Buzz

Waar ik in geloof, is het creëren van een tv-event. Iets wat gehypet kan worden, met een duidelijk begin en einde. Niet te veel afleveringen, zodat het niet aanvoelt als iets wat je ‘moet uitzitten’, omdat je nu eenmaal na al die weken wil weten hoe het afloopt of wie wint.  Het moet jammer zijn dat het voorbij is. Dit is een lastige keuze, want als iets een succes is, is het verleidelijk om er meer van te maken. Meer afleveringen of extra seizoenen van een succesvol format betekent immers meer zekerheid en adverteerders.

Het tweede seizoen van Sterren Springen in 2014 bestond uit slechts vier afleveringen. Korter dan de gemiddelde reeks van een tv-programma. Terwijl ik er qua promotie langer dan gemiddeld mee bezig was. Gedurende vier zaterdagavonden zaten veel mensen aan de buis gekluisterd. De eerste aflevering trok 1,4 miljoen kijkers (en ongeveer 17% marktaandeel in de doelgroep 20-54 jaar, maar ik ben geen kijkcijferexpert), tijdens de finale keken 1,1 miljoen mensen op Koningsdag.

Ik heb nog nooit zoveel tijd in een zwembad doorgebracht met pers en halfnaakte BN’ers, als in de weken voor de start van het programma. En het was ook écht spannend en niet geheel ongevaarlijk. Zo brak bij Lucia Rijker een stukje tand af tijdens de training en brak Britt Dekker haar kleine teen. Tijdens een vreugdedansje weliswaar, als ik het me goed herinner, maar niet minder pijnlijk.
Dave Roelvink maakte tijdens de repetitie op de dag van de finale zo’n ontzettend harde klap op het water na een sprong van 7,5 meter (!) dat hij direct door moest naar het ziekenhuis en niet meer mee kon doen. “Ik had niet goed bedacht of ik één of twee salto’s wilde maken”, kon hij die avond zelf verklaren vanuit het publiek.

Nu bedoel ik met ‘hypen’ en ‘een tv-event creëren’, natuurlijk niet dat je zoveel mogelijk BN’ers van een duikplank naar het ziekenhuis moet zien te krijgen. Absoluut niet! Maar het voegt wel iets toe als je een buzz om een programma kunt creëren. Qua kijkcijfers ook weer fijn als er een urgentie is om te kijken. The Passion en het Songfestival zijn natuurlijk perfecte voorbeelden.

Die buzz creëren kan op veel verschillende manieren. Met het eerste seizoen van Hunted bijvoorbeeld werd de discussie aangewakkerd: wat vind jij belangrijker, je vrijheid of je veiligheid? NPO 3 wijdde er een hele privacyweek aan. Het was een nieuw programma in Nederland, een nieuw fenomeen, of zoals het ook werd genoemd: een sociaal experiment. Dat was Utopia ook. Misschien kun je elk realityprogramma wel zo noemen.

Niet alles is in potentie een tv-event met een enorme urgentie om (lineair) te gaan kijken. En dat is maar goed ook, want anders werkt het ook niet meer natuurlijk. Maak er een mooie dag van en tot de volgende.

Charlotte  Landman
Communicatiemanager | PR- & media-expert