Publiek

Familie? Jazeker, er staat niet voor niets een P in NLPO. Wij zijn de Nederlandse Lokale Publieke Omroepen en dus hangen we aan dezelfde stamboom als de NPO. En daar ben ik blij mee. Trots op.

Ik vind dat we de publieke omroep moeten koesteren, maar helaas doet het bestel de laatste jaren hoofdzakelijk dienst als electorale speelbal en doelwit van zelfbenoemde mediagoeroes. Te ouderwets, te elitair, te analoog, te links, te log…, oh ja, en véél te duur natuurlijk. Want vergeet niet: het gebeurt allemaal van ‘onze belastingcenten!’

Onzin. Een paar jaar geleden werd berekend hoeveel een Nederlander per dag kwijt is aan de publieke omroep en dat leverde een bedrag van maar liefst 13 cent op. Ruim 45 euro per jaar. Om het even in een Europese context te plaatsen: in Engeland en Duitsland betalen ze ongeveer vier keer zoveel en in Denemarken en Zwitserland gaat het zelfs richting factor zes.

Je mag gerust de conclusie trekken dat er in Europa weinig landen zijn die met onze prijs-kwaliteitverhouding kunnen concurreren. Ik nodig u overigens uit om dit rekensommetje ook eens op de lokale omroep los te laten. Wat kosten wij nou per jaar en per dag? Ik zal het verklappen: dan kom je uit op respectievelijk 59 cent en 0,02 cent (inderdaad, nul-komma-nul-twee).

Los van de koele cijfers zijn er veel belangrijkere argumenten om voor een sterke publieke omroep te pleiten. Volgens mij moeten we vooral inzoomen op de kwalitatieve waarde van ons bestel. En dan heb ik het over pluriformiteit en creativiteit. Maar ook ondernemerschap. Ik ben er namelijk stellig van overtuigd dat Nederland mede dankzij de publieke omroep zo’n succesvolle exporteur van media content is geworden.

Het gaat mij dus in de eerste plaats om de publieke taak en die is nadrukkelijk ook op onze sector van toepassing. Want lokale omroepen en streekomroepen weerspiegelen diversiteit, inclusiviteit en burgerlijke betrokkenheid. Dat wordt bij ons elke dag in de praktijk en in beeld gebracht.

Mark Visch
Directeur Stichting NLPO