Marc Teuwsen
2019 - week 19

Mijn werk als recruiter (3): van longlist naar plaatsing

Gisteren nam ik u mee in het traject om tot een longlist van mogelijke kandidaten voor een vacature te komen. Vanaf dat moment ligt het helemaal aan de wensen van onze opdrachtgever hoe het verder gaat.

Traditioneel benaderen wij alle kandidaten en nodigen de geïnteresseerde kandidaten uit voor een persoonlijk intakegesprek op kantoor. Vaak combineren we dit gesprek met een online PAPI assessment (persoonlijkheidstest) vooraf om zo het gesprek nog inhoudelijker te laten verlopen. Voor elke functie spreken we minimaal tussen de 10 en 15 kandidaten, waarna we meestal de top-3 (of top-4 of top-5) doorsturen naar de eerste ronde van de opdrachtgever.
Hoe het traject vanaf daar verder gaat, ligt aan de opdrachtgever, maar zal meestal bestaan uit enkele gespreksrondes, mogelijk een assessment, of het maken van een case/presentatie. Als een principekeuze voor een kandidaat gemaakt is, trekken wij altijd referenties na voordat er uiteindelijk een aanbod komt.
Als de druk erg hoog is (er haast is met invulling), kennen we ook een alternatieve methode. Via Skype/telefoon houden wij als bureau de eerste korte intakegesprekken. Op basis hiervan organiseren we een eerste ronde dag voor 6-7 kandidaten. We spreken dan de kandidaten samen met de opdrachtgever tegelijk, waardoor we flink aan tijd winnen. Volgende week dinsdag hebben we zo’n eerste ronde voor een MT-functie bij een regionale omroep.
Hoe dan ook, uiteindelijk gaan we voor de match, een tevreden klant en een tevreden kandidaat. We juichen zelf echter pas als de handtekening staat. Want tot die tijd kan er nog van alles misgaan. We hebben daarin werkelijk van alles meegemaakt: kandidaten die zich last minute terugtrekken of gaan twijfelen, opdrachtgevers die zich toch bedenken, gaan reorganiseren, of de functie toch maar intern invullen, tot en met salarisonderhandelingen die op een paar tientjes stuklopen. Gelooft u me: voor een headhunter de momenten van de grootste frustratie.
Dit alles gezegd zijnde, de mooiste plaatsingen zijn eigenlijk de non-vacatures. De plaatsingen zonder intakes, longlists of rondes, maar spontane 1 op 1 matches. Het moment dat je een kandidaat spreekt, en dan spontaan denkt aan de waarde die hij/zij voor een klant kan hebben. Omdat je weet waar die klant behoefte aan heeft. Heel soms klopt alles (talent, ervaring, persoon) en ontstaan er spontane liefdes. Dat zijn voor een headhunter de momenten van de grootste voldoening. En het leuke is: hoe langer je dit werk doet, hoe groter de kans op dit soort matches.

Marc Teuwsen
Senior consultant 227 Media Executive Search en Interim