Eine Zigarette

Als gast werd ik gisteravond verzocht iets voor elf uur aanwezig te zijn. Dat vond ik helemaal niet erg, want al die programmaonderdelen die ik al honderden keren heb gehoord via mijn oortjes, wekkerradio of autoradio, beleefde ik nu van dichtbij. Om te praten over mijn podcast ‘Appie’ was ik te gast bij de dinosaurus van de Nederlandse radio: Het Oog.

De vergelijking met een dinosaurus klopt natuurlijk niet, die beesten zijn uitgestorven. Met Het Oog op Morgen niet, het programma bestaat sinds 1976, maar is anno 2022 springlevend. Terwijl gisteravond het gevecht op tv tussen Jinek, Op1 en Vandaag Inside weer volop is losgebarsten, haalt de radio z’n schouders op. Ze doen gewoon wat ze al jaren doen en dat zonder zomerstop

Zelf ben ik normaal gesproken wel een voorstander van wat vernieuwing. Zo vind ik Radio Tour de France oubollig en mogen de tunes op de schop en ook de nieuwe huisstijl van KRO-NCRV had wat eerder mogen komen, maar Het Oog is de buitencategorie. Daar moet iedereen met zijn poten afblijven. De luisteraar vindt dat ook. Bekijk de luistercijfers die vanochtend verschenen maar eens goed. Je zult zien dat Het Oog lachend marktleider is om elf uur ’s avonds en dat al vele jaren

Ik heb Het Oog trouwens betrapt op één kleine vernieuwing, maar dat zal ik ze vergeven. Jarenlang ‘crashten’ de presentatoren in de eindtune. Ze praatten dan dwars door Reinhard Mey heen. Het heilige ‘Gute Nacht Freunde. Es wird Zeit für mich zu gehen’ was dan aan het einde van het programma niet goed te horen.
Nou weet ik niet precies wat ze gedaan hebben, maar volgens mij hebben ze de eindtune anders gemonteerd. Het resultaat is dat tegenwoordig de presentatoren precies op tijd hun mond houden. Als ik tegen middernacht wegrijd van het Media Park hoor ik: ‘Was ich noch zu sagen hätte, dauert eine Zigarette. Und ein letztes Glas im Stehen.’ Weer kippenvel.

Marc Adriani
Interimmanager en maker van de crime-podcast Appie