Waarom ik niet meer Twitter

Ik las trouwens dat Gerard Joling met een bekende Marokkaan op stap gaat om zijn ‘pittige uitspraken’ over Marokkanen te onderzoeken, omdat hij denkt dat Marokkaanse vrouwen onderdrukt worden en ‘zich niet mooi mogen opmaken’. Ja, ik verzin het niet, het is blijkbaar een concept van RTL.
Alsof Marokkaans Nederlandse makers die kans zelf niet kunnen krijgen om een positief en realistisch verhaal over zichzelf te vertellen. Nee, Joling is blijkbaar de enige die dit kan doen. Entertainment oftewel gieren en brullen. Zie de vorige column voor mijn verdere mening over conceptueel en maatschappelijk sensitief produceren. Deze column gaat dus niet over culturele diversiteit, al is bovenstaande wederom een voorbeeld van hoe men van buiten naar een community kijkt.

Social media
Ik ben al een paar jaar gestopt met Twitter, omdat ik simpelweg niet (meer) geloof dat wij daar als samenleving sterker of beter van worden. Ooit dacht ik dat Twitter er was om vrij met elkaar van gedachten te wisselen, met maandelijks 2,8 miljoen actieve gebruikers ben je onderdeel van ‘het discours’. Want actualiteit, sociale veranderingen en afstand overbruggen met een tweet: dit gaat toch hand in hand?
Social media, en niet alleen Twitter, zijn er niet alleen voor ons vermaak, maar Big Tech klapt vooral in de handjes, inclusief de bijbehorende adverteerders. Want ons online (scroll)gedrag is waarom elke seconde telt. Hoe meer online activiteit, hoe vaker de zakken worden gevuld.

Nederland is, net zoals veel andere landen, een data driven economie en naast een democratische rechtsstaat, is Nederland ook op weg om een keiharde mediacratie te worden, als we dat al niet zijn; het idee dat democratische landen vooral geregeerd worden door diegenen die de macht hebben om via de media de publieke opinie te beïnvloeden.
Naast de mainstream media zijn er ook miljoenen mensen die via alle social platforms denken een relevante meningen te hebben, urenlang ‘discussiëren’, want iedereen is deskundig, scrollen, sharen, retweeten en/of fitties uitvechten met vreemden of verre vrienden. En daarmee bepalen wat trending is oftewel belangrijk voor iedereen die bezig is met beeldvorming. Terwijl wij als users alleen maar verder beïnvloed worden door Silicon Valley, maar echte (sociale) verandering uitblijft. Verdeel en heersonderwerpen zorgen voor clicks, maar genereren wel meer inkomsten. Social media zijn debet aan een collectieve verwarring in mijn optiek.

Ik geloof dat intermenselijk contact nog steeds leidend moet zijn, ondanks de COVID-19-crisis die het misschien minder makkelijk maakt om contact te leggen met de ander. Misschien moeten we iets meer ons best doen om de ander te begrijpen, via echte gesprekken en niet met een tweet of een Facebook update.
De documentaire The Social Dilemma op Netflix geeft een prachtige en alarmerende inkijk in ons online gedrag, de relatie tot de ander, grote tech-bedrijven en wat voor effect social media hebben op de psyche van jong en oud. Verontrustend op z’n minst en uiteraard weten wij met z’n allen heel goed dat sociale media meer kwaad dan goed doen.
Maar die meldingen op je telefoon hè… En de disclaimers waarin je afstand doet van je privacy, je foto’s eigendom worden van het platform en jouw (locatie)gegevens worden omgezet in centen, die leest bijna niemand.

Massaal onze accounts verwijderen is een utopie, dat weet ik. Maar een paar mensen die een social account verwijderen is al heel wat. Of zoals de computerwetenschapper Jaron Lanier het in de docu zei: “Je accounts verwijderen creëert ruimte voor conversatie, want ik wil dat er genoeg mensen zijn die niet worden gemanipuleerd, maar maatschappelijke gesprekken voeren. Ga uit het systeem, de wereld is prachtig!”
(Is Joling al trending topic?)

Raja Felgata, Mrs Oasis
Mr & Mrs Oasis