Fuck you, onzekerheid en angst

Maar het is eigenlijk ook best een beetje ongemakkelijk. Want op de één of andere manier krijg je toch ook het gevoel dat je even moet scoren, terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Vooral in de begintijd maakte dat onzeker en bleef je toch een beetje bij dat handjevol bekenden hangen. Dan moest ik echt even tegen mijzelf zeggen: fuck you, onzekerheid en angst, vandaag even niet. En dan knoopte ik, toch nog met het lood in de schoenen, een gesprekje aan met een netmanager of zenderbaas.

Inmiddels worden de borrels wel steeds leuker en de mensen ook trouwens. We kennen natuurlijk ook veel mensen, de sfeer is meer ontspannen en we het hoeven niet meer te scoren. Dat hoefde nooit natuurlijk, maar nu snappen we dat. Toch zit er altijd nog een klein kriebeltje in de buik, maar het plezier overwint gelukkig altijd.

Maar borrels in eigen huis geven nog steeds het meeste plezier. Ik kan niet ontkennen dat we mede daarom met ICP ons eigen café gestart zijn. Natuurlijk zit er een wat grotere gedachte achter: de wereld van buiten naar binnen halen, meer reuring en meer contact. Maar het is natuurlijk ook heerlijk om een eigen plek te hebben, waar we ons veilig voelen en met onze eigen mensen kunnen borrelen. Tot diep in de nacht, als we willen.

Maar we zijn groot geworden en houden inmiddels ook van nieuwe ontmoetingen en echt contact, dus voel je altijd vrij om langs te komen op vrijdagmiddag. De borrel staat klaar. En we moedigen ook iedereen aan om lekker gebruik te maken van ons café om te werken, anderen te ontmoeten en koffie te drinken. De deur staat altijd open en wij zullen je met open armen ontvangen. Dus fuck you, onzekerheid en angst en kom gewoon langs.

Edwin Mast
Directeur I Care Producties