‘Dit Was De Radio’ opent met terugblik op december

Daarnaast is er voor ‘vrienden van de show’ ook elke week een exclusieve bonusshow te beluisteren.

Met in aflevering 191:
Willem van Kooten, Neerlands belangrijkste radioman uit de vorige eeuw, is niet meer. We starten de eerste show van 2025 dus met een advies van deze invloedrijke radioheld, over waar een écht goede radiozender aan moet voldoen.
De Top2000 was weer een groot succes, dus als Ruud de plaat ‘Hey Joe'(-Joe) moet draaien, is een opmerking over de buren nooit ver weg.
Bij Radio Veronica hadden ze ‘De Top V-1000′ als tegenzet tijdens de onverslaanbare ‘lijst der lijsten’. Is dat een leuke manier om in die moeilijke radioweek iets tegenover het NPO Radio 2-succes te zetten?
Ook NPO 3FM had door de actie Serious Request ook fors meer luisteraars, maar luisteren die mensen normaal dan ook naar 3FM? Volgens 3FM’s online-verslaggever Julien Kooij wel!
BNR kwam met een heuse ‘Nieuws Top 150′. Werkt zo’n overzichtjes met wereldleed? Wat stond er bovenaan? Gaan we dit vaker horen? Hopelijk wel!
Op KINK spelen ze al jaren ‘Whammageddon’, oftewel in de weken voor kerst proberen ‘Last Christmas’ van Wham! te ontlopen. Niet te controleren natuurlijk. Eigenlijk gaat de wedstrijd over wie ’t zieligste verhaal heeft, zo leren we.
Op Qmusic in december geen Q-Escaperoom dit jaar, maar ‘Het Verboden Woord’. Deze slimme ‘luistertijd-verlenger’ wordt ook gewoon groots aangepakt.
Chazia Mourali moest eind december gedwongen weg van Powned op NPO Radio 1. Dus: haar ‘Laatste Woorden’, daar moest wel echt even wat in gezegd worden…
Onze Ron mocht namens Omroep MAX en De Perstribune voor de zesde keer ‘Het Radiomoment van het Jaar’ presenteren. Dit keer ging deze titel naar ‘Mattie & Marieke’ voor hun gesprekken met de aan kanker overleden Eva Hermans-Kroot. Prachtig gesprek, maar winnen nou altijd de zieligste verhalen deze verkiezing?
In het Blooperblokje horen we ook van alles van de afgelopen decembermaand: Serious Request, de Top2000, kerstconcerten en euh… iets met heel veel galm.
Syb heeft z’n ‘ho(o)p’ gezet op nummer 1-hits uit 60 jaar Top 40. Zou Syb op NPO Radio 5 Celine Dion mogen aankondigen?
In de slotminuut: Herman van der Zandt. Hij kiest (met het mes op tafel) toch voor de radio als zijn favoriete medium!

In de exclusieve bonusshow voor vrienden van de show deze week:
Een uitgebreide hommage aan radiolegende Willem van Kooten. We horen ook muziek van de grote stapel hits die op zijn eigen platenlabel uitkwam: Red Bullet Records. Waaronder: ‘Golden Earring’ en ‘Stars on 45’…
We horen nog meer ‘De Laatste Woorden Van. Namelijk: Evert Duipmans van NPO Radio 2 en Jaimy de Ruiter van 3FM.
Plus bonusbloopers van o.a. Sydney Dijkers en een dubbele portie van Mieke van der Weij!

Om de bonusshow te horen ga je naar https://vriendvandeshow.nl/radio
Als je ‘Vriend van de show’ wordt (€3,50 per maand of €35,- per jaar) steun je ons om deze podcast voort te zetten en krijg je élke week zo’n extra show. De extra afleveringen, ook de vorige, komen vanzelf in je eigen podcast-app.

Bron: Dit Was De Radio/BM

Bericht delen

Jingle-hommage aan Joost den Draaijer

Luister hier naar een unieke montage van de bekendste Joost den Draaijer jingles van zijn programma’s bij Radio Veronica, Radio Noordzee, de NOS, Cable One en (dat weet niet iedereen meer) de AVROOoooo.

Jingleweb · Joost den Draaijer jingle montage

Bron: Jingleweb/BM
Foto: Beeld & Geluid

Bericht delen

Bob Rooyens over de dood van Willem van Kooten

Daarom vroeg ik Willem om mij te ontvoeren. Ik had alleen wat kneuzingen, ripbreuken en een long-perforatie, ongemakken, die met rust vanzelf verdwijnen. Nou van rust was in dat ziekenhuis (wat overigens niet meer bestaat) geen sprake.

De koffie-pauze rond half elf was de ideale tijd voor de ontvoering. Willem kwam, toch wel een beetje nerveus, de zaal op met een rolstoel, hielp mij erin en reed mij zo snel hij kon naar de dichtbij geparkeerde auto. Missie geslaagd.

In 2018 leverde ik een bijdrage aan een ‘Liber Amicorum’ waarin ik ter gelegenheid van zijn verjaardag het volgende heb geschreven:

Willem van Kooten
In de jaren 60 was Nederland het land van boter, kaas, tulpen en accordeons. Muzikanten die met succes en zwier de trekkast op en neer pompten waren o.a. Johnny Holshuysen aka John Woodhouse, Harry Mooten, Johnny Meijer, The three Jacksons, Arie Maasland (Malando), Jan Gorissen. De talloze liefhebbers luisterden met open monden, gesloten ogen en kwijl langs de lippen naar melodieën die via het fenomeen van de ‘Wonderaccordeon’ rechtstreeks uit de knoppenhemel kwamen. De persen stonden te dampen en te zweten om aan de vraag naar singles en LP’s te voldoen.

Willem, wiens neusje vrijwel feilloos en onverbiddelijk als de kompasnaald naar het noorden, in de richting van succes wijst, zag wel perspectief in die op- en neer dansende blaasbalg. Hij verleidde Jan Gorissen tot een contract en het volspelen van een LP met Israëlische liedjes. Israël, dat kleine landje met een handjevol inwoners, dat zich staande moest zien te houden tegenover een immense Arabische overmacht kon toen rekenen op de volledige sympathie van de Nederlanders. Om die gevoelens te kunnen uitdragen, was luisteren naar de muziek van het land een warme ultieme uiting van empathie en identificatie.

Nou had ik in die tijd net met de Golden Earrings (toen nog met een ‘s’) en met de Sandy Coast van Hans Vermeulen videoclips gemaakt avant la lettre. Daarop voortbordurend leek het Willem een goed idee om van de nummers die op de LP van Gorrisen stonden in Israël een muzikale film te maken. Het zou de eerste promotie-film worden in de verpakking van een ‘showcumentaire’.

Het werd een reis met een onvergetelijke preeg. We vlogen met El Al. Dat was een redelijke daad van moed, want toestellen van El Al waren nummer 1 met stip op de lijst van te kapen vliegtuigen. In Algerije stond op dat moment een gekaapt toestel aan de grond. We lieten Schiphol achter ons. Willem en ik dronken een drankje en babbelden een beetje. Ik zat aan de raamkant en had goed zicht op een vleugel. Nou leek het net alsof er vloeistof over de vleugel joeg. Ik dacht aan een speling van ondergaande zon, krantenverhalen over kapingen en een verkeerd vallend drankje, maar wat ik gezien had, bleef.

Ik vroeg Willem om ook eens te kijken en die zag hetzelfde. Stewardess geroepen. Zij ook kijken. ‘Oh, it’s nothing’, zei ze wat bleekjes. Ze begaf zich daarna quasi achteloos naar de cockpit, waarna ze vrijwel meteen terug kwam met één van de piloten, die ook quasi achteloos onze richting opliep en gemoedelijk babbelend een beetje over ons heen ging hangen om, laten we zeggen, te genieten van het uitzicht.

Hij keek naar de vleugel en verdween redelijk rap weer naar de cockpit. Willem en ik vonden het weinig geruststellend. Een paar minuten later hoorden we via de intercom, dat we een ‘tussenlanding’ zouden maken op het vliegveld van Rome. Dat was nou net het vliegveld waarnaar een El Al toestel onderweg was toen het door het Volkfront voor de Bevrijding van Palestina, gekaapt werd en dat nu in Algerije aan de grond stond. Er was dus duidelijk stront aan de knikker.

Die tussenlanding bleek een heuse noodlanding. Bij het naderen van de landingsbaan stonden zowel links als rechts ambulances en brandweerwagens ons op te wachten. Nog voordat de wielen de grond raakten, reden de auto’s met verontrustende zwaailichten aan twee kanten met het vliegtuig mee. Later kregen we als verklaring dat er iets mis was met het hydraulische systeem. Een reservetoestel was er niet. Allicht niet, dat was gekaapt. De reparatie duurde 8 uur. Toen konden we verder naar Tel Aviv.

Op weg naar een historisch decor voor de opname van een lied en een vrome tekst over geloof en geschiedenis, begon Willem onrustig te schuiven op de achterbank van de auto. Hij informeerde bij onze gids of er ergens een pleisterplaats in de buurt was. We reden op een simpele tweebaansweg door Kiboetsland. Overal geïrrigeerde prachtige groene akkers waarop jonge mannen en vrouwen de vruchten van hun arbeid met liefde koesterden.

‘Nou nee,’ zei de gids. Het zweet brak Willem uit. En het was al zo warm. Willem’s onrust groeide naar een niet te stuiten kookpunt. ‘Stop! ….Stoppen….!!’ Schreeuwde hij. De chauffeur meende dat Willem een soort ‘Potje met vet’ inzette en zong gezellig mee: ‘Stoppen… stoppen… stoppen…!!’ ‘Nee… stoppen!’ De chauffeur begreep het nu en trapte kordaat op de rem.

We vlogen alle kanten uit, maar Willem had de deur al opengegooid en rende de groene velden in. De jonge mannen en vrouwen die er aan het werk waren, keken nieuwsgierig toe. Willem rukte z’n broek van zijn kont en ontlaadde tussen de frisse groene plantjes zijn diarrétische kanon. Nagestaard door de verbijsterde blikken van de idealistische jongens en meisjes op het veld, stapte Willem opgelucht in de auto en zei: ‘Zo… rijen maar!’

Een opname in Beersheba en de Negev woestijn liep wat uit, waardoor we een reservering in een restaurant in Jerusalem die avond, niet konden halen. We waren twee uur te laat. Onderweg hoorde onze gids op de radio dat het restaurant was geëxplodeerd en uitgebrand. Doden en gewonden.

Willem en ik hebben daarna nog vaak met elkaar te maken gehad. Van de eerste serie continentale Europese popshows die ik in 1966 begon onder de titel MOEF GAGA, werd hij de presentator. En van het Aretha Franklin concert in het Concertgebouw in 1968, door hem ingeleid, door Freddy Haayen voorzien van een live geluidmix en door mij geregisseerd waren we gezamenlijk de producenten.

Bob Rooyens

Bericht delen

Radiopionier Willem van Kooten overleden, bedenker van Top 40

Willem van Kooten maakte in de jaren 60 onder de naam Joost den Draaijer furore als dj bij radio Veronica en ontwikkelde zich tot een geslaagd zakenman. Als discjockey viel hij op door zijn eigen vlotte, studentikoze spreekstijl, doorspekt met woordspelingen. Als zakenman had hij het talent om vaak op het juiste moment ergens in te stappen en er ook op het goede moment weer uit te stappen.

Van Kooten wordt verder beschouwd als de bedenker van de term palingsound, die verwijst naar de muziek van Volendamse artiesten. In Hilversum is er aan de rand van het Media Park een rotonde naar hem vernoemd.

Willem Jan van Kooten (1941) werd geboren en groeide op in Hilversum waar hij tijdens zijn jeugd meedeed aan het NCRV-radioprogramma Jeugdland. Begin jaren 60 verhuisde hij naar Amsterdam voor een studie Nederlands aan de Vrije Universiteit. In die periode ontmoette hij op een feestje de dochter van een van de oprichters van zeezender Radio Veronica. Omdat hij als student wel een centje wilde bijverdienen vroeg hij of ze nog mensen nodig hadden en een dag later kon hij al aan de slag als tekstschrijver voor de commercials van het station.

Tijdens de vakantie viel hij in als discjockey van het verzoekprogramma Juke Box. Zijn eigenzinnige stijl van presenteren (in die tijd waren radiopresentatoren nog niet echt radiopersoonlijkheden) viel direct op en werd door zowel de zender als de luisteraars gewaardeerd.

Al snel kreeg hij zijn eigen programma Joost mag het weten. Omdat hij liever niet wilde dat de leden van het studentencorps wisten van zijn bijbaantje nam hij op de radio het pseudoniem Joost den Draaijer aan.

Na zijn militaire dienstplicht als hospik in Amersfoort stopte hij in 1964 met zijn studie om in vaste dienst te treden bij Radio Veronica als programmadirecteur. In die functie reisde hij naar de Verenigde Staten om daar te horen en te zien hoe commerciële radio gemaakt werd.

Boordevol ideeën kwam hij terug en overtuigde de directie van Veronica om een eigen hitlijst te beginnen. Nederlandse Hitparade, later Veronica Top 40, werd iedere zaterdagmiddag tussen 14.00 en 16.00 uur uitgezonden en door Den Draaijer zelf gepresenteerd. Daarnaast begon hij ook de Tipparade, met platen die een kans maken om in de Top 40 te komen en introduceerde hij begrippen als: jingle, alarmschijf en gouwe ouwe.

Naast zijn werk als discjockey begon Van Kooten in 1968 de productiemaatschappij Red Bullet. Dit leidde ertoe dat Van Kooten op de radio als dj vaak de door zijn eigen productiemaatschappij geproduceerde platen draaide, en daar was kritiek op.

Bij Radio Veronica leidde een conflict hierover in 1968 uiteindelijk tot zijn vertrek. Na een uitstapje bij de AVRO, als presentator van het tv-programma Moef Ga Ga en de VPRO, waar hij een pilot van de Hilversum 3 Top 30 presenteerde, belandde hij bij Radio Noordzee waar hij de presentatie van de hitparade weer voor zijn rekening nam.

In 1974 keerde hij terug naar Hilversum 3 om daar het eerste horizontaal geprogrammeerde programma op de publieke radio te presenteren. Joost mag niet eten werd op werkdagen tussen 18.00 en 19.00 uur uitgezonden. Later kreeg het programma de naam NOS Maal en in 1978 werd het programma na opnieuw een conflict over belangenverstrengeling overgenomen door Frits Spits die de naam veranderde in De Avondspits.

Ter ere van zijn afscheid verscheen toen de single Joost mag het weten van het Nederlandse Artiestenkoor dat de top 20 van de Nederlandse hitlijsten haalde.

In 1981 stond Van Kooten aan de wieg van de single Stars on 45, een medley van liedjes uit de jaren 60 en 70, die in de Verenigde Staten de eerste plaats in de hitlijsten bereikte. Van de single gingen wereldwijd meer dan vijf miljoen exemplaren over de toonbank.

Van Kooten nam in de jaren 80 een belang in John de Mol Producties en legde zich verder steeds meer toe op de handel in onroerend goed, waaronder huizen en golfbanen in met name de Algarve in Portugal. Zakenblad Quote schatte zijn vermogen in die tijd op 200 miljoen.

Eind jaren 90 stelde hij het beginkapitaal ter beschikking voor de politieke partij Leefbaar Nederland (onder voorwaarde dat Pim Fortuyn lijsttrekker zou worden), begon op de middengolf de zender Arrow Classic Rock en investeerde in bronwaterbedrijf Anl’eau uit Anloo.

In 2006 werd hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau en in 2018 kreeg hij in het televisieprogramma Tijd voor MAX bij Omroep MAX de Marconi Oeuvre Award.

Daarna volgde een zware periode toen in 2020 een longontsteking hem bijna fataal werd. Wekenlang lag hij op de IC van een privékliniek in Portugal. “Ik dacht dat mijn leven voorbij was”, zei Van Kooten in een interview in De Telegraaf.

Van Kooten herstelde maar was sindsdien bang om corona te krijgen. “Als het coronavirus mij te pakken krijgt, ga ik onherroepelijk dood. Dan is het over en uit met Van Kooten”, zei de voormalige dj. Ondanks alle fysieke problemen bleef hij actief. “Ik ben nooit met pensioen gegaan. Ik blijf werken tot mijn dood”, zei hij vier jaar geleden.

Bron: NOS/BM

Bericht delen

Het verhaal van 600 jaar Hilversum

De plek waar menig radio- en televisieprogramma vorm krijgt en waar het kleurrijke gebouw van Beeld & Geluid staat, met zijn imposante media-archief én gloednieuw museum. Hilversum wordt ook wel ‘tuinstad’ genoemd vanwege het vele groen, maar is ook bekend vanwege de (Dudok-) architectuur en de vele culturele activiteiten die de stad biedt.

Kortom, Hilversum is een stad met een boeiend verhaal voor iedereen, dat wordt verteld in de documentaire Het Verhaal van Hilversum aan de hand van 5 pijlers: media, cultuur en muziek, natuur en sport, architectuur en erfgoed, toekomst.

Wat waren de meest opmerkelijke gebeurtenissen in de afgelopen 600 jaar? Hoe hebben ze Hilversum en de rest van Nederland beïnvloed en gevormd? Waar staat de stad nu? Maar ook: welke verhalen staan de stad nog te wachten? Om deze reis door de tijd te illustreren, wordt niet alleen de rijk gevulde archieven in gedoken, maar komen ook ervaringsdeskundigen aan het woord onder wie Willem van Kooten en Peter Pannekoek. De voice-over is van Jeroen Pauw.

Bron: BM

Bericht delen

Willem van Kooten over Joost den Draaijer in Bertop5

Hij begon als invaller bij Veronica, werd programmaleider, vertrok na een conflict over een eigen plaatje en werkte daarna voor de VPRO op Hilversum 3 en tegelijkertijd voor Radio Noordzee Internationaal. Daarna maakte hij de voorganger van De Avondspits voor de NOS: Joost Mag Niet Eten.

In BertOp5 vertelt Willem van Kooten (82) uitgebreid over zijn radiotijd en rekent hij af met verhalen die al jaren over hem verteld worden. Dat is donderdag 29 juni van 16.00 tot 18.00 uur te horen op NPO Radio 5.

Zo lees je overal dat Van Kooten in 1964 naar Amerika ging en terugkwam met het idee voor Nederlandstalige jingles en de Top 40. “Onzin, dat schreef een journalist en die schrijven elkaar na, vriend.” In de uitzending van Bertop5 legt hij uit hoe het wel zit.

Willem van Kooten veranderde de radio door de stijf voorgelezen teksten te vervangen door presentatie uit de losse pols. “Dat was geen inzicht hoor, maar bittere noodzaak…” Hij reageert ook op de verontwaardiging die er was dat hij niet alleen discjockey was, maar ook een platenmaatschappij had. “Hoezo? Ik was al tien jaar beroemd als platenbaas, naast mijn hobby als discjockey.”

Bron: Bertop5/BM

Bericht delen

De Zwart en Van Kooten in Wall of Fame van Beeld & Geluid

Naast De Zwart is ook een glasplaat van oprichter Willem van Kooten te bewonderen. Aanleiding voor de onthullingen was de toekenning van de Ere-Zilveren Reissmicrofoon aan de Top 40 in 2021.

Eerdere winnaars van de Ere-Zilveren Reissmicrofoon zijn Ischa Meijer (1995), het Metropole Orkest (1998), het radioprogramma Met Het Oog Op Morgen (2016), Tineke De Nooij (2018) en Hans Hoogendoorn (2022).

De jury van de Ere-Zilveren Reissmicrofoon roemt de Top 40 onder meer om zijn standvastigheid. Ondanks tegenslagen in 1974 (het verbod op Radio Veronica) en in 1992 (de oprichting van de concurrerende Mega Top 50) is de Top 40 altijd overeind gebleven. Het juryrapport noemt de lijst een overlever, die weet mee te gaan met zijn tijd, en die zich kenmerkt door zijn herkenbare vormgeving en de strakke presentatie.

De Zwart was in twee periodes presentator van de hitlijst. Tussen 1989 en 1992 op Hilversum 3 en van 1993 tot 2002 als diskjockey van Radio 538. Sinds 2006 is hij de voorzitter van Stichting Nederlandse Top 40. Begin dit jaar startte De Zwart een nieuw radioprogramma over de historie van de hitlijst, Top 40 Hitdossier (Omroep MAX), dat wekelijks te beluisteren is op NPO Radio 5.

Van Kooten was de oprichter en eerste presentator van de Top 40. Hij kwam op het idee voor een hitparade tijdens een reis door de Verenigde Staten. Op 2 januari 1965 was de eerste aflevering te horen bij Radio Veronica.

Bron: Beeld & Geluid/BM
Foto: Emma Pot

Bericht delen

Willem van Kooten opgeknapt na bacteriële infectie

“Het begon met een longontsteking”, vertelt Van Kooten, die vorige week zijn tachtigste verjaardag vierde, aan De Telegraaf. “In eerste instantie dacht ik dat het coronavirus mij te pakken had genomen. Dat was niet het geval. Uiteindelijk bleek er een dodelijke bacterie in mijn lichaam te zitten die mijn vitale organen aantastte.”

De voormalige radiopersoonlijkheid, die onder het pseudoniem Joost den Draaijer programma’s maakte, belandde op de intensive care. “Mijn nieren functioneerden bijna niet meer. Met onder meer antibiotica hebben de artsen uiteindelijk het proces tot stilstand kunnen brengen.”

Van Kooten herstelt inmiddels in Portugal, hoewel hij graag zou teruggaan naar zijn woning in Nederland. “Aangezien ik tot de risicogroep behoor, durf ik niet terug te vliegen naar Nederland. Dat zou mijn doodvonnis betekenen.”

Van Kooten begon zijn carrière als diskjockey en werd later programmaleider bij de voormalige zeezender Radio Veronica. Hij introduceerde vele vernieuwende ideeën, zoals de horizontale programmering en de Top 40. Hij heeft een eigen platenlabel, een productiemaatschappij en een muziekuitgeverij, alle onder de naam Red Bullet. Als zakenman vergaarde Van Kooten een fortuin dat door zakenblad Quote op 85 miljoen euro wordt geschat.

Bron: Nu.nl/BM

Bericht delen

Golden Earring ontvangt Top 1000 Allertijden Award

Speciaal voor deze prestatie én de aftrap van de vijftigste Top 1000 Allertijden schoof bandlid Cesar Zuiderwijk maandagochtend als sidekick aan bij De Veronica Ochtendshow met Giel. Daar werd hij verrast met de gouden award, die hij namens de hele band in ontvangst nam.

Naast Cesar Zuiderwijk was ook Willem van Kooten maandagochtend te gast bij Giel. De radiopersoonlijkheid is de grondlegger van de Nederlandse hitparades, de naamgever van de Top 1000 Allertijden en maakte de opkomst van de Veronica-hitparade van dichtbij mee.

De Top 1000 Allertijden is van maandag 11 tot en met vrijdag 22 november iedere werkdag tussen 09.00 uur en 19.00 uur te horen. De nummer één is op de slotdag vlak voor 18.00 uur te horen. In het weekend en buiten de lijst om staat de zender ook geheel in het teken van de lijst. Dan komen Top 1000-hits en nummers die de lijst nét niet gehaald hebben voorbij.

Bron: Talpa Network/BM

Bericht delen