“Ik heb veel gesproken over klimaatverandering”, vertelt de 61-jarige Hiemstra. “Nu wil ik er echt iets aan gaan doen.” De meteoroloog wil zich richten op klimaatneutraal en biobased bouwen.
Hiemstra studeerde in 1986 af aan de Universiteit van Wageningen. Als jonge meteoroloog begon hij bij Meteo Consult en werkte hij voor de landbouwsector. Later trad hij in dienst bij het KNMI. Sinds 1998 verzorgde Hiemstra de weerberichten bij de NOS. Eerst viel hij daar in voor vaste krachten zoals Erwin Kroll. Later werd hij zelf het vaste gezicht. In september presenteert Hiemstra zijn laatste weersverwachting. De NOS zoekt intussen nog naar een opvolger.
Hoofdredacteur NOS Nieuws Giselle van Cann: “Gerrit is voor de kijker een vaste waarde geworden die zonder opsmuk het weer brengt in het NOS Journaal, en die de laatste jaren ook online en op sociale media met zijn kennis over het klimaat een snaar weet te raken bij een nieuwe generatie. We gaan Gerrit en zijn vakmanschap ontzettend missen.”
Bron: NOS/Nu.nl/BM
Foto: Cheeseworks/Omrop Fryslân
Eerlijk is eerlijk: voor dit interview deed ik mijn huiswerk niet. En vragen naar Afkes achtergrond deed ik voor de vorm. Desinteresse? Integendeel. Afke is een van mijn beste vriendinnen. Op de School voor Journalistiek in Zwolle, waar ik haar in 1999 leerde kennen, spróng ze bijna voor de camera. In die uitzendingen, die we maakten voor anderhalve man en een paardenkop, was ze zichzelf. Helemaal zichzelf. En dat is nu – voor een íets groter publiek – niet anders. “Als er ruimte is voor lucht, neem ik die ruimte.”
Haar studententijd was levensveranderend (om maar niet ‘life changing’ te willen schrijven). “Ik bracht mijn jeugd door op Ameland en het eiland was mijn referentiekader.” In de zomer wordt het Waddeneiland overspoeld door toeristen, dus een toerisme-opleiding lag voor de hand. “Ik verhuisde naar een studentenkamer in Breda en ging vol goede moed van start, maar al na twee weken werd ik gillend gek. Dat ik de verkeerde keuze had gemaakt, voelde ik in elke vezel van mijn lijf.”
Ze gooide niet metéén de handdoek in de ring, maar een wintergriepje hield haar even thuis en deed haar opleiding uiteindelijk de das om. “Voor het eerst in mijn jonge leven voelde ik dat ik een beslissing nam die mijn leven grotendeels zou bepalen. Mijn wereld stond op z’n kop.”
Nee heb je, ja kun je krijgen
In de weken daarna viel een stortvloed aan opleidingsfolders door haar brievenbus: van Logopedie tot Filmacademie en alles ertussenin. “Ik vond het allemaal niks, en gooide de brochures stuk voor stuk in de papierbak. De allerlaatste die ik las, was die van Journalistiek, in Zwolle.”
Ik schiet in de lach en vraag haar of ze dit verhaal romantiseert. “Néé! Mijn moeder slaakte een zucht van opluchting toen ik haar vertelde dat ik enthousiast was over een studie.” En die studie stelde niet teleur. “Het was alles wat ik ervan verwacht had. Soms moet je echt je gevoel volgen, want als dat zo de boventoon voert, kun je daar meestal van op aan. Een les die ik al snel leerde: nee heb je, ja kun je krijgen. Ik vond het fantastisch om te merken dat op allerlei fronten deuren opengingen door een telefoontje te plegen. Dat ik stappen kon zetten door simpelweg mijn voet naar voren te zetten. Ameland was altijd een fijne cocon waarin ik heel goed zat, maar opeens bleek er zoveel meer te zijn.”
“Ameland was altijd een
fijne cocon waarin ik heel
goed zat, maar opeens
bleek er zoveel meer te zijn”
Afke liep stage bij TROS Vermist en bij RTL Boulevard. Ik herinner mij dat de keuze voor laatstgenoemde door docenten niet met een staande ovatie werd ontvangen, want “dat was geen journalistiek”. Maar haar eindredacteur bij de TROS moedigde haar juist aan. “Ze brengen weliswaar showbizznieuws, maar je krijgt de kans om mee te werken aan een dagelijks liveprogramma. Tijdens mijn studie werd ik in een box gezet en RTL Boulevard haalde mij daar weer uit. Er werd gevraagd om de gevestigde ‘wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe’-regel los te laten, te spelen met taal en tv te maken met de doelgroep voor ogen. Hartstikke leerzaam.”
Op zoek naar werkervaring én geld om haar huur te betalen, greep ze na haar studie alles aan wat voorbijkwam. De lijst is lang: van gesponsorde tv-programma’s voor RTL tot een docusoap over pastoors voor de KRO. Later, als freelancer, schreef ze ook stukken, onder andere voor het Dagblad van het Noorden. “Door mijzelf in de loop der jaren te blijven ontwikkelen en keuzes te maken, kwam ik vanzelf in een trechter terecht en uiteindelijk bij de baan waar ik heel gelukkig van word.”
Omrop Fryslân
Ze woonde op Ameland, in Leeuwarden, Breda, Zwolle, Utrecht, Amsterdam en verhuisde voor de liefde naar Drenthe. Na een tussenstop in Hoogeveen streek Afke neer in een pittoresk Drents brinkdorp. De Friese taal is zij nog altijd machtig, dus dat was geen belemmering toen zij tien jaar geleden aan de slag ging bij Omrop Fryslân. “Ze belden: we zien dat je freelancer bent, wij zoeken iemand om mee te denken over het format van een nieuwe talkshow.”
Ooit liep ze er een week stage, en ze waren haar niet vergeten. Het format werd fijngeslepen en Afke bleef, als redacteur. “Het bekende voordeel van de regionale omroep is dat je alles zelf kunt doen. Radio, tv, schrijven voor online, social media, álles. Ik vloog voor de Omrop zelfs naar Nashville om mijn idee waar te maken: ‘Niet dromen, maar doen’, een documentaire over de super succesvolle populaire Friese producer/songwriter Femke Weidema.”
Wat Afke diep vanbinnen wilde, verslag doen of een programma presenteren, durfde zij niet hardop te zeggen. “Ik was bang dat mensen zouden denken: daar heb je weer zo’n meisje dat zo nodig voor de camera wil staan om beroemd te worden. Dat was het niet, en dat is het nog steeds niet. Ik ben een verhalenverteller en maak het verhaal graag zelf af. Het gebeurde dat ik een item tot in de puntjes voorbereidde en achter de schermen zag hoe de presentator een vraag níet stelde. Dat vond ik dan zó jammer. Stel die vraag! Dan gaat het verhaal een andere kant op. Kijkers wisten niet wat ze misten, maar ík wel.”
“Toen ik vorig jaar presentator
bij de NOS werd, heb ik haar
een fles wijn gestuurd”
En toen was daar Jacqueline, eindredacteur bij Omrop Fryslân. “Zei vroeg aan mij wat ik het allerliefst zou willen doen. Ik antwoordde dat ik het één keer ging zeggen, alleen maar tegen haar en daarna nooit meer. Twee weken later was ik live verslaggever en niet lang daarna maakte ik mijn presentatiedebuut. Jacqueline heeft in mijn carrière een sleutelrol gespeeld. Een goede eindredacteur weet het beste uit mensen te halen. Toen ik vorig jaar presentator bij de NOS werd, heb ik haar een fles wijn gestuurd.”
Poging wagen
Voordat Afke startte als NOS Journaal-presentator, maakte zij een tussenstop als eindredacteur van het regionale nieuws bij de NOS. “Ik was toe aan iets anders. Als ik ergens een plafond bereik, wil ik verder. Sommige mensen noemen het onrust, anderen ambitie. Toch viel de beslissing om te stoppen bij Omrop Fryslân mij zwaar, want daarmee nam ik ook afscheid van de rol waar ik zo van houd, die van verslaggever en presentator.”
Afke ging ervan uit dat ze door haar overstap naar de NOS nooit meer voor de camera zou verschijnen. “In het najaar van 2021 was ik gefocust op mijn afscheid bij Omrop Fryslân en stonden mijn werkzaamheden in Hilversum op een laag pitje. Ook mijn inbox hield ik niet scherp in de gaten. Een collega attendeerde mij op een bericht dat volledig aan mij voorbijgegaan was: het Journaal was op zoek naar een nieuwe presentator en organiseerde een open screentest. Of dat niets voor mij was? Je moet af en toe mazzel hebben – en lieve collega’s. Ik had een mooie baan als eindredacteur en maakte mij geen enkele illusie, maar ik kon mijzelf niet in de spiegel aankijken als ik geen poging zou wagen.”
38 anderen waagden dezelfde poging, dus toen voormalig hoofdredacteur Marcel Gelauff haar belde over de voortgang van de screentests dacht Afke: “Maak er nou niet zo’n verhaal van! Zeg gewoon dat ik het niet word, even goede vrienden.” Ze was met stomheid geslagen toen hij vertelde dat ze graag met haar door wilden als presentator. “‘Wat?’ Dat was alles wat ik kon uitbrengen.”
Tweede huiskamer
Op dinsdagmiddag 1 maart 2022, een paar dagen nadat de oorlog in Oekraïne uitbrak, presenteerde Afke haar allereerste NOS Journaal. En op een of andere manier vond ik dat een heel vanzelfsprekend beeld. Het was allesbehalve komkommertijd, de wereld stond in brand, dus ze moest meteen vol aan de bak: heftige verhalen, extra lange uitzendingen en kruisgesprekken met correspondenten.
“Voor een nuchtere Fries was ik te zenuwachtig naar mijn zin. Van tevoren dacht ik koelbloedig: ik doe gewoon wat ik altijd bij Omrop Fryslân deed. Daar voelde ik mij zó op mijn gemak voor de camera. Maar eenmaal live realiseerde mij heel goed waar ik stond. Wat wil de NOS, wat verwacht de kijker, wat wil ik van mezelf? Ik was met zoveel aspecten bezig. Na de uitzending hoopte ik vooral dat ze niet zouden twijfelen aan hun keuze voor mij.” De feedback was echter kraakhelder: maak je niet druk, we hebben jou gekozen om wie je bent. “Ik liet het los en sindsdien ben ik heel ontspannen. De studio is inmiddels mijn tweede huiskamer, een plek waar ik mij fijn voel.”
“De studio is inmiddels
mijn tweede huiskamer,
een plek waar ik mij fijn voel”
Haar stijl is onmiskenbaar los en vrolijk, als de uitzending of het onderwerp dat toelaat. Wat niet wegneemt dat zij een grote verantwoordelijkheid voelt. “De totstandkoming van een uitzending hangt van schakels aan elkaar en geen schakel is onmisbaar. Iedereen werkt knetterhard om samen een goede uitzending te maken, ik mag het niet verklooien als het erop aankomt.”
Dus als er een keer iets misgaat, live op tv, breekt het angstzweet haar natuurlijk uit. “Nee! De leukste uitzendingen vind ik de uitzendingen die niet volgens het draaiboek verlopen. De allereerste keer dat ik live verslag deed voor Omrop Fryslân was op Prinsjesdag. Studenten Bestuurskunde zouden hun visie geven op de Miljoenennota, maar zagen door de bomen het bos niet meer. Ik heb het gesprek in korte tijd met hen voorbereid. Dat gaf een goed gevoel: ik kan dit – ook onder tijdsdruk – fiksen. Het werden twenty seconds of fame: de accu van de camera was leeg. ‘Hé, Afke is weg’, hoorde ik in mijn oortje.”
Tot overmaat van ramp bleek dat ze opgesloten waren in het provinciehuis en de beheerder zat met een bord aardappelen en sperziebonen voor de televisie. “Collega’s vonden het zielig voor mij, maar het gevoel dat ik eraan overhield was: wat er ook gebeurt, ik red mij wel. Als journalist, als presentator.”
Aangrijpend
Een doorsnee Journaaluitzending is geen goed nieuwsshow en af en toe afstand nemen van alle ellende zit er voor de presentator niet in. Ondanks de vaak heftige onderwerpen doet het haar journalistieke hart goed om bovenop en middenin het nieuws te zitten.
“Ik kan iedereen aanraden om ervaring op te doen bij een regionale omroep, maar voor mij was er één minpunt: een nieuwsuitzending gaat daar, logischerwijs, uitsluitend over de regio. Op het moment dat er een aanslag wordt gepleegd op een tram in Utrecht en heel Nederland is in rep en roer, brachten wij – ik chargeer – de opening van een fietspad. Ik heb wel soms zorgen door alles wat ik zie. De oorlog in Oekraïne, de stikstofproblematiek, politieke partijen die lijnrecht tegenover elkaar staan. Vers in het geheugen is de aardbeving in Turkije. De pasgeboren baby die onder het puin vandaan werd gehaald. Of dichter bij huis: de toeslagenaffaire. Het komt voor dat ik tijdens een reportage mijn tranen moet wegslikken of de beelden in stilte boos becommentarieer.”
Kijkers op de hoogte brengen van het nieuws is in elk geval íets wat Afke kan bijdragen. “Ik zou willen dat ik bij machte was om meer voor de wereld te betekenen, maar ik ben geen arts of miljonair. Het enige wat ik kan doen, is zo goed mogelijk vertellen wat er speelt, zodat mensen thuis hun eigen mening kunnen vormen.”
Bij een presentatiedienst op dinsdag presenteert Afke naast de reguliere uitzendingen ook het NOS Nieuws van de Week: een journaal van tien minuten in makkelijke taal, in het leven geroepen voor laaggeletterden. “Ik weet tegen wie ik op dat moment praat en dat geeft mij veel voldoening.”
Friese tongval
Nu we het toch over taal hebben: ja, Afke praat met een ‘Frysk aksint’ en misschien ben ik bevooroordeeld, maar dat vind ik verfrissend en in het kader van de diversiteit een heel welkome aanvulling op het presentatieteam van de NOS. Maar die Friese tongval is óók onderwerp van kritiek van kijkers. Vooral twitteraars nemen niet bepaald een blad voor de mond.
“Ik kijk niet meer op Twitter,
echt niet. Daar wordt mijn
leven een stuk leuker van”
“Mijn collega-presentatoren, een fijne groep mensen die elkaar helpt en van advies voorziet, waarschuwden nog: kijk niet op Twitter, want daar word je niet gelukkig van. Maar mijn nieuwsgierigheid won. Waarom loopt ze op hoge hakken, die blouse staat voor geen meter en er is inderdaad vooral een heleboel commentaar op mijn accent. Je kunt je ergeren aan hoe iemand praat, dat is helemaal oké. Maar bepalen dat een Fries, Brabants of Limburgs accent niet de standaard is en dat het niet op de nationale tv thuishoort, vind ik ontzettend kortzichtig en arrogant.”
Ook ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en tikte haar naam achter een hashtag. Gelukkig vond ik ook veel tweets van mensen die Afke een veer in haar kont steken, maar zoals dat werkt: de kritiek blijft hangen. “Ik kijk niet meer op Twitter, echt niet. Daar wordt mijn leven een stuk leuker van.”
Tussen de mensen
Het geheim van een goede presentator is volgens haar helemaal jezelf kunnen zijn voor de camera. “Zonder eigenwijs te willen klinken: in mijn optiek is een goede presentator iemand die zichzelf vergeet. Dan ben je op je allerbest. Als je de rol van presentator spéélt, voelt het publiek dat meteen.”
Afke voelt zich thuis bij de NOS en heeft een baan waarvan ze niet durfde te dromen, maar wat als het door haar gevreesde plafond weer in zicht komt? Het Achtuurjournaal is het vlaggenschip van de NOS en dat wil ze nog weleens presenteren, maar heeft ze nog meer te wensen over? “De NOS doet ook verslag van grote evenementen en ik kan mij voorstellen dat ik daar in de toekomst aan meewerk. Buiten, tussen de mensen. Er is een tijd geweest dat de NOS werd gezien als een ivoren toren. Dat beeld help ik graag om zeep. Dan trek ik mijn lieslaarzen aan en ga ik eropuit. Naar een schelpenbank bij Ameland, om maar iets te noemen.”
In de winnende podcastserie Grijs Gebied duikt Stoker voor de Volkskrant in de wereld van infiltratie door de politie. Ze spreekt onder anderen met verdachten die door undercoveragenten zijn verleid tot het doen van bekentenissen. Medewinnaar Hofstee deed de regie, montage en sound design.
Juryvoorzitter Marion Stenneke zei bij de uitreiking dat de jury met ingehouden adem en veel bewondering heeft geluisterd naar de podcastserie. “We hopen dat over dit onderwerp het laatste woord nog niet is gezegd.”
Drie genomineerden
Voor de prijs waren drie podcasts genomineerd. De andere twee waren Maarten Dallinga’s Niet van de wereld over de Biblebelt in Gelderland en Hoge Bomen van Tobias van der Valk en Beike Looijse over supermarktketen Jumbo.
De Tegel, Jaarprijzen voor de Journalistiek, is een initiatief van NDP-Nieuwsmedia, de Nederlandse Vereniging van Journalisten, het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren, NOS en RTL Nederland, verenigd in Stichting Jaarprijzen voor de Journalistiek. De Tegels in de andere tien categorieën worden maandag uitgereikt.
Dione de Graaff voorlopige vervanger van Tom Egbers bij Andere Tijden Sport
De productie van de zesdelige zomerserie van Andere Tijden Sport is al in volle gang. Andere Tijden Sport start op zondag 4 juni op NPO 1 met een aflevering over de bizarre ontknoping van het Eredivisie-seizoen in 2007. In de andere afleveringen is aandacht voor onder anderen sprinter Nelli Cooman en wielrenner Johnny Hoogerland.
Bouma (49) is sinds 2000 in dienst bij Nieuwsuur (NTR/NOS) en diens voorloper NOVA (NOS/VARA). Hij was geregeld in de brandhaarden in de wereld om verslag te doen van revoluties, rampen en terreuraanslagen. Zo maakte hij reportages in Afghanistan ten tijde van de Nederlandse militaire aanwezigheid daar en was hij bij de jihadistische aanslagen in Mumbai in 2008.
In 2014 en 2015 deed hij tientallen keren verslag vanuit de door de Russen geannexeerde Krim en in Oekraïne, onder andere in het gebied waar net de MH17 was neergeschoten. Ook na de Russische inval reisde hij meermaals naar verschillende delen van Oekraïne om er reportages te maken over de oorlog.
Vanaf 2016 is Bouma zich ook gaan toeleggen op (online) extremisme, desinformatie en radicalisering. In de Nieuwsuur-serie #Ophef voor NPO Start ontrafelde hij nepnieuws en complottheorieën op sociale media.
Voor Bouma gaat met het correspondentschap in de VS een langgekoesterde droom in vervulling: “Het brengt me naar de bakermat van onderwerpen waarmee ik me de afgelopen jaren intensief heb beziggehouden, zoals Big Tech, online desinformatie, maatschappelijke polarisatie en rechts-extremisme. Toch kijk ik vooral uit naar gesprekken met gewone Amerikanen, naar reportagereizen in dat uitgestrekte land en naar verslag doen van de presidentsverkiezingen in 2024.”
Hoofdredacteur NOS Nieuws Giselle van Cann: “Met Rudy halen we opnieuw een journalistiek zwaargewicht binnen voor de post van VS-correspondent. Met zijn specifieke ervaring is hij bij uitstek in staat om zowel het harde nieuws te verslaan als ons inzicht te geven in de ontwikkelingen in de Verenigde Staten.”
Professionalisering en meer toezicht nodig bij meldpunt Mores
De afgelopen maanden was Mores veel in het nieuws. Na de aankondiging in november vorig jaar dat de NPO een onderzoek ging doen naar grensoverschrijdend gedrag bij de publieke omroep, nam het aantal meldingen toe. Dat gebeurde eerder ook bij onthullingen van BNNVARA-programma BOOS over The Voice of Holland en nadat de Volkskrant schreef over een angstcultuur bij De Wereld Draait Door.
Begin dit jaar raakte Mores-voorzitter Janke Dekker in opspraak na een artikel in de Volkskrant over misstanden bij NOS Sport. In het artikel kwamen Dekker en haar man, sportpresentator Tom Egbers, voor. De Volkskrant schreef in het artikel dat ‘meerdere mensen bij NOS Sport’ geen misstanden hebben gemeld bij het meldpunt, omdat ze geen vertrouwen hadden in een onafhankelijke behandeling van hun klachten.
Dekker trad daarna af als voorzitter van het meldpunt. Het volledige bestuur besloot vervolgens ook op te stappen, omdat Mores zelf “onderwerp van gesprek is geworden en daardoor ook het imago van het meldpunt wordt aangetast”.
Hamer pleit nu voor een nieuw bestuur met mensen die niet uit de cultuur- of mediasector komen, maar deskundig zijn op het gebied van bestuur en organisatie en grensoverschrijdend gedrag. Tot nu toe werd Mores bestuurd door mensen die zelf werkzaam waren in die sectoren.
Nieuw logo en andere naam
Hamer adviseert het meldpunt ook voor een ander logo te kiezen, omdat het huidige logo lijkt op het logo van de NOS. Volgens de regeringscommissaris wordt met een ander beeldmerk de schijn van belangenverstrengeling voorkomen. Verder zou Mores moeten nadenken over een andere naam, omdat de huidige naam besmet is geraakt door de recente negatieve berichtgeving.
Hamer benadrukt dat er met name over het aanpassen van de naam wel verdeeldheid leefde onder de mensen die ze sprak voor haar onderzoek, omdat het meldpunt als ‘Mores’ naamsbekendheid heeft opgebouwd.
Met gasten zoals Geert Mak en Marcia Luyten praat Rob Trip in het bijzijn van publiek over het functioneren, de waarde en toekomstbestendigheid van de monarchie.
In de uitzending ook beelden van de belangrijkste momenten uit het koningschap van Willem-Alexander. Wat is de overheersende indruk na tien jaar Willem-Alexander? Hoe heeft hij het koningschap ingevuld? En ook: hoe houdbaar is onze monarchie in deze ingewikkelde tijd?
Uit de jaarlijkse NOS Koningsdag-enquêtes blijkt dat de steun voor de monarchie de afgelopen tien jaar is gedaald. Dat geldt ook voor de tevredenheid over het functioneren van de koning. Een koningschap staat niet op zichzelf en de monarchie is geen losstaand gegeven: aan de hand van een koningschap spiegelt zich de tijd waarin we leven. Met dat uitgangspunt gaan gasten uit verschillende disciplines met elkaar in gesprek.
NOS 10 jaar Willem-Alexander en de monarchie is zaterdag 15 april van 20.35 – 21.26 uur te zien op NPO 2 en BVN.
Aïcha Marghadi haalt fel uit naar Tom Egbers en Jack van Gelder
In talkshow Beau haalde ze woensdagavond fel uit. Marghadi vond haar recente verhaal in de Volkskrant eigenlijk voldoende en wilde andere vrouwen de kans geven om hun verhaal te doen. “Totdat ik twee gerenommeerde heren op tv zag bij hun talkshows, zich onderdompelen in een walm van zelfmedelijden en slachtofferschap. Ik dacht: nu is het afgelopen.”
In Beau verscheen een eerder fragment uit HLF8, waarin Van Gelder reageert op de controverse. “Als de hoofdredactie ooit goed had ingegrepen, hadden we hier helemaal niet over hoeven spreken”, zei hij. “Luister, vriend”, reageerde Marghadi. “Als jij je had gedrágen, hadden we dit allemaal niet mee hoeven maken. Nu legt hij het weer neer bij de hoofdredactie.”
Marghadi vertelde dat ze de deur platliep bij NOS Sport-hoofdredacteur Maarten Nooter, omdat ze gefrustreerd of verdrietig was. “Elke keer kreeg ik te horen: dit hoort erbij, kweek een ruggengraat.”
“Ik zocht hulp bij de vrouwelijke hoofdredacteur”, zei Marghadi. “Maar ik kreeg nul op het rekest. Ik liep langs bij het hoofd communicatie, diegene had een Marokkaanse achtergrond. Hij zei: ‘Dit is de cultuur hier, laat het van je afglijden.'”
‘ESPN biedt 1,7 miljard voor tv-rechten Ere- en Eerste Divisie’
In Vandaag Inside vertelde sportmarketeer Chris Woerts dat bij acceptatie van het ESPN-bod door de Eredivisie CV de lening van 350 miljoen euro van de sportzender aan de ECV wordt kwijtgescholden. Partijen kwamen dit in 2012 overeen bij het vorige televisiecontract van de Eredivisie CV met ESPN (toen nog FOX geheten) van een miljard euro voor twaalf jaar.
Verder krijgen de profclubs de buitenlandrechten terug evenals de sponsorrechten en kan het per 2025 ook de samenvattingen van het betaalde voetbal – nu bij de NOS – weer zelfstandig verkopen. In totaal zou er dan jaarlijks ruim 200 miljoen euro naar de clubs vloeien.
De afdracht naar de clubs uit de Eerste Divisie zal met meer dan 100% toenemen. Van het totaal bedrag zullen zij 14,6% ontvangen, waardoor de zestien deelnemende clubs geen elf miljoen euro, maar zo’n 25 miljoen euro jaarlijks tegemoet mogen zien. Clubs met jonge elftallen komen hiervoor niet in aanmerking en delen in de opbrengsten voor Eredivisieclubs.
ESPN is sinds 1 januari 2021 de rechtenhouder nadat het bedrijf een meerderheid van aandelen overnam van FOX, de oorspronkelijke televisierechtenhouder van de Ere- en Eerste Divisie. Andere geïnteresseerde partijen voor de live-televisierechten zullen voor 1 april aanstaande een eerste bod moeten uitbrengen. Op 6 april worden de clubs in het betaalde voetbal bijgepraat door Jan de Jong, directeur Eredivisie CV. Zijn er partijen die nog meer bieden dan heeft ESPN het recht op het laatste bod.
“Je moet een broedende kip niet storen, maar er kunnen wel eens hele mooie eitjes uitkomen”, reageerde ECV-directeur Jan de Jong.
