Nuance gezocht
Mijn week zit er bijna op. Ik heb u een weekje mee laten kijken door mijn lens naar onze industrie. Eén element heb ik echter nog niet benoemd. Een element dat me wel enorm bezighoudt. Omdat ook ik zoekend ben naar hoe ik hiermee om moet gaan.
Hoe verder ons media-aanbod versnippert en polariseert, hoe harder al die snippers moeten schreeuwen om aandacht. En hoe harder iedereen moet schreeuwen, hoe meer de waarheid een speelbal wordt. Of het nou eenzijdig belichten is, (bewust) elementen niet benoemen, oversimplificatie of simpelweg feiten die al ontkracht zijn, toch brengen.
Allemaal zaken waar iedere media outlet zich (al dan niet bewust) van tijd tot tijd “schuldig” aan maakt. Het is tenslotte afhankelijk van waar je überhaupt aandacht aan besteedt, door welke lens je dat vervolgens doet en welke feiten je kiest te brengen. Daar komt bij dat we geleerd hebben dat we meer kijkers krijgen als we een verhaal van een kleur voorzien. In de vorm van duiding, meningen of net door bewust een bepaalde kant van het verhaal te belichten.
Maar wat we met die kleur doen, is niet langer het objectieve verhaal brengen. En dat terwijl de waarheid altijd genuanceerd is. En precies voor die nuance maken we steeds minder ruimte. Gedreven door views, clicks en kijkcijfers zetten we liever een factchecker in om een ander onderuit te halen, terwijl we daarmee zelf ook niet het hele verhaal vertellen.
Kapot
Ik begrijp de complexiteit van die nuance en dat we daarmee nooit onze ambitieuze targets gaan halen, ons platform minder hard groeit, we het publiek zo toch geven wat het wil of we minder waarde creëren. Maar het niet vertellen van het hele verhaal, maakt uiteindelijk veel meer kapot dan we er op korte termijn mee kunnen winnen. Ook al creëren we door die kleur de polarisering waar we vervolgens de rubrieken weer mee kunnen vullen. Het is de geloofwaardigheid van de volledige media die we ermee op het spel zetten.
Als complottheorie zou bovenstaande het vast lekker doen, maar het nare is dat niemand dit bedacht heeft. We hebben de industrie met z’n allen, gedreven door korte termijn KPI’s, goede bedoelingen en persoonlijke overtuigingen, in deze hoek gemanoeuvreerd en komen hier niet uit zonder dat het pijn gaat doen. Ook ik loop uiteraard tegen deze discrepantie tussen willen en kunnen aan. Maar ik kan in ieder geval toezeggen dat ik me er tegen blijf verzetten, al zal ook ik soms mee moeten veren naar een van beide kanten. Nuance is ook hier het toverwoord.
Daarmee zit mijn week er op. Het waren vijf schitterende dagen, maar zoals veel oudjes in het verzorgingstehuis zeggen, het is goed zo. Fijn weekend!
Boudewijn Smals
Director Video DPG Media