Een onmogelijke eis?

Het deed me denken aan het mailcontact dat we bij team Ombudsman soms hebben. We blijven constant vriendelijk uitleggen wat journalistiek precies is en wat de afspraken zijn. Ook leggen we uit hoe de procedures van de Ombudsman werken en vooral wat we wel en niet voor elkaar kunnen brengen. Toch blijven sommige mensen op hoge toon eisen dat we ervoor zorgen dat bepaalde programma’s verboden worden of dat een omroep een hoge boete krijgt. En hoe vaak we het ook proberen, het lukt maar niet om binnen te dringen.

Want de Ombudsman is er niet om boetes uit te delen of programma’s van de buis te halen. De Ombudsman is er vooral om het gesprek op gang te brengen tussen redacties en hun publiek. Om advies te geven over hoe het beter kan, als er fouten zijn gemaakt.

Het lijkt wat dat betreft sterk op het gesprek dat ik zag op het vliegveld. Ook de man die zijn vliegtuig had gemist bleef zitten, wat de vliegtuigmedewerker ook probeerde. Want in zijn beleving zou het vliegtuig nog komen en zat hij precies waar hij moest zijn. En zo niet, dan moest de medewerker er maar voor zorgen dat het vliegtuig terugkwam en hem hier bij deze gate op kwam halen.

Hoewel de dronken man het onmogelijke van hem eiste, bleef de medewerker kalm uitleggen dat dat helaas niet kon. En hoewel het gesprek zinloos leek, bleef hij het proberen. Na lang praten overtuigde hij de man om in een gereedstaande rolstoel te stappen. En de volgende keer misschien net één biertje minder te drinken voordat hij naar de gate zou vertrekken.

Ook bij de Ombudsman proberen we altijd in gesprek te blijven. Hoe moeilijk dat soms ook is. Maar een onmogelijke eis, blijft een onmogelijke eis.

Wytse Vellinga
Coördinator Journalistieke Verantwoording van de Ombudsman voor de Publieke Omroepen / voorzitter stichting Huis voor de Journalistiek