Feestje bouwen
Er wordt hier en daar wel ’ns geprutteld dat het maken van tv-programma’s niet meer is wat het geweest is. Te weinig tijd, te lage budgetten, minder kijkers, het is kommer en kwel voor sommigen.
Ik vind dat dit nogal meevalt en dat er tegenwoordig een hele hoop fantastische kansen liggen om hele mooie programma’s te maken. De buis stroomt er gelukkig van over ondanks de teruglopende populariteit van lineaire tv. Alleen al de mogelijkheden die er zijn om een studioset uit te lichten, waanzinnig! Vaak is de fantasie de belemmerende factor en niet de techniek.
In de jaren tachtig moesten we het doen met een rijtje Par-lights, vastgeschroefd op een plankje. Nu kunnen we bijna alles programmeren wat we willen. 4K, ER, Augmented, Midi, led-schermen, CuePilot, Techno-kranen, Agito’s, we hebben een hele speelgoedfabriek tot onze beschikking. Geweldig!
Wat ik wel een zorgelijke ontwikkeling vind, is de hoge prestatiedruk die gepaard gaat met een chronisch gebrek aan tijd. Meer voor minder lijkt het belangrijkste credo te zijn. Het tot stand komen van veel producties lijkt meer en meer een wissel te trekken op de (mentale) gezondheid van productieteam en crew en dat moet gestopt. Hoe vaak ik niet jonge mensen tegenkom die op hun wenkbrauwen lopen, niet OK!
De ‘politieagenten’ die bij elke productie moeten waarborgen dat we ons morele kompas in de juiste richting houden als het gaat om correct omgaan met elkaar kan ik begrijpen, maar dat tegelijk een jonge generatie compleet doldraait omdat de werkdruk niet meer te behappen is, vind ik alarmerend. De verantwoordelijkheid om hier wat een te doen ligt naar mijn idee bij de oudere generatie.
Ik hoor inmiddels ook bij die generatie, vandaar dit betoog. Trek je eigen grens zodat je er elke dag weer een feestje van kan maken. Je werk wordt er beter van, je programma wordt er beter van en je eigen welzijn krijgt een boost.
Marc Disselhoff
Regisseur