Leven lang ontwikkelen: Achtung Baby
Leven lang ontwikkelen: een iets betere term voor wat een paar jaar geleden nog vooral door het leven ging als leven lang leren. Vandaag ga ik eens mijn favoriete stokpaardje berijden. Een leven lang leren is meer dan die 10.000 vlieguren maken van Bill Gates en The Beatles (zie gisteren).
Hoezo moet ik nog iets leren, is de gedachte die vaak in het achterhoofd zoemt, als een leidinggevende daarover begint. Dat is niet alleen het geval in onze mediasector, maar wijdverspreid. Vandaar de neutralere en bredere opvatting van ‘ontwikkelen’, maar ik ben bang dat dat niet genoeg is.
Onze sector heeft namelijk nauwelijks een leercultuur – of zo u wilt, een ontwikkelcultuur. In de zorg of advocatuur zijn professionals verplicht zich elk jaar bij te scholen, anders verliezen zijn hun licentie. Daarom hoeven we niet bang te zijn dat de tandarts middeleeuwse praktijken op ons los laat. Leren=business is daar het adagium.
Onze leercultuur is er veel meer een van informeel leren, veelal op de werkvloer, vrijwillig en individueel. Je prutst wat met nieuwe apparatuur (vooral de handleiding niet lezen), kijkt ongezien over de schouder van een collega mee, en via trial-and-error en die 10.000 uren word je uiteindelijk toch die expert op je vakgebied.
Naast het ontbreken van tijd, zijn de vraagstukken rondom multichannel publishing, last mile delivery of programmatic advertising bij live tv zo complex dat je je professionele ontwikkeling er niet even bij doet. Bovendien gaat LLO verder dan alleen vakinhoudelijke ontwikkelingen onder de knie krijgen.
Hoe ziet jouw functie er over vijf jaar uit, bestaat de organisatie waarvoor je nu werkt dan nog wel, wat voor werk zou je eigenlijk willen doen? Ook daar zal een ieder van ons over moeten nadenken, of je nu een carrièretijger bent of lekker je tijd uit wil zingen bij je huidige baas. Vragen die vaak in zomervakanties wel even oppoppen, maar die je door de waan van de werkdag weer snel wegduwt. Niet doen, er is werk aan de winkel.
Jezelf heruitvinden. Zoals U2 dat bijvoorbeeld deed met Achtung Baby (gave mix van The Fly op de Deluxe Edition), nadat hun rockformule toch wat sleets raakte.
Bono zei daarover: “It is U2 at our funkiest. Sexy music. Sly and The Family Stone meets Manchester baggy”. Best wel lekker toch, dat doorontwikkelen? En dat hoef je dus ook niet in je uppie te doen.
Mir Wermuth
Programmamanager Media Perspectives
De week van Mir Wermuth
-
ΜaandagYou better think (think): the War on Talent
-
DinsdagDe T van T-shaped
-
WoensdagKarakter wint het van talent, als talent geen karakter heeft
-
DonderdagLeven lang ontwikkelen: Achtung Baby
-
VrijdagD-Day