Maarten van Rossem en Johan Derksen weigeren hem af te leggen, maar dat lijkt me geen probleem. Die zijn al lang over de houdbaarheidsdatum voor grensoverschrijdend gedrag heen. En tegen lompheid, hopeloos gepolariseer en ouderwetse homofobe kleinzieligheid helpt de cursus niet. Hoe nu verder? Want de machtsverschillen in Hilversum blijven net zo groot en de ambities van nieuwkomers ook. Dat spanningsveld kun je niet neutraliseren door overal meteen te gaan roepen dat het onveilig en toxisch is. En dat gaat ook geen leuke programma’s opleveren.

Behalve misschien bij Married At First Sight. Als de kakelverse bruiden en gommen elkaar voor het eerst zien, is het fijn als ze meteen durven zeggen: “Nee, dit wordt niks. Ik vind je niet aantrekkelijk/niet slim/te slim/te klein/te groot/ik wil eigenlijk helemaal niet trouwen, maar ik ben opgegeven door m’n moeder die zich al m’n hele leven met mij bemoeit zodat ik langzaam word gewurgd, help haal me hier weg/je stinkt.” Ik weet dat er dan al heel veel geld is uitgegeven aan jurken, pakken, corsages, taarten en deskundigen, die vooral verstand hebben van bonobo’s, mensapen die de hele dag seks hebben, maar het zou iedereen een hoop leed en kijkellende besparen.

Het zou iedereen
een hoop leed en
kijkellende besparen

Bij Weer Verliefd Op Je Huis en Kopen Zonder Kijken en al die andere interieur- en tuinprogramma’s lijkt het me ook een zegen dat kandidaten eerlijk toegeven dat ze niet tegen visgraatparket kunnen en dat ze gaan overgeven van Trendhoppertroep en Eierkampellende. Oh ja, bij Kamp van Koningsbrugge en Expeditie Robinson zou het ook een krachtig en anti-grensoverschrijdend signaal zijn als na een paar dagen afzien en fysiek en geestelijk lijden de helft van de deelnemers zegt: “Nou, ik heb het een tijdje aangekeken, krijg allemaal lekker de typhus, ik ga naar huis.”

Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren, want die mensen doen dat allemaal vrijwillig. Omdat hun echte leven saai is. Anders ga je niet op een eiland in de Stille Zuidzee in de brandende zon drie uur lang op één been op een paaltje staan.

Maar wat er ook gaat veranderen (dat is allemaal voor de camera), achter de schermen is er dan nog niks opgelost. Als we niet echt in gesprek gaan, elkaar serieus nemen en ook iets gunnen, dan wordt het niks. Dan gaat het grensoverschrijdende gedrag alleen maar andere vormen aannemen en zich op andere plekken manifesteren.

Misschien is dat allang gaande en zien we het alleen nog niet. Is daar al een online cursus voor? In de basis gaat het erom dat je elkaar en de rol die je op dat moment allebei speelt in het systeem respecteert. Als je dat allebei voelt, kun je gewoon weer zeggen als er stoelen te kort zijn: “Kom maar bij mij op schoot zitten.” Want dan weet je allebei dat daar niks achter zit.

Harm Edens