Aardverschuiving?

Het gaat zo snel dat je maar weinig tijd hebt om je ergens aan te hechten. Heb je net Netflix, HBO en Videoland in je maandelijkse vaste lasten opgenomen, gaat opeens Disney haar content van Netflix halen om zelf het spelletje te spelen. En waarom ook niet? Het is straks gewoon weer 5 euro per maand erbij en je hebt toegang tot alle content van Disney, Pixar en alles van het net overgenomen 20th Century Fox.

Ook qua muziek gaat het ook alle kanten op. Internationale artiesten als Jay-Z beginnen hun eigen platform (Tidal) en ook in Nederland is er ineens Juke, een streamingdienst van Mediamarkt en Talpa. Maar is er geen sprake van overkill? Zijn we niet op een bepaald moment voldaan en hebben we geen zin meer in een nieuwe app? Ik denk het niet. Mensen willen steeds sneller het nieuwste van het nieuwste. Ik ben opgegroeid met het idee dat iedere 15 jaar een nieuwe generatie opstaat met een eigen identiteit, maar het lijkt inmiddels wel alsof ieder jaar een nieuwe generatie geboren wordt.

Mensen vragen me wel eens of YouTube niet ook zal worden ingehaald door een ander videoplatform. Dat straks alle jonge hippe mensen op een jong en hip platform hun jonge en hippe dingen aan het doen zijn. Dat de term YouTube met dezelfde pijnlijke blik uitgesproken wordt zoals de jeugd nu over televisie praat. Ik denk dat die kans klein is doordat YouTube zichzelf continu blijft verjongen, maar al te stellig durf ik daar niet over te zijn.

Want dat zou betekenen dat ik dezelfde fout maak die sommige televisiemakers nog steeds maken. Dat je denkt dat je gelijk hebt. Toch ben ik niet bang voor een nieuwe aardverschuiving. Ik zou zeggen: kom maar op! De belangrijkste stap heb ik namelijk al gemaakt. Die van televisiemaker tot YouTuber. Ik werk niet langer in opdracht van zenders maar kan nu echt alles maken wat ik wil. Op het gebied van creatieve vrijheid voel ik me John de Mol. Ja oké, met een iets kleiner budget, maar toch. Ik ben baas over mijn eigen zender. En dan maakt het echt niet meer uit op welk platform ik mijn video’s, programma’s, films en formats plaats. Want uiteindelijk zal alles toch blijven draaien om creatieve nieuwe content.

Of nou ja, nieuw? Als iets goed is, kan het gewoon nog steeds jaren mee. Friends is sinds kort te zien op Netflix. Mijn dochter Lente van 17 had de serie nog nooit gezien en heeft in de kerstvakantie haar nieuwe lievelingsserie gevonden. Heel bijzonder vind ik dat, het slaat gewoon nog aan bij haar generatie. Gek genoeg voel ik me daardoor ook een stukje minder oud. Af en toe kijk ik een aflevering mee. Voor mij nostalgie, voor mijn dochter een ontdekte goudmijn.

“Er zijn zoveel seizoenen!”, hoor ik haar zeggen. Er zit wel een nadeel aan. We keken een aflevering waarbij Monica in een videotheek kwam en een boete kreeg voor het te laat terugbrengen van videoband. Netflix op pauze. “Pap, wat doen deze mensen?” “Dit is een videotheek, eigenlijk een soort analoge Netflix.” Mijn dochter keek me aan met een blik van: jullie waren echt raar vroeger, hoe hield je het in Godsnaam uit?

En leg dan maar eens uit dat videobanden heel hip voelden toen. Dat je los van de zenderprogrammering gewoon je eigen film kon kijken! Dat ik ieder weekend met een goed gevulde plastic tas blij bij Videoland vandaan kwam. Hee Videoland! Dat kende mijn dochter dan weer wel, maar hoezo heeft Videoland winkels? Voor wat? De verwarring was compleet. We besloten om elkaar niet langer te begrijpen en gewoon fijn verder te kijken naar de aflevering.

Ondertussen vroeg ik me wel af hoe mijn dochter haar kinderen later in Godsnaam uit zou moeten leggen wat Netflix precies was. “Dus je had maar een beperkt aantal films en series die je kon kijken en dat moest via een scherm? Bizar…”

Bas van Teylingen
CCO/Partner Online Cookie Collective en YouTuber

Foto: Otto van den Toorn