#2

Het was het jaar 2010 dat voor mij vreemd genoeg meer voelde als een millennium dan het echte millennium tien jaar daarvoor. Ik weet nu ook waarom. In dat jaar maakte ik de theatervoorstelling Het Wonderlijke Leven van Jackie Fontanel (nu op Netflix te zien).

Een multimediaal circusje op bescheiden schaal. Geen Sky, de geflopte 3D musical van de narcistische Borsato-clan (Marco heeft Nederland de Hip-Hop geschonken, vernamen wij gisteren?), maar ik maakte ook geen megaproductie als De Marathon van Gosschalk en ook geen Anatevka van Weissman. Nee, ik maakte iets kleiners, solo: een verhalende cabaretvoorstelling.

Uitgangspunt was het leven van mijn grootvader aan boord van de Holland Amerika Lijn. In het New York van de roaring twenties. Zo onbeschrijflijk intrigerend had ik zijn foto’s met donkere jazzmuzikanten gevonden, ver voor de oorlog gemaakt. Alsof opa gekleurde broers had, zo leken die plaatjes. Mijn grootvader was een Fries uit een gezin van 8 jongens en 1 meisje, maar van een anti-anti-zwartepieten demonstratie hadden deze Friezen nog nooit gehoord. Ze bewonderden juist alles wat vreemd was en voeren de wereld over.

Terug naar die voorstelling: ik schreef eerst een boek, baseerde daar de voorstelling op, maakte met hulp van topmuzikanten opnieuw twenties bigband muziek en werkte met slim geproduceerde filmpjes als projectie waar ik dan weer onderdeel van werd. Uiteindelijk ging ik ook naar Omroep MAX om een dramaserie voor te stellen. Duur en ambitieus, maar mooi. Mijn overtuiging is: een voorstelling moet een serie kunnen worden en andersom en 2010 zag ik dus dat licht: ik wilde crossmediaal gaan kruisbestuiven.

Dat wordt nu ook mijn usp als creative, denk ik. En liggen meerdere tv-plannen met theaterversies klaar. En vice versa. Morgen meer! Heb een goeie dag.

Kasper van Kooten
Producent Formatters Media

Foto: Bop Mulder

#2

De week van Kasper van Kooten