Openheid

Het was ook het afscheid van een van mijn teamleden die na 7 jaar BNNVARA verlaat voor een andere uitdaging. Als campagnemanager heeft ze veel voor BNNVARA betekend en ik ken weinig mensen met zo’n groot hart voor alles waar BNNVARA voor staat. Als afscheid hadden we onder andere een speciale campagneroom ingericht met al haar campagnes van de afgelopen 7 jaar.

We hadden de afgelopen maanden met elkaar hele open gesprekken over wat wil je eigenlijk? Waar loop je tegenaan? Waar droom je van? Wat houdt je tegen? Het zijn simpele vragen — maar hoe vaak stellen we ze echt aan elkaar op werk? En misschien nog belangrijker: durven we eerlijk te antwoorden?
Ik probeer in mijn werk als leidinggevende bij BNNVARA altijd open het gesprek aan te gaan. Niet alleen over wat er moet gebeuren, maar ook over waar iemand van droomt, wat wringt, wat beter kan. Want pas als dingen uitgesproken worden, kun je er iets mee. Of juist bewust niks.

Het klinkt makkelijk, maar vraagt moed en vertrouwen van beide kanten. Het betekent zeggen wat je denkt, ook als je niet zeker weet hoe het valt. En luisteren naar iets waar je het misschien niet meteen mee eens bent. Daar worden we uiteindelijk allemaal beter van.
Ik hoop dat ik je deze week door míjn openheid een kijkje heb kunnen geven in mijn werk en mijn gedachten. Ik schreef over nieuwsgierigheid, lef, humor, sociale idealen en openheid. Samen vormen ze, niet geheel toevallig, precies waar we bij BNNVARA voor staan. Waarden die richting geven aan hoe we willen werken, communiceren en bijdragen aan een betere wereld om ons heen. Fijn weekend!

Niels Cuijpers
Teamleider Merk & Marketing bij BNNVARA

Bericht delen

Bijna 100 jaar sociale idealen

Wist je dat de VARA in die vroege jaren een heel slim initiatief had om leden te werven en te betrekken? Veel arbeiders konden zich namelijk geen dure radio veroorloven, dus ontwikkelde de VARA een zelfbouwradio. Ze boden een betaalbaar bouwpakket aan, zodat mensen zelf hun radio konden maken. Zo zorgden ze ervoor dat hun boodschap én het medium bij zoveel mogelijk mensen terechtkwam.

Nu, bijna 100 jaar later, staan we bij BNNVARA nog steeds voor datzelfde progressieve geluid en die sociale idealen. En dat mag gehoord worden. We zijn volop bezig met de campagne voor ons 100-jarig jubileum in november. Er komt heel wat bij kijken: creatieve ideeën, de juiste toon, en vooral een campagne die onze leden, kijkers en luisteraars raakt. Ik kijk er enorm naar uit om dit samen met het team en alle collega’s neer te zetten, en natuurlijk straks met iedereen te vieren, want naast een campagne is er natuurlijk ook plaats voor een jubileumfeest met wie weet als jubileumcadeau… een rood/wit/zwart zelfbouwspeakertje voor alle collega’s?

Niels Cuijpers
Teamleider Merk & Marketing bij BNNVARA

Bericht delen

Humor brengt lucht

In mijn vorige baan als manager Marketing & Communicatie bij Koninklijk Theater Carré bezocht ik ook regelmatig cabaretvoorstellingen. Van Claudia de Breij tot het afscheid van Youp van ’t Hek. En ook de voorstelling ‘Todesangstschrei’ van de jongens van Rundfunk zal ik nooit vergeten. Erg grove humor, maar wat heb ik ontzettend hard gelachen.

Ik ben blij dat BNNVARA cabaret en humor omarmt. Het maakt mensen toch op een luchtige manier bewust van wat er speelt in de wereld. Natuurlijk maken we serieuze programma’s waarin we misstanden blootleggen en lastige vragen stellen. Maar het is ook belangrijk om af en toe te relativeren. De wereld is soms ingewikkeld genoeg – dan is het fijn als je even kunt lachen.

Zelf zeg ik weleens: een dag niet gelachen, is een dag niet lekker gewerkt. Voor mij hoort humor gewoon bij een goede werkdag. Het brengt lucht, haalt de scherpe randjes eraf en helpt om dingen wat minder zwaar te maken. Gelukkig zitten er nu zo’n 12 leuke collega’s om me heen die daar volgens mij hetzelfde over denken, want ik hoor vanaf links alweer een schaterlach over de vloer gaan…
Wanneer heb jij voor het laatst hardop gelachen op je werk?

Niels Cuijpers
Teamleider Merk & Marketing bij BNNVARA

Bericht delen

Lef om te veranderen

Dat is eng. Zeker als het je persoonlijke leven betreft. Het veranderen van baan terwijl je toch lekker zit bij je huidige werkgever, het verhuizen naar een andere woonplaats waar je nog niemand kent of uit de kast komen zonder dat je weet hoe je omgeving gaat reageren.
Persoonlijk was ik nooit zo goed in springen in het diepe. Maar de keren dat ik het deed bleek het achteraf altijd mee te vallen en goed te komen. Je groeit ervan, verbreedt je comfortzone en ontdekt nieuwe talenten en mogelijkheden.

Bij BNNVARA betekent lef dingen anders doen dan anderen. Grenzen opzoeken, durven ontregelen als het nodig is en doorvragen als iets rechtvaardiger of gelijkwaardiger kan. Maar ook meebewegen met veranderingen in de maatschappij. Want die verandert razendsnel Technologisch, cultureel, sociaal. Nieuwe generaties hebben andere verwachtingen van media, van merken, van engagement. Ze vragen om transparantie, om dialoog, om relevantie. Ze willen zich herkennen — en gehoord worden.

Iets waar ik en mijn team in deze context mee bezig zijn, is de manier hoe wij het toekomstig BNNVARA-lidmaatschap voor onze leden invullen. Naast dat het voor ons een belangrijke inkomstenbron blijft voor het maken van onze programma’s is het ook een manier van verankering in de maatschappij. Ook na de toekomstige wijzigingen in de Mediawet, waarvan we nog niet weten waar het precies heen gaat, wil BNNVARA de verbinding en betrokkenheid met haar leden behouden en versterken, passend bij hun behoefte.
Daarom zijn we begonnen met een ontwikkeltraject voor nieuwe vormen van lidmaatschap. Vandaag staat een brainstorm gepland met een onderzoeksbureau om daar verder vorm aan te geven. We tonen als team alvast het lef om vooruit te denken. Om anders te denken. Om te luisteren. En om in beweging te blijven. Ook al is de toekomst nog ongewis.

Niels Cuijpers
Teamleider Merk & Marketing bij BNNVARA

Bericht delen

Nieuwsgierigheid als kompas

Ik wilde alles weten over die wereld. Wie verzint dit? Hoe werkt zo’n programma? Wat gebeurt er achter de schermen? Ik was eindeloos gefascineerd door de wereld achter het scherm en door de mensen die die wereld maakten.
Die nieuwsgierigheid naar mensen is gebleven. Hoe denken ze? Wat beweegt hen? Waarom reageren ze zoals ze doen? Tijdens mijn studie Communicatiewetenschap groeide die interesse uit tot een passie voor gedrag en communicatie en die leidde me als vanzelf naar de wereld van marketing & communicatie. Door deze te combineren met mijn liefde voor media ben ik via eerdere (marketing)functies bij onder andere RTL, EndemolShine en Koninklijk Theater Carré nu precies waar ik moest zijn.

Mijn huidige rol bij BNNVARA is een ideale combinatie van de kracht van verhalen en programma’s, verbonden aan het inzicht in doelgroepen, positionering en gedragspsychologie. De inhoud én de impact.
Als teamleider Merk & Marketing is nieuwsgierigheid wederom mijn grootste drijfveer. Nieuwsgierig naar onze doelgroepen: wie zijn ze, wat raakt hen, wat verwachten ze van ons? Nieuwsgierig naar maatschappelijke ontwikkelingen: wat komt eraan, wat verandert er en wat vraagt dat van ons als merk? En nieuwsgierig naar collega’s: wat motiveert hen, hoe kan ik ze helpen groeien en wat hebben ze nodig?

Ook BNNVARA is gebouwd op nieuwsgierigheid. Naar verhalen die anders niet gehoord worden. Naar perspectieven die je blik verruimen. Naar vragen die er écht toe doen. Nieuwsgierigheid is eigenlijk het begin van alles. Wie nieuwsgierig blijft, blijft leren. En wie blijft leren, blijft in beweging. Ik zie het als een houding, een kompas. En ik hoop dat dat me nog lang blijft leiden.
Mijn maandag start zo meteen met een weekstart met het team. Benieuwd hoe ieders weekend was en waar iedereen deze week mee aan de slag gaat…

Niels Cuijpers
Teamleider Merk & Marketing bij BNNVARA

Bericht delen

Precies waar je moet zijn

Samen met collega-presentator Sophie-Anne Onland werk ik aan een nieuwe online serie. Vorige maand verhuisde ik van de Baarsjes naar Amsterdam Oost. Mijn verhuizing en mijn heimwee naar mijn oude buurt bracht veel dingen aan het licht. Wat maakt nou precies thuis? In Troost in Oost zoeken we antwoord op die vraag en portretteren we mensen en initiatieven die Oost, Oost maken. Hopen daarmee dat ik Oost net zo ga omarmen als Oud-West en mijn heimwee kan achterlaten.

In Café Nieuwland aan de Dappermarkt wordt er binnen gerookt en de fluitjes voor ons betaald, want het ontbreekt er aan een pinautomaat. Op het terras schijnt de zon en klinkt er hard gelach. Voor onze eerste aflevering interviewen we alle vaste stamgasten en vragen hun naar thuis. Eerder schreef ik over een denkbeeldige ladder. Dat het soms moeilijk is te bepalen wat je precies moet doen om uiteindelijk te komen waar je graag wil zijn. Überhaupt weten waar je naartoe wil, is niet vanzelfsprekend.

Soms zou ik willen dat ik het niet had, zo’n specifieke droom. Dan voelde ik misschien iets meer rust en kon ik tevreden zijn met wat al gelukt was. Werd ik niet ingehaald door de vraatzucht naar meer. Ik klip mijn zendertje vast aan mijn blouse en kijk naar Sooph die geanimeerd in gesprek is. Een nieuw koud biertje staat klaar en de verhalen vliegen in het rond. Ik sluit mijn laatste ‘Week Van’ af, precies hoe ik mijn eerste begon. In alles dat ik nog moet uitzoeken, ben ik geloof ik toch precies waar ik moet zijn.

Sanne Savelsbergh
BM redacteur en presentator

Bericht delen

De denkbeeldige ladder

Gisteren schreef ik nog een pleidooi over hoe fijn het freelancen is. Vandaag haat ik het. De afwijzing, de honderden nee’s die je moet verwerken voordat je ooit weer een ja te pakken hebt en de eeuwige strijd om te zorgen dat je die nee’s niet te persoonlijk laat worden. Tegelijkertijd heel goed weten dat dat slechts coping is, het ís persoonlijk. Als ik iets geleerd heb in mijn werk is het dat ik nooit te vroeg moet juichen. Vaak vertel ik niemand over een nieuwe presentatie opdracht, dat brengt ongeluk. Pas als ik gezenderd wordt, durf ik ervan uit te gaan dat iets doorgaat zoals bedacht en zelfs dan kan het nog alle kanten op.

Het voelt soms als een denkbeeldige ladder. Je doet drie stappen omhoog en dan weer twee terug en waar gaat die ladder precies naartoe? Soms voelt iets als een enorme kans, maar blijkt het toch gebakken lucht. We zien vaak alleen maar de eindproducten, dat veel te gore maar toch ergens zo nodige LinkedIn bericht De mooie foto’s op social media van alles dat lijkt aan te waaien. Niet de weg ernaartoe. Want die is soms hobbelig en lang niet zo Instagrammable. Niemand wil horen over een denkbeeldige ladder van nee’s en toch zijn zij onderdeel van ons pad.

Ik bel mijn moeder, de enige op deze wereld van wie ik altijd in DeLaMar zou mogen staan, precies zoals een moeder betaamt. Ik mag teleurgesteld zijn, maar nu gaan we ook weer door, hoor ik haar zeggen. Aan het kleine tafeltje waar ik zojuist mijn eerste interview voor Broadcast Magazine afrond, spreekt Annelies, die in de volgende editie verschijnt, helende woorden. Ik doe het al, datgeen dat ik zo graag wil zijn. Ze heeft gelijk. Dit jaar nog geen DeLaMar voor mij, maar die denkbeeldige ladder staat geloof ik heus wel overeind. Het is aan mij om haar rug te rechten.

Sanne Savelsbergh
BM redacteur en presentator

Bericht delen

Alles uitgedacht

Ik schreef mijn eenmanszaak in bij de Kamer van Koophandel met het idee dat ik zou wachten tot de mondkapjes niet meer schaars zouden zijn en mijn sollicitatiebrieven wél gelezen werden, maar mijn werk nam vlucht. Presentatieklus hier, creatief concept uitwerken daar en ineens, ben ik vier jaar verder en heb ik nog geen seconden fulltime voor een baas gewerkt.

De vrijheid, de creativiteit en de onafhankelijkheid, ik vind het leven als freelancer heerlijk. Op een blauwe maandag een heel nieuw idee bedenken en tot diep in de nacht achter je laptop een pitch uitwerken, het is mijn endorfine. Nooit weten wat er volgende week op de planning staat en ‘ja’ kunnen zeggen tegen unieke kansen. Soms denken dat er nooit meer iemand zal bellen, om de volgende week een go te krijgen op een droomproject.

Ik sta op de onderste verdieping van Beeld & Geluid en kijk naar de felgekleurde pasjes op de tafel. Ik krijg er ook zo eentje. Een pas met toegang tot alle deuren van dit imposante gebouw. Is het raar dat dit is dat ik ergens zo heb gemist aan freelancen? Onderdeel zijn van iets veel groters. Een heel klein stofdeeltje in een grote organisatie waar alles al voor je is uitgedacht. Die verantwoordelijkheid niet helemaal alleen hoeven te dragen. De collectieve kneuterigheid van dat praatje over het weer bij de koffieautomaat.

Jeroen waarschuwde me dat het in zo’n grote organisatie minder snel gaat dan ik gewend ben. De uren die je werkt moeten als freelancer vooral efficiënt zijn. En dus zijn de lijntjes kort en had dat twee uur durende overleg ook heus wel een e-mail kunnen zijn. Zeker als dat betekent dat je daarna spontaan kan besluiten naar het strand te rijden. Ik werk vandaag niet vanaf het strand, maar vanaf de bovenste verdieping van Beeld & Geluid en dat vind ik intens gezellig. Ik heb een team.

Sanne Savelsbergh
BM redacteur en presentator

Bericht delen

Empathie aan de top

Ik kijk nog een keer naar de uitnodiging. Op de persplanning staat een interview voor het blad met Head Unscripted Local Originals Annelies Sitvast. Voor de socials van BM Young interview ik een aantal bekende Prime gezichten. Robbert Rodenburg die een nieuw seizoen van onder andere Dames in de Dop aankondigt en vertelt over zijn nauwe betrokkenheid als presentator bij de uitrol van nieuwe concepten. Bram Krikke die het programma Beauty & the Geek mag oppoetsen. Samen met niemand minder dan zijn eigen beauty en verloofde Robin Holzen.

In de ontvangstruimte bekruipt me ineens het gevoel dat ik misschien wel ben vergeten hoe ik ook alweer moet socializen. Het concept van small talk is mij ineens totaal onbekend. Ik kijk op mijn horloge, te vroeg voor wijn. Ik besluit me voor te stellen aan Annelies voor ons interview straks. Ze draait zich om, legt haar hand op mijn arm en lacht. Ik ben meteen gegrepen door haar aanstekelijke enthousiasme. Ze maakt ruimte in haar gesprek om me te vertellen dat ze mijn invalshoek over vrouwen aan de mediatop belangrijk en goed vond. Omdat ze meer tijd wil nemen om met me te praten, nodigt ze me uit om vrijdag samen koffie te drinken. Mijn planning krijgt ineens iets meer lucht.

De mediawereld wordt soms beschreven als een vijandige slangenkuil. Op de redacties waar ik rondliep heb ik gezien hoe het er soms aan toe kan gaan. Als jonge vrouw carrière willen maken in dit wereldje zoals Annelies heeft gedaan is alleen weggelegd voor zij die hard kunnen zijn. Dacht ik. Na vandaag weet ik: ook voor zij die in die harde wereld empathie en warmte kunnen opbrengen. Soms vraag ik me af of ik het wel moet willen, maar mensen zoals Annelies maken dat ik toch droom van een carrière in de media.

Sanne Savelsbergh
BM redacteur en presentator

Bericht delen