Oud en nieuw

‘s Ochtends ging ik op bezoek bij Nixxes. Ooit omschreven als het best bewaarde geheim van de Nederlandse game-industrie. Deze Utrechtse studio is in 2021 onderdeel geworden van Sony en excelleert in werk dat – als ze het goed doen – niet opvalt: ze porten de grootste gametitels van het ene platform naar het andere platform en zorgen dat dit soepel en naadloos werkt (bijvoorbeeld een Playstation game, die ook een versie krijgt voor de pc).
Dit is een modus van werken die al sinds jaar en dag standaard is in de industrie, maar als een van de grootste Nederlandse studio’s dit op wereldniveau doet, hoe leg je dit dan vast? Bewaar je hun games? Laat je medewerkers herinneringen ophalen voor de camera? Moet je dit willen vastleggen? Het voelde nieuw en daarmee ook spannend. Iets waar nog veel terrein onontgonnen is.

‘s Middags had ik een afspraak bij een oudere mediamaker. Allang pensioengerechtigd, maar niet dat hem dat ervan weerhoudt om nog actief te zijn. Decennia van bekendheid zag je terug in de dingen die aan de muren hingen en ook wat hij (gelukkig netjes) bewaard heeft. Terugkijken op wat er gemaakt en gezegd is in een werkelijk unieke carrière. Wat daarmee moest gebeuren, voelde niet nieuw, maar wel zeer duidelijk: dit moet een waardige plek krijgen. En daarin schuilde ook een gevoel van voldoening voor mij, dat ik onderdeel mag zijn om dit een plek te geven.

Beide afspraken maakten onbedoeld een tegenstelling duidelijk in wat er was en nog gaat komen. Vergis je niet, alsnog hebben we het hier over appels en peren, maar die samenkomst… Komende oud en nieuw zal ik in ieder geval met wat meer voldoening terug- en vooruitkijken.

Wytze Koppelman
Conservator Cultuur en Entertainment bij Beeld & Geluid