Willem Duys

Ik kende Willem al vanaf het begin van mijn carrière. Qua regie, productie en vormgeving heb ik zijn eerste Vuisten gebald. Op mijn website bobrooyens.com heb ik over mijn samenwerking met hem meerdere columns geschreven. Naast zijn Vuisten was hij Mr. Wimbledon, Mr. Melkhuisje en op zondagochtend in bed met Muziek Mozaïek het therapeutische anker en recuperatief rustpunt. Ik ben er op zondagochtend in de radiostudio wel eens bij geweest.
Willem kwam binnen met een stapel lp’s, had een soort volgorde in zijn hoofd, maar week daar tijdens de live uitzending ook met groot gemak vanaf. Zijn teksten kwamen nooit van papier, maar gleden à l’improviste van zijn in honing gezoete stembanden.

In 1983 won Bernadette (zie mijn blog van gisteren). Met een kleine afvaardiging waaronder kleding, make-up, backing vocals en muzikanten, begeleidden we Bernadette naar de Eurovisie-finale in München. “Bob”, zei Willem, “Waarom kom je tijdens de uitzending niet bij mij in de commentaarcel zitten? Glaasje wijn erbij. Je kan nog eens opstaan en de benen strekken.”
Een vooruitzicht dat oneindig veel aantrekkelijker was dan uren vastgepind op een stoeltje hokken in een dampende zaal vol geloof, hoop en tegen beter weten in. De eindeloze uren die een Songfestival over het algemeen ‘viert’ met afgelikte clichés en composities die veelal lijken te zijn voortgekomen uit het brein van een hersendode, zijn geen pretje om in een zaal vol zinderende spanning uit te moeten zitten.

In de commentaarcel bij Willem was het heerlijk. Onder het genot van een mooi glas wijn (althans voor mij, Willem’s drankconsumptie beperkte zich tot een nipje) buitelden de woorden als acrobaten van het Cirque du Soleil uit zijn mond. Lenig en soepel, mooie volzinnen, licht kritische noten, prikkelende toelichting en tijdens de performances met mij converserend over de megalomanie van Ludwig II en zijn theatrale scheppingsdrang.
Als freestyler avant la lettre gleed Willem moeiteloos bij de laatste maten van een optreden terug in zijn verantwoordelijkheid als commentator. Je moet erbij zijn geweest om het te geloven. Ik had dat voorrecht.

Bob Rooyens
Regisseur-producent-auteur