Liever een goed gekleed verhaal dan de naakte waarheid

Dit is een zin uit een interview die vat op mij krijgt en blijft hangen. Een interview met De Jeugd Van Tegenwoordig. Jongens die schijt lijken te hebben aan de hele wereld, maar eigenlijk niets meer en niets minder doen dan wat ze echt leuk vinden.

Natuurlijk kan ik als een striptease mijn werkagenda van haar verhalen ontdoen en jullie vertellen wat er deze week allemaal gaat gebeuren op het werk, wie ik ga spreken en wat voor leuke uitzendingen ik deze week ga maken. Maar vind ik dat leuk om op te schrijven? Ik denk het niet. Het voelt voor mij als navelstaren zonder zijspiegels. Vandaar dat ik op twee gedachten hink. Open vizier en alles op tafel of vasthouden aan mijn lijfspreuk: ‘’Have more than you show, speak less than you know’’.

Ik las laatst ergens: “Alles wat je voor jezelf doet, doe je voor een ander. En alles wat je voor een ander doet, dat doe je voor jezelf.“ Voor wie schrijf ik deze columnreeks? Voor mezelf? Naarmate ik verder schrijf merk ik dat ik het leuk vind om in de pen te klimmen over dingen die mij opvallen. En niet per se sta te popelen om mijn werkagenda en dagelijkse bezigheden te delen.

Noem het tegendraads, noem het concessieloos, noem het: het leven zien als een groot toneelstuk en iemand die plankenkoorts heeft. Ik weet het niet. Wat ik wél weet, is wat ik leuk vind. Dus van een poedelnaakte werkagenda gaat in ieder geval geen sprake zijn. Mijzelf blootgeven is nooit mijn sterkste punt geweest. I’m working on it. Over werk gesproken, ik werk als redacteur bij FunX. Het is waanzinnig!

Milan König
Redacteur CritiX en WorX