Het beste van 50 jaar Te land, ter zee en in de lucht
Met een groot aantal gasten, oud-deelnemers, presentatoren en fans kijken we terug naar doldwaze, soms succesvolle en vaak hilarische pogingen van de deelnemers. Te gast zijn onder anderen André van Duin, Ron Boszhard, Anne-Marie Jung, Noël van Kleef, Jack van Gelder, Harm Edens, Nance Coolen, Rob Janssen, Chatilla van Grinsven en Johan Vlemmix.
Aflevering 1 – 22 juli
Van ‘Tobbedansen’ en ‘Vlieg er eens uit’ tot ‘Blij dat ik glij’, het programma kent heel veel verschillende onderdelen. Maar hoeveel zijn dit er eigenlijk? Een terugkerend fenomeen in Te land, ter zee en in de lucht waren de bruidsparen. In deze aflevering zien we hoe de pasgetrouwde koppels soms goed aankomen, maar meestal vol liefde het water in vielen. En Johan Vlemmix vertelt waarom hij maar liefst 100 keer meedeed.
Aflevering 2 – 29 juli
Verschillende grote artiesten hebben opgetreden in het programma. Zo was Whitney Houston te gast bij het tobbedansen in Leeuwarden en zien we Olivia Newton-John in de haven van Volendam.
De veiligheid in het programma was natuurlijk erg belangrijk. Arts Puck Hulstaert was meer dan 30 jaar verantwoordelijk voor het goed aankomen van de kandidaten. Hij vertelt waar in de keuring van de inzendingen op werd gelet. En een terugkerend fenomeen waren de brandweerlieden. We zien een groot aantal inzendingen van hen en horen waarom Te land, ter zee en in de lucht juist voor deze groep zo aantrekkelijk was.
Aflevering 3 – 5 augustus
Deze aflevering kijken we onder andere naar de mensen die zorgden dat iedereen ook weer boven water kwam: de duikers. Elke week stond er een team paraat van maar liefst 30 vrijwilligers die zorgden dat alles veilig verliep. André van Duin vertelt wat hem het meest is bijgebleven van Te land, ter zee en in de lucht en hoe hij op het idee kwam voor zijn geweldige commentaar. Terugkerend fenomeen waren de carnavalsverenigingen. Zij waren natuurlijk bedreven in het maken van prachtige karren en lieten dat ook graag zien in het programma.
Aflevering 4 – 12 augustus
In deze aflevering is er aandacht voor de prijzen die er te winnen waren. Ging het om de eeuwige roem en de beker of waren de winnaars toch wel blij met iets tastbaars? Een groot aantal ex-deelnemers tonen trots hun bekers en vertellen hun herinneringen. We zien de meest heftige races van het achteruitrijden, waarbij de auto’s doorreden tot ze total loss waren. Terugkerend fenomeen waren de studenten. Zij deden vaak met grote groepen mee en hadden al maandenlang voorpret voor ze bij de schans aankwamen. Namen zij het programma wel serieus of hoeft dat juist helemaal niet?
Het beste van… 50 jaar Te land, ter zee en in de lucht is vanaf 22 juli om 20.30 uur te zien bij AVROTROS op NPO 1
Met in aflevering 125 onder meer het FM Veilingjournaal. Al in deze show, op de startdag van de frequentieveiling, is er nieuws over de verschillende biedingen: via een speciale hack volgen we via webcams stiekem de biedingen in de verschillende directiekamers van de grote mediabedrijven! En: komende weken blijf je op de hoogte via speciale pop-up shows met het meest recente frequentieveiling-nieuws.
Boze jazzmuzikanten dringen de studio van Timur Perlin op 3FM binnen om te pleiten voor meer jazz en wereldmuziek op de NPO radiozenders. “Voor meer inclusie en diversiteit!” De NPO belooft een beetje dat er ruimte voor moet komen, maar legt de bal bij de omroepen.
Cabaretier Rob Scheepers heeft al een tijd een succesvolle column in de ochtendshow van Tim Klijn, eerst op Veronica en nu dus op 538. De Week In One Liners was al een hit op de socials, maar past ie nu ook goed op 538?
Het NPO Radio 1-programma Vroege Vogels bestaat 45 jaar. In passende bescheidenheid wordt daar bij stil gestaan, onder andere door een jonge generatie verslaggevers te laten horen.
Dj Tessa Mol van KINK was een tijdje niet veel te horen op de alternatieve radiozender. Ze vertelde onlangs waarom en dat is bijzonder.
Dit Was De Radio: het verboden woord en falende luistercijfermetingen
De complete inhoud van aflevering 119:
Qmusic heeft een nieuw spel: het Verboden Woord. Een slim idee?
SterrenNL bracht de volkse muziek eenmalig in ‘quadruple stereo’ in hun ochtendshow met Marcel de Vries. Hoe klonk dat? Knapt de muziek er van op?
Bas van Teylingen mocht een week de ochtendshow waarnemen op Radio Veronica. Welk cijfer verdient hij?
Ook even luisteren hoe Bas dan in z’n eigen show klinkt!
Wat een gepruts: de nieuwe luistercijfermetingen tellen ook tv-signalen mee. Wat hebben we nu aan een systeem dat niet goed werkt?!
De Post De Post! Met daarin onder andere: een JOE-fan en Igmar Felicia pitcht de vraag: stel een elftal samen met de leukste radiomakers met wie je in het verleden hebt gewerkt. Arjan doet een voorzetje.
Dit keer wordt er wel héél veel gelachen in het Blooperblokje. Onder andere dankzij Rob & Wijnand, Andrea van Pol, Mischa Blok en… een heuse nieuwsbattle!
Bij Syb het weer voor Egypte en Koeweit.
De slotwoorden zijn van Benji Heerschop. Familie van…?
In de exclusieve bonusshow álleen voor vrienden van de show deze week, hoor je wie ‘De Slimste’ presentator/dj is van Nederland (of, eh… de KRO-NCRV). Plus het antwoord op de prangende vraag in radioland afgelopen week: waar was (of is) NPO Radio 5-presentator Ron Brandsteder?!? Tot slot ook weer fijne bonusbloopers.
Dit Was De Radio dankt De Radiofabriek voor de opnamefaciliteiten.
Het is oneerlijk verdeeld in de mediawereld. En niet alleen wat betreft veiligheid en respect. Ik loop er al een tijdje rond, over een maand of tien tik ik de veertig jaar aan. En met enige regelmaat was het inderdaad niet leuk en niet gezellig, soms vreemd en af en toe verdrietig.
Meestal ging het over macht. M’n eerste comedyserie die ik al had verkocht, ging niet door omdat een andere serie duurder uitviel. Weg opdracht zonder excuses en zonder schadeloosstelling. Een advocaat nemen had niet zoveel zin, want dan werd ik die lastpak waar nog nooit iemand van gehoord had en ook nooit meer van zou horen.
Een paar jaar later werd ik als freelancer ontslagen door een producent die iets niet helemaal goed had begrepen (gebeurt wel vaker bij producenten) en die mij briesend de deur wees via m’n antwoordapparaat. Ik schrok even en schoot daarna in de lach. Ik heb hem keurig teruggebeld: “Ik hoor dat je boos bent, dat kan natuurlijk. We hebben alleen één probleem. Ik ben niet bij je in dienst dus ontslaan is er niet bij. Daaag.”
Een beroemde presentator
gooide tijdens een pilot
stoelen door de kamer
en een palm door de muur
Toen ik de maandag erop m’n spullen kwam ophalen, stond hij met een grote bos bloemen en nog grotere excuses bij de ingang te wachten. Sorry, sorry, sorry. Ik vond het steeds leuker worden. “Geeft helemaal niks, we maken allemaal fouten. Maar alsjeblieft niet nog een keer doen, want dan kom ik niet meer terug.”
Mijn ingebouwde afkeer tegen onrecht en raar gedrag heeft me er altijd vrij makkelijk doorheen geholpen. Een beroemde presentator gooide tijdens een pilot stoelen door de kamer en een palm door de muur. Een beroemde zanger wilde meteen z’n nieuwe platte buik laten zien toen we samen in één kleedkamer bleken te zitten. Een minstens net zo beroemde zanger riep tijdens de repetitie voor een live show om de vijf minuten dat het naar beffende eekhoorns rook (hoe wist hij dat?).
Een populaire presentator greep me in m’n kruis en toen ik hem een klap voor z’n smoel wilde geven, stond de opnameleider er net toevallig tussen. Perfecte timing, had ie op geoefend. Beloftes niet nakomen, ideeën jatten en acteurs die zich tijdens een castingscène van een comedyserie begonnen uit te kleden om te laten zien hoe welgevormd ze waren. Fascinerend, maar niet erg lach-bevorderend.
Het hoorde er blijkbaar bij en ik heb er gelukkig niet al te veel last van gehad. Een gestolen dramaserie die voor m’n ogen aan een omroep werd verkocht, vond ik het ergste. Ik heb snel een nieuwe serie bedacht. Toen ging het wel weer. Voor veel collega’s moet het zwaar en beschadigend zijn. Door vertrouwenspersonen en nieuwe regels wordt het misschien wat beter. Maar het lijkt me vooral goed als we elkaar een beetje in de gaten houden en helpen. En dan geven we die beffende eekhoorns hun privacy terug.
Marijn Frank: “Ik ben nu minder streng voor mezelf”
Sinds 2009 is ze te zien bij KRO-NCRV in de Keuringsdienst van Waarde, maar ook verantwoordelijk voor de documentaire Vleesverlangen uit 2015 over hoe we van een vleesverslaving af kunnen komen en presenteerde ze het tv-programma De Prijsvechter uit 2017, over het niet kunnen weerstaan van de verleiding om goedkope spullen te kopen.
Heb jij een zelfhulp-oeuvre? Was je al vegetariër toen je Vleesverlangen ging maken? Of…
Marijn Frank: “Nee, ik ben helemaal geen vegetariër. Ik was het ook niet, maar ik vond wel dat ik het moest zijn omdat ik door m’n werk heel veel weet van de vlees- en zuivelindustrie. Je ziet die dieren en je weet wat de gevolgen zijn, hoe moeilijk kan het dan zijn om zo’n klein stukje vlees te laten liggen? Dat is dus toch heel erg moeilijk. Over die worsteling, dat je vaak wel weet wat je moet kiezen maar je kiest toch anders, daar wilde ik graag een film over maken. Dat morele dilemma.”
Die lijn daaronder, je weet hoe het zit en desalniettemin doe je iets anders, is voor mij één van de aanleidingen voor dit gesprek en de gesprekken die hierna komen. Veel mensen in de media weten ook hoe het zit of zouden het moeten weten, maar ze doen er niks mee. Ben jij erachter hoe dat komt?
“Ik ben in die film in verslavingstherapie gegaan. Het beeld was voor mij heel erg zwart-wit, je bent een slecht mens als je vlees eet en het is goed als je het niet doet. Daardoor heb ik er heel veel druk op gelegd voor mezelf en komt er ook een recalcitrant kind in je omhoog, zoals de therapeut het noemde. Want je denkt: ik ben hier gewoon bij de pomp en ik wil dat broodje filet en ik ga dat gewoon halen. Als je op die manier probeert te functioneren, ga je vaak de mist in. Ik ben door het maken van die film iets meer in een grijs gebied gaan zitten. Je kunt wel kiezen voor vlees, maar dan nog heb je veel te kiezen. Je kunt bijvoorbeeld dierenwelzijn vooropstellen. Bij kip vind ik vooral de vogelgriep heel spannend. Kippen komen ook al bijna niet meer buiten. Vroeger werden ze even opgehokt. Die periodes worden steeds langer. Als het overslaat op mensen, hebben we corona in het kwadraat.”
Ik merk dat ik aan het veranderen ben. Tien jaar geleden vond ik dat broodje filet soms wel lekker, maar nu niet meer. Terwijl ik heus weleens vlees eet. Hoe is dat bij jou na veertien jaar Keuringsdienst en heel veel kennis? Wordt je leven simpeler?
“Het wordt ingewikkelder. Eerst vond ik het heel belangrijk welke keuzes je als individu maakt, maar ik ben nu minder streng voor mezelf. Het recalcitrante kind is weg. Eigenlijk zou ik heel erg graag willen dat de overheid de goede keuzes maakt. Of beter gezegd, dat de overheid de industrie aan banden legt, omdat je dan meer bereikt dan mensen wijzen op hun verantwoordelijkheid om heel kort te douchen of niet meer te vliegen. Ondertussen pas ik wel mijn gedrag aan. Ik consumeer veel minder vlees en zuivel en alleen nog biologisch. Ik geloof niet dat ik een probleem oplos als ik ophoud met op vakantie gaan. Ik vlieg sowieso niet debiel veel, hoewel voor de Keuringsdienst wel af en toe. Maar dat iedereen gaat stoppen met vliegen, dat is niet reëel.”
Ik heb stiekem de illusie dat als mensen die zichtbaar zijn – en dat ben jij ook – dingen anders doen, dat veel meer mensen dan denken: ‘Hee, waarom is dat?’ En dat er dan iets op gang komt.
“Ik heb die illusie dus niet. En ik geloof ook echt dat het prettiger is om hem niet te hebben. Waarom passen mensen hun gedrag aan? Dat gaat toch vaak over geld.”
“Ik ben heel erg voor
overheidsingrijpen”
Of door dwang.
“Dus daarom ben ik heel erg voor overheidsingrijpen. Anders zadel je mensen op met een schuldgevoel en dat vind ik oneerlijk. Dat mensen denken: ik ben te zwak om mezelf te bedwingen om niet op vakantie te gaan. Natuurlijk, ga niet vier keer vliegen. Maar één keertje, prima.”
Je bent nu veertig met twee kinderen.
Ze schiet hard in de lach. “Ja.”
Hoe kijk je naar de toekomst? Maak je je zorgen? Ben je optimistisch?
“Ja, ik (zucht) nee, ik maak me daar wel zorgen over. Maar op meer vlakken dan dit. Als ik zie hoe Nederland de afgelopen tien jaar op veel terreinen best wel is uitgehold. Ik ben nu voor Pointer veel sociale onderwerpen aan het doen. Mensen worstelen in contact met de overheid, bijvoorbeeld met de aardbevingsschade in Groningen, de toeslagenaffaire, een huis vinden, arbeidsmigrantenuitbuiting, psychische hulp waar je jaren voor in de rij moet… Pfff, dan denk ik: hoe moet dat goed komen en waarom gaan we nou niet eens anders stemmen? Want het is toch zo duidelijk dat het de afgelopen twaalf jaar helemaal niet goed is gegaan.”
Is het dan het grote nieuws van de dag dat het wint bij jou? Want dat is klimaatverandering en alles wat daarbij hoort bijna nooit. Alleen als Limburg overstroomt.
“Ik keek laatst een serie van de VPRO, Planet Finance, over de financiële wereld waarin ik me nooit heb verdiept, wat me eigenlijk geen bal interesseert. Toen zag ik ineens hoe die geldstromen in de wereld in elkaar zitten en hoe die losstaan van de aarde waarop we leven en de toekomst daarvan. Het is een soort gokspel van aandelen kopen en verkopen, waar kunnen we nog meer winst maken? Miljoenen die in de lucht hangen, miljarden, en ineens dacht ik: huh? Als we willen, kunnen we morgen een eind maken aan de armoede.”
Dat had ik met Poetin na een half jaar oorlog. Als die man in al z’n machtswellust had gedacht: ik wil het groot Russische rijk terug dus ik ga een triljoen steken in de vergroening van Rusland, ik word een groene dictator, dan hadden misschien wel heel veel landen zich vrijwillig bij hem aangesloten. Dan ben je ook idioot, maar dan doe je iets goeds.
“Je ziet waar de belangen zitten. Niet bij het klimaat. En dan moet ik wel oppassen om daar niet heel somber van te worden.”
Hoe doe je dat dan? Ik ben 21 jaar ouder dan jij, dus ik zou milder en wijzer moeten worden, maar ik word alleen maar bozer.
“Ik vind dat ook wel lastig hoor. Ik sport elke dag. Niet alleen vanwege het klimaatprobleem, maar omdat ik het leven ingewikkeld vind. En m’n werk helpt ook. Ik kan op menselijk niveau grote verhalen vertellen.”
“Ik sport elke dag. Niet alleen
vanwege het klimaatprobleem,
maar omdat ik het leven ingewikkeld vind”
Als we dan kijken naar de Keuringsdienst. Eén van jullie leukste afleveringen vond ik de walnoot op de Rambol.
Aanstekelijke lach.
En ook de truffelolie die smaakt naar truffel omdat er afgewerkte motorolie in zit en geen truffel. Maar daar gaan we de wereld niet mee redden. Is jullie onderwerpkeuze in de loop van de jaren veranderd?
“We hebben net een hele mooie aflevering gemaakt vind ik zelf, over Beter voor natuur, boer en varken. Daarin wordt heel mooi blootgelegd hoe zo’n soort keurmerk, wat het dus niet is, eigenlijk een verstopte reclamecampagne is van Albert Heijn. Het geeft de consument toch een goed gevoel.”
Zelfs op aardappelen staat nu al ‘vastkokend’ op een groene ondergrond.
“Ja. Wat er zo kwalijk is aan zo’n logo – los van dat het heel ambitieloos is qua verbetering, want die boer deed alles al zo, hij moest alleen een paar vogelhuisjes ophangen die nu al een jaar onbewoond zijn en een leeg bijenhotel – is dat die producten net iets goedkoper zijn dan biologisch. De klant wil toch iets goeds doen, dus die kiest dan voor deze middenweg. Het leidt af van een echt goede keus. Dubbelkwalijk.”
On the way to planetproof, ook zoiets.
“We proberen in de Keuringsdienst altijd een leuke mix te doen. Dat is ook de kracht van het programma. Nu is alles ineens gemaakt van oceaanplastic. Dan denken wij: Huh? Welke oceaan dan?”
Er is net een groot onderzoek geweest naar 25 grote bedrijven, waaronder Volkswagen en Albert Heijn die in 2050 maar een derde van hun klimaatdoelen halen. Dat doet mij echt heel veel.
“Mij ook. En ik hoop dat we met ons programma de consument een beetje goed door zo’n supermarkt heen kunnen sluizen zonder dat ze in al die valkuilen trappen.”
Als we naar de rest van de programmering kijken, we maken nog steeds heel veel reisprogramma’s. Floortje gaat overal naartoe, Reizen Waes vliegt de hele planeet over, zodat wij goeie zin krijgen om ons karkas ook overal heen te slepen. Denken we daar genoeg over na?
“Op tv zijn we vaak bang om dingen te zeggen die niet lekker vallen en het gaat natuurlijk heel erg om de kijkcijfers. Dat is wel zeer jammer. Ik denk dat er meer ruimte moet zijn voor bewustwording.”
“Ik hou heel erg van de combinatie
van entertainment en lekker
wegkijken met iets inhoudelijks”
Wat zou je willen maken als je de kans kreeg?
“Dat is wel een hele grote vraag. Maar wel goed om een keer over na te denken. Ik heb daar niet zo 1, 2, 3 een antwoord op. Ik heb er trouwens wel een antwoord op. Ik hou heel erg van de combinatie van entertainment en lekker wegkijken met iets inhoudelijks. Ik kan bijvoorbeeld helemaal niet koken en ik vind er ook geen reet aan. Maar ik ken een hele leuke kok en met hem samen wil ik mensen leren boodschappen doen. Dus je kijkt in de supermarkt: welke producten kun je nou prima hier kopen? En welke kies je dan? In mijn ogen liggen er twintig soorten tomaten en die glimmen allemaal, het zal wel. Hij kan dan vertellen waar je op moet letten. Wat kun je beter op de markt halen? Voor welke producten moet je net iets dieper in de buidel tasten? Bijvoorbeeld vlees. Kun je dat oplossen met een paar goedkope dagen en een dure dag? En het moet te doen zijn voor iedereen. Dus je gaat nooit naar een delicatessenwinkel.”
Ik vind het nu al een leuk idee.
“Een heel simpel kookprogrammaatje, met entertainment en iets educatiefs.”
Zie je, er zit meer in je dan je dacht.
“Eigenlijk heb ik het format al lang uitgewerkt.”
Nou, doe het dan ‘s.
“Als ik het mag maken.”
Dat mag gewoon van mij.
Marijn lacht en mompelt iets van: “Als jij het dan ook financiert.”
Heb jij een boodschap voor alle netmanagers en omroepbazen?
“Ja, ik vind het lastig, ik begrijp vaak helemaal niet waarom dingen niet doorgaan. Dat is nogal ondoorzichtig, er spelen heel veel dingen mee. En wij moeten er natuurlijk goed over nadenken, omdat het heel snel een wijzende vinger heeft.”
Ook wel leuk, een programma waarin je alleen maar wijst!
“Ja, maar dan moet je het wel letterlijk doen!”
Lachsalvo.
Volgens mij kun jij dat wel. (Wijst) Jij bent zo fout bezig! (Stilte) Marijn, heb jij hoop dat het goed komt met de wereld?
“Ja. (Lange stilte) Als je al die verhalen hoort, denk je van niet. Ik woon op een boot, op een ark.”
Dat is slim.
(Lachend) “Als het water stijgt, dan zit ik even geramd. Nog. (Weer serieus) Maar ik ben ook gewoon aan het leven. En het leven is zo keihard en onvoorspelbaar, je wordt er altijd wel weer door iets uitgeslingerd. En ondertussen doe je gewoon je best.”
Verschillende gasten nemen plaats naast de teamcaptains Peter Pannekoek en Jan Jaap van der Wal. In de eerste aflevering zijn dat Welmoed Sijtsma en Martijn Krabbé. Andere gasten zijn dit seizoen Mounir Toub, Bas Nijhuis, Sagid Carter, Marjolijn van Heemstra, Filemon Wesselink, Nicolette Kluijver, Marlijn Weerdenburg, Tim Fransen, Kitty Herweijer, Merel Ek, Raven van Dorst en Nhung Dam.
Dit Was Het Nieuws is weer te zien vanaf 9 maart om 21.31 uur bij AVROTROS op NPO 1.
Een deel van hen zit nu sidderend en depressief thuis te wachten welke oordelen geveld gaan worden, dus daar heb je op een feestelijke uitreiking ook niks aan. “De prijs wordt in ontvangst genomen door z’n buurvrouw, die hem al drie maanden niet heeft gezien.” NOS Sport wordt onderzocht, dus dat kunnen we maar beter even afwachten. En al die presentatoren die ondertussen ergens anders werken kunnen ook fout zijn of zijn geweest dus die doen ook even niet mee.
Regisseurs dan? Ik zou er voorzichtig mee zijn, want wat ik de afgelopen veertig jaar met grote regelmaat aan seriebombardementen en fragmentatiescheldkanonnades uit de gemiddelde regiewagen hoorde komen, was toen topniveau prestatieverhogend en is nu ongeveer strafbaar. Een degelijke documentairemaker misschien, alvast vooruitlopend op de nieuwe trend dat de NPO veel minder gaat letten op kijkcijfers en veel meer op inhoud?
Coen Verbraak of Hans Goedkoop maken mooie dingen, maar zijn dat nou Mediapersonen van het Jaar? Mwah. En belangrijker nog: zouden ze vereerd zijn als ze het werden? Ik denk het niet.
Ik hoop dat André
vlekkeloos uit het
NPO-onderzoek komt
Martien Meiland zou het prestige van de eretitel definitief om zeep helpen, enthousiast geholpen door de moslim-uitspraken van Erika en Chantal Janzen wordt wat al te commercieel. Er blijft niet veel over. Vorig jaar werd het André van Duin. Lange tv-carrière, geliefd door velen. Een verstandige en veilige keus in een jaar dat geteisterd werd door eenzame lockdowns en zwarte wolken aan de horizon.
Ik hoop dat André vlekkeloos uit het NPO-onderzoek komt. Maar ja, de temperatuur in die tent loopt af en toe ook op tot gekmakende hoogtes en die malle bakkers blijven maar ongare en inzakkende koekhuisjes afleveren. Ik kan me heel goed voorstellen dat Dré achter de schermen Robèrt af en toe net zo lang met z’n hoofd in een gevuld amandelbrood ramt tot de spijs uit z’n oren komt.
Dat kan je hem niet kwalijk nemen. Die spanning moet eruit. Het is tenslotte Champions League. En liever Robèrt dan dat hij de teckel van mevrouw Taartjehap stiekem zo volpropt met macarons dat het beest moet worden afgevoerd door de explosievenopruimingsdienst.
Wie dan wel? Peter van de Vorst zonder vernieuwing? Angela de Jong zonder omroep? Het zal Arjen Lubach wel worden. De Avondshow was een succes, hij spreekt zich kritisch uit over allerlei nationale en internationale kwesties en hij heeft eerder dan wie dan ook de af en toe machtswellustige en grensoverschrijdende afbraakcultuur in omroepland aan de kaak gesteld.
Toch? Niet? Nou, dan weet hij in elk geval waar hij het nieuwe seizoen mee kan openen. En zonder gevaar voor eigen carrière, want de bazen en bazinnen zitten allemaal thuis of op kantoor voor een spiegel te oefenen met invoelend glimlachen naar werknemers en externe onderzoekers.
En wat doe ik zodra Virgil de wereldbeker krijgt uitgereikt door emir Tamim bin Hamad Al Thani (ik verheug met nu al op al die keren dat Tom Egbers die naam moet uitspreken), onder luid applaus van koning Willem Alexander. Spring ik juichend door de kamer of wacht ik tot er toeterende auto’s door de stad rijden? Turkije doet niet mee, dus ik neem aan dat dat getoeter nu voor Oranje is.
Een probleem dat bij steeds meer programma’s aan de orde is. Waar ligt de grens? Ik heb ook genoten van de Olympische Spelen in Peking en Sotsji en daar gebeuren nog veel ergere dingen. Mag ik nog genieten van Massa is Kassa, met Peter ‘Ik-loop-graag-dreigend-op-bepaalde-vrouwen-af-en-dan-zeg-ik-gil-es’. Of moet ik me daar net als in China en Rusland niet bekommeren om interne aangelegenheden?
Wat mag ik nog
wel en wat mag
ik niet meer
van mezelf?
Als Mart Hoogkamer in het volstrekt hypothetische geval Lil’ Kleine volgend jaar meeneemt naar de sneeuw, kan ik dan meedeinen op de bank? Als in Hollands Next Topmodel de meiden en jongens weer dunner en dunner worden, mag ik me dan aan die geraamtes verlekkeren terwijl ik een buis Pringles naar binnen schuif?
Mag ik schaamteloos binnenloeren in alle droomhuizen die ze bij MAX zoeken terwijl de deelnemers vaak helemaal geen droomhuis willen? Mag ik gezellig meehinniken met Media Inside ook al hebben Gijs en Marcel elkaar die week al zo vaak en zo lang gesproken in hun podcast dat ze geen tijd meer hadden voor zorgvuldige analyses en rake grappen?
Wat mag ik nog wel en wat mag ik niet meer van mezelf? De Perfecte Plaatjes werden dit jaar gemaakt in Rotterdam en niet in Zuid-Afrika, Peru, Costa Rica of Oman. Dat verhoogde mijn kijkgenot aanzienlijk. Ik werd niet steeds afgeleid door een mislukte vakantiesfeer – nu moesten de foto’s echt goed zijn want de exotische ambiance was ver te zoeken. En ik zat me onbewust niet de hele tijd af te vragen waarom er weer zonder na te denken en zonder noodzaak hele ladingen mensen en spullen over de planeet waren gesleept.
Het wordt er niet makkelijker op, maar als ik niet oppas verander ik sneller dan ik doorheb in een woke wezel die nergens meer de lol van inziet. Okee, een compromis: ik ga wel kijken naar Oranje, maar ik laat m’n juichpak uit. Daardoor haalden we in 2014 bijna de finale, maar nu moeten ze het op eigen kracht doen. En tussendoor kijk ik naar Million Dollar Listing NY of LA: te good looking makelaars in een Porsche of een Rolls Royce verkopen huizen van soms wel veertig miljoen dollar aan klanten die zo hysterisch verwend zijn dat er in de hel een aparte hoek voor wordt ingericht. Zonder infinity-pool. Dat programma is zo fout, daar kan ik alleen maar van smullen.
Eindeloze rijen talkshows met dezelfde onderwerpen, dezelfde gasten en nagenoeg nooit een vraag waar de gast en de kijker zich in verslikt. Onafzienbare series talentenjachten waarin de laatste inwoner van Prutveen probeert om voor het eerst van z’n leven niet vals te zingen… met dezelfde juryleden, die non-stop dubbel liggen om zichzelf en de hilarische collegaatjes. Hou het bij de bruidsjurken, Fred. Of misschien in jouw woorden: “Hou op met me, vriendin.”
Tussendoor wordt er af en toe wat geprobeerd en moet ik kijken naar Rutger Castricum die in z’n woonkamer aan het wielrennen is, terwijl z’n kinderen verwaarloosd op de bank hangen. En nou is Angela Lansbury ook nog dood, dus daar hoeven we niks meer van te verwachten. Gelukkig werd onlangs aangekondigd dat de NPO gaat samenwerken met de VRT en de eerste vrucht die wordt afgeworpen heet Arcadia: een dramaserie over een wereld waar grondstoffen schaars zijn geworden (EN DAT IS VEEL SNELLER DAN WE ONS NU REALISEREN) en waar je maar beperkt kunt doen en laten wat je wil. Ik was oprecht verbaasd toen ik het las. Wat een goed idee. Geen gezeik van verwende dertigers of disfunctionerende gezinnen, maar iets spannends, waar we ook nog wat aan hebben. Ik denk dat de NPOVRT een mooie weg is ingeslagen. Ga zo door!
Misschien dat ik dan toch een keer
aan De Slimste Mens ga meedoen
Boeren mogen alleen nog vrouwen zoeken als ze biologisch zijn of plechtig aan Yvonne beloven dat ze binnen vijf jaar hun stikstofuitstoot hebben gehalveerd. Spoorloos gaat alleen nog met de trein. Hebben ze onderweg meer tijd en rust om goed te kijken of ze wel naar de goeie ouders onderweg zijn. (Hoewel: als je 46 jaar op zoek bent naar je moeder moet je ook niet al te kieskeurig zijn, toch?) En je wordt pas De Slimste Mens als je tien soorten bonen uit elkaar kunt houden… van het adelaarsboontje tot en met het soldatenboontje.
Misschien dat ik dan toch eindelijk een keer mee ga doen. Bij een groene weg naar een betere wereld hoort ook dat je hele stomme dingen niet meer doet. Dus 3 Op Reis gaat nooit meer vliegen (kijk maar door een AI-bril) en Loeki-reclames vol schaamteloze greenwashing gooien we eraf. On the way to planet proof zijn we allemaal… de vraag is alleen of we er nog op tijd aankomen.
En als we eenmaal merken dat er op de NPOVRT allemaal mooie, intelligente en goedgemaakte programma’s te zien zijn, komt dat miljoen vanzelf weer in zicht. Oh ja, laten we ook minder weggooien en meer recyclen. Het decor van Dit Was Het Nieuws is nu 27 jaar oud en voor Het Grote Groene Idee mocht ik de oude desk van Arjen Lubach lenen. Nu lief vragen of hij nog wat oude grappen heeft.
