PowNed komt met Back to Reality: 25 jaar Nederlandse reality-tv onder de loep

In de nieuwe zesdelige serie Back to Reality, te zien vanaf 29 april om 20.30 uur op NPO 3 en NPO Start, onderzoekt presentator Filemon Wesselink wat 25 jaar reality-tv Nederland heeft opgeleverd. Filemon duikt in de geschiedenis van het genre en spreekt met oud-deelnemers en betrokkenen. Wat blijft er over van de roem zodra de camera’s zijn verdwenen? En hoe groot is de impact van reality-tv op het dagelijks leven van de hoofdrolspelers van toen?

Daarnaast blikt Filemon samen met BN’ers en experts terug op iconische, herkenbare en veelbesproken fragmenten uit de rijke geschiedenis van 25 jaar Nederlandse reality-tv. Aan bod komen onder andere Oh Oh Cherso, Hello Goodbye, Kamp van Koningsbrugge, Ik Vertrek, Echte Gooische Meisjes, Adam zoekt Eva en Dream School.

Bekende gezichten als Patty Brard, Paul Römer, Frank Evenblij, Nabil Aoulad Ayad, Maria Tailor en boerin Bertie geven hun visie op het genre. Filemon bezoekt oud-deelnemers als Ruud uit Big Brother, Roy Donders, Christina Curry, de familie Baumgards en de iconische Veerkampjes. Back to Reality is een eerbetoon aan een genre dat de kijker laat lachen, huilen, meeleven én oordelen. Een serie over roem, vergankelijkheid en de menselijke drang om gezien te worden.

Bron: PowNed/BM
Foto: Pierre Crozes (Filemon Wesselink)

Bericht delen

Column Bob Rooyens: de Publieke Omroep II

Het is toch eigenlijk heel bizar, dat alles wat politiek heet keer op keer, al naar gelang het vaantje wappert, meent de omroep te moeten kapittelen. Nog niet zo lang geleden was alles duidelijk. De KRO knielde voor de paus, de NCRV hield een kerkdeur met de 95 stellingen van Luther uit 1517 in ere, de VARA stond voor de arbeider en de Paasheuvel. De AVRO als Algemene omroep zonder directe maatschappelijke/politieke binding leek al het meeste op de BBC. De VPRO was laboratorium, University en Pietje Bel.

Die verscheidenheid was niet genoeg voor de politiek. De politiek, Rupsje Nooitgenoeg, knutselde verder. Er kwamen criteria, die de omroep openstelden voor een grotere verscheidenheid en toen kwam een op de AVRO gelijkende nieuwe zender: de TROS, die de grenzen van het platte vermaak oprekte tot het zelfstandige naamwoord ‘vertrossing’. De NCRV, die weigerde op zondag uit te zenden, bleek bij lange na niet Christelijk genoeg, dus was er een superrijke christen die zijn persoonlijke visie op geloof wist samen te proppen in de EO.

Die ontwikkelingen zouden voor politici, van wie verwacht mag worden dat zij beschikken over een redelijk verstand, toch voldoende signaal moeten zijn om te zien dat de deur openen voor stromingen die voldoende cohesie toonden om samen te klonteren tot een chaos en niet tot een verrijking zouden leiden. Zie kabinet Schoof.
Die verscheidenheid was nog niet genoeg voor de politiek. Omroepen die prima in staat waren om zelfstandig gecoördineerd te programmeren, moesten nu met de pet in de hand naar een soort televisie-opperwezen, de zendercoördinator. Door daarmee in te stemmen, hebben de omroepen hun zelfstandigheid en identiteit van hun core business ingeleverd. De zendercoördinator van de NPO besliste en beschikte, kon de ene omroep tegen de andere uitspelen en was het strategische machtscentrum geworden.

Aangevoerd door de politiek leider die al een veroordeling aan de broek heeft voor minder, minder, hanteert hij minder ook weer als de zweep om de omroepen te laten knielen.

De politiek, Rupsje Nooitgenoeg, knutselde verder. Want er kwam, gepropagandeerd door de Telegraaf, een WNL bij en een PowNed en later een Omroep ZWART en een zendgemachtigde die zich Ongehoord Nederland noemde, qua naam volledig passend bij haar succes. En de politiek regelde maar door. Er werden toezichthoudende functies gecreëerd, uiteraard weer voor politici en baantjesjagers van het old boys network. (Zie van alle bestuurders maar de bezoldigde en onbezoldigde nevenfuncties en het zegt genoeg). Wel is gebleken dat al die toezichthouders met borsten vol titels en (neven)functies, de onrust en aberraties bij de Publieke Omroep niet hebben voorkomen.

Die gremia, waarin geen programmamakers zijn vertegenwoordigd, hebben dus collectief gefaald. Aangevoerd door de politiek leider die al een veroordeling aan de broek heeft voor minder, minder, hanteert hij minder ook weer als de zweep om de omroepen te laten knielen. Want volgens de regels van de demagogie ging het om geld, dat de belastingbetaler op moet brengen. En daartegenover staan de genereuze commerciële zenders die voor ’niks’ programma’s aanbieden. Ook weer zo’n demagogisch argument. Want dezelfde belastingbetaler betaalt via de boodschappen ook de commerciële televisie.

De wettelijke opdracht van de Publieke Omroep luidt:
– De Publieke Omroep biedt een kwalitatief hoogstaand media-aanbod op het gebied van informatie, cultuur en educatie door middel van een aantrekkelijke mix van programma’s in alle genres, op alle platformen en voor zowel een breed publiek als voor specifieke doelgroepen. De samenstelling van het media-aanbod staat los van commerciële en politieke invloeden.

Al het geblèr van politieke populisten, dat sommige programma’s wel door de commerciële televisie kunnen worden overgenomen is dus quatsch omdat de opdracht aan de Publieke Omroep alle genres omvat. Maar het culturele klappertjespistool van BBB Martin Oostenbrink die zonder kennis van zaken het PVV-mantra herhaalde, kon geen enkel programma van de Publieke Omroep noemen dat volgens hem in aanmerking kwam. Ook weer zo’n Kamerlid dat een riant salaris opstrijkt, niet veel in de mars heeft, maar wel populistisch meehuilt met de door hun leiders gedicteerde mantra’s.

De macht van het getal regeert. Eigenlijk bizar als je weet, dat het aantal leden van alle politieke partijen bij elkaar 393.000 is, minder dan de leden van bijvoorbeeld Omroep MAX of BNNVARA. En mind you, de partij van de grootse schreeuwlelijk bestaat maar uit 1 lid. Wat natuurlijk erg jammer is: de omroepen hebben geen gezamenlijk gezicht, lijken niet in staat om hun leden te mobiliseren en hebben geen eenduidige strategie voor hun voortbestaan. De enige die zich openlijk en met verve inzet voor de publieke omroep is Jan Slagter, maar die heeft zich verder helaas ontpopt als een grabbelton van meninkjes, waardoor hij als enige omroepleider met kloten zijn gezag ondermijnt en minder relevant maakt.

Bron: Bob Rooyens / https://www.bobrooyens.com/

Bericht delen

“Er komt eindelijk een soort besef in de samenleving dat dit niet de bedoeling is”

Hoe reageerden de collega’s op het samengaan van zijn omroep met PowNed in Omroephuis 1.0, wat waren de interne reacties en wat gaat dit in de praktijk betekenen? Hoe kijkt Zimmerman aan tegen de zware bezuinigingen die Hilversum te wachten staan, de rol van de NPO en de online ontwikkelingen? “Als je terugkijken meerekent, wordt er nog steeds heel veel lineair gekeken.” En hoeveel eigen geld gaat er in een programma als Radar?

De gesprekken in de BM Media Lounge zijn ook te beluisteren als podcast via Spotify.

Bron: BM

Bericht delen

Van verkering naar verloving: AVROTROS en PowNed samen in Omroephuis 1

Waarom er gras over laten groeien als je ook meteen het goede voorbeeld kunt geven? Taco Zimmerman en Bart Barnas, de algemeen- en mediadirecteur van AVROTROS zitten er daags voor de bekendmaking van hun opgaan in Omroephuis 1 ontspannen bij. Minister Bruins gaat er in zijn nieuwe plannen vanuit dat de op te richten omroephuizen qua grootte, producerend volume en dus ook macht vergelijkbaar zullen worden. AVROTROS en PowNed komen er bij 4 uiteindelijke omroephuizen met een omzet van ruim 25% van de te verdelen OCW-gelden meteen warmpjes bij te zitten. Bij 5 omroephuizen zelfs fors, maar naar eigen zeggen nog binnen de door het ministerie aangegeven marge. Een blik op de ‘taart’, een A4 met daarop een felgekleurde schematische weergave van alle omroep- en omzetvolumes, spreekt boekdelen. Je kunt er maar vroeg bij zijn.

PowNed en AVROTROS – zo blijkt tijdens het dubbelinterview dat begin mei in Broadcast Magazine zal verschijnen – werken achter de schermen al 3 jaar samen op het gebied van Juza, ICT en HR. Taco Zimmerman: “Er is geen tijd te verliezen om de publieke omroep toekomstbestendig te maken. Samen met onze verenigingsraad gaan we dit voorlopige besluit verdere invulling geven. Het grappige is, PowNed en wij zijn zó anders op bepaalde vlakken. Maar juist daarom werken we zo prettig samen. PowNed heeft zich ontwikkeld tot een omroep die ons allemaal scherp houdt. Tuurlijk, ze hebben geschopt. Maar nu nemen ze ook hun verantwoordelijkheid. Zij leveren met programma’s als De Hofbar en De Hofkar echt meerwaarde aan ons bestel. De manier hoe zij verkiezingen aanvliegen, fantastisch wat Rutger Castricum hierin doet.”

PowNed-directeur Weesie: “Waarom niet samen de vlucht naar voren nemen?”

Ook PowNed-directeur Dominique Weesie is voortvarend enthousiast over het met AVROTROS opgaan in het eerste Omroephuis: “Laten wij de eersten zijn die over onze schaduw heen durven te stappen in het belang van een publieke omroep die efficiënt en slagvaardig is. In die 3 jaar is er nooit een wanklank geweest. Wij hebben elkaar stevig vastgehouden. Waarom dan nu niet samen de vlucht naar voren nemen? Ook om de rest dat zetje te geven. Er komen draconische bezuinigingen aan, dan moet het anders. In een Omroephuis nauwer samenwerken. En: tegelijkertijd zonder gedoe je eigen merk voor het voetlicht blijven brengen.”

Hoofdpunten uit de 26 pagina’s tellende brief van de minister zien er als volgt uit: de publieke omroep wordt hervormd. Het aantal omroepen gaat van 14 naar 4 à 5 vaste Omroephuizen. De NTR verdwijnt in de OCW-plannen. Haar publieke en educatieve taken worden overgedragen aan de op te richten Omroephuizen. Daarbinnen houden individuele omroepen hun eigen signatuur, maar werknemers komen wel in dienst van het Omroephuis. De governance zal verlopen via een nieuw op te richten Raad van Toezicht per Omroephuis dat zal worden vertegenwoordigd door één bestuurder. Het ledencriterium voor omroepen verdwijnt. Producenten mogen hun ideeën voortaan alleen nog bij de Omroephuizen pitchen. Niet meer bij de NPO, die zou weer coördinerend en faciliterend in plaats van ook sturend moeten worden. Doel is een wendbaarder, democratisch verankerd bestel. Met minder bestuurlijke drukte en meer gezamenlijke verantwoordelijkheid. Voor een pluriform, relevant, goed vindbaar en snel met ontwikkelingen binnen de maatschappij meebewegend aanbod.

‘Niet alles is voor iedereen, maar voor iedereen is er van alles. De publieke omroep zoals wij die in Nederland kennen, vindt zijn kracht in de veelzijdigheid van zijn aanbod’, opent Bruins zijn brief. “Niet alle cultuur hoeft voor iedereen te zijn, maar er moet wel voor iedereen cultuur zijn” verwoordt Zimmerman het DNA van sinds maart 2024 ook ‘zijn’ AVROTROS. Een rondje door het pand en de wetenschap dat 84% van alle werknemers hier recent tijdens een intern onderzoek aangaf blij met hun leidinggevende en werkplek te zijn, illustreert dat veel AVROTROS-medewerkers lekker in hun vel zitten.

Jan Smit benadrukt vanachter zijn microfoon in de radiostudio het belang van Nederlandstalige muziek delen en promoten. Iets waarvan veel politici, ook de publieke omroep regelmatig bashende PVV, tijdens een rondje Muziekfeest op het Plein regelmatig hartelijk meegeniet. Ook bij de talkshow van Eva Jinek laat de partij zich, bijvoorbeeld in de persoon van Justitie en Veiligheid-staatssecretaris Ingrid Coenradie, weer regelmatig zien. Hoe blij Bart en Taco met Eva zijn? Taco: “Heel blij! De kijkcijfers in 20-49 zitten regelmatig tussen de 15 en 20%. We bereiken weer jongere kijkers, ook als een interview 20 minuten duurt, het boekenpanel aanschuift of Peter Pannenkoek over theater praat.”

“Wij zijn niet zo goed in het promoten van wat bij ons heel goed gaat”, deelt mediadirecteur Bart Barnas. “Ons YouTube-kanaal Beste Zangers heeft 474.000 volgers en dat van AVROTROS klassiek 338.000. Mensen denken weleens: ‘AVROTROS maakt vooral amusements-tv’. Maar wij gebruiken die amuserende vorm, ook online, om cultuur en rechtvaardigheid te brengen. Zo verwerkt Wie is de Mol? in alle afleveringen culturele opdrachten. Meer dan een miljoen mensen speelt dit spel inmiddels mee via de app. In Hunted stond op alle locaties De Nachtwacht centraal. Radar heeft een community van 75.000 volgers en het Eenvandaag-panel voorspelt vaak scherp hoe de gemiddelde Nederlander denkt en stemt. Het is dus niet zo dat alleen PowNed het online goed doet en daar heel actief aanwezig is. Maar dat ook die online kruisbestuiving gaat plaatsvinden als je op termijn ook onder één dak komt, dat lijkt logisch.”

De AVROTROS-directie is blij met de aankondiging van een ‘soberdere’ NPO. Zimmerman: “We werken goed met de NPO samen, maar ik denk dat een meer coördinerende dan ook sturende NPO voor alle partijen goed gaat werken. Hierdoor kan je als Omroephuis straks weer maken waarvan je denkt: ‘Hiérvoor zit ik in het bestel!’ Het is goed om ook talentontwikkeling weer in eigen hand te krijgen. Als wij in mensen geloven, moeten we die ook kunnen laten doorstromen. Soms lukt dat, maar regelmatig ook niet als ook de NPO iets van onze talenten vindt. Voor ons is het ook belangrijk om hierin het tempo te kunnen bepalen.”

Een van de heikele punten uit de OCW-brief lijkt de passage waarin staat dat producenten straks enkel nog bij de Omroephuizen mogen pitchen. Niet meer bij de NPO. AVROTROS blijkt met 60 producenten samen te werken aan de helft van hun programma’s en bijbehorende omzet. Zimmerman vreest niet voor hun positie: “Ik denk dat dit ons allemaal veel tijd gaat schelen. Ook de producenten hebben baat bij een sterk functionerende NPO. Wij hebben hen nodig om ook komende jaren tot een goed en gevarieerd programma-aanbod te blijven komen.”

Peter Kuipers, directievoorzitter KRO-NCRV, reageert: “Ik juich het toe dat AVROTROS en PowNed duidelijk laten zien wat ze willen in het nieuwe omroepbestel. Ook wij zijn toe aan de volgende stap op weg naar een hervorming van het bestel. Wij staan open voor gesprekken met de collega-omroepen waar we een programmatische verwantschap mee hebben. Ik roep de bestuurders van de andere omroepen dan ook op om over hun eigen schaduw heen te stappen.”

Bron: Ellen Danhof / BM

Bericht delen

AVROTROS en PowNed gaan samen in Omroephuis 1

Nu duidelijk is welke hervormingen de publieke omroep te wachten staan, is de samenwerking van AVROTROS en PowNed in een omroephuis een logische vervolgstap. Op dit moment werken beide omroepen al samen ‘aan de achterkant’; zaken als ICT, Juridische Zaken, Financiën en HR worden reeds in gezamenlijkheid uitgevoerd. In een nieuw bestel van vier tot vijf omroephuizen heeft dit eerste omroephuis een omzet van ruim een kwart van de OCW-gelden waarmee de ‘gelijkwaardige posities’ geborgd zijn.

Taco Zimmerman, algemeen directeur AVROTROS: “De publieke omroep staat voor een enorme opgave om met fors minder geld haar belangrijke taken te vervullen. Tegelijkertijd wordt het bestel fundamenteel anders ingericht. Door de huidige succesvolle samenwerking met PowNed uit te breiden en samen een omroephuis te vormen, laten we zien vooruit te willen. Er is geen tijd te verliezen om de publieke omroep toekomstbestendig te maken. Samen met onze Verenigingsraad gaan we dit voorlopige besluit verdere invulling geven.”

Algemeen directeur van PowNed Dominique Weesie vult aan: “De huidige samenwerking tussen beide omroepen verloopt in zeer goede harmonie en heeft veel synergievoordelen. Laten wij de eersten zijn die over onze schaduw heen durven te stappen in het belang van een publieke omroep die efficiënt en slagvaardig is, maar met behoud van de identiteit van beide omroepmerken.”

Bron: AVROTROS/BM

Bericht delen

PowNed-verslaggever Mark Baanders onderzoekt het dorpsleven van Ter Apel

Om daarachter te komen ruilt PowNed-verslaggever Mark Baanders, samen met zijn trouwe viervoeter Chupa, zijn hippe Amsterdamse stek in voor een oer-Hollandse doorzonwoning in het Groningse dorp. In de vierdelige serie Groeten Uit Ter Apel, te zien vanaf 9 april om 21.15 op NPO 3, duikt hij drie maanden lang in het echte dorpsleven, weg van de krantenkoppen en politieke debatten.

Mark ontdekt het dorp zoals de bewoners het kennen. Zo doet hij mee met een lokale kickbokswedstrijd, neemt een lied op met zanger Alex Vissering, worstelt zich door het Gronings dialect en rolt door de modder. Hij leert de ongeschreven regels van de gemeenschap en ervaart hoe privacy een ruim begrip is. De achterdeur staat immers altijd open. In Ter Apel is geen filter, geen geklets, maar gewoon het pure dorpsleven.

Bron: PowNed/BM
Foto: Hans Peter van Velthoven (Mark Baanders)

Bericht delen

Jaimy de Ruijter presenteert Jaimy’s Jamz op NPO Blend

Met zijn positieve energie en een mix van herkenbare, tijdloze en verrassende classics zorgt hij voor de ideale soundtrack op de werkdag. Jaimy’s Jamz neemt luisteraars mee op een tijdloze trip door de muziekgeschiedenis. In Blend Memories duikt hij terug in de tijd van MSN, The Fresh Prince of Bel Air en Pimp My Ride, terwijl de luisteraar in Blend Essentials zijn of haar favoriete tracks van iconische artiesten kan delen.

Jaimy de Ruijter over zijn nieuwe programma: “Vanaf maandag maken we iedere werkdag een trip down memory lane! Ik heb super veel zin om samen met de luisteraars de beste hiphop, R&B en neo-soul uit de 80’s, 90’s en 00’s te draaien. Om voor PowNed Jaimy’s Jamz te mogen maken, op een nieuwe radiozender die hopelijk door steeds meer mensen wordt ontdekt, is een enorme eer. Ik hoop dat je erbij bent!”

Ook Florent Luyckx, manager audio bij PowNed, is enthousiast over de komst van Jaimy: “We zijn heel blij dat Jaimy voor PowNed heeft gekozen. Hij is een zeer talentvolle dj met een ongekende liefde voor muziek. Zijn energie en kennis maken Jaimy’s Jamz een waardevolle toevoeging aan NPO Blend.”

Bron: PowNed/BM
Foto: NPO Blend

Bericht delen

House for Sale keert terug bij PowNed

Niet alleen komt de reden van verkoop aan het licht, maar ook de persoonlijke en vaak emotionele verhalen die zich achter de voordeur afspelen. House For Sale wordt geproduceerd door Witte Geit en is vanaf 26 maart om 20.25 uur te zien op NPO 3 en tevens op NPO Start.

In de eerste aflevering maakt de kijker kennis met Renata uit Limburg, die na een lang huwelijk haar creatieve vleugels heeft uitgeslagen en zich in haar kleurrijke huis ontplooit als beeldend kunstenares. Samen met haar nieuwe partner Peter, die paragnost is en goede contacten heeft met de kosmos, zoekt ze nu een nieuw onderkomen met meer ruimte voor haar atelier. Dolf neemt afscheid van het huis dat hij samen met zijn vrouw heeft verbouwd. Zij stapte onverwachts uit het leven. Interieurdesigner Jeroen ruilt na zijn scheiding zijn designpaleisje in Aerdenhout in voor een kleiner huis.

Hoe is het met?
Nieuw dit seizoen is de terugblik. Hoe is het de oud-deelnemers vergaan na de verkoop van hun huis? Zo zien we Paulus en Carla uit seizoen één. Na de verkoop van hun droomvilla wilden ze een nieuw paleisje bouwen, maar de gemeente frustreert al twee jaar hun plannen. Het resultaat? Ze bivakkeren noodgedwongen in een stacaravan op hun eigen bouwgrond. En we volgen Iris, die met haar gezin een wereldreis maakte in een camper, nadat hun huis was verkocht. Het avontuur liep alleen niet goed af. Het stel is gescheiden en Iris woont nu in een chalet op een camping in het oosten van het land.

Interviewer Nathalie Huigsloot duikt in de meest boeiende verhalen van de Nederlandse woningmarkt. “Ogenschijnlijk biedt het programma een blik op het interieur, maar eigenlijk krijgen we steeds weer een kijkje in de ziel van de verkoper.” Het resultaat is een serie vol bijzondere interieurs, opvallende levensverhalen en een voyeuristische kijkervaring.

Bron: PowNed/BM
Foto: Pierre Crozes/PowNed

Bericht delen

Chaira Koops: “Ik geloof dat dingen meant to be zijn”

Dat het interview via Google Meet plaatsvindt, is geen unicum, maar dat de geïnterviewde in Nicaragua zit, is dat wel. Chaira is op wereldreis. “Op 20 maart word ik 30 jaar en ik had mezelf altijd voorgenomen om daarvoor nog eens een paar maanden solo te backpacken.” Over haar favoriete bestemming van de afgelopen 3 maanden hoeft ze niet lang na te denken: “Colombia. Elke 5 à 6 uur verandert hier het landschap. Je hebt woestijn, dan weer jungle, de Caribische kust en steden als Medellin en Bogotá.”

10 jaar geleden studeerde je in een andere wereldstad: Amsterdam. Wat was dat voor opleiding?
“Media, Informatie en Communicatie op Hogeschool van Amsterdam. Bewust een heel brede opleiding, ik kon daar van alles doen. Radio, televisie, tijdschriften: het was heel veel praktijk.”

Wat was je voor student?
“Een heel nieuwsgierige. Dat ben ik van nature en dat is ook de grootste reden dat ik nu in de nieuwswereld werk. Daarnaast was ik niet iemand die alleen maar tienen haalde, hoor. Ik was leergierig, dat wel, maar genoot ook van mijn studententijd.”

Stille muis
Chaira’s eerste praktijkervaring in de media doet ze op bij het programma Utopia. “Ik keek naar wat er bij me paste en had toen al sterk het idee dat ik naar televisie wilde gaan. Ik deed daar de webredactie.” Haar tweede stage volgt ze bij RTL Boulevard, waar ze de nieuwsredactie voor presentator Luuk Ikink doet. “Daar leerde ik voor het eerst de mediacultuur kennen. Ik was lange tijd een meisje zonder mening. Mijn zussen noemden me gekscherend Zwitserland. Maar door de jaren heen is dat veranderd en ben ik socialer en meer uitgesproken geworden. Ik denk dat je dat in de mediawereld nodig hebt.”

“Ik was lange tijd een meisje
zonder mening. Mijn zussen
noemden me gekscherend Zwitserland”

Waarom denk je dat?
“Omdat je als stille muis vertrapt wordt. Je moet je mond leren opentrekken en voor jezelf opkomen. Er werken veel verschillende dominante persoonlijkheden in de media – daar kwam ik bij Boulevard achter – en daar moet je mee leren omgaan.”

Na Boulevard belandde je bij PowNed, dat zal daar niet anders geweest zijn.
“Ik was jong en nieuwsgierig en wilde alle hoeken van de media leren kennen. Toen ik bij PowNed solliciteerde, schrokken mensen in mijn omgeving. En ik snapte dat ook wel. Dat kanaal stond bekend als heel rechts. Zij zochten de grenzen op en gingen er het liefst ook overheen. Ik voelde juist een uitdaging: even kijken of ik als links meisje iets kan veranderen, dacht ik.”

En? Kon je dat?
“Niet genoeg, al merkte ik wel dat ze steeds iets milder werden. Maar na een half jaar had ik het wel gezien. Ik heb er veel geleerd, maar wilde niet langer in die giftige werkcultuur blijven. Er zaten weinig mensen die in oplossingen dachten en er werd veel naar elkaar geschreeuwd. Het voelde alsof ik op een zinkend schip zat.”

Dikke huid
Na 2,5 jaar Talpa, waar ze onder meer werkt voor Radio 538 en Gierige Gasten, komt Chaira in juni 2022 bij BNNVARA terecht. “Ik wilde het liefst weer op een redactie werken, met een vast team om me heen. Ik zag alleen geen geschikte vacatures staan, dus toen heb ik een open sollicitatie gestuurd en mocht ik niet veel later op gesprek komen.” Het project waar ze eerst aan werkt – een docuserie over hockeymeisjes in Rotterdam-Zuid – zal de buis nooit halen. “Vrij snel daarna ontstond De Marker, een online nieuwsplatform voor jongeren. Wij zitten waar zij zitten: op Instagram en TikTok.”

Hoe worden jullie explainers in die doelgroep ontvangen?
“Op Instagram zijn onze volgers het vaak eens met wat wij doen en zeggen. Maar TikTok is een ander verhaal: ik wil niet zeggen dat het een afvoerputje is, maar er komt veel bagger bij kijken. Als we bijvoorbeeld iets positiefs plaatsen over de LHBTIQ+-community dan vind je in de comments bijna alleen maar mensen die tegen die gemeenschap zijn.”

Wat is de grootste reden om ook daarop actief te blijven?
“We willen iedereen bereiken, ook jongeren die kritiek of een andere mening hebben. Maar toegegeven, TikTok en De Marker is een haat-liefde-verhouding.”

Hoe ga je zelf met vervelende comments om?
“Ik weet dat het vaak niet persoonlijk is, maar juist om het nieuws in kwestie gaat. Toch is het soms pittig. Ook als je een heel dikke huid hebt, is het niet leuk als iemand scheldt of kritiek heeft. Wij maken onze video’s van A tot Z zelf, dus inclusief onderzoek, experts bellen en editen. Als je dan negatieve reacties krijgt, voelt dat niet fijn.”

“Ik heb soms last van het
imposter syndrome. Dan denk ik:
ben ik echt zo goed of hebben ze
me gekozen omdat ik van kleur ben?”

In een interview met Villamedia omschrijft Chaira zich als iemand die geen natuurtalent voor journalistiek heeft. Die quote komt vlot nadat ze genomineerd wordt voor de Philip Bloemendal Prijs, een trofee in het leven geroepen om jong talent te eren. “Ik had nooit een passie voor onderzoeken. Sterker nog: ik wilde eigenlijk een mode-opleiding doen en had me aangemeld voor de Amsterdam Fashion Institute, maar werd niet aangenomen. Ik geloof wel dat dingen meant to be zijn en dat het goed was dat ik een afwijzing kreeg.”

In shock
De prijs is inmiddels uitgereikt en niet aan jou, maar aan je De Marker-collega Gijs Sanders.
“Het was natuurlijk ontzettend toevallig dat 2 van dezelfde redactie een nominatie kregen! Ik was echt in shock toen ik mijn naam hoorde. Ondanks dat ik een gezonde dosis zelfverzekerdheid heb, was ik zó verbaasd. Tegelijk hoopte ik dat Gijs ‘m ging winnen.”

Waarom was je zo verbaasd over je eigen nominatie?
“Ik heb soms last van het imposter syndrome. Dan denk ik: ben ik echt zo goed of hebben ze me gekozen omdat ik van kleur ben? Dat is iets wat in mijn achterhoofd zit en altijd aan me knaagt. Nogmaals: ik heb geen natuurtalent voor dit vak, ik ben nog niet zo lang bezig, doe lang niet alles perfect, maar heb wel hard gewerkt aan een steeds betere journalist worden. Ik twijfel ook soms aan mezelf, maar telkens is het tegendeel waar. Mijn video’s worden goed bekeken en dus die nominatie: ik krijg veel bevestiging.”

Laten we ook nog even bij de toekomst stilstaan: waar hoop je op de komende jaren?
“Er is nog zoveel wat ik wil ontdekken. Maar één ding weet ik inmiddels: mijn hart ligt bij nieuws. Misschien wil ik wel nieuwslezer worden. Maar werken aan een podcast of op de radio lijkt me ook leuk – dan kun je nog nét wat meer je eigen sausje eroverheen gooien. Ik hou ervan om mijn eigen mening te laten horen, het te zeggen als ik iets stom of bizar vind. Dat blijf ik sowieso doen.”

Bron: BM/Oane Born
Fotografie: BNNVARA

Bericht delen