Tekst: Harm Edens // Fotografie: Roland J. Reinders
Ik zat jou een beetje te behuiswerken en ik moest heel lang zoeken om achter jouw leeftijd te komen. Ergens in een donker hoekje van een Adformatie vond ik een aanwijzing. Je moet ergens rond de 55 zijn.
Peter de Mönnink: “Ja, dat klopt. Is geen geheim.”
Maar het stond echt nergens. Hoe kan dat?
(Schiet aanstekelijk in de lach) “Dat weet ik niet. Maar het is ook niet zo interessant. Leeftijd is een state of mind. Hoe oud voel je je? Elk jaar dat ik ouder word, voel ik me eigenlijk tien jaar jonger.”
En waar zit dat in?
“Balans in je leven vinden. Jezelf goed onderhouden. Ik sport relatief veel, ik doe weinig aan excessen. Ik vind het wel leuk om gezellig iets te drinken bijvoorbeeld. Min of meer met mate. En ik probeer alles nog wel. Kitesurfen. Snowboarden. Dat laatste is trouwens jammerlijk mislukt. Ik val elke keer en dan breek of kneus ik weer iets. Maar naarmate je ouder wordt, beheers je de kunst van het relativeren beter. Je houdt je passieniveau wel, maar dat combineer je met een grotere doelgerichtheid. En daardoor ga je beter met je energie om.”
Mogen we even 45 jaar terug, naar Peter van tien? Wat was dat voor mannetje?
(Stilte en overpeinzing, dan een stuk zachter) “Da’s een goeie vraag. Die heb ik nog nooit gehad in mijn leven. Zo. Ehmm, ik was een heel sociaal mannetje. Volgens mij ook een hele lieve jongen. Ik zei altijd iedereen ‘dag’ op school. Ik kom uit een middenstandsgezin. We hadden een schoenenwinkel. En ik hielp mee in de winkel, toen al. Een beetje opruimen. Je kent dat wel, zo’n schoenenwinkel met al die dozen en een trapje en dan moest je klimmen naar boven. Ik leerde wel omgaan met mensen. Ik was ook misdienaar. Dat was eigenlijk een teken van intelligentie.”
“Ik was ook misdienaar. Dat was eigenlijk een teken van intelligentie”
Hij schiet hard in de lach en legt dan snel uit: “Dat vind ik zo’n paradox. Je wordt dan gevraagd omdat je op de lagere school goed kan meekomen. Dus dan kun je wel een paar lessen missen. Ik sta op heel veel foto’s van bruiloften. Maar ik deed ook begrafenissen.” Weer een smakelijke lach.
Wat heb je daarvan geleerd? Als je op bruiloften en begrafenissen bent geweest en dichtbij de eeltvoeten van mensen, dan heb je toch op jonge leeftijd al een groot deel van het leven gezien?
“Ik ben nog nooit in de kerk getrouwd en ik ben ook nog niet doodgegaan. Dat zegt toch wel iets. (Lacht) Je leert iets over de vrolijke en de minder vrolijke situaties in het leven. En minder vrolijk, als je dan toch graaft in het verleden… Als je nu vraagt wat bepalend is geweest voor wie je bent, dan is dat wel het vroeg overlijden van mijn vader toen ik 16 was. Dat was wel impactvol. Dat betekent dat je in één klap volwassen wordt. Dat heb je dan helemaal niet door, maar achteraf zie je dat dát het moment was waarop de spielerei over was en het heel serieus wordt. Ik had tijdens en meteen na mijn studie meer ervaring dan mijn leeftijdgenoten en daarom was ik denk ik zakelijk scherper.”
We gaan naar nu: hoe gaat het?
“Ja, goed. Ik mocht bij de geboorte van Talpa Network zijn. We zijn een jaar geleden begonnen. Vorig jaar op 23 november aangekondigd. En op deze eerste fase kan ik heel tevreden terugkijken. Een mooi bedrijf met geweldige assets erin. Een hele goeie onderliggende performance. We maken geen cijfers bekend, maar je mag van mij aannemen dat we daar helemaal niet ontevreden over zijn. Het groeit.”
Maar van een half procentje word je denk ik niet blij.
“Het groeit meer dan een half procent. (Glimlach)
Wat doen jullie anders dan bijvoorbeeld RTL?
“Door de verdergaande integratie binnen Talpa Network, de verdergaande samenwerking zijn we in staat om meer geld te halen uit de advertentiemarkt. Omdat wij crossmediaal die koppelingen weten te leggen. Bij ons kun je zaken doen op meerdere kanalen. Geen enkel ander bedrijf heeft zo’n portfolio. En wij leren voor de ontwikkeling van die producten hoe die kanalen met elkaar vermengen. Daardoor hebben wij een relatieve voorsprong.”
Je zou ook kunnen zeggen: jullie zijn nu zo groot, jullie kunnen kortingen bedingen die anderen niet krijgen.
“Groot is niet een doel. Wij willen een organisatie neerzetten die meerwaarde creëert. Naar de consumenten toe, maar ook aan de achterkant naar de b2b-markt. Het mooie is: wat we bedacht hebben, werkt. Maar je hebt niet alles in de hand. Sommige dingen gaan goed, andere dingen gaan niet goed.”
Wat gaat er niet goed, wat gaat anders dan verwacht?
“De kijktijdontwikkeling. Ik had niet verwacht dat we de warmste zomer ever zouden krijgen. Dat ligt volkomen buiten je normale denkpatroon. 54 dagen boven de 25 graden. Dat is een record. Er is correlatie tussen temperatuur en kijkgedrag. We moeten gaan zoeken naar andere manieren waarop dat scherm kan worden gebruikt.”
“We moeten gaan zoeken naar andere manieren waarop dat scherm kan worden gebruikt”
Heb je al een oplossing? We kunnen niet elke avond gaan kijken naar Martine van Os die een caravan tegen een boom laat knallen.
“Maak het scherm portabel. Dan kunnen we het meenemen. De small screen wordt steeds belangrijker. En dus moeten we content ontwikkelen die bij dat gedrag en die consumptiemomenten hoort. Bijvoorbeeld via Talpa Social. Daar hebben we zo’n 140 vloggers, dat gaat richting de anderhalf miljard streamstarts per jaar. Nu hebben we nog een platform dat heet YouTube en dat is niet ons eigen platform…”
Nee. Maar dat kan niet lang meer duren.
(Lacht) “We proberen mensen te migreren naar onze eigen omgeving. Maar dan moeten ze daar wel iets vinden dat ze ook zoeken. Daarom gaan we programma’s steeds meer zien als merken. Dat worden dan de dragers en niet meer de zenders.”
Hiervoor zat je bij Sanoma, daar werkte je ook al met John de Mol. Nu weer. Jij hebt zo langzamerhand ook een grote staat van dienst. Kan dat hier naast elkaar?
“John als ondernemer is echt oprecht iconisch. Hij is een bekende wereldburger en een bewezen media-entrepreneur. Hij zoekt mensen die hem kunnen helpen. Dus die moeten niet dezelfde competenties hebben als hijzelf.”
En dan krijg je geen tweede vioolgevoel? Want hoe goed je het ook doet, de aandacht gaat altijd naar John.
“Als jij als leider van een business je niet dienstbaar kunt opstellen, dan hoor je niet thuis in die business.”
Hè, een lekker kort antwoord. Dat is ook wel eens fijn. Jullie bouwen hier een nieuw crossmediaal netwerk. Ondertussen lijken veel nieuwe programma’s tamelijk veel op programma’s die er al zijn. Maar omdat jullie zo ijzersterk formatteren en ze hier op z’n Nederlands lean en mean maken, soms zelfs onder de kostprijs aanbieden, heb ik begrepen, kunnen jullie daarmee de rest van de wereld veroveren. Is er genoeg ruimte voor echte creativiteit?
“Wij zijn altijd op zoek naar programma’s die scoren. En ik lig daar niet zo wakker van. Jij zoekt naar een dosis originaliteit. Tot op zekere hoogte wij ook. Op vrijdag- en zaterdagavond op SBS6, daar hebben we van alles gedaan. Maar er zijn altijd beperkingen, bijvoorbeeld budgettair, waardoor het heel moeilijk is. En toch groeien we.”
Wat is het programma waar jij op dit moment het meest blij van wordt?
“O, dat is dan toch wel Veronica Inside.”
Waar homoseksuele sportliefhebbers nooit worden uitgenodigd overigens. Maar dit geheel terzijde. Waarom is dat zo leuk?
“Door de hele voorgeschiedenis. En hoe we dat nu hebben ingevuld. Dat vind ik wel een mooi traject.”
Je kijkt er nogal sneaky bij. Jullie hebben nog veel meer RTL-gezichten jullie kant op gelokt. Waar moet het naartoe? Waar droom je van? Het ultieme plaatje over vijf jaar, als jij met de VUT gaat.
(Lachend) “Ik ga niet met de VUT, Harm. Doe effe normaal.”
Wordt het ooit één ding, het hele commerciële blok?
“Je moet heel breed kijken. De free to air tv-reclamegelden zijn ongeveer 850 miljoen. Best wel steady. Dan komt er nog wat sponsored bij en dan kom je op pak ‘m beet een miljard en een beetje. Maar dat is onderdeel van een markt van 3,6 miljard en dan doe je er nog wat huis aan huisbladen bij en zit je op afgerond 4 miljard. Ik zie free to air tv of eigenlijk video in de breedste zin van het woord als onderdeel van die hele markt. En de Googles en de Facebooks pakken bijna de helft. Daar willen wij een antwoord op bouwen. Crossmediaal.”
“Je wilt geen one trick pony zijn, want dan ben je ontzettend kwetsbaar”
En is er dan nog plaats voor RTL?
“Je wilt geen one trick pony zijn, want dan ben je ontzettend kwetsbaar. De adverteerder zoekt naar geïntegreerd bereik over de platforms heen. Je gaat zien dat televisie straks addressable wordt. Dat is een beweging die al ingezet is. Je gaat zien dat radio addressable wordt. En platforms rond videoconsumptie worden addressable. En dat betekent dat je daarmee in staat bent om vast te stellen welk persoon op welk moment waarnaar kijkt. Dat noemen wij touchpoints. En wij zijn dus straks in staat om die informatie te laten zien aan de adverteerders.”
En dan worden jullie daar zo goed en zo groot in, dat in die markt voor andere spelers geen plek meer is? RTL dus.
“Dat lijkt me ondenkbaar. Nou eh, de markt gaat in iedere geval consolideren. En dan ben je een servet of je bent een tafellaken. En wij moeten een tafellaken worden.”
Maar je hebt meestal één tafellaken en tien servetten… Is het denkbaar dat RTL over een paar jaar een servet is?
“Nou, dat ligt natuurlijk aan de strategie van RTL. Als je nu naar de markt kijkt, dan zijn wij allebei servetten. Het tafellaken is Google en Facebook. Er zijn veel nieuwe allianties nodig. De complexiteit is hoog. Vandaar de aarzeling in mijn antwoord.”
Is er het komende jaar iets waar jij je op verheugt? Een klein Peter de Mönnink-dingetje waarvan jij stiekem denkt: ‘Joepie!’
“Jij stelt wel hele goeie vragen. Dat zijn allemaal van die dingen… (Denkt na en begint over een nieuwe fase en doorgroeien). Hier ontstaat een cultuur, waarin heel veel ruimte is voor mensen om zich te ontwikkelen. En goeie ideeën worden hier beloond. Dat is gewoon fantastisch.”
Het was de heetste zomer ooit. Droogste jaar ooit. Klimaatverandering. Record aantal vluchtelingen sinds de Tweede Wereldoorlog. Migratie. Ik werk sinds 1984 in de media. Wij zijn ongeveer even oud. Ik merk dat in bijna alles wat ik doe de urgentie om dat op te lossen de belangrijkste drijfveer is. Moeten de programma’s niet wat meer inhoud krijgen? Wordt het allemaal niet wat te onbenullig?
“Ik maak me daar oprecht zorgen over, zoals iedereen dat doet. Maar ik raak ook ontmoedigd als ik zie hoe groot het probleem is. Hier zit geen Don Quichote die even een nieuwe toekomst gaat realiseren. Wij zijn in eerste instantie een commercieel bedrijf. Maar we sluiten niks uit.”
Dus op het moment dat de samenleving en de markt dat op je stoep komen leggen, gaan jullie ermee aan de slag?
“We zijn als bedrijf heel gevoelig voor weak signals. We staan midden in de maatschappij. En daar doen we verslag van. Maar we zijn geen maatschappelijke organisatie.”
“Ik zou het allermooiste compliment vinden als ik een aantal mensen heb kunnen ontwikkelen”
Maar wat zeg je dan later tegen je kleinkinderen als die vragen: ‘Opa, je had 35 kanalen en platforms en je kon er echt iets aan doen, maar je vond het nog niet commercieel genoeg?’
Hij denkt diep na. “We hebben hier één aandeelhouder met een heel groot en sterk maatschappelijk gevoel. En dat dringt door in onze business. Dus dat ga je uiteindelijk een keer terugvinden in de programma’s die we maken.”
Als het klaar is, waar wil je dan op terugkijken? Waar zou je blij van worden?
“Ik zou het allermooiste compliment vinden als ik een aantal mensen heb kunnen ontwikkelen. Dat is het leukste wat je kunt doen. En dingen echt uitvoeren die ik me heb voorgenomen. (Lacht) Maar ik realiseer me volledig dat het zeer onwaarschijnlijk is dat mijn gewaardeerde collega’s of andere stakeholders aan mijn sterfbed staan.”
Hoezo niet?
“Die intimiteit wil ik dan weleens meemaken.”
Lachend geven we elkaar een hand.
