doelen en de CEO voorop gaat. Maar als je door gaat vragen, hebben ze daar precies dezelfde discussies en problemen op de werkvloer als hier in Hilversum. Ik ben uiteindelijk best positief over de veranderingen die gaande zijn en bij ons op de redactie in de mindset tot stand zijn gebracht.”

Niets gebeurd
Koster heeft “minder vertrouwen in dat proces.” Hij was een van de eerste zwarte presentatoren op televisie, maar zoals hij zegt in de getoonde video over zijn carrière: “Je moet gewoon beoordeeld worden op wat je kan en wie je bent. Ik wil niet geaccepteerd worden in het publieke bestel omdát ik zwart ben, maar om mijn daadwerkelijke bijdrage.”

De medeoprichter van Omroep X schiet in de lach na het zien van het filmpje. “Dat is minstens dertig jaar geleden en toen dacht ik ook: het gaat veranderen! Maar er is geen bal gebeurd, echt niets. En het gaat niet om mij, maar ik ben bang dat straks tegen mijn kleinkinderen, die dezelfde kleur hebben als ik, precies hetzelfde wordt gezegd. Het komt niet goed als we geen adequate maatregelen nemen! Ik ben heel geduldig geweest, maar nu zover dat ik ook voor quota ben.”

Bouchra Talidi: “Dat is goed, maar zorg dan ook dat er sancties zijn. Ik zou dan ook de politiek willen oproepen: stel Kamervragen! Als het pijn doet in de portemonnee, gaat iedereen bewegen. Dat kunnen wij voor elkaar krijgen.” Koster, lachend: “Er is alleen een klein probleem: er zijn ook geen zwarte politici!”

Frans Klein reageert uit de zaal: “Ik weet niet of ik meer of minder hoopvol ben, maar ik heb wel het gevoel dat we met een enorm mechanisme te maken hebben in Hilversum dat we op dit moment niet goed weten te doorbreken. We hebben hier veertig à vijftig leidinggevenden bij elkaar en van hen heeft er niet één een niet-westerse culturele achtergrond. Ik vind dat veelzeggend en we hebben dus nog heel veel werk te doen. We reflecteren nu waar we wonen, het witte Gooi, en ook vanuit de politiek komen geen prikkels: jullie móeten veranderen.”

Bron: BM

Bericht delen

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (38)

Twee weken geleden schreef ik over de online sessie van Broadcast Media Society, waar ik het als ‘inbeller’ aan de stok kreeg met Georgette Schlick, de CEO van Fremantle Nederland. We hadden op zijn zachtst gezegd een meningsverschilletje over de tarieven van ZZP’ers in de mediawereld.

Schlick zei dat door de crisis budgetten zwaar onder druk staan, er de komende jaren veel minder programma’s geproduceerd worden, dat daarom iedereen water bij de wijn zou moeten doen en er alleen nog werk voor freelancers zou zijn als die bereid waren om flink met hun tarieven te zakken. Ze noemde daarbij een percentage van twintig procent. Ik viel van mijn stoel en schreef uiteindelijk, na een week piekeren, een verhaal waarin ik mijn teleurstelling en ongenoegen niet onder stoelen of banken stak.

Dat werd door velen in ons wereldje gelezen en leidde met name onder ZZP’ers tot grote ergernis. Al een dag later stond Georgette Schlick op mijn voicemail. Zo had ze het nooit bedoeld. Ze nodigde mij uit voor een kop koffie, zodat ik kon uitleggen waarom het volgens mij niet mogelijk is om met de tarieven van freelance cameramensen te zakken en dan zou zij uitleggen waar de grote producenten op dit moment mee worstelen. Die uitnodiging heb ik uiteraard met twee handen aangegrepen.

De vorige week maandag spraken we elkaar in Amsterdam. Ik had me super goed voorbereid. Niet vaak heb ik mijn eigen boekhouding zo gedetailleerd bestudeerd. Ook heb ik uitgebreid overlegd met een grote groep collega freelancers en ik heb gesproken met zeer ervaren cameramensen die in vaste dienst zijn. Ik had boekhouders gesproken, uitgezocht wat de winst van RTL in 2019 was en ik wist wat een freelance tegelzetter, stukadoor en automonteur verdienen.

Een groot deel van die bagage bleek overbodig. Om te beginnen bood Georgette Schlick uitgebreid haar verontschuldigingen aan voor de uitspraken die ze had gedaan bij de Broadcast Media Society en dan met name de door haar genoemde 20% tariefdaling. Ze begreep zelf ook wel dat dit niet realistisch is en legde uit dat haar opmerking voortkwam uit frustratie, die zij zelf ervaart door de enorme druk die door de zenders momenteel op de programmabudgetten wordt gelegd. Deze budgetten zakken dus wel degelijk met 20%.

Omroepen zeggen dat ze door tegenvallende reclame-inkomsten genoodzaakt zijn om fors te bezuinigen op alle budgetten van producties. Daarnaast zijn er allerlei coronamaatregelen die extra geld kosten, wat niet of slechts gedeeltelijk wordt vergoed. Ook lopen de producenten grote financiële risico’s, omdat door deze pandemie veroorzaakte schade door geen enkele verzekering wordt gedekt. Dat alles nam niet weg dat ze oprecht spijt had van haar veel te koele reactie op mijn hulpvraag namens alle gedupeerde freelancers.

Alleen was ik niet gekomen voor excuses. Ik wilde heel graag uitleggen hoeveel (of juist weinig) een freelance cameraman aan het eind van alle afrekeningen overhoudt aan een dag filmen. Dat de tarieven voor freelancers aan de facilitaire kant van onze branche al tien jaar lang hetzelfde zijn. Iedere keer als we er net een beetje bij hebben gesnoept moet het er vervolgens weer om een of andere reden vanaf. Soms direct, vaak indirect. Aan de andere kant blijven de kosten stijgen. Onder de streep verdienen we dus ieder jaar iets minder. Ik in ieder geval wel. En dan ben ik nog iemand die vaak te horen krijgt dat ik ten opzichte van veel collega’s een dure jongen ben.

Ik had een heel mooi overzicht bij me met daarop het aantal dagen dat ik vorig jaar heb gewerkt, het aantal weekenden (35!), het aantal verschillende opdrachtgevers, de facturabele uren, mijn omzet, de bedrijfskosten, de kosten voor pensioen en mijn AOV, de belastingen en wat er dan onder de streep overblijft voor mij en de drie aandeelhouders bij mij thuis. Het is een beetje appels en peren vergelijken, maar dat komt aardig in de buurt bij het netto salaris van een ervaren cameraman die in vaste dienst is bij NEP. Of in ieder geval wat ik daar zelf elf jaar geleden nog verdiende.

Ik heb in zekere zin mijn vrijheden en in ieder geval geen baas waar ik naar moet luisteren, maar het leven van een freelance cameraman is zeker geen vetpot. Voor het bedrijfsrisico dat ik loop krijg ik niks. Het is niet eenvoudig om een buffer (die ik na deze crisis opnieuw moet aanvullen) op te bouwen. Dus in mijn ogen is het onmogelijk om nog te snijden in de tarieven van freelance cameramensen en al helemaal niet in de tarieven van geluidsmensen die sowieso al substantieel minder krijgen. Als je daar in snijdt is het voor die jongens veel lucratiever om een brommertje aan te schaffen en pizza’s te gaan bezorgen. De problemen van RTL, de NPO en alle producenten kunnen wij niet oplossen door weer een beetje water bij de wijn te doen.

Georgette Schlick was het met mij eens. Vervolgens hebben we samen zitten brainstormen hoe we dan de aankomende financiële crisis in Omroepland te lijf moeten gaan. We deelden samen de visie dat er waarschijnlijk minder geproduceerd zal gaan worden, omdat er minder geld in de markt is. En dat wat geproduceerd wordt zal voor een substantieel lager budget gemaakt moeten worden. Als we niet willen dat de makers (daaronder verstaan we dan ook de facilitaire spelers) daarvan de dupe worden, dan zullen we moeten kijken hoe we nog efficiënter kunnen produceren. Wellicht moeten we met andere technieken gaan werken en waarschijnlijk ook met minder mensen.

Ik vrees dat onze sector gaat afslanken, dat bedrijven kleiner worden en dan blijven er uiteindelijk ook minder freelancers over, maar we moeten er wel voor zorgen dat de mensen die overblijven er ook van kunnen leven. Ervaren, creatieve en innovatieve krachten wil je binnenboord houden, maar dat zijn ook de mensen die als eerste iets anders gaan doen als je blijft rommelen aan hun dagprijzen. Dus moeten we in onze hele sector stoppen met het telkens weer uitknijpen van mensen. Dat geldt overigens niet alleen voor de freelancers, maar ook voor het personeel dat bij facilitaire bedrijven in vaste dienst werkt.

We kwamen samen tot de conclusie dat dit wel makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik heb als freelancer last van collega’s die niet verzekerd zijn, geen pensioentje opbouwen en dus eerder kunnen zakken met hun dagprijs dan ik. Hetzelfde geldt voor grote producenten als Fremantle. Zij kunnen ook niet oneindig zakken met hun tarieven. De kleinere producenten feitelijk ook niet, maar uit noodzaak doen ze dat wel, met alle gevolgen voor de facilitaire partijen van dien. En door alle concurrentie is het natuurlijk voor opdrachtgevers op alle niveaus interessant om mensen en bedrijven tegen elkaar uit te blijven spelen.

Juist daarom is het zo ontzettend belangrijk dat we met elkaar spreken. Het gesprek met Georgette Schlick was buitengewoon prettig, verhelderend en in mijn ogen super nuttig. We moeten elkaar blijven vertellen hoe ons speelveld in elkaar steekt. Niet alleen op managementniveau, maar ook af en toe van beneden naar boven.

Ik was heel blij met de uitnodiging. Natuurlijk zal onze wereld nu niet op slag veranderen en zal het ook niet zo zijn dat Fremantle of een van de andere grote producenten alle cameramensen gaat bellen met de mededeling dat ze vrolijk wat meer mogen factureren, maar ik weet zeker dat Georgette Schlick door dit gesprek anders naar de situatie van de freelancers kijkt. Dat zie ik als grote winst. Onze fittie is zeker niet voor niks geweest.

Jan Rein Hettinga

Lees hier de eerdere edities

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (37)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (36)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (35)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (34)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (33)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (32)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (31)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (30)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (29)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (28)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (27)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (26)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (25)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (24)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (23)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (22)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (21)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (20)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (19)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (18)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (17)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (16)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (15)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (14)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (13)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (12)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (11)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (10)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (9)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (8)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (7)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (6)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (5)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (4)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (3)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (2)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (1)

Bericht delen

Round up: de Broadcast Media Society in 3 minuten

Bron: BM

Bericht delen

Terugkijken: BMS met 9 mediatoppers

Bron: BM

Bericht delen

Live stream met 9 mediatoppers op 11 juni

Daarom wordt donderdag 11 juni, in Beeld en Geluid, bij uitstek dé plek voor een onafhankelijk gesprek over media, een uitgebreide online Broadcast Media Society-sessie georganiseerd onder leiding van Roos Moggré. Deze bijeenkomst vanaf 13.30 uur kan worden gevolgd via een live stream. Meld je hier aan. Voor de gelegenheid en om de interactie op afstand te bevorderen, levert MHB Event Facilities uit Bolsward het speciale LED-scherm dat ook voor BNNVARA’s zaterdagavondshow Even tot hier wordt gebruikt.

Tijdens en na het plenaire gedeelte is gelegenheid tot het stellen van vragen en zullen vanaf 14.30 uur drie parallelsessies plaatsvinden om in kleine kring verder na te praten en te discussiëren. Overkoepelend thema is ‘produceren in tijden van corona’ en de volgende mediatoppers doen mee:

Suzanne Kunzeler (NPO), René Delwel (United), Boudewijn Beusmans (EndemolShine)
Robert Kievit (BNNVARA), Ralf van Vegten (NEP), Karin de Groot (ITV Studios)
Paul Römer (Talpa Network), Paul Chamalaun (Chain), Georgette Schlick (FremantleMedia NL)

Een link naar de live stream is hier.

Bron: BM

Bericht delen

Broadcast Media Society in teken van bouwen

Frans Klein van de NPO gaat met plezier bouwen aan de nieuwe late avond op NPO 1, waar vijf presentatieduo’s het stokje zullen overnemen van Eva Jinek. “We gaan iets nieuws doen”, zei hij met een knipoog naar het verleden. “Dit is onontgonnen terrein voor ons, maar de publieke omroep is er om onontgonnen terrein te verkennen. Al moet ik toegeven dat ik soms tobberig ben of het gaat lukken.”

bmszaal564

Op de dag dat Jeroen Pauw Omroepman werd, maakte de laureaat ook bekend te zullen stoppen als presentator van zijn late night-programma. Het wordt tijd voor andere zaken, vindt Pauw. “Ik ben vooral blij dat Jeroen behouden blijft voor de NPO”, reageerde Klein. “Hij gaat het nieuwe programma op de late avond produceren en zal later in het jaar ook als presentator terugkeren bij een van de duo’s.” Dat laatste werd overigens door Pauw zelf ontkend. “Dat moeten Frans en ik nog maar eens bespreken bij een glas wijn.”

Marco Louwerens: “Of we volgend jaar RTL verslaan? Nee, dat is onmogelijk.”

Marco Louwerens bouwt aan de zenders bij Talpa en daarbij heeft hij zich voorgenomen een deemoedige houding aan te nemen. “We hebben nog een lange weg te gaan en proberen stapje voor stapje onze zenders te verbeteren. Daar zijn we best tevreden over. Of we volgend jaar RTL verslaan? Nee, dat is onmogelijk.”

John de Mol bemoeit zich nog steeds met ieder detail van een programma (“Hij is nu eenmaal producent in hart en nieren”), maar met de schema’s van de zenders houdt hij zich niet meer bezig, zegt Louwerens. “Erland Galjaard en ik wilden vrijheid en John heeft ons die ook gegeven. Hij vindt zenderbouwen vreselijk, snapt het ook niet. Dan ziet hij al die vakjes staan en zegt: doen jullie het maar.”

bms2 564

Ook Peter van der Vorst zegt het fijn te vinden dat hij kan bouwen aan de RTL-zenders, al gaat een groot deel van zijn tijd naar het oplossen van het Villa-debacle. “Het is soms zwaar, dat geef ik toe. Maar ik vind het wel leuk. Bij zo’n baan hoort het nou eenmaal dat er weken tussen zitten die niet zo gemakkelijk zijn.”

Marco de Ruiter kan met Disney+ gaan bouwen aan een on demand-platform dat de concurrentie aankan met Netflix, al was hij de eerste om die strijd te relativeren. “Netflix is al jaren bezig en wij zijn net begonnen.”

Van Erven Dorens vroeg De Ruiter of het met al die grote buitenlandse spelers niet tijd wordt om de Nederlandse creatieve industrie beter te beschermen. De Ruiter: “Er wordt altijd gedaan of er een groot buitenlands spook op ons afkomt, maar ik denk dat de Nederlandse consument dat helemaal niet op die manier bekijkt. We gaan de komende tijd wel kennismaken met Nederlandse producenten, maar voorlopig is er nog geen ruimte voor lokale producties.”

FOX Sports wordt ESPN
Nu de overname van 21st Century Fox door The Walt Disney Company begin dit jaar zijn ook de Nederlandse zenders van Fox in handen gekomen van Disney. Volgens Disney’s Country Manager Marco de Ruiter is het een kwestie van tijd voordat FOX Sports de naam verandert in ESPN, analoog aan de Disney-sportzenders. “Dat het gaat gebeuren, is een zekerheid. We hebben alleen geen haast hiermee. We wachten op een geschikt moment.”

Bron: BM

Bericht delen

Point of View: Prijsafspraken

De partijen aan tafel waren het zat om telkens door opdrachtgevers tegen elkaar uitgespeeld te worden en besloten om iets te doen wat hoogst ongebruikelijk en zelfs illegaal was. Ze maakten daar in Meerkerk stiekem prijsafspraken met elkaar. Er werd een minimum bedrag voor apparatuur bepaald en een tarief voor de camera- en geluidsmensen.

Niemand zou onder de afgesproken bodemprijzen zakken met zijn offerte. Zo kon het alleen nog gaan over kwaliteit en de te leveren service. Tenminste, dat dachten ze. Al op de weg terug naar Hilversum greep een van de aanwezigen zijn Nokia om de producent een aanbod te doen dat ver onder de afgesproken tarieven lag. Een paar weken later tekende zijn firma het contract en hadden de andere partijen het nakijken. Moord en brand schreeuwen konden ze niet, want die prijsafspraken waren officieel natuurlijk nooit gemaakt.

Het zijn ook de
mensen op de
werkvloer die nu
telkens weer een
deel van de rekening
gepresenteerd krijgen

Inmiddels is deze zaak waarschijnlijk wel verjaard en de boosdoener allang failliet, maar ik moest aan dit verhaal denken toen ik een paar maanden geleden in dit blad las dat de managers van onze twee grootste facilitaire bedrijven meer zouden willen samenwerken. Tijdens de Broadcast Media Society schijnen de heren Delwel van United en Van Vegten van NEP eensgezind gezegd te hebben dat het niet helpt als hun facilitaire bedrijven tegen elkaar worden uitgespeeld om de laagste offerte. Partijen zouden elkaar meer moeten vinden op basis van gezonde marktverhoudingen. Samenwerking in de sector leidt tot betere resultaten voor ons allemaal.

Ik ben het daar roerend mee eens, want het zijn uiteindelijk ook de mensen op de werkvloer die nu telkens weer een deel van de rekening gepresenteerd krijgen. Salarissen kunnen nooit omhoog en freelancetarieven staan altijd onder druk. Moordende concurrentie helpt inderdaad niet. Toch vrees ik dat het maken van afspraken een utopie is. Ik geloof er niks van dat NEP en United echt kunnen of willen samenwerken. Die mooie woorden waren voor de bühne. De facilitaire markt zal de komende jaren alleen maar harder worden. Producenten en omroepen spinnen op korte termijn garen bij stuntprijzen en een keiharde strijd tussen de verschillende firma’s, maar op de langere termijn zijn er geen winnaars.

Middelgrote bedrijven sneuvelen of worden overgenomen. We houden een paar hele grote (buitenlandse) partijen over, waarvan de meeste opdrachtgevers afhankelijk zullen zijn dankzij grote datacenters en technieken die je niet meer zomaar kunt loskoppelen. Of dat een goede ontwikkeling is, weet ik niet. We zullen zien.

Toch zou het wel mooi zijn als de grote bazen van alle facilitaire bedrijven weer eens op een open en eerlijke manier met elkaar van gedachten wisselen over gezondere marktverhoudingen, een eerlijker speelveld en betere resultaten voor ons allemaal. Hoe mooi zou het zijn als er eindelijk toch eens een branche CAO voor vaste medewerkers komt.

Ik word helemaal gek van geluk als er goede afspraken komen over serieuze dagprijzen voor freelancers en als we niet meer morrelen aan een overurentoeslag die eigenlijk voor iedereen in ons wereldje 150% zou moeten zijn. Dat bij elkaar zou een aardige basis kunnen zijn voor gezondere marktverhoudingen. Pas als we allemaal stoppen met elkaar naar de bodem van de put te beconcurreren, krijgen we een eerlijker speelveld.

Dus mannen, terug naar historische grond! Ergens langs de A27 bij Meerkerk. En o wee als iemand na afloop naar zijn Nokia grijpt…

Jan Rein Hettinga

Bericht delen