Verder dan dat kan een demissionair kabinet natuurlijk ook niet vooruitkijken en denken al helemaal niet. Wat moeten we ermee? We hebben met z’n allen een hele rare wereld gemaakt en als we een beetje om ons heen kijken, dan merken we al snel dat we behoefte hebben aan hele andere dingen.
De eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal had een mooi eerbetoon aan Dieuwertje Blok. Niet alleen de kinderen moesten afscheid nemen van hun vaste anker in jarenlange Pietenchaos en pakjesstress, maar ook veel vaders en moeders lieten nog een traantje om hun eeuwige jeugdvriendin. We werden er weemoedig van en we werden er zachter van.
Dat RTL Tonight
geen succes is,
verbaast me niks
In de eerste aflevering van The Masked Singer bleek al gauw dat ze de aanstekelijke lach van Loretta Schrijver niet kunnen missen. En haar onbegrensde dierenliefde ook niet. Terwijl de andere panelleden fanatiek probeerden te raden welke BN’er er in de labradoodle, de baviaan of het zeepaard zat, was Loretta oprecht begaan met het lot van de papiermaché beesten. Wat danste de lama leuk en wat was de pauw charmant. Wie erin zat kon haar geen reet schelen. We werden er blij van en we werden er zachter van, emoties die in deze doorgeïndividualiseerde en door algoritmes en onbewuste angst voor de toekomst verbitterde samenleving vaak ontbreken. Terwijl we er eigenlijk naar snakken.
Dat RTL Tonight geen succes is, verbaast me niks. De rechtbank-opstelling staat echte emoties in de weg en een paar van de vaste gasten hebben al op zoveel andere plekken hun meninkjes verkondigd, dat we ze eigenlijk niet meer geloven en er al helemaal niks meer bij voelen. Eva Jinek probeert het beter te doen. Bij haar 1-op-1-gast zit ze ongeveer op schoot. Het is dat er nog een stukje desk in de weg zit, anders zou ze na ieder vochtige-ogen-gesprek met gast en al de Hallen uitlopen en pas tot stilstand komen onder de Eiffeltoren.
Ik denk dat de zoektocht naar zachtheid in 2026 in kracht gaat toenemen. De zwaar beschadigende lompheid van Trump begint te rafelen en programma’s vol onintelligente en beledigende borrelpraat laten ons op den duur leeg en eenzaam achter. Ze leveren ons niks op. Ze geven ons geen richting, ze leren ons niks en ze troosten ons niet. En onbewust begrijpen we allemaal heel goed dat als het ooit zover komt, als we ooit drie dagen moeten zien te overleven zonder stroom en internet met een paar flessen water en een kniptang, in de kelder met een vergiet op ons hoofd, dat we dat dan het liefst zouden willen doen samen met Dieuwertje en Loretta. Begrijpt u wel?
Harm Edens
