Is dit alles

Dat moest anders en besloot, na een reis met het openbaar vervoer door heel Spanje om er relaxter mee om te gaan. We zien wel. Tot nu toe is het goed gegaan, maar in het verleden, als ik plotseling een aantal dagen vrij was op rij, schoot ik in de stressmodus ‘er moet wat gebeuren, ik moet iets doen’.
Maar bedacht een podcast: Is dit alles. Nou ja, het is nog een werktitel, maar het dekt aardig de lading. Zonder opdrachtgever aan de slag. Met mensen van mijn leeftijd (55) wandelen of op het werk interviewen. Vragen over wat ze vroeger dachten, toen ze jong waren. Wat ze wilden bereiken en of ze daar gelukkig van zijn geworden.

In mijn omgeving hoor ik regelmatig mensen, van wie je denkt dat alles ok gaat maar die eigenlijk helemaal niet zo happy zijn. Dat is vaak werk-gerelateerd. Nog even in de laatste jaren een andere invulling aan je leven geven, maar het vaak niet durven om deze stap te zetten.
Zo interviewde ik bijvoorbeeld een supermarkteigenaar die kelner werd, een chef-kok die zijn baan inruilde voor vuilnisman, en een notaris die op 58-jarige leeftijd met vervroegd pensioen ging. Het leverde mooie gesprekken op, vol inzichten en inspiratie. Maar ja, deze gesprekken liggen al maanden op de plank, wachtend om uitgewerkt te worden. Vandaag is zo’n dag waarop ik er weer eens aan kan gaan werken. Het wordt tijd om ze te delen.

Het eerste gesprek met de supermarkteigenaar schalt door mijn boxen, zijn eerste quote: “Op een dag lag ik op mijn bed en dacht: waar ben ik in godsnaam mee bezig?” Na bijna meer dan tienduizend reportages heb ik dat gevoel nog steeds niet.

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Bericht delen

Tour-stickers

Mijn vader, de financiële man van de radio, moest langs bij de NOS-ploeg. Waarom? Geen idee, maar het circus was indrukwekkend. Onze auto kwam geen meter vooruit. Tot het moment mijn vader twee enorme magneetstickers uit kofferbak haalde met de tekst ‘NOS RADIO TV HOLLAND’. Ineens veranderde alles. Gendarmes begonnen druk naar ons te fluiten en te gebaren. We kwamen ineens overal tussendoor en iedereen ging aan de kant. Precies zoals toeschouwers altijd doen als wielrenners omhoogklimmen. Op het allerlaatste moment dus.

Uiteindelijk konden we, bij wijze van spreken, bijna op de finishlijn parkeren. Een paar uur later zou Joop Zoetemelk in zijn roze Miko Mercier-shirt als eerste over de streep komen. Toen besefte ik pas hoe speciaal dit was. Daar stonden we boven op de berg op de heilige grond van de wielersport. Dat alleen dankzij een paar simpele stickers.
Jarenlang volgde ik daarna de Tour de France. Joop Zoetemelk was mijn held, zeker toen hij in 1980 de Tour won. Ergens op zolder heb ik nog een steeds een plakboek liggen met foto’s van Joop in het geel. Totdat dopingschandalen in de jaren ‘90 de wielersport voor mij verpestten en het mij daarna eigenlijk nauwelijks meer interesseerde.

Doordat ik nu de wielerpodcast ‘De Kopgroep’ op beeld monteer, ben ik het wielrennen langzaamaan weer gaan volgen. Hierin vertellen onder anderen Maarten Ducrot, Joost Vullings, Jip van den Bosch en Mart Smeets dagelijks mooie anekdotes en achtergronden bij de Tour. Op zo’n manier dat ik zelfs weer een beetje ben gaan houden van de Tour en de sport.

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Bericht delen

Confrontaties

Gelukkig blijft het altijd beperkt tot woorden of boze blikken. Als ik op straat mensen interview over bijvoorbeeld het tekort aan huisartsen dan beginnen sommige mensen te fulmineren over hoe het allemaal anders moet in de maatschappij en krijg ik geen antwoord op mijn vraag. Meestal laat ik ze uitrazen en bedank ze vriendelijk.
Maar dan heb je ook de categorie die je zonder enige aanleiding op straat aanspreekt. Bij het zien van de plopkap met logo op mijn microfoon komt bij sommigen nog net geen stoom uit de oren. Ze kijken je soms aan alsof ik hun iets vreselijks heb aangedaan. Zo ook de man uit Oost-Souburg. Of ik persoonlijk verantwoordelijk was voor alles wat er mis was en begon te schreeuwen: “Enge mensen.”
Nieuwsgierig als ik ben: “Waarom vindt u dat ik zo ben?” Geen antwoord, alleen een boze blik en raampje omhoog. Ik kijk hem verbaasd aan als hij agressief wegrijdt. Het is jammer dat op dit soort momenten de insteek van reportages altijd over iets anders gaan, je kan het niet gebruiken. Daarom zie ik dit soort confrontaties meer als een gratis ‘comedyshow’ die ik erbij krijg.

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Bericht delen

Huisartsentekort

Vandaag mag ik met hem mee op huisbezoek naar een 86-jarige man die zwaar ziek in een vouwbed in de huiskamer ligt. Zijn vrouw ontvangt ons vriendelijk en knikt instemmend als ik vraag of ik mee naar binnen mag. In de woonkamer mogen we aan de eettafel plaatsnemen. De man ademt zwaar, heeft verband om zijn oor en is doof.

Huisarts Bastiaan vertelt de vrouw dat haar man binnen een week enorm achteruit is gegaan en vraagt of ze de situatie nog wel aankan. Tranen. “We zijn zestig jaar samen”, zegt ze.
Bastiaan vertelt dat hij alles doet om zijn patiënt zo min mogelijk te laten lijden. “Dit moet je zelf begeleiden, zoiets kan je niet aan een vervanger overlaten. Dat gaat soms ten koste van anderen, want die moeten langer wachten. Het tekort is groot; we zoeken al lang naar een huisarts erbij.”

Een mooie populatie en de rust in Zeeland heeft er voor huisarts Bastiaan voor gezorgd dat hij de leukste baan van de wereld heeft. Misschien dat ons interview helpt in de zoektocht naar een extra huisarts voor de praktijk. Deze dag was voor mij weer waardevol en uniek.

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Bericht delen

Vakantiegevoel

De avond ervoor had ik haar in de stad in een Nederlands politie-uniform gespot. Ze sprak Nederlandse jongeren in het restaurant aan waar ik ook met mijn gezin zat te eten. “Wel gedragen, hè!” zei ze, en de twintigers knikten braaf. Op zulke momenten begint mijn verslaggevershart sneller te kloppen.
Al meer dan dertig jaar ga ik bijna dagelijks met mijn microfoon op stap, het speuren naar verhalen laat me nooit los. Ik wilde het liefst een nacht met de agente meelopen om een reportage te maken. Maar ik herinnerde mezelf eraan ‘vakantie, vakantie, vakantie’ en de apparatuur lag in Hilversum.
Vandaag de Zeeuwse kust, iets bewolkter dan in Kroatië, maar het geeft niet. Voor het Radio 1-programma 5 Dagen mag ik mee op pad met twee huisartsen, want er is een tekort in Zeeland. Ondanks deze problematiek heb ik nog steeds een beetje een vakantiegevoel. Wat gaat deze maandag mij brengen?

Joris Kreugel
Freelance radio- en tv-verslaggever

Bericht delen

Afwisselend werk als cameraman

Maar voordat we de tweede show gaan doen, haal ik eerst een wafel en een ijsje, want dat hoort wel een beetje bij deze show. Tijdens de show doe ik camera 20 en sta ik op de terrassen op het Vrijthof. Mijn taak is, om de reacties en emoties van het publiek te filmen. Wat heel leuk is om te doen, omdat je helemaal wordt meegenomen door het publiek. Je bent eigenlijk continu het publiek aan het scannen op wie leuk of juist emotioneel gaat reageren.

Als deze klus achter de rug is, kijk ik alweer uit naar de volgende grote sportklus in het buitenland die op de planning staat. Ik heb daar super veel zin. Het is totaal wat anders dan wat ik de afgelopen dagen heb gedaan, maar dat is juist wat mijn werk zo leuk maakt, de afwisseling tussen sport, entertainment en actualiteitenprogramma’s!

Dit was mijn week. Ik hoop dat jullie er van hebben genoten. Ik vond het super leuk om jullie een weekje mee te nemen in mijn week, en zoals wij altijd zeggen: tot de volgende!

Jan-Willem Burggraaff

Cameraman EMG meercamera

Bericht delen

André Rieu in Maastricht

We gaan met een hele hoop camera’s de show filmen. Ook met veel speciale camera’s, zoals bijvoorbeeld een Flyline. Een Flyline is een camera die aan een kabel hangt en zo over het publiek kan ‘vliegen’. Andere speciale camera’s zijn een crane en de echte toy for the big boys, een Agito. Dat is eigelijk een grote bestuurbare auto waar een camera op kan. De camera wordt op afstand bediend voor bijvoorbeeld de zoom, pan en tilt (camerabewegingen). Omdat de camera ook nog wordt gestabiliseerd, kan de Agito zonder moeite over een drempel heen rijden en blijft het beeld super strak. Best cool!

Tijdens de vier concerten verplaatsen sommige camera’s van positie, zo hebben ze voor de montage nog meer keuze vanuit welke hoek ze een shot willen gebruiken. Vorig jaar was ik ook bij de concertregistraties van André Rieu. Het was elke avond een groot feest. Overdag merk je hoe trots de mensen uit Maastricht op hem zijn en wordt de stad overgenomen door zijn fans.

Zodra ik in Maastricht aankom ga ik mijn camera checken en naar mijn hand zetten, zodat ik er vanavond mooie shots mee kan maken. En dan kan het niet anders, dan dat het weer vier mooie avonden gaan worden!

Jan-Willem Burggraaff

Cameraman EMG meercamera

Bericht delen

Een kopje koffie

Samen met de collega’s van licht en shading hebben we drie mooie interview plekjes weten neer te zetten waar verschillende ministers zijn geïnterviewd. Maar dat komt ook mede doordat dat de ruimtes in het Catshuis echt heel mooi en bewonderenswaardig zijn! Voordat de uitzending begon, speelde het Nederlands elftal ook nog tegen Roemenië. In de keuken van het Catshuis stond een scherm waar wij de eerste helft konden kijken. Tijdens de tweede helft gingen wij door met repeteren, dus die helft hebben we helaas niet gezien. Maar gelukkig is het Nederlands elftal door!

Als m’n kopje koffie leeg is, ga ik mijn tas inpakken. Vanaf morgen ben ik namelijk in Maastricht voor de registratie van André Rieu vanaf het Vrijthof. De collega’s zijn gisteren al druk geweest met het voorbereiden voor deze klus en zijn vandaag alles aan het opbouwen. Er worden monitoren neergezet, de wagen wordt ingeregeld, microfoons worden neergezet en natuurlijk worden de camera’s opgebouwd. Morgen reis ik af naar Maastricht waar ik dus eigenlijk in een gespreid bedje aankom!

Jan-Willem Burggraaff

Cameraman EMG meercamera

Bericht delen

Een nieuw kabinet

De uitzendingen worden opgenomen in het Catshuis, dat recentelijk is verbouwd. Toch best een bijzondere plek om een live tv-uitzending te maken! En dat maakt mijn werk nou precies zo leuk. Je komt namelijk op plekken waar je anders niet zo snel zou komen.

We beginnen met de opbouw en daarna starten we met plaatjes kijken en het repeteren. Bij het plaatjes kijken, letten wij op verschillende aspecten. Zo kijken we of er een mooie achtergrond is, wanneer zowel de host als de gasten in beeld komen. We checken of het licht overal goed is en of we eventueel nog wat moeten oplichten om het er mooier en sfeervoller uit te laten zien.

Vervolgens starten we met de repetitie. Dit is vaak meer een inhoudelijke repetitie. De presentatoren nemen de vragen met de redactie door en we kijken of de foto’s en filmpjes die in de uitzending komen ook correct zijn.

De uitzendingen vanavond zijn helemaal live en dat brengt toch altijd een gezonde spanning met zich mee. Het moet dan ook in één keer goed. Maar dat maakt het juist extra leuk om dit samen tot een goed einde te brengen.

Bij deze klus zijn er verschillende ministers aanwezig, dus is het belangrijk dat wij als crew er representatief uitzien. Daarom ga ik nog even snel mijn overhemd strijken en dan ben ik helemaal klaar om deze klus te draaien!

Jan-Willem Burggraaff

Cameraman EMG meercamera

Bericht delen