Lieve, Mark en ik
Onze jongste dochter Lieve is aan haar nieuwe studie begonnen. ‘Creative Business’ heet de opleiding. Ik heb me er vrij lang in moeten verdiepen om te begrijpen wat je er mee kunt worden.
Voorbeeld: ik wil rapper worden. Dan gaat Lieve met een club mensen bedenken hoe ik in de markt gezet kan worden. Klinkt leuk, maar feitelijk weet mijn dochter helemaal niet of dit wat voor haar is. Ze worstelt ermee. ‘Welke richting moet ik op?’ Ook best ingewikkeld als je zeventien bent.
Ikzelf heb er vrij lang over gedaan om erachter te komen wat ik wilde. Ik wilde natuurlijk profvoetballer worden. Ja mensen, ik kan zeggen dat ik achter Gullit en Rijkaard heb aangerend, maar was lang niet goed genoeg. Ik ging eerst naar de PABO, mijn ouders zaten allebei in het onderwijs en ik moest wat.
Toen vervangende dienst bij een vredesorganisatie, een tijd met uitkering vrijwilligerswerk gedaan: kindertelefoon in Haarlem helpen opzetten, dramatische expressie geven op basisscholen, spelen in theatergroepjes en nadat ik na een pittige selectie op de afdeling regie van de theaterschool was aangenomen, ging ik daar toch maar niet naar toe. Ik koos ervoor om een dag in de week voor de jongerenpagina van dagblad Trouw te gaan werken.
Met veel vallen en opstaan leren schrijven. En zo belandde ik na een paar jaar vrij toevallig bij de televisie, bij het NOS Jeugdjournaal, zonder een journalistieke opleiding. Ik was toen 29 jaar. Maar daar kwam wel van alles samen. Voor kinderen een spannend, helder verhaal vertellen. Schrijven, regisseren, beetje acteren.
Met cameraman Mark van Aller, de director of photography van onder andere Bankier van Verzet, Judas en de serie Vliegende Hollanders – binnenkort op tv – heb ik het wel eens over Lieve. Mark maakte als kind al filmpjes met zijn 8 mm camera en vertoonde ze trots aan de hele familie. Maar zijn ouders zagen cameraman niet als een beroep.
Dus Mark ging naar de landbouwhogeschool, werd gymleraar, werkte op de ICT-afdeling van Fokker en deed pas op zijn 31e examen op de Filmacademie. Mark denkt wel eens dat de jaren daarvoor verloren jaren waren. Ik denk het niet. Je doet een soort levenservaring op die je later heel goed kunt gebruiken.
Ik werk heel graag met Mark. Niet alleen omdat hij weergaloos filmt, maar ook omdat hij heel makkelijk kan intunen op de mensen die hij voor zijn camera heeft. Hij kruipt in hun hoofd, hij leest ze. En dat voel je als je naar zijn beelden kijkt.
Mijn dochter Lieve begint aan een nieuw avontuur in haar leven. Ik hoop dat zij uiteindelijk ook iets vindt waar ze blij van wordt.
Marcel Goedhart
Programmaker/regisseur bij de NTR
Werkt nu voor Andere Tijden,
Andere Tijden Sport en het Uur van de Wolf
De week van Marcel Goedhart
-
ΜaandagDonald Jones
-
DinsdagJonathan en Miral
-
WoensdagAlive and kicking
-
DonderdagBlote kont
-
VrijdagLieve, Mark en ik