IJshockey

De meiden Carice en Fay, 13 en 15, wilden – gelukkig tijdens de Werelddeal Weken bedacht – wel naar New York. Om vervolgens te vragen of Diane, de verkering van pap, ook mee mocht. Een kort, maar supertof weekend met de meidon!
Daar gaan we voor. Geen muziek, wel ijshockey. Met een beetje geluk zien we zaterdag Ovechskin zijn 700e maken in de wedstrijd tegen The New Jersey Devils. Naast mijn in 1974 begonnen ‘echte liebe’ voor BVB (Borussia Dortmund) en mijn achter op het grasveldje in De Steeg, het dorp waar ik opgroeide, ontstane fanatisme voor heavy metal, is er een sport die echt mijn hart gestolen heeft: ijshockey.
Sneller dan snel, mooi, sierlijk en vaak ongekend spannend. Met een beetje projectie slechts van vaders wens naar zoonlief (haha) heb ik er inmiddels een jaar of 14 opzitten als hockeydad. Wat zo ongeveer betekent dat je stad en vooral land afrijdt om wat gassies – en later grotere gasten – naar een ijsbaan te brengen.
Voor wedstrijden, trainingen Nederlands team, toernooien in de meest kansloze hoeken van Frankrijk, België en Duitsland. Maar ook al geef ik grif toe wel eens scheldend om 6 uur in de ochtend achter het stuur te hebben gezeten op zondag, het begon allemaal met mijn vader. Met hem hebben we veel op de tribune gezeten in Nijmegen. Nieuwe scheldwoorden geleerd, zeker (of eeh, seker) maar vooral verliefd geworden op het spelletje. Gelukkig ben ik niet de enige Helmink die ijshockey leuk vindt. De dochters die nu mee op pad gaan, vinden zo af en toe een wedstrijd heerlijk. En een NHL-pot? Die vindt zelfs de grootste leek leuk.

Frank Helmink
Directeur Buma Cultuur