Mijn algoritme

Elke week komen vele honderden nieuwe liedjes op mijn pad. Via muziekmaatschappijen, promotiekantoren en -platforms uit binnen- en buitenland, artiesten die me rechtstreeks benaderen via het contactformulier op mijn blog, talloze buitenlandse hitlijsten, andere muziekblogs en speellijsten van radiozenders.
Maar bovenal volg ik veel Spotify-playlists. Lijsten van labels, radiostations, bevriende muzieksamenstellers en de New Music Friday-playlisten van twintig landen. Heel veel goede muziek uit bijvoorbeeld Frankrijk, Spanje, Australië en Canada wordt in Nederland niet actief gepromoot. Niet door de labels althans, maar wel door mij.

Omdat ik al die nummers onmogelijk allemaal kan beluisteren, maak ik een selectie. Ik laat er als het ware mijn algoritme op los. Omdat algoritmes ongeveer het grootste geheim van deze tijd zijn, lijkt het mij aardig om mijn zwarte doos eens open te schroeven en je een beetje inzicht te geven in hoe en waarom ik bepaalde keuzes maak.

Sommige platforms bieden de mogelijkheid al op voorhand hele genres te selecteren of uit te sluiten. Dat doe ik niet. Zelfs urban en hip hop zet ik ‘aan’, omdat uitzonderingen de regel bevestigen. Ik vind het het leukst om beginnende acts te ‘ontdekken’, maar kan ook heel blij worden als een gearriveerde artiest een geslaagde comeback maakt.

Artiestennamen zijn vaak een hele aardige indicator van wat je kunt verwachten. Als zo’n naam me aanspreekt (een niet te beredeneren gevoelskwestie), ga ik in elk geval luisteren. Zo kwamen de afgelopen maanden mij volslagen onbekende artiesten als Jaguar Jonze, Sorcha Richardson, Barely Autumn en Client Liaison op mijn pad.

Na al dat schiften en scheiden blijft dan alsnog een imposant aantal nummers over. Of daar een grote marketingcampagne achter zit, of er een mooi promotieverhaal is, of de artiest blijk geeft van een langetermijnvisie, dat vind ik totaal onbelangrijk. Het gaat uiteindelijk alleen om het liedje. En zo’n liedje beoordeel ik met mijn ‘radio-oren’: het dient, ongeacht het genre, te beschikken over een kop en een staart, met daartussen een pakkende melodie. Ik luister (in eerste instantie) niet naar teksten, maar heb wel een voorkeur voor vrouwenstemmen.

Alle nummers die ik muziekliefhebbers, radiomakers en playlistsamenstellers aanraad te beluisteren, belanden in mijn Spotify-playlist. Voor tien daarvan maak ik een geschreven aanbeveling op www.carteblanchemusic.nl. Gratis, maar hopelijk niet voor niks.

Werner Schlosser
Muziek- en mediadeskundige