Agaath laat de flat waar meerdere Meerdijkers wonen ontploffen om zo geen cent uit te hoeven geven aan renovatie. Tijdens de opnames van deze spannende verhaallijn werd gelukkig veel gelachen, zo blijkt uit de backstagebeelden.
Het spreekt voor zich dat de makers geen echt explosief af kunnen laten gaan. De ontploffing wordt grotendeels gesimuleerd met behulp van rook- en windmachines en de daadwerkelijke knal wordt later via digitale trucage toegevoegd. Het overtuigende spel van de acteurs helpt uiteraard ook.
Als gevolg van de explosie raakt buurman Jan onwel. Hij heeft een hartstilstand, waardoor Saskia en Julian hem handmatig moeten reanimeren. De video verklapt dat de acteur ongezien is vervangen door een pop die verdraaid goed op hem lijkt. De echte zomercliff van GTST is te zien op donderdag 7 juli op RTL 4.
Cousiño Arias beantwoordde 34 vragen van de eindtest goed, net als mede-finalist Kim-Lian van der Meij. Maar omdat Arias 50 seconden sneller was in het maken van de test, is zij de winnaar van dit seizoen.
Allebei de finalisten hadden dus goed geraden wie dit seizoen de mol was: GTST-acteur Everon Jackson Hooi. Hooi ontmaskerde zichzelf: “Ik ben de mol”, zei hij terwijl hij een masker afzette.
Rol van zijn leven
“In dit seizoen was Everon degene die altijd zijn ware gezicht verborgen heeft moeten houden”, zei presentator Rik van de Westelaken. “Hij noemde het de rol van zijn leven, en die heeft hij met succes gespeeld.”
Dit seizoen van Wie is de Mol? speelde zich af in Albanië. Andere deelnemers waren presentatrice Hila Noorzai, journalist Welmoed Sijtsma, journalist Arno Kantelberg, presentator Sahil Amar Aïssa, operazangeres Laetitia Gerards, zangeres Suzanne Klemann en rapper Glen Faria.
Babette van Veen speelt Linda Dekker in de soapserie Goede Tijden, Slechte Tijden op RTL 4. Onlangs werd bekend dat zij, niet geheel vrijwillig, de serie verlaat. Van Veen maakte in 1990 haar debuut in GTST. Behalve acteur is ze onder meer ook kinderboekenschrijver.
In De Perstribune signaleert mediadeskundige Ron Vergouwen verder opvallende mediatrends uit heden en verleden. De Perstribune wordt gepresenteerd door Margreet Reijntjes.
In de zomercliffhanger is Billy de Palma met de noorderzon vertrokken, maar niet voordat ze Ludo en Richard in een slinkse val heeft gelokt, waardoor de twee nog wel even aan elkaar vastzitten: een wurgcontract en een lijk.
Vreugde en verdriet liggen ook dit seizoen dicht naast elkaar: terwijl de familie Verduyn dolblij is met de terugkeer van Demi’s baby, zijn Marwan en JoJo verscheurd door verdriet na de aanslag op Ilyas in de Buurtsuper. Overleeft hij de aanval?
Naast vreugde en verdriet, komt ook woede om de hoek kijken tijdens de start van het nieuwe seizoen: wie heeft het broertje van Marwan neergestoken? De politie doet er alles aan om de dader te vinden, maar dat is niet genoeg voor Marwan. Richard is in alle staten als blijkt dat hij opeens voor Ludo werkt én dat Billy hem in de steek heeft gelaten.
Tot overmaat van ramp doen hij, Ludo en Janine een schokkende ontdekking, waardoor ze niet alleen tot elkaar veroordeeld zijn, maar elkaar ook zullen moeten vertrouwen: rivalen worden partners. Ook Shanti voelt zich in de steek gelaten door haar moeder. In haar zoektocht naar houvast brengt een lezer van tarotkaarten haar op het spoor van een ‘grote liefde.’
Goede Tijden, Slechte Tijden wordt geproduceerd door EndemolShine Nederland, een label van Banijay Benelux.
GTST miniserie Dokter Roman vanaf 19 augustus bij Videoland
Wie is hij echt? Wat is er waar van de stalking aanklachten tegen hem? Of is hij zelf het slachtoffer? De GTST miniserie Dokter Roman is vanaf donderdag 19 augustus in zijn geheel te zien bij Videoland.
Hoofdrolspeler Kiefer Zwart (Roman van Loon): “Het is een enorme eer voor mij dat ik naast mijn nieuwe karakter in Goede Tijden, Slechte Tijden hiermee ook nog de hoofdrol mag spelen in deze spannende miniserie. Het was een uitdaging om nog meer lagen van Roman te laten zien, waardoor de kijker het karakter nóg beter kan leren kennen. Dat maakt de miniserie extra interessant, want wie Dokter Roman heeft gezien, weet meer van hem dan tot nu toe in GTST te zien is geweest. Wat GTST weer spannender zal maken, want daarin blijft Roman natuurlijk ook nog te zien.”
Rollen
Naast Kiefer Zwart in de rol van Roman van Loon, worden de andere rollen vertolkt door:
Zoé van Weert: Evi Stuurman, de (ex-)vriendin van Roman die hem beschuldigt van stalking;
Sophie van Winden: rechercheur De Ridder, die tussen Evi en Roman in staat terwijl hij zijn charmes inzet;
Ilias Addab: rechercheur Yildirim, die samen met De Ridder het onderzoek naar Roman uitvoert;
Bijrollen voor Freek Bartels (Mathijs – beste vriend van Evi), Bob Schrijber (Hossam – boksschooleigenaar), Mieke Stuurman (Nanette – moeder van Evi), Tom Voet (Edwin – ex van Evi) en Janna Adank (dokterassistente).
Dokter Roman is geproduceerd door EndemolShine Nederland, een label van Banijay Benelux.
Rein van Duivenboden presenteert online afleveringen van Later als ik Groot ben…
Samen met de presentator gaan de kinderen een dag aan de slag in het werkgebied om erachter te komen hoe een werkdag er in de praktijk uitziet en wat je eigenlijk allemaal moet leren om het beroep uit te kunnen oefenen. Later als ik Groot ben… is te zien op RTL 4 en altijd online te bekijken via het YouTube kanaal.
Rein van Duivenboden (22 jaar) wisselt de presentatie van de online afleveringen af met Jochem van Gelder die sinds 2017 het programma op televisie presenteert. Bij het grote publiek werd Rein van Duivenboden bekend door zijn rol in Goede Tijden, Slechte Tijden en hij heeft sinds 2020 een vaste rol in de serie Spangas: De Campus, een serie die qua doelgroep aansluit bij die van Later als ik groot ben….
Rein zegt: “Het is tof om dit programma te mogen presenteren. Het is een redelijk nieuw vakgebied voor mij dus ook een uitdaging om mezelf hierin te ontwikkelen. Ook is het erg leuk om te zien hoe enthousiast de kids worden als ze voor één dag hun droombaan morgen uitoefenen. Ik zou ook wel een aflevering over werken als piloot willen maken. Dat wilde ik vroeger altijd worden, dan komt mijn droom toch nog een beetje uit.”
Producent Marcel van Buren van SHH Productions vindt de keuze voor Rein een logische: “We hebben grootse plannen met het format. We willen graag dat het format zowel thuis als op school bekeken wordt voor een stukje beroepsoriëntatie bij de jeugd en om bij te ontspannen. Onder de doelgroep voor het format is Rein bewezen populair. Ik ben er dan ook trots op dat hij onderdeel gaat uitmaken van het presentatieteam.”
De eerste opnames met Rein als presentator zijn een feit. Met de 12-jarige Mila ging hij op stap om te ervaren hoe het is om in een snackbar te werken. In de aflevering die zaterdag 24 april online komt nemen Rein en Mila het meteen tegen elkaar op in een hamburger challenge. Voor de komende periode staan de nodige beroepen op de rit zoals werken als psycholoog, het programmeren van robots en werken als treinverkeersleider. Rein en Jochem zullen deze afleveringen afwisselend presenteren.
Later als ik Groot ben… is in 2017 gestart als televisieprogramma bij RTL 4. In drie seizoenen zijn er al 32 afleveringen van uitgezonden en het programma bouwt nu online stevig verder. Begin 2020 zijn de eerste negen afleveringen online gekomen en na een korte pauze vanwege Covid-19 is het plan om de komende maanden met minstens 26 nieuwe afleveringen te komen. Kinderen kunnen zich nog steeds opgeven met hun droomberoep.
De eerste aflevering van Later als ik groot ben… met Rein van Duivenboden is vanaf zaterdagmiddag 24 april te bekijken op het YouTube kanaal.
Bert van der Veer is tv-maker en mediadeskundige. Hij is onder meer bekend als voormalig regisseur van Toppop, Barend & Van Dorp en Tineke en hij schreef de titelsong voor GTST. Deze week is zijn boek De magie van Studio Aalsmeer verschenen. Daarin gaat hij in op de rol van de befaamde televisiestudio in Aalsmeer in de Nederlandse televisiegeschiedenis.
In De Perstribune signaleert mediadeskundige Ron Vergouwen daarnaast opvallende mediatrends uit heden en verleden. De Perstribune wordt gepresenteerd door Margreet Reijntjes.
Toen Idse Grotenhuis in augustus vorig jaar door EndemolShine Nederland werd aangesteld als creative producer van GTST – hij begon zijn loopbaan in 1993 als regisseur bij de dagelijkse soap – was de opdracht duidelijk: “Hoe kunnen we de serie meer elan geven om de volgende dertig jaar in te gaan? Want er was natuurlijk zorg om de kijkcijfers en marktaandelen. Het kijkgedrag verandert en zo’n soap wordt op een gegeven moment een soort behang op tv, het is er altijd. Mensen hebben dan weleens behoefte aan iets anders, dus hoe hou je ze vast of haal je ze terug? Los van de manier waarop je de verhalen vertelt, kwam ook de vraag op: is de serie nog wel sprankelend genoeg? Nou, nee. Dus dan ga je dat veranderen”, aldus Grotenhuis.
Losse runs
“We werkten altijd volgens het oude sitcomprincipe: je hebt een set, eventueel voor een live studiopubliek, en daarvoor staan drie camera’s die de technicus in de regie schakelt. Dat systeem is nu na ruim dertig jaar losgelaten. We werken nog maar met twee camera’s die isolated opnemen, zoals dat heet. Net als op een reguliere filmset draai je losse runs, die in de montage allemaal aan elkaar zijn te plakken.”
Met deze transitie, zoals Grotenhuis het noemt, gaat GTST volgens hem “mee in de vaart der volkeren. In de ons omringende landen hebben alle vormen van drama, ook de soaps, inmiddels dat sitcomsysteem losgelaten. De Belgen doen dat bijvoorbeeld heel goed met Familie (te zien op VTM sinds 1991, red.). Mede door de streamingdiensten is het publiek verwender en gewend geraakt aan hoog kwalitatief drama. Soap is van oudsher een dialooggenre, oneerbiedig gezegd: een plaatje bij een praatje. Maar daar red je het de komende dertig jaar niet meer mee. Dan moet je iets doen aan de look & feel en dat hebben wij hiermee nu ook bewerkstelligd. Tenminste, dat hopen we, de kijker moet het nog omarmen.”
“Een plaatje bij een praatje,
daar red je het de komende
dertig jaar niet meer mee”
Voor de liefhebbers: GTST wordt nu gedraaid met twee Arri Alexa Mini-camera’s, voorzien van Canon Cinezoom lenzen en met gebruik van een klein beetje filter, een achtste Hollywood Pro Mist. De ervaren DOP Rick David en gaffer Eugène Sprik werden als externe adviseurs geraadpleegd om in samenspraak met NEP en Lichtmacht het nieuwe technisch plan te maken. Daarbij kreeg vooral het licht speciale aandacht: Daan Thieme van Lichtmacht heeft alle sets van een ‘filmische’ sfeer voorzien. Grotenhuis: “We wilden daar echt verschil maken met kunst- en daglicht, om het gevoel van geloofwaardigheid zo groot mogelijk te maken.”
Eigen moment
“Voorheen hadden we gewoon werklicht van boven om de acteurs overal waar ze stonden in de set zo goed mogelijk uit te lichten. Maar dat is dramatisch gezien niet altijd interessant om naar te kijken. Die compromissen kwamen voort uit de drie cameraregie. Dan moeten shot en tegenshot tegelijkertijd goed zijn. Nu draaien we dus met één camera gewoon runs af, met telkens apart opgenomen scènes waarbij het licht wordt aangepast. Iedereen krijgt zijn of haar eigen moment.”
“Dan zie ik bijvoorbeeld Shanti, gespeeld door Bertrie Wierenga, in Concept Store staan en dan lijkt ze net een kruising tussen Julianne Moore en Nicole Kidman, je weet niet wat je ziet. Dan denk ik: wow, eindelijk! Je doet de acteurs gewoon veel meer recht. Dat zien ze zelf ook.”
Uitvoerend producent Aysu Baydar, al bijna zestien jaar betrokken bij GTST, knikt enthousiast. “We hoeven minder make-up te gebruiken, terwijl het er toch meer glamorous uit ziet. Voor de acteurs en voor ons als productie is deze nieuwe werkwijze enorm wennen, maar tegelijkertijd een leuke uitdaging die we eigenlijk al heel lang wilden. Het was een geoliede machine, iedereen wist precies wat te doen, en nu moesten we eigenlijk helemaal opnieuw worden getraind.”
Meer tijd
Om 180 afleveringen per jaar te kunnen maken, dient het productieproces uiteraard zo efficiënt en gestroomlijnd mogelijk te worden ingericht: maandag repeteren, dinsdag tot en met vrijdag draaien voor een blok van vijf afleveringen, was de werkwijze. “Die hanteren we nog steeds, maar we hebben als voordeel dat de beslissing is genomen om van vijf afleveringen per week naar vier uitzendingen te gaan. Op vrijdag is geen uitzending meer, waardoor we iets meer tijd hebben in de studio die we benutten om het licht beter te krijgen en meerdere verschillende runs te draaien”, aldus Grotenhuis.
“Hadden we vroeger twintig minuten tot een half uur per scène, nu rekenen we daarvoor al gauw een half uur tot 45 minuten. In dat extra kwartier kun je veel meer doen, dat levert je zo twee runs extra op; nog even een closeje, een insert, de andere camera schiet nog een totaal, noem maar op. We kunnen meer kwaliteit genereren, maar die enorme hoeveelheid materiaal komt wel in de montage terecht, en dat kost ook tijd. Van drie dagen montage zijn we naar acht gegaan… Vroeger zat de regisseur er in de montage constant bij, nu gaat de editor voormonteren en gaat de regisseur pas finetunen als er iets ligt. Vervolgens krijgen Aysu en ik het nog te zien. Aysu beoordeelt dan met name op technische onvolkomenheden en ik op inhoud. Dan is de eindmontage, gaat het beeld op slot en volgt daarna pas de audionabewerking.”
Betrokkenheid
Ook voor de acteurs is veel veranderd, vervolgen Grotenhuis en Baydar. “Voorheen was het mogelijk dat iemand in het weekend zijn of haar tekst kreeg voor vier afleveringen, die moest lezen en dan dinsdag draaien. Nu krijgen ze hun tekst een week eerder en dat moet ook, want in de week voor het draaien is er een lezing en spelrepetitie. Het is dus belastender geworden voor de acteurs, maar het geeft ook grotere betrokkenheid. Ze zijn verder ingevoerd in hun materiaal, weten op voorhand wat ze gaan spelen. Na lezing gaan ze met spelcoaching de repetities in en op maandag voorafgaand aan de operationele week is er ook nog een technische repetitie. Dat moest vroeger allemaal op die ene maandag gebeuren in vijf minuten…”
“Met de verpakking alleen
bereik je niks, het moet ook
inhoudelijk goed zijn”
Al die technische en productionele aanpassingen zijn leuk, maar het gaat uiteindelijk om de verhaalbeleving bij de kijker, beseft ook Idse Grotenhuis. “Dat is de essentie waarom je het doet. Je kunt decors aanpassen, mooier licht maken, de cameravoering dynamischer maken, maar als de acteurs die daar staan niet iets goeds te spelen hebben, dan haakt de kijker alsnog af. Met de verpakking alleen bereik je niks, het moet ook inhoudelijk goed zijn.”
“Je wilt in de tijdgeest blijven en maatschappelijk relevante verhalen vertellen, niet te grotesk. Ik hoop dat de kijker, mede door het veranderde beeld, dichterbij die personages komt. De transitie doet dat eigenlijk letterlijk. We kunnen met de camera beter ‘op de as’ komen, we kijken de acteurs beter in het gezicht. Met de drie camera’s van vroeger was je eigenlijk gedwongen om de set te behandelen als een toneel, terwijl ik nu zeg: oké, eerst camera op Jeroen, maar ik maak ook even een shotje van Aysu, dan gaan we op Idse en snijden we in de montage. Dat betekent dat ik een mooie over shoulder van jou kan maken en kan uitlichten, en andersom ook. De kijker zit dan veel beter in ons gesprek.”
Laatste der Mohikanen
“We doen dit natuurlijk om de bestaande kijker betrokken te houden en hopen dat via mond-tot-mondreclame nieuwe of afgehaakte kijkers erbij komen. ‘Ik heb het al jaren niet meer gezien, ik ga toch weer eens even kijken’. Niemand kan het voorspellen en we kunnen het niet afdwingen, maar we hopen van harte dat deze transitie aanslaat, ook op Videoland. Hoe dan ook is het systeem van drie geschakelde camera’s wel echt verleden tijd, we waren de laatste der Mohikanen. Voor snel geproduceerd studiodrama is dit de nieuwe trend, maar het blijft absoluut een uitdaging. We vinden elke week wel weer ergens een stukje van het wiel opnieuw uit en schoppen telkens een beetje tegen de grenzen van het genre aan.”
“Ik zie het zo: je hebt haute cuisine en een kroket. We toveren niet elke avond een drie gangenmenu van een sterrenkok op tafel, maar we proberen wel een lekkere Van Dobben-kroket te maken die je een paar keer per week kunt consumeren. In dat opzicht denk ik dat het verslavend kan zijn. Ik ben zelf ook terug van weggeweest en elke keer denk ik weer: goh, wat is dit toch leuk en lekker.”
Aysu Baydar: “Ik merk het ook aan mezelf. Mijn guilty pleasure is op zondag Videoland aanzetten en tijdens het lezen op de achtergrond GTST kijken. Je merkt dat je ernaartoe wordt getrokken, terwijl je het allemaal al kent en hebt gezien. De personages zijn toch een beetje je familie.”
Opnames Goede Tijden, Slechte Tijden opnieuw stilgelegd
Volgens producent EndemolShine zijn de strikte protocollen succesvol geweest: “Er is snel en adequaat gehandeld en de betreffende collega is direct in quarantaine gegaan en maakt het goed. Op dit moment zijn er geen andere cast- en crewleden met klachten.”
De crew zou na deze week al herfstvakantie hebben, maar uit voorzorg is besloten om de opnames eerder stil te leggen. Volgens de makers zal de kijker niks merken van deze stop en is de verwachting dat de opnames op maandag 19 oktober weer kunnen worden hervat.
Het is de tweede keer dit jaar dat de opnames stil komen te liggen. In maart werd tot hetzelfde besloten, omdat het destijds onverantwoord was om door te gaan. Op 8 juni zijn de opnames weer hervat.
Eerder dit jaar werd besloten om tot de zomerstop de uitzendingen te minderen tot vier keer per week in plaats van vijf. RTL besloot vervolgens om dit ook na de zomerstop door te zetten. Hierdoor krijgen programma’s als The Masked Singer de kans om op een vroeger tijdstip te beginnen.
