De paradoxen in de media

Ik ben er niet trots op, maar ik heb een keer mijn stem verheven tegen iemand die me buiten bij de Albert Heijn een abonnement op de NRC wilde aansmeren. De reden hiervoor was een artikel dat eerder die week verschenen was in diezelfde NRC. In dat artikel werd zeer neerbuigend gesproken over commerciële media en in het bijzonder SBS6, waar ik toen werkte. ‘Geldgraaiers zijn het’, was de strekking.
De vraag door de straatverkoper ‘Meneer, wilt u een abonnement op de NRC?’ beantwoordde ik met ‘Nee! Want jullie noemen ons commerciële media geldgraaiers, terwijl je reclames gewoon kunt wegzappen! Maar kan ik jou wegzappen? Nee! Wie is hier de geldgraaier?’
Dat had deze jongeman niet aan zien komen en die deed ook maar gewoon zijn werk. Na een goed gesprek erover, heb ik me toch maar een proefabonnement laten aansmeren. Dat dan weer wel. Maar snapt u de paradox? Een krant die schrijft dat een tv-zender te commercieel is, maar even vergeet dat ze zelf ook verkocht moeten worden.

Een andere, zeer vermakelijke paradox doet zich jaarlijks voor in de zomer. Het gros van het televisiekijkend publiek zit op de camping, in de tuin te barbecueën of op een terrasje aan een goudgele pretcilinder. Dus wat doen de commerciële tv-zenders? Hetzelfde. Derhalve worden herhalingen gepland. Nu komt de paradox. Elk jaar verschijnt in de krant een artikel en/of column waarin geschreven wordt dat de televisiezenders weer alleen maar aan het herhalen zijn. Letterlijk een herhaling over herhalingen!

Ook een paradox: tv-presentatoren en acteurs die in interviews zeggen dat ze geen tv in huis hebben, omdat ze nooit tv kijken. Het is vast salonfähig, maar ik vind dat toch een beetje gekkig. Ik sprak laatst met iemand die bij Nike werkt. Als je daar op kantoor komt (als gast of als personeel), mag je geen Adidas dragen. Iemand die op tv verschijnt, maar nooit tv kijkt, vind ik een beetje hetzelfde als iemand die bij Nike werkt, maar geen enkel kledingstuk van Nike bezit en alléén maar Adidas draagt. Dat zou de baas nooit goed vinden.

De laatste paradox gaat over resultaten. Presentatoren, dj’s en programmamakers zeggen vaak dat kijk- of luistercijfers niet belangrijk zijn. Totdat ze heel goede kijk- of luistercijfers scoren. In talkshows wordt dan met regelmaat gezegd: ‘Bij de commerciëlen draait alles alleen maar om kijk-/luistercijfers.’ Maar uiteindelijk is het natuurlijk voor iedereen leuk als er veel mensen kijken.

De lyrische luistercijferberichten komen net zo goed van de NPO. En er is nog nooit een presentator of dj geweest die heeft gezegd: ‘Maar dit was niet de bedoeling! Ik ben hier voor de niche!’ Bovendien, als je bij een (commercieel) radiostation werkt, wil je natuurlijk gewoon de grootste zijn in de voor jou belangrijke doelgroep.

Gelukkig is dat nu ook het geval.

Jelle Klerx
PR Manager Qmusic