Streaming, solidariteit en de wanhopige zoektocht naar samenwerking

Het valt niet altijd mee om woordvoerder en vertegenwoordiger van vakbroeders te zijn, zeker niet als dat zo’n uiteenlopende verzameling mensen betreft als de film- en televisieproducenten. Arie Landsmeer, directeur van de Nederlandse Content Producenten (NCP), had zich begin 2020 in Het Financieele Dagblad laten ontvallen dat de vraag naar content vanuit Netflix en andere streamingdiensten stijgt, maar dat producenten daar nauwelijks van profiteren.

‘Consumenten zijn bereid om steeds meer te betalen, maar dat druppelt niet door naar het begin van de keten,’ zei hij in een interview. ‘Het blijft ergens tussenin hangen. Voor ons is het een vraag waar het geld allemaal blijft.’ Op de vraag of hij dat anderhalf jaar later nog steeds zo ziet, zei Landsmeer: “De consument besteedt steeds meer aan content. Dat doen ze door middel van hogere kabeltarieven en ze sluiten meer abonnementen af. Als de waardeketen gezond zou zijn, zou dat moeten leiden tot hogere marges voor de producenten of tot meer producenten. En dat zie ik op dit moment niet. In Nederland denken we nog steeds dat alles heel goedkoop moet en kan. We zijn inderdaad erg inventief in goedkoop produceren, maar als het gaat om het maken van hoge kwaliteit, zoals in de Nordics al enkele jaren gebeurt, dan zijn we nog wat huiverig om echt te investeren.”

Meer geld
Georgette Schlick, CEO van Fremantle Nederland en België, was het daar nadrukkelijk niet mee eens. “Ik merk dat juist de streamingdiensten er steeds meer voor open staan om de discussie over de hoogte van de budgetten aan te gaan. Het gaat ook steeds meer over kwaliteit en minder over kwantiteit. De traditionele broadcasters zitten weliswaar in de situatie dat er beter op de budgetten moet worden gelet, maar bij de streamingdiensten is juist veel mogelijk. Ik zie wel degelijk dat er meer geld beschikbaar komt om de kwaliteit te verhogen.”

Landsmeer: “Als onze budgetten
vergelijkbaar worden met wat ze
in de noordelijke landen van Europa
uitgeven, dan zijn wij tot gelijk-
waardige producties in staat”

Landsmeer: “Wij hebben op dit moment niet de kracht zoals de Nordics die hebben, dat zou moeten gaan ontstaan. Maar wat ik hoor van producenten, is dat er op dit moment nog veel wordt beknibbeld op producties. Op het schrijven van scenario’s, bijvoorbeeld. Als onze budgetten vergelijkbaar worden met wat ze in de noordelijke landen van Europa uitgeven, dan zijn wij tot gelijkwaardige producties in staat. Ik hoor ook vaak dat het aan de Nederlandse taal ligt, of dat we niet kunnen schrijven. Ik hoop dat dát niet waar is, maar dat er hogere budgetten komen en dat die wereldwijde hit een keer tot stand komt.”

Lokale content
De discussie ontstond naar aanleiding van de stelling dat er weliswaar veel geld vloeit naar de streamingdiensten, maar dat die onvoldoende bijdragen aan de hele productie- en distributieketen. Netflix, dat wereldwijd inmiddels 195 miljoen klanten heeft, maar nog steeds weigert te vertellen hoeveel dat er in Nederland zijn, begint meer lokaal te produceren, ook omdat de vraag naar Nederlandstalige producties groot is. Een mooi voorbeeld van zo’n lokaal product is het Vlaams-Nederlandse Undercover, dat volgens Janey van Ierland, bij Netflix director Content Acquisitions voor de Benelux en de Nordics, toch bepaald geen goedkope serie was.

Het succes ervan bewijst wel de mogelijkheden van lokale content. Netflix is echter een relatief jonge speler op de markt, aldus Van Ierland, dus het duurt even voordat de investeringen zichtbaar worden op het scherm. “Dit jaar brengen we vier ‘original’ Netflix-speelfilms uit, dat komt boven op de Nederlandse films die via het Filmfonds of de publieke omroep tot stand komen. Dat is toch niet niks. Feit is vooralsnog wel dat Nederlandse producties niet zo goed ‘reizen’; internationaal doen die niet zo veel, ook door factoren als production value. Als Nederlandse producties het beter doen in het buitenland, dan gaan de budgetten ook omhoog.”

Om niet te verzanden in een discussie over wat de kip en het ei is in dit verhaal, voegde ze eraan toe dat Netflix op dit moment bezig is ‘om te kijken of de budgetten kunnen worden verhoogd’. “Dan zullen we zien wat dat oplevert. Over twee jaar kan dit gesprek heel anders verlopen.”

Van Ierland: “Als Nederlandse
producties het beter doen in
het buitenland, dan gaan de
budgetten ook omhoog”

Geld zou überhaupt het probleem niet hoeven zijn in de sector, opperde Taco Jelgersma, adviseur en ondernemer in communicatie, media en telecom, vanuit de zaal. Er blijft gewoon te veel hangen bij distributeurs als KPN en Ziggo. “Dit jaar keert Ziggo weer 600 miljoen aan aandeelhouders uit, die bedrijven maken grote winsten. Dat is geld dat ook in de keten zou kunnen achterblijven.” Bram Tijdhof, director regulatory, policy and public affairs bij VodafoneZiggo, vond dat onzin. “Vroeger werden we betaald om zenders door te geven, tegenwoordig moeten wij zelf betalen om de content te mogen uitzenden. Dat is geld dat naar de zenders gaat, dat gaat dus direct terug de sector in.”

BMS

Niet ingediend
De overheid was van zins de mediasector een helpende hand toe te steken, maar bij gebrek aan missionair kabinet is het wetsvoorstel voor een investeringsverplichting in Nederland van 6% nog steeds niet ingediend. Een dergelijke marktinterventie is enigszins atypisch voor dit kabinet, dat zich toch niet de grootste vriend van de media heeft getoond, maar het doel ervan was wel, aldus Youssef Louakili, de nieuwe directeur Media en Creatieve Industrie op het ministerie van OCW, om te waarborgen dat er ook in de toekomst in Nederland mooie producties kunnen worden gemaakt.

“Er zit genoeg potentie in de Nederlandse media-industrie om mooie dingen te maken. Het is in het belang van iedereen dat er goede Nederlandse content is en blijft, ook in internationaal opzicht.” Om de industrie vooruit te helpen, valt er dan ook veel te winnen bij samenwerking tussen publieke en commerciële omroepen, zenders en platforms, maar er loopt nog steeds een muur dwars door het Hilversumse medialandschap. Met de ‘Tafel van Slob’, officieel de ‘Samenwerkingsagenda Nederlandse Mediasector’, werd een dappere poging gedaan, maar dat initiatief lijkt een roemloze dood te sterven.

Geprobeerd
Het idee was mooi: met de grote partijen – De Persgroep, KPN, Mediahuis, NOS, NPO, RTL Nederland, Talpa Network, VodafoneZiggo en het ministerie van OCW – verkennen op welke manieren kan worden samengewerkt om, bijvoorbeeld, het media-aanbod beter te bundelen en breder beschikbaar te maken. Pim Schmitz, CEO van Talpa Network, was hard in zijn oordeel: “Het gaat niet gebeuren. Vanuit Talpa hebben we het twee jaar echt geprobeerd. We waren bereid over onze eigen schaduw heen te stappen, want we zagen welke voordelen samenwerking kan opleveren, maar als puntje bij paaltje komt, kiest iedereen toch voor zijn eigen toko. Er is helemaal niets uitgekomen, ik geloof er niet meer in.”

Schmitz: “Er is helemaal
niets uitgekomen, ik
geloof er niet meer in”

Mezen Dannawi, manager NPO Start/Plus, was optimistischer. Als de NPO zijn taak goed kan uitvoeren – simpel gezegd: met een breed aanbod iedereen in Nederland van publieke waarde voorzien – dan is de deur altijd open voor samenwerking, zoals dat nu al succesvol gebeurt met Ziggo, met KPN en ook met Talpa in NLZiet. “Ik vind de conclusie voorbarig dat het is mislukt, maar er is natuurlijk wel onderscheid tussen publiek en commercieel. Wij hebben met meer regels te maken, dus het duurt wellicht langer voordat iets bij ons tot stand komt.”

Diamonds
Niettemin wordt samenwerking met de publieke omroep door veel commerciële partijen als uiterst moeizaam ervaren – als het al lukt. Netflix werkt in vrijwel alle landen prima samen met publieke omroepen, maar in Nederland wil het maar niet lukken. In België wel: daar hebben het publieke net Eén en Netflix de handen ineengeslagen voor Diamonds, een misdaad- en dramareeks die zich afspeelt in het Diamantkwartier in Antwerpen.

Eerst zal de serie op Eén worden uitgezonden, daarna gaat ‘ie online bij Netflix. Van Ierland: “Daar hebben we die afspraken soepel kunnen maken, in Nederland lopen we tegen allerlei muren op.” Kaja Wolffers, hoofd content Benelux bij Amazon Prime Video, herkent dat beeld. “De NPO is natuurlijk een lastige organisatie, met veel verschillende stakeholders, die allemaal een vinger in de pap willen hebben. Dat maakt samenwerking erg lastig te organiseren. Erg jammer, want creatief zou het veel kunnen opleveren, ook dankzij gecombineerde budgetten waarmee je dingen kunt maken die boven het maaiveld uitsteken. Maar ja, op een gegeven moment ben je murw en stop je wel met op al die deuren te bonzen.”

Wolffers: “Op een gegeven
moment ben je murw en
stop je wel met op al
die deuren te bonzen”

Wie even naar het noorden reist, ziet daar het succes dat kan worden geboekt als marktpartijen en de publieke sector elkaar weten te vinden. De veelgeprezen series en films uit de Scandinavische landen zijn het resultaat van publiek-private samenwerking, die al begint met uitgebreide writing rooms, waarin door een veel grotere groep schrijvers aan een scenario kan worden gewerkt. Louakili ziet ook in Nederland voldoende mogelijkheden voor de creatieve industrie. “De wettelijke kaders hier zijn niet per se zo beperkend als mensen denken. Er kan echt ontzettend veel.”

De grote afwezigen bij dit debat waren de toezichthouders van het Commissariaat voor de Media, die voor een groot deel uitmaken hoe streng de bepalingen van de Mediawet worden uitgelegd. Hoewel zij op het gebied van publiek-private samenwerking vaak hebben aangegeven dat omroepen best wat meer mogen experimenteren, leidt de vrees om met publiek geld dienstbaar te zijn aan de beruchte ‘winst door derden’ toch meestal tot een streng hoofdschudden en een rode streep door de plannen. Meer dan alleen de regeltjes is het echter ook een kwestie van mentaliteit, vond Schmitz.

“Ik zal één voorbeeld geven. Onze inkopers van Net5 hadden een mooie slag geslagen met de aankoop van het interview met prins Harry en Meghan, waar de hele wereld op zat te wachten. Op de avond dat het zou worden uitgezonden, was het ook een belangrijk item in het Journaal van acht uur. Wat zeggen ze daar als afsluiter? ‘U kunt het gehele interview vanavond bekijken bij onze collega’s van de VRT.’ Toen wist ik genoeg.”

Bron: BM

Bericht delen

RTL Boulevard keert maandag terug

“Dankzij de extra veiligheidsmaatregelen was het mogelijk om zondagavond weer vanuit Amsterdam uit te zenden, maar wij hebben zelf besloten om het team van RTL Boulevard rust te geven”, aldus RTL-topmannen Sven Sauvé en Peter van der Vorst en CEO van Fremantle Nederland en België, Georgette Schlick, in een gezamenlijke verklaring.

Het drietal meldt dat er uitgebreid is overlegd met autoriteiten zoals de Driehoek van Amsterdam. “Wij stellen alles in het werk om uitzendingen vanaf maandag 12 juli te hervatten.” De beleidsbepalers laten weten “heel trots” te zijn op het team van RTL Boulevard dat maandag “met dezelfde overtuiging en gedrevenheid de draad oppakt”.

Tot slot wensen de RTL-bazen de neergeschoten Peter R. de Vries en zijn familie veel sterkte toe. De misdaadverslaggever vecht nog altijd voor zijn leven in het ziekenhuis, nadat hij dinsdag kort na de uitzending werd neergeschoten op straat. De Vries was te gast geweest in het programma.

“We doen vanuit veiligheidsoverwegingen geen verdere uitspraken over locaties en maatregelen”, aldus het drietal. Diederik Jekel, de coronadeskundige van RTL Boulevard, heeft inmiddels op sociale media gemeld dat het programma vanaf een andere locatie zal komen.

Criminelen zouden een aanslag hebben willen plegen op de redactie van RTL Boulevard en wilden daarbij gebruikmaken van een raketwerper en automatische vuurwapens. Dat meldt het NRC op basis van bronnen binnen de politie.

Volgens het dagblad zou binnen het criminele milieu met afkeer zijn gereageerd over de hoeveelheid media-aandacht die de moordaanslag op Peter R. de Vries met zich meebracht. Er zou onder meer met ongenoegen worden gereageerd op het verband dat getrokken wordt tussen de aanslag en de werkzaamheden van De Vries in het Marengo-proces.

Bron: RTL Nederland/Nu.nl/BM

Bericht delen

BMY Podcast met Georgette Schlick

Georgette zette ooit, na haar rechtenstudie, de juridische stak van een uitzendbureau op. Ze werd vervolgens de CEO van media-facilitair bedrijf Dutchview (wat inmiddels te boek staat als NEP) en daarna zenderbaas van SBS. Inmiddels is ze, al meer dan zeven jaar, in zowel Nederland als België de CEO van producent Fremantle.

Er werken in Nederland, verdeeld over vier labels, zo’n 350 mensen en in België 150. Fremantle maakt bijvoorbeeld programma’s als Holland Got Talent, RTL Boulevard, The Masked Singer, Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt, Mocro Maffia en de eerste Nederlandse Netflix-film Forever Rich. Fremantle Nederland en België zijn onderdeel van Fremantle international, één van ’s werelds grootste televisieproducenten, actief zo’n 47 landen.

Hoe zijn Georgette’s ervaringen in de facilitaire- en zenderwereld nu in te zetten als producent? Hoe verbindt ze het zakelijke en het creatieve binnen Fremantle? En hoe werken de banden met RTL Group? Vanuit het kantoor van Fremantle in Amsterdam geeft Georgette de antwoorden op onder andere deze vragen.

De BMY Podcast is ook beschikbaar op Spotify en de Apple podcast app.

Bron: BMY

Bericht delen

Fremantle neemt belang in Tebbernekkel

Georgette Schlick, CEO Fremantle Nederland & België: “Ons drama-label Fiction Valley werkt al heel plezierig samen met Achmed Akkabi, de showrunner en hoofdrolspeler van de succesvolle Videoland-serie Mocro Maffia. Door de samenwerking structureel te maken, geeft dit ons de kans om nog intensiever met Achmed samen te werken en tegelijkertijd ook met Quintin en Blue nieuwe ideeën te ontwikkelen en produceren op andere gebieden, waaronder reality en commerciële content. Door aansluiting met deze succesvolle, jonge en creatieve makers denken wij nog beter in te kunnen spelen op de behoefte van de huidige VOD-platformen. Hun energie en andere kijk op contentcreatie brengt een nieuwe vibe in ons bedrijf.”

Achmed Akkabi: “Met de expertise, steun en ervaring van een belangrijke speler als Fremantle aan onze zijde, kunnen we niet wachten met het uitrollen en realiseren van al onze ideeën en internationale ambities. We kijken er naar uit om de al nauwe samenwerking uit te breiden en elkaar te versterken in een mooie toekomst.”

Bron: Fremantle Nederland/BM

Bericht delen

Manon van der Hoek: Dealmaker voor NCP

Manon van der Hoek geeft meteen haar visitekaartje af: “Ik heb een enorme passie voor deze industrie. Als ik naar mijn voorgangers kijk, zijn dat zelf producenten geweest die van de vloer komen. Dat ik dit nu vanuit mijn juridische achtergrond mag doen – maar ik zit er niet als jurist hè! – voelt wel heel goed. Ik vind het hartstikke leuk het ambacht van de producenten te kunnen vertegenwoordigen, juist nu het zulke spannende tijden zijn.”

Je zou ook kunnen denken: dit is niet bepaald het beste moment om aan zo’n voorzittersfunctie te beginnen.
“Het is wel intensief, ook in mijn ‘gewone werk’ bij Fremantle is echt sprake van topdrukte. En dat hoor je eigenlijk van iedereen. Maar ik voel: we staan op een keerpunt, er gaat heel veel veranderen. We moeten intern, in Den Haag en in het buitenland écht met elkaar samenwerken om in die top 3 van formatexporterende landen te blijven, maar ook op het gebied van scripted mee te gaan met de ontwikkelingen. Je ziet dat de Scandinavische landen, die al tien jaar lang echt in scriptontwikkeling investeren en scenarioschrijvers goed betalen, ons eigenlijk voorbijschieten. In België heb je tax shelters waardoor veel wordt geïnvesteerd. Dus ik denk: verdorie, we moeten wel echt stappen maken. We kunnen niet op onze lauweren rusten en afwachten wat er allemaal op ons afkomt.”

Eyeworks
Ze mag dan zelf geen achtergrond als programmamaker hebben, Manon van der Hoek is wel degelijk vertrouwd met de productiesector. “Na mijn rechtenstudie in Groningen zei een professor, die overigens ook de scriptiebegeleider was van Wilfred Genee, tegen me: ik heb contacten bij Endemol, ze zoeken daar een jurist, is dat iets voor jou? Zo kwam ik daar terecht als junior. Leuk, maar ik wilde een bredere basis in de advocatuur, waarna ik vier jaar bij een middelgroot kantoor in Enschede heb gewerkt. Toen ik een vacature bij Eyeworks langs zag komen, dacht ik: daar staat mijn naam boven!”

Van der Hoek ging als 29-jarige aan de slag bij het snelgroeiende, ondernemende bedrijf. “Een sprong in het diepe, waarbij ik al snel veel verantwoordelijkheden kreeg en uiteindelijk hoofd juridische zaken werd. Een mooie tijd onder leiding van de drie ‘R-en’ (Robert van den Bogaard, Ronald van Wechem en Reinout Oerlemans, red.) met talloze deals en overnames, waarbij ik veel heb geleerd en lol heb gehad. Na de overname door Warner Bros. ben ik gebleven en business director geworden van de scripted afdeling, films vooral. Vervolgens sprak ik Georgette Schlick een paar keer in NCP-verband en vroeg ze mij naar Fremantle te komen. En Georgette kan best overtuigend zijn, dus daar ging ik… Wat ik ook leuk vond: bij Fremantle kreeg ik te maken met de combinatie van scripted en non-scripted en zat ook België erbij. Ondanks dat ik met ongelooflijk veel plezier terugkijk op de Eyeworks- en Warner-tijd en de collega’s, heb ik er geen seconde spijt van gehad”, aldus de huidige director business en legal affairs.

Enthousiast
NCP-directeur Arie Landsmeer, ook aanwezig bij het gesprek, schiet in de lach: “Grappig dat je dat vertelt, want ik ben ook door Georgette gestrikt, maar dan voor de NCP. En dan wil ik meteen even benadrukken dat Manon er echt met kop en schouders bovenuit stak toen de opvolging van Willem Zijlstra als voorzitter ter sprake kwam. Ik was daar eerlijk gezegd best verbaasd over. (Grijnzend) Producenten blijven natuurlijk eigenheimers, maar niemand heeft gezegd: ze is geen producent, wat moeten we met haar? Iedereen was heel enthousiast en ook erg blij dat Manon het wilde doen.”

Van der Hoek: “Het fijne is dat iedereen in het bestuur zijn of haar eigen expertise heeft en we elkaar mooi aanvullen. Creatieven willen gewoon maken, klaar. Maar dan is het wel handig wanneer iemand zegt: als je dít nu afspreekt, betekent het wel dat je volgens de voorwaarden dát niet meer kunt doen. Ik vind het leuk om van producenten te horen waar ze tegenaan lopen en ben dan van de dealmaking.”

“Laten we nou eens afspreken
hoeveel omroepen moeten
besteden bij producenten”

Er ligt veel op je bord. Wat heeft topprioriteit?
Van der Hoek: “De zogeheten Samenwerkingscode, die moet voortvloeien uit het overleg tussen de publieke omroepen, de NPO, het ministerie van OCW en de producenten.”

Landsmeer: “Eén van de punten is: laten we nou eens afspreken hoeveel omroepen moeten besteden bij producenten. Als we dat nu op een bepaald minimum niveau houden, dan heb je daar in elk geval geen omkijken meer naar. In zijn brief van alweer anderhalf jaar geleden heeft minister Slob gezegd dat de positie van buitenproducenten moet worden verbeterd en is de bestedingsverplichting van 16,5 naar 25% gegaan. Nu gaat de discussie nog over de grondslag waarover: is dat over het hele NPO-budget van ruim een miljard, over de ongeveer 740 miljoen die de NPO krijgt van OCW of over een lager bedrag?”

Rompslomp
Van der Hoek: “Succesvolle formats komen voor 90% bij buitenproducenten vandaan, dat vraagt om zoveel mogelijk duidelijke randvoorwaarden en spelregels. De NCP zegt: als iets een succes is, moet het wereldwijd uitgerold kunnen worden en producenten zijn daar zelf heel goed in. Maak dan vervolgens afspraken over hoe omroepen daarvan kunnen meeprofiteren. Zo houdt iedereen zijn core business. Maar er ontstaat nu veel te veel administratieve rompslomp; twintig, dertig, veertig pagina’s voor een contract is niet ongebruikelijk, ik weet er alles van. Laten we nou heldere afspraken maken die voor iedereen leesbaar en begrijpelijk zijn.”

Als het gaat om programmarechtenexploitatie zit het publieke Dutch CORE op het vinkentouw. Wringt het daar ook?
Landsmeer: “Zeker. Dutch CORE kan voor een aantal producenten heel handig zijn omdat ze via hen programma’s in het buitenland kunnen verkopen, maar veel producenten zijn daartoe zelf veel beter in staat. Wat je in elk geval niet wilt, is gedwongen winkelnering. Daarnaast kun je vraagtekens zetten bij de 30% fee die Dutch CORE in rekening brengt. De discussie daarover krijgt waarschijnlijk ook zijn weerslag in de Samenwerkingscode.”

Van der Hoek: “Als ik kijk naar de historie en de praktijk vanuit Fremantle: we hebben een grote internationale tak met top of the bill professionals uit de hele wereld die elk gebied en alle betaalde prijzen kennen. Dan kun je hier wel flink gaan investeren, maar dat ga je dan echt niet beter doen. Alleen in bepaalde niches, zoals films, kan het misschien wel werken.”

Meeliften
Moet de NCP die rechtenexploitatie niet gewoon zelf ter hand nemen, als brancheclub?
Beiden in koor: “Nou, dat is weleens geopperd. Het zou best kunnen dat we daar weer eens naar kijken, maar zoiets opzetten, kost veel tijd en energie; en het is onze core business niet. Als je ziet hoe kostenefficiënt die grote partijen dat doen, met al die contacten en expertise, dan kun je daar waarschijnlijk beter op meeliften, een marktconforme fee mee afspreken en de opbrengsten verdelen tussen zender en producent.”

“Onze focus is: Nederland is
een land om van te kopen,
maar ook om naartoe te komen”

Een ander cruciaal thema dat de NCP-gemoederen bezighoudt, is het opzetten van een zogeheten Garantiefonds. Van der Hoek: “De pandemie is niet te verzekeren, dus onze leden lopen echt enorme risico’s. Als een productie wegens corona uit- of stilvalt, dan kijken ze aan tegen enorme meerkosten. We zijn nu naar een goede balans aan het zoeken tussen zenders en producenten om in navolging van de filmwereld tot een Garantiefonds te komen, ook in afstemming met OCW.”

“Wat me soms wel stoort, is dat je een soort framing ziet van producenten versus andere makers, dat het twee verschillende groepen zijn”, vult Landsmeer aan. “Dat is onzin, een waanidee; we zijn onderling van elkaar afhankelijk, we willen allemaal blijven produceren. Het besef dat we dezelfde richting op willen, zou er meer moeten zijn, ook bij de omroepen.”

Groeien
Van der Hoek knikt. “We zitten met de hele branche in hetzelfde schuitje, met in totaal twintigduizend banen waarvan tienduizend zzp’ers. Die willen we echt behouden en liever nog flink laten groeien. Als je ziet dat zo’n klein land met relatief zo weinig middelen al zo goed op de kaart staat, dan vind ik dat fantastisch en gaat het over de hele linie eigenlijk best goed. We kunnen nooit concurreren met de mondiale budgetten, dus we moeten dat creatief en op een slimme manier aanpakken, dat moeten we blijven behouden. Onze focus is: Nederland is een land om van te kopen, maar ook om naartoe te komen. Zoals de film Dunkirk gedeeltelijk in Nederland, op Urk, is opgenomen; dat dient als lichtend voorbeeld. En dat we voor de streamingpartijen interessant blijven.”

Landsmeer: “Daar zit een investeringsverplichting aan te komen, waarbij de streamers een gedeelte van hun in Nederland gehaalde omzet, waarschijnlijk 6%, ook hier weer moeten investeren. Dat voorstel ligt nog steeds bij het ministerie, maar de verwachting is dat het nieuwe kabinet dit heel snel zal behandelen, want het komt voort uit een politieke wens. Ondanks het feit dat die verplichting er nog niet is, investeren die partijen al wel behoorlijk.”

“We hebben gelukkig ook nog steeds een goede naam als testmarkt. Als het in Nederland werkt, werkt het ook vaak in andere landen”, beseft Van der Hoek. “Uiteindelijk willen we product dat scoort en investeringen in nieuwe ideeën, en daar hebben we elkaar allemaal bij nodig. Als een producent Nederland beter op de kaart zet, liften we daar ook weer allemaal op mee, blijft onze proeftuinfunctie in stand en komt er geld deze kant op; dat is wat we willen.”

Manon

Volwaardige rol
Waar moet de NCP over pakweg drie jaar staan, wanneer ben jij tevreden?
“Als we onze positie in de top 3 van formatexporterende landen hebben weten te behouden en te versterken, als die twintigduizend banen in onze branche er nog steeds zijn, met liefst nog een schepje erbovenop, én als we in de driehoek Den Haag-Hilversum-buitenland een volwaardige rol spelen. Als we kunnen laten zien dat Nederland nog steeds die onderscheidende content heeft en dat daar echt in wordt geïnvesteerd. En het liefst begint dat al bij de ontwikkeling van nieuwe ideeën.”

“We hebben echt een
serieuze missie, ik doe
dit er niet eventjes bij”

Landsmeer: “En ter aanvulling: de NCP móet binnen het gehele bestel echt een volwaardig gesprekspartner zijn als het gaat om de producenten. Dat gaat gelukkig steeds beter. Als je ziet waar we vandaan komen sinds de tijden van de OTP, dan is al veel bereikt en zitten we aan tafel bij OCW, EZK, Financiën, zelfs bij Justitie als het gaat over auteursrecht. Dan zie je dat we daadwerkelijk stappen aan het maken zijn.”

Springplank
Voormalig NCP-voorzitter Willem Zijlstra liet vorig jaar in dit blad noteren: “Onze sector is voor Nederland zeer waardevol en wij moeten onszelf zo organiseren dat het maximale eruit komt, zodat we ons echt kunnen profileren als ‘Nederland Productieland’. We spreken geweldig Engels, zowel de mensen als de apparatuur zijn van de hoogste kwaliteit en we zijn economisch een sterk en stabiel land, zoals blijkt in deze bizarre tijd. Eigenlijk zouden we de huidige situatie als springplank moeten gebruiken om die rol sterker na te jagen. Het klinkt misschien een beetje abstract wat ik zeg, maar dan gaat het over nieuwe initiatieven, over creativiteit en over een gezamenlijke inspanning om de sector gezond te houden.”

Manon van der Hoek: “Ja, we hebben echt een serieuze missie, ik doe dit er niet eventjes bij. Daarom heb ik er ook goed over nagedacht: als ik het doe, wil ik ook echt samen de schouders eronder zetten om het uiterste te bereiken. En in een zo vroeg mogelijk stadium, zodat we medebepalend kunnen zijn. Die twintigduizend banen en die 800 miljoen omzet zijn een grote impuls voor de Nederlandse economie en hoe bijzonder zijn onze wereldwijde positie en talent wel niet, voor zo’n klein land met verhoudingsgewijs zulke ‘lullige’ budgetten? Die trots hoop ik ook in Den Haag iets meer te kunnen overbrengen.”

Bron: BM
Foto’s: Dirk-Jan van Dijk

Bericht delen

Big Five in het teken van televisie

Maandag 22 maart is de gast Giel de Winter. Hij is een Nederlandse online persoonlijkheid, dj, presentator en creatief directeur bij Talpa Social. De Winter kreeg vooral naamsbekendheid nadat hij het YouTube-kanaal StukTV startte.

Georgette Schlick is dinsdag 23 maart te gast in Big Five. Zij is CEO bij Fremantle Nederland en België. Fremantle maakt media voor traditionele broadcasters en nieuwe mediaplatformen zoals Netflix en Videoland. Fremantle is onderdeel van Fremantle Group, die eigendom is van RTL Group.

Woensdag 24 maart volgt Paul Römer. Sinds juni 2019 is hij bij Talpa Network Managing Director Radio en Televisie. Daarvoor was hij ondermeer directeur bij de NTR en lid van de Raad van Bestuur van Endemol Holding.

Peter van der Vorst is de gast van donderdag 25 maart. Hij is Programmadirecteur van RTL Nederland en een voormalig Nederlandse televisiepresentator en programmamaker. Hij was eigenaar van het productiebedrijf Vorst Media, dat hij verkocht in 2016 aan Talpa.

Vrijdag 26 maart is Frans Klein te gast. Klein is Directeur Video van de Nederlandse Publieke Omroep. In 2004 werd hij media-directeur van de VARA. In die rol was hij medeverantwoordelijk voor de fusie van de VARA met BNN tot BNNVARA in 2014.

Bron: BNR/BM

Bericht delen

BM90: Dit zijn de mediatrends voor 2021

Ditmaal werden 22 CEO’s geïnterviewd die samen een doorsnee van de mediasector vormen, onder wie Pim Schmitz, Sven Sauvé, Marco de Ruiter, Peter Lubbers, Georgette Schlick, Martijn van Dam, Wilbert Mutsaers, Carlo de Boer en Maurice Hols. Bekijk aflevering 148 van BM90 met Jeroen te Nuijl hier.

Op het YouTube kanaal van BM (Broadcast Magazine) vind je al onze video’s: BM90, BM Talk, BM Review, BMY en BM Reportage. Altijd op de hoogte blijven van onze nieuwste video’s? Abonneer dan gauw en houd broadcastmagazine.nl in de gaten.

Bron: BM

Bericht delen

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (38)

Twee weken geleden schreef ik over de online sessie van Broadcast Media Society, waar ik het als ‘inbeller’ aan de stok kreeg met Georgette Schlick, de CEO van Fremantle Nederland. We hadden op zijn zachtst gezegd een meningsverschilletje over de tarieven van ZZP’ers in de mediawereld.

Schlick zei dat door de crisis budgetten zwaar onder druk staan, er de komende jaren veel minder programma’s geproduceerd worden, dat daarom iedereen water bij de wijn zou moeten doen en er alleen nog werk voor freelancers zou zijn als die bereid waren om flink met hun tarieven te zakken. Ze noemde daarbij een percentage van twintig procent. Ik viel van mijn stoel en schreef uiteindelijk, na een week piekeren, een verhaal waarin ik mijn teleurstelling en ongenoegen niet onder stoelen of banken stak.

Dat werd door velen in ons wereldje gelezen en leidde met name onder ZZP’ers tot grote ergernis. Al een dag later stond Georgette Schlick op mijn voicemail. Zo had ze het nooit bedoeld. Ze nodigde mij uit voor een kop koffie, zodat ik kon uitleggen waarom het volgens mij niet mogelijk is om met de tarieven van freelance cameramensen te zakken en dan zou zij uitleggen waar de grote producenten op dit moment mee worstelen. Die uitnodiging heb ik uiteraard met twee handen aangegrepen.

De vorige week maandag spraken we elkaar in Amsterdam. Ik had me super goed voorbereid. Niet vaak heb ik mijn eigen boekhouding zo gedetailleerd bestudeerd. Ook heb ik uitgebreid overlegd met een grote groep collega freelancers en ik heb gesproken met zeer ervaren cameramensen die in vaste dienst zijn. Ik had boekhouders gesproken, uitgezocht wat de winst van RTL in 2019 was en ik wist wat een freelance tegelzetter, stukadoor en automonteur verdienen.

Een groot deel van die bagage bleek overbodig. Om te beginnen bood Georgette Schlick uitgebreid haar verontschuldigingen aan voor de uitspraken die ze had gedaan bij de Broadcast Media Society en dan met name de door haar genoemde 20% tariefdaling. Ze begreep zelf ook wel dat dit niet realistisch is en legde uit dat haar opmerking voortkwam uit frustratie, die zij zelf ervaart door de enorme druk die door de zenders momenteel op de programmabudgetten wordt gelegd. Deze budgetten zakken dus wel degelijk met 20%.

Omroepen zeggen dat ze door tegenvallende reclame-inkomsten genoodzaakt zijn om fors te bezuinigen op alle budgetten van producties. Daarnaast zijn er allerlei coronamaatregelen die extra geld kosten, wat niet of slechts gedeeltelijk wordt vergoed. Ook lopen de producenten grote financiële risico’s, omdat door deze pandemie veroorzaakte schade door geen enkele verzekering wordt gedekt. Dat alles nam niet weg dat ze oprecht spijt had van haar veel te koele reactie op mijn hulpvraag namens alle gedupeerde freelancers.

Alleen was ik niet gekomen voor excuses. Ik wilde heel graag uitleggen hoeveel (of juist weinig) een freelance cameraman aan het eind van alle afrekeningen overhoudt aan een dag filmen. Dat de tarieven voor freelancers aan de facilitaire kant van onze branche al tien jaar lang hetzelfde zijn. Iedere keer als we er net een beetje bij hebben gesnoept moet het er vervolgens weer om een of andere reden vanaf. Soms direct, vaak indirect. Aan de andere kant blijven de kosten stijgen. Onder de streep verdienen we dus ieder jaar iets minder. Ik in ieder geval wel. En dan ben ik nog iemand die vaak te horen krijgt dat ik ten opzichte van veel collega’s een dure jongen ben.

Ik had een heel mooi overzicht bij me met daarop het aantal dagen dat ik vorig jaar heb gewerkt, het aantal weekenden (35!), het aantal verschillende opdrachtgevers, de facturabele uren, mijn omzet, de bedrijfskosten, de kosten voor pensioen en mijn AOV, de belastingen en wat er dan onder de streep overblijft voor mij en de drie aandeelhouders bij mij thuis. Het is een beetje appels en peren vergelijken, maar dat komt aardig in de buurt bij het netto salaris van een ervaren cameraman die in vaste dienst is bij NEP. Of in ieder geval wat ik daar zelf elf jaar geleden nog verdiende.

Ik heb in zekere zin mijn vrijheden en in ieder geval geen baas waar ik naar moet luisteren, maar het leven van een freelance cameraman is zeker geen vetpot. Voor het bedrijfsrisico dat ik loop krijg ik niks. Het is niet eenvoudig om een buffer (die ik na deze crisis opnieuw moet aanvullen) op te bouwen. Dus in mijn ogen is het onmogelijk om nog te snijden in de tarieven van freelance cameramensen en al helemaal niet in de tarieven van geluidsmensen die sowieso al substantieel minder krijgen. Als je daar in snijdt is het voor die jongens veel lucratiever om een brommertje aan te schaffen en pizza’s te gaan bezorgen. De problemen van RTL, de NPO en alle producenten kunnen wij niet oplossen door weer een beetje water bij de wijn te doen.

Georgette Schlick was het met mij eens. Vervolgens hebben we samen zitten brainstormen hoe we dan de aankomende financiële crisis in Omroepland te lijf moeten gaan. We deelden samen de visie dat er waarschijnlijk minder geproduceerd zal gaan worden, omdat er minder geld in de markt is. En dat wat geproduceerd wordt zal voor een substantieel lager budget gemaakt moeten worden. Als we niet willen dat de makers (daaronder verstaan we dan ook de facilitaire spelers) daarvan de dupe worden, dan zullen we moeten kijken hoe we nog efficiënter kunnen produceren. Wellicht moeten we met andere technieken gaan werken en waarschijnlijk ook met minder mensen.

Ik vrees dat onze sector gaat afslanken, dat bedrijven kleiner worden en dan blijven er uiteindelijk ook minder freelancers over, maar we moeten er wel voor zorgen dat de mensen die overblijven er ook van kunnen leven. Ervaren, creatieve en innovatieve krachten wil je binnenboord houden, maar dat zijn ook de mensen die als eerste iets anders gaan doen als je blijft rommelen aan hun dagprijzen. Dus moeten we in onze hele sector stoppen met het telkens weer uitknijpen van mensen. Dat geldt overigens niet alleen voor de freelancers, maar ook voor het personeel dat bij facilitaire bedrijven in vaste dienst werkt.

We kwamen samen tot de conclusie dat dit wel makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik heb als freelancer last van collega’s die niet verzekerd zijn, geen pensioentje opbouwen en dus eerder kunnen zakken met hun dagprijs dan ik. Hetzelfde geldt voor grote producenten als Fremantle. Zij kunnen ook niet oneindig zakken met hun tarieven. De kleinere producenten feitelijk ook niet, maar uit noodzaak doen ze dat wel, met alle gevolgen voor de facilitaire partijen van dien. En door alle concurrentie is het natuurlijk voor opdrachtgevers op alle niveaus interessant om mensen en bedrijven tegen elkaar uit te blijven spelen.

Juist daarom is het zo ontzettend belangrijk dat we met elkaar spreken. Het gesprek met Georgette Schlick was buitengewoon prettig, verhelderend en in mijn ogen super nuttig. We moeten elkaar blijven vertellen hoe ons speelveld in elkaar steekt. Niet alleen op managementniveau, maar ook af en toe van beneden naar boven.

Ik was heel blij met de uitnodiging. Natuurlijk zal onze wereld nu niet op slag veranderen en zal het ook niet zo zijn dat Fremantle of een van de andere grote producenten alle cameramensen gaat bellen met de mededeling dat ze vrolijk wat meer mogen factureren, maar ik weet zeker dat Georgette Schlick door dit gesprek anders naar de situatie van de freelancers kijkt. Dat zie ik als grote winst. Onze fittie is zeker niet voor niks geweest.

Jan Rein Hettinga

Lees hier de eerdere edities

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (37)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (36)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (35)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (34)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (33)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (32)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (31)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (30)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (29)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (28)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (27)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (26)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (25)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (24)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (23)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (22)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (21)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (20)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (19)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (18)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (17)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (16)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (15)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (14)

Dagboek van een ZZP’er in crisistijd (13)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (12)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (11)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (10)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (9)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (8)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (7)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (6)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (5)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (4)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (3)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (2)

Dagboek van een werkloze ZZP’er (1)

Bericht delen

Cross Media Café: Media CEO’s blikken vooruit

Media Perspectives en Beeld en Geluid organiseren een bijzondere vijfde editie van het online Cross Media Café. Dinsdag 30 juni blikt Monique van Dusseldorp met topmensen uit de Nederlandse media vooruit op de toekomst van de Nederlandse mediasector.

Te gast zijn:

Martijn van Dam – lid Raad van Bestuur bij NPO
Lennart van der Meulen – Algemeen directeur van VPRO
René Delwel – Managing Director bij United
Pim Schmitz – lid Raad van Commissarissen bij Talpa Network
Sven Sauvé – CEO van RTL Nederland
Georgette Schlick – CEO van Fremantle Nederland en België

Het online Cross Media Café is gratis te volgen en duurt van 15.30 tot 16.45 uur. Na inschrijving via Eventbrite ontvang je een dag voor de bijeenkomst een e-mail met verdere instructies. Het Cross Media Café wordt georganiseerd door Media Perspectives en het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.

Bron: Beeld en Geluid/BM

Bericht delen