Eline de Ruig
2018 - week 36

Aanbevolen voor jou

Soms kijk je een serie en verlies je je totaal in een andere wereld. Huil je mee met iemands liefdesverdriet, maak je je druk om wie de moordenaar nou toch is of zit je met hartkloppingen op de bank omdat je bang bent dat er een geest in je huis zit.

Maar soms, heel soms, kijk je iets wat je inzicht geeft. Waar je van leert, wat je aan het denken zet. Waar je het met iedereen over moet hebben. En dat heb ik. Nu. Op dit moment: Master of None. ‘Eén Indiër in een serie kan, maar twee niet. Twee blanke Amerikanen, ja dat kan wel.’ Dat is wat Indiër Dev in de serie Master of None te horen krijgt als hij een casting director spreekt over zijn droom acteur te worden. Telkens heeft hij te maken met afwijzingen en de reden is simpelweg omdat een serie met meerdere Indiërs minder zou aanspreken dan een serie met blanke Amerikanen.
Iets wat ontzettend confronterend is, maar wat blijkbaar nog steeds de realiteit. Acteur Aziz Ansari, die Dev speelt, bedacht de serie, waarschijnlijk doordat hij zelf ervaring had met deze vorm van discriminatie. Hij speelt op zo’n ontroerende, grappige en oprechte manier in zijn zoektocht naar werk dat het je aan het denken zet over de vooroordelen waar hij mee te maken heeft.
Een serie met meerdere Indiërs spreekt blijkbaar minder aan dan een serie met blanke Amerikanen. En daar speelt de filmwereld op in. Die maakt producten die de grote massa zoveel mogelijk aanspreekt. Maar wat ben ik blij dat Master of None de filmwereld, maar vooral ook ons op de vingers tikt. Het is uiteindelijk toch een kwestie van vraag en aanbod.
Als ik Netflix open, kijk ik ook als eerste in het rijtje ‘aanbevolen voor jou’ of ‘trending’. Series met een mooi affiche, lekkere namen en een gelikte trailer. Ik durf te wedden dat je een jaar geleden La Casa De Papel niet had aangeklikt omdat ie Spaans is. Pas toen hij werd opgepakt door beroemdheden en enorm populair werd, kon je er niet onderuit, maar wat zou het toch fijn zijn als dit soort series geen uitzonderingen zijn.
We doen het zelfs met onze eigen series. Hoe vaak ik mensen wel niet hoor zeggen: ‘Ja, maar die serie is Nederlands. Dat vind ik altijd zo tenenkrommend.’ Terwijl bijvoorbeeld De 12 van Oldenheim fenomenaal is. Fedja van Huêt speelt de sterren van de hemel en door de spannende verhaallijn heb ik mezelf twee dagen mét prachtig weer binnen in een veel te warm appartement opgesloten om de serie eens flink te bingewatchen.
Laten we asjeblieft verder kijken dan het rijtje ‘aanbevolen voor jou’ en ons niet laten leiden of een serie nou uit Spanje, Nederland of Indië komt. Want dan kom je pas echt in een andere wereld.

PS: Als je trouwens denkt dat Master of None zware kost is, dan heb je het mis. Ik heb in tijden niet zo gelachen en heb nog steeds een grote glimlach op mijn gezicht als ik aan Dev denk. Je moet hem echt gaan kijken.
Maar echt.
Beloofd?

Eline de Ruig
Verslaggever & Redacteur Entertainment bij Koffietijd & 5 Uur Live, Talpa

Foto: Maaike Nienhuis