Gokverslaafde jongeren tijdens therapie gevolgd in EOdoc Gokkers

Door interviews met de jongeren en fragmenten van de therapie te gebruiken laat deze EO-documentaire zien wat gokverslaving kapotmaakt en welke impact het gokken heeft gehad, niet alleen op de jongeren zelf, maar ook op hun ouders, vrienden en geliefden. De EOdoc is hier te zien op NPO Start.

Gokverslaving is een toenemend probleem onder Nederlandse jongeren. Door de legalisering van online gokken in 2021 zijn er sindsdien 563.000 nieuwe gokkers bij gekomen. Waarvan 61% nog nooit had gegokt. Een kwart van deze nieuwe gokkers zijn jongeren. De toename liep hand in hand met de ontwikkelingen tijdens de coronaperiode. Toen sloeg verveling toe en veel sociale contacten werden via de online wereld voortgezet. Wat begon als even inzetten op een wedstrijdje leidde voor veel jongeren tot een onbeheersbare gokverslaving waarmee ze tienduizenden euro’s, hun baan en soms zelfs hun huis verloren.

Gokkers portretteert een aantal gokverslaafde jongeren gedurende een intensief therapietraject van 13 weken. Luuk en Pim vertellen over hun worsteling over het accepteren dat ze verslaafd zijn en de pijn te voelen dat bij acceptatie komt kijken. Wat heb ik eigenlijk mijn omgeving aangedaan door mijn verslaving. Max en Jimmy (niet hun echte namen) worden overmand door schuld en schaamte. Hoe kom je geliefden onder ogen terwijl hun wereld is ingestort door deze verslaving? Waar vertrouwen en werken aan relaties weer stapje voor stapje worden opgebouwd.

Ook de ouders van Luuk en de vriendin van Pim vertellen over wat de gokverslaving voor impact heeft gehad op hun leven. Het intense verdriet in het beschadigen van vertrouwen, de financiële schulden, het schuldgevoel had ik het niet eerder kunnen zien spelen hier een grote rol.

Verspeeld
Onder leiding van behandelaar en ervaringsdeskundige Bas en psycholoog Daan volgen deze jongens een traject van 13 weken bij stichting Solutions Verslavingszorg waarin ze de strijd met hun verslaving aangaan. Het belang om aandacht te besteden hoe de dopamine in het brein werkt is groot om zo kennis te hebben over hun eigen verslaving waardoor acceptatie kan ontstaan. Vrijwel alle gokverslaafden gaan zich steeds meer isoleren van de sociale contacten. Zo leren ze de binding eerst met zichzelf te herstellen, de volgende stap is met je geliefden en familie en tenslotte met de wereld om hun heen. Door middel van brieven wordt de binnen wereld van de verslaafden duidelijk in deze documentaire. Een schadebrief hoe een dag in je verslaving er uit ziet, een antwoordbrief naar de familie en een afscheidsbrief naar de verslaving staan centraal.

Schaamte, spijt, hoop
In Gokkers volgt filmmaker Wieke Kapteijns de behandeling waarin er veel gesprekken zijn van de behandelaars met de verslaafden en de verslaafden onderling. Kapteijns kan op deze manier een intieme en integere manier het verhaal van deze jongeren vangen. Hij krijgt het vertrouwen en mede in de telefoongesprekken die hij voert met de jongeren vertellen ze persoonlijke gedachtes, kronkels die ze tegenkomen in het herstel en realiseren ze wat er kapot is gegaan. De thema’s als schaamte, angst en machteloosheid komen zo aanbod. Maar de EO-documentaire laat ook zien dat er hoop is. Aan het einde van de behandeling komen de jongeren dichter bij hun gevoel. Spijt wat je de ander hebt aangedaan waardoor de weg naar hoop op een nieuw begin start.

Unieke inkijk
Hoofdredacteur EOdocs Margit Balogh over Gokkers: “In deze documentaire zie je hoe gokverslaving je leven kan overnemen, maar ook dat er altijd hoop is. Het wordt duidelijk hoe cruciaal de rol van familie, vrienden en therapie zijn in dit proces. Door te laten zien hoe verslaving niet alleen de verslaafde, maar ook de familie en directe omgeving beïnvloedt, en hoe gezamenlijk herstel mogelijk is, inspireert de film tot openheid en moedigt het jongeren aan hulp te zoeken. Het biedt een uniek inkijkje in de belevingswereld van een gokverslaafde en bevordert hopelijk zo begrip, empathie en ondersteuning voor de verslaafden en hun gezinnen.”

Bron: EO/BM

Bericht delen

Hoe vertel je als filmmaker je levensverhaal aan je dochter?

In 2012 werd Hans Fels op een laat moment in zijn leven vader. Hij wil Zara vertellen over het lange leven dat hij leefde voordat ze werd geboren. Wat is er eigenlijk relevant in de 63 jaar dat Zara er niet was? Hoe vat je die jaren samen? Door deze vragen te stellen, door anderen om advies en raad te vragen en door te zoeken naar wat er echt toe doet, zet Hans zijn familiegeschiedenis op een rij. Elke gebeurtenis tekent hij op een vel papier, dat hij vervolgens samen met Zara bekijkt.

Fels is geboren in een Joodse familie van Poolse immigranten die vrijwel geheel tijdens de Shoah is verdwenen. Zelf heeft hij altijd moeten gissen wie ze waren, wat ze deden en waar ze zijn gebleven. Een noodzakelijke zoektocht want ieder mens is niet alleen zichzelf maar ook zijn voorouders.

Verstrengeld
Uiteindelijk besluit Fels zijn biografie voor Zara te tekenen, op een groot blad verzamelt hij – in minuscule tekeningen – gebeurtenissen en herinneringen uit zijn leven. In de film tovert hij beelden van het ingewikkelde familieleven tevoorschijn en vermengt die met fragmenten met beelden van zijn eigen film werk. Fijne, maar ook duistere gebeurtenissen passeren de revue. Het verhaal van de ondergang van zijn familie tijdens de Tweede Wereldoorlog wil hij het liefst voor de kleine Zara verborgen houden, maar dat lukt eigenlijk niet, omdat hij zelf te veel verstrengeld is met die geschiedenis.

Indrukwekkend
Margit Balogh, hoofdredacteur EOdocs: “Hans Fels heeft heel zorgvuldig zijn familiegeschiedenis in beeld gebracht die hij graag wil doorgeven aan zijn dochter Zara. Dat is een zoektocht maar ook een worsteling voor de filmmaker: want hoe voorkomt hij dat het doorgeven van zijn geschiedenis ook belastend wordt voor zijn dochter? Hans Fels weet hierin op een indrukwekkende manier de balans te houden en je zou willen dat iedereen op zo’n manier een eigen familiegeschiedenis meekrijgt”.

Berichten voor Zara is geproduceerd door Pieter van Huystee Film en TV. De EOdoc is donderdag 18 januari om 22.20 uur te zien op NPO 2.

Bron: EO/BM

Bericht delen

Zeppers Film maakt EOdoc over rouwende familie na onverwachte zelfdoding

De prijswinnende film van Mercedes Stalenhoef wordt uitgezonden op zondag 3 september om 20.25 uur bij de EO op NPO 2, een dag voor de start van de Wereld Suïcide Preventie Week 2023. Na de begrafenis ontdekt Gijs samen met zijn ouders steeds meer over de mentale gesteldheid van zijn broer.

Arie leek altijd vrolijk en optimistisch, maar bleek te worstelen met intense depressies. De film biedt een zeer intieme kijk in het leven van de achtergebleven gezinsleden die ieder op hun eigen manier met het verlies moeten omgaan. De documentaire is een aansporing om het gesprek over suïcide niet uit de weg te gaan, maar juist op gang te brengen.

Onvoorwaardelijke liefde
Filmmaker Mercedes Stalenhoef: “Ik had dit allemaal niet kunnen doen zonder de openheid en moed van de prachtige familie van Arie. De afgelopen drie jaar hebben zij mij meegenomen in hun rouwproces. Hoewel mijn vooronderzoek me al leerde hoe ontwrichtend een zelfmoord kan zijn liet het gezin me daarnaast ook hun veerkracht zien, gebouwd op hun humor, positiviteit en onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.”

Doodsoorzaak nummer 1
Stalenhoef: “Het proces van Gijs, de jongere broer van Arie, is inspirerend en hoopgevend. Zijn openheid en bereidheid om zijn verdriet te delen en de mooie woorden waarmee hij dat doet leveren een belangrijke bijdrage aan het doel van mijn film. Want door zelfmoord en zelfmoordgedachten naar buiten te brengen en het onderwerp geleidelijk uit de schaduw te halen, laten we zowel jongeren als hun familieleden zien dat ze niet alleen zijn. Het aantal jongeren dat zich van het leven berooft neemt toe. De cijfers zijn zo hoog dat zelfdoding in Nederland doodsoorzaak nummer één is geworden onder mensen jonger dan 30 jaar.”

Blijven praten
Margit Balogh, hoofdredacteur van EOdocs: “Mijn grote broer is een aangrijpende, dappere en taboedoorbrekende documentaire over de enorme impact van zelfdoding op degenen die achterblijven. Tegelijk is het een hoopvolle film over mensen die het leven aangaan, ook al heeft hen dat flinke klappen gegeven. Ondanks hun verdriet proberen ze niet te oordelen over de keuze die Arie heeft gemaakt om eruit te stappen. Dat geeft hoop en troost, de film laat zien hoe waardevol het is om met elkaar te blijven praten.”

Mijn grote broer is een coproductie van Zeppers Film en de EO. De documentaire won afgelopen jaar de Dutch Movies that Matter Award.

Bron: EO/BM

Bericht delen

Tweede seizoen EOdocs Mijn ouders zijn gescheiden

In de vier korte documentaires laten kinderen zien welke impact het heeft dat hun ouders uit elkaar gaan en met welke problemen ze achterblijven. Want móet je blij zijn voor je vader als hij een nieuwe vriendin heeft? Wat moet je doen als verdriet zich omzet in woede? En hoe praat je met je ouders over de pijn die je diep van binnen voelt?

Jaarlijks krijgen in Nederland ongeveer 86.000 kinderen te horen dat hun ouders uit elkaar gaan. Een derde van deze kinderen ervaart deze breuk als een vechtscheiding. Kinderen vinden het vaak lastig om hierover te praten, waardoor hun perspectief onderbelicht blijft.

Margit Balogh, hoofdredacteur EOdocs: “In Mijn ouders zijn gescheiden spreken kinderen zich uit over de scheiding. Ze confronteren hun ouders, ze laten weten dat ze niet willen kiezen, dat ze van allebei de ouders willen houden en dat ze een veilig en warm thuis willen. Enerzijds moet de serie handvatten bieden aan kinderen zodat zij de druk van de scheiding terug kunnen geven aan hun ouders. Anderzijds vertelt het ouders een eerlijk, herkenbaar en confronterend verhaal vanuit het perspectief van kinderen, zodat wegkijken niet mogelijk is.”

De serie is tot stand gekomen in samenwerking met Cerutti Film en De Coproducent. De afleveringen zijn geregisseerd door respectievelijk Milou Gevers, Nicky Maas, Nadia Shah en Soraya Pol. Mijn ouders zijn gescheiden is te zien op 23 april, 30 april, 7 mei en 14 mei om 19.20 uur bij de EO op NPO Zapp.

Bron: EO/BM

Bericht delen

Margit Balogh wordt hoofdredacteur documentaires EO

Balogh produceerde met haar bedrijf 2nd Floor Up films als Uw wil geschiede…, Lost Boys-Bloods Forever en The Boy is Mine. Bij de EO regisseerde zij series als Jojanneke in de prostitutie en was ze recent actief als commissioning editor op titels van NPO 1 en NPO 3.

Margit Balogh: “Het is een eer om Margje de Koning – een icoon binnen de documentairewereld – op te volgen. Ik zie het als een buitengewone kans om mijn ervaringen als documentairemaker en regisseur van de afgelopen vijfentwintig jaar in te zetten binnen deze nieuwe functie. Samen met het team gaan we EOdocs verder uitbouwen met thema’s waarbij mensenrechten ver weg & dichtbij, geloof & levensbeschouwing, hoop & vergeving, schepping & milieu centraal staan.”

Ellen Danhof, manager content productie en verantwoordelijk voor EOdocs: “Met Margit halen we een hoofdredacteur in huis die op documentairegebied het klappen van de zweep kent. Zo liet ze onder andere bij Jojanneke in de prostitutie zien over het vermogen te beschikken met impactvolle inhoud en de juiste embedding binnen de media een groot en divers publiek aan te spreken. Balogh zal zich onder andere richten op het verder ontwikkelen van het documentairemerk EOdocs. Een merk dat verder bouwt op een wereldwijd netwerk dat Margje de Koning met haar deels in IKON-tijd opgebouwde expertise, groots heeft opgezet.”

Margje de Koning: “Met een gerust documentaire-hart draag ik EOdocs over aan Margit; sterk, integer en nieuwsgierig. De impact van documentaires zie ik onder haar leiding nog meer groeien. Ik kijk dankbaar terug op vijftien fantastische jaren, met een sterk team. Ik heb mogen werken met de meest bevlogen Nederlandse en internationale makers en producenten. Het leverde prachtige documentaires op die ertoe doen en daar ben ik heel trots op.”

Bron: EO/BM

Bericht delen