Keuzestress

Het bijhouden van wat er allemaal wordt uitgezonden, is niet altijd een pretje. En niet alleen omdat het veel is. Maar als je je vak serieus neemt, moet je weten wat je collega’s en de concurrenten doen. De eerste aflevering van De IJzersterkste, net als de reünie van Kopspijkers mag je niet missen. En ook programma’s als Chateau Meiland of Zondag met Lubach zijn verplichte kost.
Daarover praat namelijk iedereen de volgende dag bij de koffieautomaat. En daar wil je natuurlijk niet met je mond vol tanden komen te staan. Overigens is de kans dat je bij de NTR in een gesprek over Mindf*ck of Hotter than my Daughter belandt, niet zo heel erg groot. Maar dit terzijde.
Behalve om vakmatig op de hoogte te blijven, kijk en luister ik gelukkig nog steeds vooral voor mijn plezier. Al geeft het alsmaar groeiende media-aanbod ook privé de nodige stress. De lijst met aanbevelingen op mijn iPhone wordt steeds langer. En vrienden reageren soms ronduit beledigd als ik beken dat ik een serie of podcast die zij hadden aangeraden nog (steeds????) niet hebt gezien. Of erger nog, als ik zeg dat ik het saai vond en ermee ben gestopt.
Als de keuzestress te groot wordt, kan het een verademing zijn om lekker old school te gaan zitten zappen. Soms ga ik online wat rondlummelen en vergaap me aan hysterische influencers op Insta, Japanse pubers op Tik Tok en lollige dieren op Facebook. Of ik zet even alles uit, laat de media voor wat ze zijn en ga iets heel anders doen. Even dan.

Willemijn Francissen
Mediadirecteur NTR