Kaja Wolffers
2018 - week 45

Bowlen, Saté en Dame Blanche

Gisterenochtend kwam ik aan vanuit New York en na een serie meetings hadden wij een bedrijfsuitje. Het plan was om te gaan bowlen en daarna saté te eten bij ’t Vliegertje in Amsterdam. Zo’n soort avond dus. Het werd een bowlingcompetitie op het scherpst van de snede, waarna er ook bloedfanatiek werd geborreld. Een memorabele avond!

Inmiddels is ook Benfica – Ajax en een hele reeks andere samenvattingen voorbij gekomen en kan ik door de jetlag de slaap nog niet vatten. Dus moest ik ook weer even terug denken aan het uitzicht vanuit ons hotel in NY. Een van de dingen die ik inspirerend vind aan steden zoals New York en bijvoorbeeld ook Los Angeles, is dat vermogen om groots te denken. De billboards van series, films en musicals op Times Square geven je energie en doen je iedere keer dat je er langs loopt toch een beetje hopen dat we daar ooit ook eens tussen mogen hangen met wat we maken. Gelijk schiet dan ook door je hoofd de vraag of ons Nederlands drama daar simpelweg niet te ‘klein’ voor is? Zijn we in onze koopmanscultuur niet iets te veel makers van ‘veel voor weinig’?

Toch gaf afgelopen MIP in Cannes daar een ander geluid over af. Mede dankzij de aantrekkelijke tax incentive en de goede taalbeheersing in deze regio, komt Nederland steeds meer op de internationale radar. In toenemende mate merken we daar bij NL Film ook iets van. Iets langer geleden al middels Penoza, maar nu ook met veel belangstelling voor bijvoorbeeld Bankier van het Verzet en de wereldwijde deal met Netflix. En zelfs jeugddrama zoals De Regels van Floor, dat recentelijk werd aangekocht door de Duitse zender KiKA. We vallen op in wat we maken, maar ook hóe we maken, waardoor grote internationale partijen onderzoeken wat ze in ons land kunnen doen.

Betekent dat dan dat we zelf ook steeds grotere dingen moeten ontwikkelen? En we moeten concurreren met andere landen op groots- en meeslependheid? Of dat we juist moeten blijven doen waar we goed in zijn geworden: klein en efficiënt drama? Ik denk dat we moeten blijven ontwikkelen waar we in geloven, welke verhalen we het vertellen waard vinden. Maar in combinatie met de durf om minder in beperkingen te denken. Kijken of we diezelfde verhalen kunnen vertellen met net een beetje extra.

Kijkend naar de bloeddorstigheid waarmee mijn collega’s gisteren hun ballen over de baan gooiden, twijfel ik er niet aan dat dat goed komt.

Kaja Wolffers
Creative director / Producent NL Film

Foto: Ivan Wolffers