Je zou er bijna opgewonden van worden. Maar wat doen we eraan? In haar boek Das Ende des Kapitalismus legt journalist Ulrike Herrmann uit waarom we terug moeten naar het consumptieniveau van 1978 om het voortbestaan van de mens te redden. De economie moet gehalveerd worden, omdat de aarde haar grenzen heeft bereikt. En het bemoedigende is, of we dat nou vrijwillig doen of niet, het gaat sowieso gebeuren. Een andere uitweg is er niet.
En is dat erg? Ik denk het niet. In 1978 hadden we ook goed te eten en konden we ook met vakantie. Soberder leven maar wel met de kennis van nu geeft minder stress en meer vrije tijd. En we hadden toen ook hele leuke televisie met dierbare tv-helden zoals JR in Dallas en Willem Duys in Voor De Vuist Weg, een degelijke ouderwetse talkshowhost die nog nooit iemand had omgekocht.
Begrijp me niet verkeerd, dit wordt geen vroeger-was-alles-beter-klaagzang, maar ik zie een hoop voordelen. 1978 met de kennis van nu geeft ons een samenleving waarin iedereen drie maanden per jaar vrij heeft. Wat een luxe! Tijd om onze bijziende schermkinderen weer eens op te voeden, om ouderen te bezoeken, om samen aan een tafel weer eens een zelf gekookte maaltijd te nuttigen.
Na een eindeloze
serie ingrepen is
hij nu helemaal
van plastic
Minder eenzaamheid en polarisatie. Minder boze, ontevreden en ongehoorde mensen. En Nadia hoeft geen afleveringen meer te maken over steeds jonger aan de fillers, waarin een jongen van begin twintig opbiecht dat hij er al z’n hele leven uit wilde zien als Ken. En dat is nu gelukt. Na een eindeloze serie ingrepen is hij nu helemaal van plastic. Hij heeft zelfs z’n wenkbrauwbotten laten bijvijlen zodat z’n ogen minder diep in z’n schedel staan, vertelt hij trots terwijl onder in beeld z’n naam verschijnt en z’n beroep: Influencer.
Ik zap snel verder, maar beland midden in het vleesgeworden egoïsme van Massa is Kassa. Peter Gillis is eigenlijk ook een soort influencer: hoe zet ik mezelf op 1, hoe haal ik het onderste uit de kan, hoe word ik er vooral zelf beter van? Afgelopen 22 november was z’n invloed duidelijk merkbaar.
Als ik opschrik uit m’n gepeins is Shownieuws begonnen. Tooske vertelt iets onbenulligs over André Hazes Jr. alsof het haar echt interesseert. Dreetje junior, een zwart gat dat je alleen kunt zien omdat er zoveel tattoos op zitten. Z’n vader dichtte ooit: “Ik zag je staan op het perron. En ik wou dat ik je kon.” Dat was echt, dat was sober (toen nog wel) en dat was prachtig.
Misschien zit daar wel de richting voor het nieuwe jaar, we hebben meer liefdevolle programma’s nodig met influencers die het wel wat kan schelen. Op weg naar een wereld in balans. Ik krijg het al warm bij de gedachte. Een graad of anderhalf warmer dan normaal. Maar dat is niet erg. Dit is goede warmte.
Harm Edens
