Vast contract

Logisch, want met mijn 23 jaar ben ik nog een broekie in de journalistiek. Ik ben pas een half jaar geleden afgestuurd aan de School voor Journalistiek in Utrecht en ik heb ‘pas’ tien jaar ervaring in het vak. Eerlijk is eerlijk, vast in dienst als camjo (bij NU.nl of ergens anders) had ik in mijn carrièreplanning pas op minimaal mijn dertigste gehoopt.

Dat plannen begon bij mij overigens rond mijn tiende, toen ik op de basisschool een schoolkrant had opgericht. Daarna schreef ik vriendenboekjes vol met dat ik ‘de nieuwe Mart Smeets’ ging worden, om later via kleine voetbalsites ervaring op te doen. Wat ik nog meer heb gedaan, valt te lezen op mijn LinkedIn, maar de route binnen NU.nl vind ik wel het delen waard.

In oktober 2016 stuurde ik namelijk een DM via Twitter naar de samensteller sport bij NU.nl. Ik zat bij de McDonalds een burger te eten toen een vriend van mij naar de wc ging. Achteraf een historisch toiletbezoek, want in die twee minuten zag ik op Twitter een oproep voorbij komen: stagiair voor de sportredactie gezocht.

Ik stuurde het volgende: “Eigenlijk wil ik mij meer richten op het maken van videocontent. Zijn er mogelijkheden om dingen te doen met video als stagiair hij (inderdaad, ik maakte een spelfout in dat berichtje) jullie of betreft het vooral schrijven?”

Na wat berichtjes over en weer ging ik op gesprek met de intentie om daar verslaggever bij de sport te worden. Dat kon natuurlijk niet, maar tijdens mijn stage op de sportredactie kreeg ik wel de ruimte om af en toe een item te maken. En jawel, die ruimte kreeg ik. Mijn hoogtepunt was een zelfgeproduceerd interview met Rico Verhoeven toen ik net drie weken begonnen was. Rico had net gevochten tegen Badr en hij had nog helemaal niet uitgebreid teruggekeken op die teleurstellende partij met de media.

Een paar weken na dat gevecht gaf Rico een clinic in een Hoofddorpse gym. Ik kende die eigenaar en zodoende lukte het mij om, met camera, onaangekondigd naar binnen te glippen. Ik was er al om 18.00 en die clinic duurde tot 23.00. Mijn tactiek was om af en toe oogcontact te maken, soms een dolletje te maken en dan om 23.15 toe te slaan met een gesprek.

Al snel werd duidelijk dat hij nooit een interview zou gaan geven, maar ik bleef wachten. Toen de hele sportschool nagenoeg leeg was en hij van plan was om te gaan, ben ik nog één keer op hem afgestapt. Hij zei ja en het wachten werd dus beloond.

Ik zal er maar niet bij vertellen dat ik Rico niet helemaal scherp in beeld had, de audio ietwat overstemd was en dat de vragen beroerd waren, maar hé! Ik had een interview met Rico Verhoeven! Uiteindelijk kwam er nieuws uit, want hij zei voor mijn camera dat een rematch met Badr er zeker van gaat komen. Toch mooi meegenomen!

Om een lang verhaal wat korter te maken: anderhalf jaar bleef ik aan bij de sportredactie om daarna intern te solliciteren voor de vacature van camjo binnen NU.nl. Omdat ik vaker items had gedraaid, kozen ze voor mij, denk ik. Tot vandaag werkte ik fulltime, maar via pay-roll, als camjo’er en nu wordt dat dienstverband opgewaardeerd.

Na al die jaren is mijn enthousiasme en gedrevenheid beloond met iets moois, want zo voelt dat toch een beetje voor mij. Inmiddels zijn mijn interviews niet meer onscherp en de audio is in orde, maar ik heb nog een lange weg te gaan. Hopelijk kan ik anderen wel inspireren om enthousiast te blijven en ooit op te geven, ook als de droombaan even niet op je pad komt.
Want zoals je leest: zelfs één keer scrollen in een McDonalds kan je leven op z’n kop zetten. I’m lovin’ it!

Bas Scharwachter
Camjo NU.nl