Dat het interview via Google Meet plaatsvindt, is geen unicum, maar dat de geïnterviewde in Nicaragua zit, is dat wel. Chaira is op wereldreis. “Op 20 maart word ik 30 jaar en ik had mezelf altijd voorgenomen om daarvoor nog eens een paar maanden solo te backpacken.” Over haar favoriete bestemming van de afgelopen 3 maanden hoeft ze niet lang na te denken: “Colombia. Elke 5 à 6 uur verandert hier het landschap. Je hebt woestijn, dan weer jungle, de Caribische kust en steden als Medellin en Bogotá.”
10 jaar geleden studeerde je in een andere wereldstad: Amsterdam. Wat was dat voor opleiding?
“Media, Informatie en Communicatie op Hogeschool van Amsterdam. Bewust een heel brede opleiding, ik kon daar van alles doen. Radio, televisie, tijdschriften: het was heel veel praktijk.”
Wat was je voor student?
“Een heel nieuwsgierige. Dat ben ik van nature en dat is ook de grootste reden dat ik nu in de nieuwswereld werk. Daarnaast was ik niet iemand die alleen maar tienen haalde, hoor. Ik was leergierig, dat wel, maar genoot ook van mijn studententijd.”
Stille muis
Chaira’s eerste praktijkervaring in de media doet ze op bij het programma Utopia. “Ik keek naar wat er bij me paste en had toen al sterk het idee dat ik naar televisie wilde gaan. Ik deed daar de webredactie.” Haar tweede stage volgt ze bij RTL Boulevard, waar ze de nieuwsredactie voor presentator Luuk Ikink doet. “Daar leerde ik voor het eerst de mediacultuur kennen. Ik was lange tijd een meisje zonder mening. Mijn zussen noemden me gekscherend Zwitserland. Maar door de jaren heen is dat veranderd en ben ik socialer en meer uitgesproken geworden. Ik denk dat je dat in de mediawereld nodig hebt.”
“Ik was lange tijd een meisje
zonder mening. Mijn zussen
noemden me gekscherend Zwitserland”
Waarom denk je dat?
“Omdat je als stille muis vertrapt wordt. Je moet je mond leren opentrekken en voor jezelf opkomen. Er werken veel verschillende dominante persoonlijkheden in de media – daar kwam ik bij Boulevard achter – en daar moet je mee leren omgaan.”
Na Boulevard belandde je bij PowNed, dat zal daar niet anders geweest zijn.
“Ik was jong en nieuwsgierig en wilde alle hoeken van de media leren kennen. Toen ik bij PowNed solliciteerde, schrokken mensen in mijn omgeving. En ik snapte dat ook wel. Dat kanaal stond bekend als heel rechts. Zij zochten de grenzen op en gingen er het liefst ook overheen. Ik voelde juist een uitdaging: even kijken of ik als links meisje iets kan veranderen, dacht ik.”
En? Kon je dat?
“Niet genoeg, al merkte ik wel dat ze steeds iets milder werden. Maar na een half jaar had ik het wel gezien. Ik heb er veel geleerd, maar wilde niet langer in die giftige werkcultuur blijven. Er zaten weinig mensen die in oplossingen dachten en er werd veel naar elkaar geschreeuwd. Het voelde alsof ik op een zinkend schip zat.”
Dikke huid
Na 2,5 jaar Talpa, waar ze onder meer werkt voor Radio 538 en Gierige Gasten, komt Chaira in juni 2022 bij BNNVARA terecht. “Ik wilde het liefst weer op een redactie werken, met een vast team om me heen. Ik zag alleen geen geschikte vacatures staan, dus toen heb ik een open sollicitatie gestuurd en mocht ik niet veel later op gesprek komen.” Het project waar ze eerst aan werkt – een docuserie over hockeymeisjes in Rotterdam-Zuid – zal de buis nooit halen. “Vrij snel daarna ontstond De Marker, een online nieuwsplatform voor jongeren. Wij zitten waar zij zitten: op Instagram en TikTok.”
Hoe worden jullie explainers in die doelgroep ontvangen?
“Op Instagram zijn onze volgers het vaak eens met wat wij doen en zeggen. Maar TikTok is een ander verhaal: ik wil niet zeggen dat het een afvoerputje is, maar er komt veel bagger bij kijken. Als we bijvoorbeeld iets positiefs plaatsen over de LHBTIQ+-community dan vind je in de comments bijna alleen maar mensen die tegen die gemeenschap zijn.”
Wat is de grootste reden om ook daarop actief te blijven?
“We willen iedereen bereiken, ook jongeren die kritiek of een andere mening hebben. Maar toegegeven, TikTok en De Marker is een haat-liefde-verhouding.”
Hoe ga je zelf met vervelende comments om?
“Ik weet dat het vaak niet persoonlijk is, maar juist om het nieuws in kwestie gaat. Toch is het soms pittig. Ook als je een heel dikke huid hebt, is het niet leuk als iemand scheldt of kritiek heeft. Wij maken onze video’s van A tot Z zelf, dus inclusief onderzoek, experts bellen en editen. Als je dan negatieve reacties krijgt, voelt dat niet fijn.”
“Ik heb soms last van het
imposter syndrome. Dan denk ik:
ben ik echt zo goed of hebben ze
me gekozen omdat ik van kleur ben?”
In een interview met Villamedia omschrijft Chaira zich als iemand die geen natuurtalent voor journalistiek heeft. Die quote komt vlot nadat ze genomineerd wordt voor de Philip Bloemendal Prijs, een trofee in het leven geroepen om jong talent te eren. “Ik had nooit een passie voor onderzoeken. Sterker nog: ik wilde eigenlijk een mode-opleiding doen en had me aangemeld voor de Amsterdam Fashion Institute, maar werd niet aangenomen. Ik geloof wel dat dingen meant to be zijn en dat het goed was dat ik een afwijzing kreeg.”
In shock
De prijs is inmiddels uitgereikt en niet aan jou, maar aan je De Marker-collega Gijs Sanders.
“Het was natuurlijk ontzettend toevallig dat 2 van dezelfde redactie een nominatie kregen! Ik was echt in shock toen ik mijn naam hoorde. Ondanks dat ik een gezonde dosis zelfverzekerdheid heb, was ik zó verbaasd. Tegelijk hoopte ik dat Gijs ‘m ging winnen.”
Waarom was je zo verbaasd over je eigen nominatie?
“Ik heb soms last van het imposter syndrome. Dan denk ik: ben ik echt zo goed of hebben ze me gekozen omdat ik van kleur ben? Dat is iets wat in mijn achterhoofd zit en altijd aan me knaagt. Nogmaals: ik heb geen natuurtalent voor dit vak, ik ben nog niet zo lang bezig, doe lang niet alles perfect, maar heb wel hard gewerkt aan een steeds betere journalist worden. Ik twijfel ook soms aan mezelf, maar telkens is het tegendeel waar. Mijn video’s worden goed bekeken en dus die nominatie: ik krijg veel bevestiging.”
Laten we ook nog even bij de toekomst stilstaan: waar hoop je op de komende jaren?
“Er is nog zoveel wat ik wil ontdekken. Maar één ding weet ik inmiddels: mijn hart ligt bij nieuws. Misschien wil ik wel nieuwslezer worden. Maar werken aan een podcast of op de radio lijkt me ook leuk – dan kun je nog nét wat meer je eigen sausje eroverheen gooien. Ik hou ervan om mijn eigen mening te laten horen, het te zeggen als ik iets stom of bizar vind. Dat blijf ik sowieso doen.”
Bron: BM/Oane Born
Fotografie: BNNVARA
