Rick Astley, Will Grigg & Wuppies

In onze vestiging loop je dan via de tv-afdeling, waarop dat moment de wedstrijd Oekraïne tegen Noord-Ierland zich afspeelde. Ik keek heel eventjes naar de wedstrijd en de enthousiaste fans, maar klantgericht als ik ben haastte ik mij naar het magazijn waar ik de cd pakte en weer terugliep. Daar trof ik een teleurgestelde klant. Ze had verwacht dat de hit Never gonna give you up op het album zou staan, maar helaas…

Niet veel later merk ik dat ik iets over heb gehouden aan die minuut voetbal kijken: een liedje in mijn hoofd. ‘Will Grigg’s on fire, your defence is terrified, Will Grigg’s on fire’. Nederland is dan wel niet op het EK, maar wat geniet ik van het plezier en het belachelijke enthousiasme van andere landen. Dat Arjen Robben thuis zit, kan me die zomer zelfs eigenlijk niks schelen.

Twee jaar later werk ik bij Jinek. In het mediacafé kijken enthousiaste fans van Engeland en Tunesië de wedstrijd tussen hun landen. Ik volg de wedstrijd ook, omdat ik een hoogtepunt moet kiezen voor de uitzending. De wedstrijd is bijna klaar als we besluiten een klein fragmentje van een gebodypainte Tunesiër te laten zien. Precies op dat moment scoort Harry Kane de winnende goal. Ik krijg een filmpje doorgestuurd van de Engelse fans uit ons mediacafé.

Ik merk dat ik baal. Ik wil geen filmpje van blije Engelsen in de uitzending. Ik wil beeld van Harry en Elsemieke uit Heerhugowaard die het huis hebben versierd en fragmenten van fans die de polonaise lopen. Ik verlang zelfs een beetje naar de Wuppies en de Vuvuzela. Het blijkt een gevoel dat ik twee jaar geleden niet had: ik mis het Nederlands elftal. Kunnen we echt niemand meer diskwalificeren?

Derk Laning
Beeldredacteur Jinek & Pauw