Een muziekleven 1: de gitaar opgepoetst

Zondagmorgen – bij de koffie draai ik Union, de nieuwe plaat van de Oostenrijkse jazzsaxofonist Muriel Grossmann. Gisteren aangekomen met de post uit Finland. In de nieuwe Record Collector staan stukken over Emerson, Lake & Palmer, Sex Pistols en T-Rex. Op de cover staart Marc Bolan zelfbewust in de lens met een Gibson Flying V-gitaar op schoot en wollen sokken onder zijn herenpumps.

Nog voordat ik de muziek van T-Rex ooit gehoord had, kende ik Marc Bolan al van een grote kleurenposter uit een Duits popblad dat ik zo rond mijn tiende bemachtigde: de androgyne Britse popster met weelderige krullen (verwijfd, noemden mijn ouders dat) op het podium in een aura van glitter en zweet. De poster ging aan de muur en deed mij wegdromen uit de grauwe voorstad van Rotterdam waar ik opgroeide.

Als medewerker van Muziekweb werd mij gevraagd om een werkweek lang een column te schrijven. Deze staat in het teken van de enorme rol die muziek – zowel professioneel als privé – speelt in mijn bestaan. Ik schrijf, redacteer en catalogiseer voor Muziekweb, de website (www.muziekweb.nl) van het Rotterdamse uitleenbare archief van cd’s, lp’s en andere geluidsdragers dat al zestig jaar uitdijt en zich onder de grootste muziekcollecties van Europa mag scharen.

Daarnaast ben ik muziekprogrammeur van het Rotterdamse Jazzcafé Dizzy (www.dizzy.nl). Met een brede opvatting van jazz (van experimenteel tot bop, soul en singer-songwriters) verzorg ik zeven dagen per week de live muziek voor dit kleine, maar legendarische jazzpodium (waarover later meer). Maar ook mijn eigen muziekcollectie (met een snobistische voorkeur voor vinyl) is aanzienlijk. Bij iedere nieuwe plaat die ik aanschaf, voel ik nog steeds een zekere opwinding en bij ieder nieuwe band of artiest die ik ontdek, wil ik er alles over weten. Op die wijze bestaan er nauwelijks grenzen tussen mijn beroepen en huiselijke bezigheden. Ik wil hier beslist obligate woorden als ‘liefhebberij’, ‘hobby’ en vooral het afgekloven ‘passie’ vermijden: Muziek beheerst mijn leven.

Maar ik begin mijn relaas niet voor niets op de vrije dag zondag. Voor het eerst in meer dan drie jaar speel ik vanavond live met mijn band Spasmodique (www.spasmodique.nl) in de Utrechtse club Db’s. Het is uitverkocht en we hebben de afgelopen week flink gerepeteerd. De gitaar opgepoetst en de stembanden gesmeerd met thee met honing. Vanavond vlak voordat we opgaan mag daar wel een whiskietje overheen. Terwijl ik dit schrijf, moet de baard (een souvenir van de lockdown) er nog af. Morgen vertel ik hoe het ging. Bestaat er eigenlijk een artiest genaamd Cliff Hanger? Volgens Muziekweb niet.

Mark Ritsema
Medewerker Muziekweb, journalist, muziekprogrammeur, artiest

Een muziekleven 1: de gitaar opgepoetst

De week van Mark Ritsema