Parels zoeken

Op dit moment is dat niet zo makkelijk, je kunt ze misschien vinden op www.zoeken.beeldengeluid.nl, maar daar zijn niet zo heel veel programma’s afspeelbaar. Je kunt ook naar Beeld & Geluid in Hilversum komen en daar in de Medialounge zoeken en veel meer bekijken. De derde optie is een licentie aanvragen en het betreffende programma op een digitale drager thuisgestuurd krijgen. Best omslachtig, maar het gaat natuurlijk om auteursrechtelijk beschermd materiaal, dat je niet zomaar online kunt zetten.

Precies dat aspect is één van de grote uitdagingen in het project De Schatkamer. Want voor het online toegankelijk maken zal Beeld & Geluid afspraken moeten maken met de rechthebbenden. Een aanvulling op de auteurswet voor het zogenoemde ‘Out of Commerce materiaal’ was daarbij een belangrijke positieve stimulans. Dankzij deze regeling en het OOC-convenant dat de NPO, de omroepen, de CBO’s en de producenten hebben gesloten in 2023 hebben we nu al bijna 250.000 programma’s kunnen clearen, en daar zitten heel veel prachtige parels tussen.

Wat zijn jouw parels? Welke programma’s uit het verdere verleden zou jij opzoeken en terugkijken? Misschien weet je het zo 1,2,3 niet, dat is ook niet erg, want we maken in de portal een prachtige ‘etalage’, waar je van alles op een presenteerblaadje krijgt in de vorm van mooie verhalen en programmacategorieën. Van daaruit kun je dan verder zoeken en ontdekken.

Tijdens recent gebruikersonderzoek regende het “o ja’s” en “oohs” en “aah’s” wanneer de respondenten herkenning vonden in de etalage toen we hen het design van de portal voorlegden. Afhankelijk van leeftijd en achtergrond waren dat wél steeds verschillende programma’s.
Daar leren we dan weer van. Iedereen heeft zijn eigen parels in het archief en wij proberen ze allemaal zo goed mogelijk vindbaar te maken.

Elles de Koning
Programmamanager De Schatkamer bij Beeld & Geluid

Bericht delen

C’est le ton qui fait la musique

De afzonderlijke partijen lijken soms nergens op, alleen maar losse noten, heel af en toe heb je een melodietje te spelen. Maar als je het samen hoort, wordt het een prachtig stuk, dat als het mooi gespeeld wordt, je in je hart kan raken.

Of het mooi klinkt, hangt nauw samen met 2 belangrijke factoren: de compositie zelf en met de dirigent. Als de compositie logisch in elkaar zit en een mooie cadans heeft, dan klinkt het al snel als muziek in de oren. Zeker als het bekende muziek betreft. Als dat niet zo is, is het hard werken voor de musici, maar vooral ook voor de dirigent. Die moet zorgen dat het een geheel wordt, dat er gelijk gestart en geëindigd wordt, dat er tussentijds gelijk gespeeld wordt en dat het stemt. Maar ook, dat de belangrijkste partijen die de melodie spelen, goed hoorbaar zijn. Met een orkest van 60 mensen is dat soms een hele opgave want elke speler heeft de neiging om te denken dat zijn eigen partij het belangrijkst is.

De specialisten van binnen en buiten Beeld & Geluid dragen ieder hun steentje bij aan het bouwen én uitvoeren van de compositie met de werktitel De Schatkamer. We zoeken steeds samen naar het juiste tempo in het project. Zo is bijvoorbeeld het ontwikkel- en testplan een compositie die moet kloppen, met ritme en cadans. En soms moet de ene specialist een wat grotere stem krijgen dan de andere die even een toontje lager moet zingen.

Ik voel me als programmamanager vaak een soort dirigent, die het ritme en het tempo aangeeft en samen met de projectleden de compositie tot uitvoering brengt. Daardoor heb ik nóg meer bewondering gekregen voor de dirigenten die ik tijdens het musiceren voor mijn neus heb. Onder druk moeten ook zij soms pijlsnel keuzes maken zodat iedereen samen blijft spelen en het orkest gelijktijdig eindigt.

Hopelijk krijgt onze Schatkamer webportal straks een groot applaus van het Nederlandse publiek!

Elles de Koning
Programmamanager De Schatkamer bij Beeld & Geluid

Foto: Ernst Granneman – more objective

Bericht delen

Eerst denken, dan doen

In het begin is de opdracht vaak wat abstract, zeker als ik de organisatie nog niet ken, daarom begin ik met het “waarom”. Waarom wil je een nieuw systeem implementeren? Waarom wil je een nieuw product ontwikkelen? Doorvragen helpt om duidelijk te krijgen WAT er bereikt moet worden

Maar dan begint het pas… Want de weg naar het HOE is geen rechte streep. Het uitvinden van de strategie en de juiste aanpak vergt denkwerk, en dat doe je bij voorkeur aan het begin, én samen. Juist als je het samen aanpakt, wordt je eindresultaat beter en completer en krijg je minder verrassingen, zowel binnen als buiten je organisatie.
Goed denkwerk kost weliswaar tijd, maar die loop je later in het traject vrijwel altijd weer in.

Zo, dat is de theorie. Dan nu de praktijk.
Het ontwikkelen van een goed toegankelijke, leuke en interessante webportal voor het digitale archief van Beeld & Geluid voor héél Nederland klinkt misschien als een redelijk duidelijk WAT. Maar niets is minder waar. Het succes van goede en populaire online platforms zit ‘m in het principe ‘Begin with the end in mind’. En dus moesten we bij Beeld & Geluid ook eerst goed nadenken: voor wie maken we deze portal nu eigenlijk? Heel Nederland is namelijk nogal een brede doelgroep. Wat verwacht de eindgebruiker van deze portal en wat willen ze ermee kunnen doen? En ook: wat (nu nog) niet? Heel belangrijk om te weten.

Het uitvoeren van een Europese aanbesteding zette ons als team maandenlang aan de tekentafel om alles WAT we wilden laten maken duidelijk te krijgen. Want hoe kun je anders een webportalbouwer het juiste HOE laten ontwerpen? We dachten van alles uit: persona’s, positionering, productvisie, technische vereisten, data-inzichten, een Programma van Eisen en ga zo maar door. Het definiëren van de opdracht voor de portalbouwer gaf onszelf ook de duidelijkheid waar we naar zochten.

De aanbesteding is inmiddels afgerond en de bouwfase is gestart. Samen met de gerenommeerde bouwer Triple (part of Hypersolid) werken we verder aan de verwezenlijking van dit geweldige platform. En ook deze fase is weer gestart met ‘eerst denken, dan doen’. Zo weet iedereen vooraf wat er wanneer moet gebeuren en dat geeft rust.

Elles de Koning
Programmamanager De Schatkamer bij Beeld & Geluid

Bericht delen

De cirkel is rond

Toen ik in 1995 afstudeerde, was de arbeidsmarkt voor hoogopgeleide starters beroerd. Ik hoopte natuurlijk op een mooie baan in de culturele sector, bij een museum of een concertgebouw. Maar het werd me al snel duidelijk dat ik blij moest zijn met welke (uitzend)baan dan ook. Je greep elke kans…

Mijn carrièrepad ging daardoor van database-opschoner via kinderbijslag-beoordelaar naar assistent facilitaire dienst. Banen in mijn vakgebied? Niet echt nee, maar ik leerde elke keer heel veel. Over mensen, over wet- en regelgeving, over databases, over projectmanagement, allemaal waardevolle kennis. Na nog een omzwerving als assistent op de corporate HR-afdeling VNU, begon ik als marketingassistent bij VNU tijdschriften. En daar begon het ‘echte’ werk.

Abonnementenmarketing werd mijn vak. Ik heb me kunnen ontwikkelen van assistent tot senior manager en prachtige dingen mogen doen voor vele grote en kleine tijdschriftmerken. Altijd bezig mét en voor grote consumentengroepen en met print- en online producten binnen een sector die me na het hart ligt; de media.

Maar…het begon te kriebelen en rond 2016 nam ik een afslag richting ICT, het implementeren van software. Dat zag ik in de praktijk vaak fout gaan. Tijdens de coronaperiode vulde ik mijn kennis aan met een tech-opleiding bij Techionista Academy en vervulde daarna opdrachten op het snijvlak van business en ICT in de voor mij vertrouwde uitgeverswereld.

En toen kwam Beeld & Geluid, dé culturele instelling die al het moois van de mediawereld bewaart en bewaakt, met een prachtige opdracht. Ik werk sinds mei 2023 als programmamanager, samen met een geweldig team, aan het mooiste project van Nederland: het online toegankelijk maken van grote delen van het digitale archief van Beeld & Geluid voor het Nederlandse publiek. In de webportal die momenteel gebouwd wordt, kun je straks zoeken naar, en genieten van héél veel radio- en televisieprogramma’s van vroeger.

Mijn carrièrecirkel is rond. In deze opdracht komen alle kennis en vaardigheden, die ik tijdens mijn ongeplande carrière heb opgedaan, goed van pas. Deze week vertel ik jullie meer over dit enorme project met de werktitel ‘De Schatkamer’, waarin ICT en marketing zo mooi samenkomen.

Elles de Koning
Programmamanager De Schatkamer bij Beeld & Geluid

Bericht delen

Kwaliteitskeurmerk

Muziek is overal. Alles staat letterlijk in je broekzak. Eén swipe en je zit in een andere wereld. Volgens hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder is muziek essentieel voor ons mensen. Het draagt niet alleen bij aan de ontwikkeling van de hersenen, het speelt ook een belangrijke rol om je stemming te verbeteren en je empathie en invoelend vermogen te versterken.
En toch… voelt het soms alsof we iets kwijt zijn geraakt. Niet per se de muziek zelf, maar de pure beleving ervan. Waar je vroeger urenlang luisterde naar een nieuwe LP, CD of via een radioprogramma, scrol je nu door TikTok op zoek naar dat ene catchy stukje van 12 seconden. En als je het dan eenmaal hebt gevonden? Dan blijft het wél hangen. Want geef Gen Z een goede hook, een pakkende dans of een herkenbare sample, en ze blazen je nummer zó naar de top van de hitlijsten.

En daar komt radio om de hoek kijken. Vroeger bepaalde radio vaak wat de hit werd. Nu gebeurt het vaak andersom: een track gaat viraal, wordt miljoenen keren gebruikt op socials, en dán komt-ie in de playlist. Denk aan Mark Ambor, Benson Boone of Myles Smith. Liedjes die eerst groot werden op TikTok, maar vervolgens ook massaal werden opgepikt door radiostations. Terecht overigens, want stuk voor stuk zijn het ijzersterke producties.

Wat ik interessant vind, is dat radio toch nog steeds een soort kwaliteitskeurmerk is. Zodra een track de overgang maakt van viral clip naar radio, krijgt het een soort legitimiteit. Dan is het ineens een ‘echte’ hit. En ergens is dat hoopgevend. Want het betekent dat radio nog steeds een belangrijke rol speelt in de muzieksmaak van jonge luisteraars. Niet als gatekeeper, maar als gids. Als filter in een wereld waar álles tegelijk op je af komt.
En eerlijk? Soms is het toch ook gewoon lekker om niet zelf te hoeven kiezen. Even niet eindeloos door een Spotify-playlist scrollen, geen algoritme, maar gewoon een menselijke stem die zegt: ‘Luister hier eens naar.’ En dat je dan denkt: ja, dit werkt. Dit klopt.
Misschien is dat wel de kracht van radio anno nu: niet meer altijd de eerste zijn die een hit spot, maar degene die ‘m het beste voor je laat landen.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen

Bericht delen

Scroll-moe? Zet de radio aan

Welkom in 2025, waar alles naast elkaar bestaat, op elk moment van de dag en waar FOMO de belangrijkste emotie is. Want zo is het wel. En dan hoor ik verhalen over vroeger van vrienden of collega’s die uit de tijd komen dat er nog geen internet was. Dat er briefjes naast de telefoon lagen met de vraag of je iemand kon terugbellen en je maar 3 zenders had op je tv. Ik kan me er werkelijk niks bij voorstellen.
Als ik het medium radio bekijk in dit tijdsbeeld, zie ik ook dat de radiomakers van vroeger een belangrijke rol speelden in de belevingswereld en informatievoorziening van bijvoorbeeld jongeren. Want zij brachten de nieuwtjes, de nieuwe muziek, de trends. Zij waren eigenlijk de influencers van dat tijdperk.

Anno nu is die constante stroom van informatie en entertainment niet meer bij te houden, het gaat non stop door. En toch hebben we de hopeloze overtuiging dat we het allemaal kunnen processen. Altijd weer die FOMO.
Soms hoor ik mensen praten over de relevantie van radio en dat radio het aflegt tegen al die nieuwe platforms. Ja, dat klopt. Radio is niet meer zo relevant als in de jaren voordat internet en social media werden uitgevonden, toch zie ik kansen.

Want juist in die overprikkelde wereld waarin alles nu moet en iedereen schreeuwt om aandacht, kan radio een rustpunt zijn. Een plek waar je juist niet hoeft te swipen, liken of reageren, maar gewoon ontspannen kunt luisteren. Even niet zelf kiezen uit 1000 opties, maar je laten verrassen. Door een stem die je vertrouwt. Door muziek die je lang niet meer hebt gehoord. Door een gesprek dat ergens over gaat.

Radio is namelijk geen allesverslindend algoritme. Het is geen platform dat je gedrag monitort om je nóg langer vast te houden. Het is menselijk. Radio is live, spontaan en vaak ongefilterd. En juist dat maakt het in deze tijd van gelikte content en AI–gegenereerde perfectie zo waardevol. Misschien is radio niet meer het eerste medium waar jongeren hun nieuws vandaan halen. Maar het kan wél het medium zijn waar ze zich gehoord voelen. Waar ze onderdeel worden van een community. Waar ruimte is voor verhalen die níet viraal hoeven te gaan om impact te hebben.
Dat is voor mij de nieuwe rol van radio. Niet de luidste zijn in de digitale menigte, maar de stem waar je even bij kunt thuiskomen.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen

Bericht delen

Leer van de besten, maar ook van jezelf

Ik ben omringd door mensen die dit werk al 20 jaar doen. Wat zeg ik? 30, soms wel 40 jaar ervaring. Professionals die perfect aanvoelen wanneer je die ene grap wel of juist niet kunt maken, wanneer je even niks moet zeggen, en hoe je sfeer maakt zonder dat je het doorhebt. Ik kijk en luister naar ze, ik analyseer, absorbeer, schrijf mee en stel vragen. En dan denk ik: ik hoop dat ik over 5 jaar ook zo klink. Maar er zit ook een ongeduldig stemmetje in mijn hoofd dat denkt: ik hoop eigenlijk dat ik nu al zo klink.

Want ja, ik mág fouten maken, maar ik wil het ook gewoon goed doen. Niet alleen voor mezelf, maar vooral voor de luisteraar, want daar maak ik radio voor. En dus niet over een paar jaar, maar nu. En juist dát maakt het soms best ingewikkeld voor mezelf. Want terwijl ik nog aan het leren ben, aan het begin van mijn loopbaan sta, leg ik de lat voor mezelf best hoog.

Gelukkig zijn er in de radiowereld dus coaches die mij verder kunnen en willen helpen — mensen die eerlijk zijn, maar ook begrijpen hoe confronterend het kan zijn om jezelf terug te horen. En beetje bij beetje leer ik dat feedback geen aanval is, maar gewoon onderdeel van het vak. En eerlijk? Soms komt het echt even binnen. Niet omdat het hard is, maar omdat het precies klopt. Zonder wrijving geen glans.

En het mooie is: ik leer net zoveel van de mensen met 30 jaar ervaring als van mensen die er pas net zitten. Een leeftijdsgenoot die een oprechte vraag stelt, kan me soms meer aan het denken zetten dan een feedbackgesprek van een uur. We zitten allemaal in hetzelfde vak en ik probeer gewoon mee te bewegen en onderweg zoveel mogelijk op te steken.
En als ik dan op zaterdagmiddag een uitzending terugluister en denk: hé, dit ging best lekker, dan weet ik: het gaat de goede kant op. Niet later, maar nu.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen

Bericht delen

De 10 seconden-generatie

En dan kom ik op zaterdagochtend even over 6 de radiostudio binnen en vraag me af: hoe trek ik vandaag de aandacht van luisteraar Richard, die in zijn vrachtwagen onderweg is naar Veghel, en maar één klik verwijderd is van Spotify? En dat vind ik tegenstrijdig van mezelf. Ik heb zelf de aandachtsspanne van een goudvis en toch verwacht ik dat mensen lekker lang op de radio naar mij blijven luisteren?
Toch heb ik het antwoord: ik heb 10 seconden. 10 seconden om Richard te laten denken: “Hey… hier wil ik wel naar luisteren, hier besteed ik mijn kostbare tijd aan!” En ja, misschien moet ik ook gewoon accepteren dat ik radio maak voor een publiek dat luistert met de duim op de skipknop richting Spotify. Spannend en uitdagend, dat zeker!

Dus probeer ik die balans te vinden waardoor ik de aandacht van de luisteraar vast weet te houden: iets dat opvalt, maar niet schreeuwt. Iets dat Richard wakker schudt, maar niet irriteert. Want Richard zit ook gewoon in zijn vrachtwagen te wachten op U2 en Lenny Kravitz. Richard wil geen circus, maar gewoon lekker geluid op de achtergrond — en misschien op zijn tijd een glimlach terwijl hij onderweg is naar Veghel.
En weet je wat het is? Ik vind het magisch als het lukt. Als Richard – zonder dat ik erom vraag – een appje naar de studio stuurt met: “Hey Ferry… Ik hoorde net dat item over die kaasboer. Hardop gelachen. Groet, Richard, richting Veghel op de A50.”
Dan weet ik: die 10 seconden waren genoeg. En dan besef ik weer waarom radio, zelfs in een wereld vol swipes en skips, voor mij nog steeds het allermooiste medium is.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen

Bericht delen

’s Ochtends student, ’s avonds radiomaker

Na bijna 4 jaar studeren zijn mij een paar dingen opgevallen. Natuurlijk, het studentenleven in Amsterdam is duur — vooral als het om lunch of een goede koffie gaat. Maar wat me nog het meest opvalt, is hoe vreemd en bijzonder het voelt om al een serieuze ‘grote-mensenbaan’ te hebben in de media, terwijl ik officieel nog gewoon mediastudent ben.
Op dit moment volg ik bijvoorbeeld een lesmodule over… radio. Vrijstelling aanvragen had geen zin, dus ik meld me elke les keurig in het leslokaal waar we bijvoorbeeld leren dat je luisteraars beter met ‘jij’ kunt aanspreken dan met ‘jullie’. Prima, noted.

2 werelden
En begrijp me niet verkeerd: ik heb nog veel te leren. En hoe verder ik kom, hoe duidelijker het wordt hoeveel ik eigenlijk nog niet weet. Maar het blijft een vreemde gewaarwording. Overdag zit ik in de les om te leren hoe je een radiogesprek redactioneel voorbereidt, en ’s avonds presenteer ik een programma op landelijke radio bij Radio Veronica. Het voelt een beetje alsof ik in 2 werelden tegelijk leef.
Neem vorige week bijvoorbeeld. Toen moesten mijn medestudenten en ik als opdracht een analyse maken van een radioprogramma. Normaal gesproken betekent dat: de redactie van een radioprogramma een mail sturen en afwachten of je bij gratie Gods een keer mag meekijken in een studio. Maar deze keer was het een stuk makkelijker: mijn medestudenten gingen lekker met mij mee naar de studio.

Dat ik dit mag doen, voelt als een enorme kans. En soms ook als een vreemde spagaat: overdag leer ik op school hoe een radiostudio werkt, en ’s avonds pas ik het toe in de praktijk — live, met honderdduizenden luisteraars.
Waarom ik dan überhaupt nog studeer? Goede vraag, die krijg ik vaak. Maar mijn studie gaat niet alleen over radio. Ik krijg ook vakken als marketing, mediatrends, sales en onderzoek. Niet allemaal even inspirerend, maar wel zeer waardevol. Zeker nu het medialandschap zo snel verandert — denk aan sociale media, kunstmatige intelligentie, data-analyse. Daar wil ik ook in mee kunnen blijven bewegen.

En om eerlijk te zijn: ik wil het ook gewoon afmaken. Die diploma-uitreiking meemaken, weten dat ik iets afgerond heb. Dus ik houd nog even vol — met te dure koffie in de hand, een chronisch slaaptekort en een hoofd vol jingles én deadlines.

Ferry Oomen
Dj bij Radio Veronica

Foto: Mark Engelen

Bericht delen