Maak kennis met Marcelino, Jordy, Olav, Ramon, Jeroen, Justin en Kyrlian. Zodra de pieper gaat, is er geen tijd voor overleg en begint de jacht. Ze racen stad en land af, door weer en wind, altijd op zoek naar branden, ongelukken en dat ene beeld dat het nieuws haalt. In hun wereld geldt: hoe groter het leed, hoe meer ze verdienen.
In 112 Nieuwsjagers zie je hoe deze mannen werken in een wereld waar seconden tellen. Ze manoeuvreren langs politielinten, trotseren gevaar en houden concurrenten scherp in de gaten. Niet voor de likes of de eer, maar voor die scoop die de voorpagina haalt.
112 Nieuwsjagers bestaat uit 8 afleveringen en is vanaf 26 september om 20.30 uur te zien op NPO 3. Het hele seizoen is direct te streamen via NPO Start. De serie is geproduceerd door Monday Media in opdracht van Omroep PowNed.
Al meer dan tien jaar schopt hij in zijn series en documentaires tegen heilige huisjes en geeft een stem aan de verhalen en mensen die normaal onzichtbaar blijven. Danny Ghosen: “PowNed geeft mij veel vertrouwen en biedt alle mogelijkheden om mooie programma’s te maken. Ik ben blij dat ik bij de publieke omroep mijn werk kan blijven doen.”
PowNed-voorzitter Dominique Weesie: “Danny is een journalist met lef. Hij gaat door waar anderen afhaken en legt verhalen bloot die ertoe doen. Precies daarom hoort hij bij PowNed. Mooi dat hij terug is.”
Dit jaar is Ghosen met zijn programma Danny Ter Plekke genomineerd voor de Zilveren Nipkowschijf. Voor zijn eerdere werk werd hij meerdere keren genomineerd, waaronder voor De Tegel. Ghosen maakte spraakmakende programma’s als Danny Zoekt Problemen, Danny in de Buitenwijken, Danny in Arabistan, De Slag Om Libanon, In de Schaduw van het WK en Explosief Nederland.
Amelanders die PowNed-cameraploeg belaagden veroordeeld tot taakstraf
De 33-jarige Rob K. en 24-jarige Jesse V. stonden terecht voor openlijke geweldpleging, bedreiging en dwang in vereniging, waarmee ze bovendien vrije nieuwsgaring belemmerden.
De politierechter in Leeuwarden acht bewezen dat beide mannen zich schuldig hebben gemaakt aan het plegen van dwang en bedreiging door de auto van de journalisten tot stoppen te dwingen, hierop te klimmen en de journalisten gedurende langere tijd te achtervolgen.
Journalisten van omroep PowNed waren op 5 december 2023 naar Ameland gekomen om een reportage over Sunneklaas te maken. Dat is een alternatief Sinterklaasfeest dat alleen op het Waddeneiland wordt gevierd. Bij het feest zijn geen mensen van buitenaf welkom.
Bewoners van Ameland wilden voorkomen dat de journalisten het eiland betraden en vielen hen daarom aan. Zo sprongen sommige Amelanders op de auto van de PowNed-ploeg. Ook zijn de journalisten achtervolgd en meerdere keren klemgereden. Er ontstond een dreigende situatie en volgens het Openbaar Ministerie (OM) hebben de twee veroordeelde Amelanders daarin een actieve rol gehad.
V. zei eerder in de rechtbank dat hij spijt heeft van zijn acties. “Maar ik wilde liever niet gefilmd worden”, legde hij uit. “Ameland is altijd open voor toeristen. Wij willen gewoon twee dagen als Amelanders een feestje vieren zonder toeristen. Als zij het gesprek met ons op de pier waren aangegaan, was de rest niet gebeurd.”
Beide mannen zijn na het incident hun baan als taxichauffeur kwijtgeraakt.
Bron: Nu.nl/BM
Foto: Verslaggever Aryan Parsa van PowNed
PowNed: rebelse anarchist of slimme Gen Z-specialist?
Toch blijft de club wars van spruitjeslucht. Met een gemiddelde leeftijd van 27 jaar heeft PowNed de jongste ledenachterban van het bestel. Zo’n 60% van de medewerkers is vrouw. Online zijn ze na NOS de grootste. Hun kritiek op NPO Start is fel, net als hun oproep voor één krachtig Nederlands platform als antwoord op dreigende Big Tech.
PowNed is volwassen geworden. Ooit begonnen als de brutale bastaard van GeenStijl, nu een journalistieke speler met lef en bereik. “Mijn moeder van 73 vindt het tegenwoordig allemaal fantastisch”, zegt Paul Visser: “Dat is ergens ook een soort alarmbel, gelet op het feit dat onze achterban gemiddeld 27 jaar is.”
De omroep groeit, schuurt, vernieuwt, en doet dat met slechts eenvijfde van het budget van sommige fusieomroepen. Hun bereik is fors. Van de jongste ledenachterban tot virale documentaires als Meiden van de Keileweg. Van de streamingrevolutie die de omroep omarmt, tot frustraties over beknellende regelgeving. In een tijd waarin het publieke bestel wankelt onder bezuinigingen en reorganisatie, schudt PowNed aan het systeem. En: bouwt tegelijk graag mee. Aan een nieuw platform, een hogere beeldkwaliteit, een andere manier van content produceren en crossmediaal distribueren.
Huiselijk en informeel
Tijd voor een gesprek met de mannen aan het roer. De omroep wordt bestuurd vanuit een modern, minimalistisch ingericht onderkomen op een industrieterrein in Amsterdam-Zuid. Met een bescheiden naamplaatje aan de straat zou je niet direct denken dat hier een schurende omroep huist. De sfeer is er huiselijk en informeel. De glazen vergaderzaal geeft vrij uitzicht over groen en water: een plek waar Dominique Weesie en Paul Visser zich zichtbaar thuis voelen.
Jullie typeren PowNed met de woorden: vrijplaats, rebels, anarchistisch. Waarom?
Paul: “Dat merk je niet alleen in onze programma’s. Je voelt het hier al aan de lunchtafel. Van Extinction Rebellion tot bevlogen VVD’ers wordt daar scherp gediscussieerd, maar altijd met respect voor elkaars meningen.”
Dominique: “Er is hier ruimte voor confrontatie én nuance. En alles mag gezegd worden. We zijn wars van politieke correctheid en voorspelbaarheid. Mijn oma Engeltje, een Rotterdamse dame, bleef PowNed tot haar laatste dagen trouw kijken. Ze overleed eind 2023 op haar 102e. En ze was nog zo scherp. Toen zij in het verzorgingstehuis zat en ik binnenkwam, wees ze trots naar me tijdens het bingoën: ‘Kijk dames, dat is mijn kleinzoon, die van PowNed’. Dat vond ik mooi.”
Was haar overlijden ook de laatste keer dat je gehuild hebt?
“Nee, dat zat eraan te komen. En als iemand echt op is, dan gun je die ook rust. Ik jank thuis wel zó vaak, dat mijn vrouw en dochters van 14 en 17 er inmiddels een sport van hebben gemaakt om die momenten te voorspellen.”
Niet zo stoer Hóe dan?
“Als er iets kwetsbaars op tv is, dan zitten ze me aan te kijken, zo van ‘Let op, daar gaat-ie weer’. Bij Love Actually bijvoorbeeld. Ik heb die film 3 keer gezien en 3 keer gejankt. Ik ben dan de enige die huilt en ik schaam me er ook niet voor. Sterker nog: ik vind het wel mooi dat je nog geraakt wordt. Ik ben helemaal niet zo stoer als mensen denken.”
Denken mensen dat vanuit jouw PowNed-achtergrond?
“Altijd. Omdat ik voor PowNed werk, denken ze: jij bent hard, grof, ongenaakbaar. Als ze me dan in het echt ontmoeten, zeggen ze: ‘Je bent eigenlijk best aardig’. Of: ‘Je luistert echt’. Alsof ze verbaasd zijn dat ik een normaal mens ben. Tja, dat krijg je blijkbaar met een merk als dit.”
Over dat merk gesproken, het neon-roze van jullie logo komt je in deze industrie-achtige buurt niet van verre tegemoet. Is dat expres gedaan: niet opvallen zodat je ook niet bedreigd wordt als je iets onwelgevalligs roept?
“Wij zitten hier middenin Amsterdam, niet op een afgesloten Media Park. Maar we hebben nooit bestickerde auto’s gehad. Geen neonletters op ons dak. Dat hebben we bewust nooit gedaan.”
Maar jullie zijn wél herkenbaar, ik bedoel: die roze plopkap.
“Ja, die hebben we nog steeds. Zodra we ergens in Nederland uit de auto stappen zie je die roze plopkap. Dat werkt ook wel goed. Je ziet de gele van BNR, de witte van de NOS, de blauwe van Nieuwsuur, en dan de roze van PowNed. Rutger draait inmiddels met ENG-ploeg, maar is er groot mee geworden.”
Focus op netwerkgeneratie Jullie focus ligt op de netwerkgeneratie: millennials en Gen Z, die nieuws vooral online volgen en kritische vragen waarderen. Een groep die jullie bereiken met titels als Meiden die rijden, PowNews, De Taxioorlog en Hofstand & Land van Rutger Castricum. Gen Z houdt van uitdagend, humoristisch, intelligent en ongecensureerd, maar niét van traditionele lidmaatschapsvormen. Dus: hoe staat het anno 2025 met jullie ledenbinding?
Dominique: “Die is lang heel spannend geweest. Sommige omroepen voerden daarnaast actief lobby tegen ons bestaansrecht. Maar deze maand heeft de Eerste Kamer ingestemd met verlenging van de concessieperiode tot 1 januari 2029. Die tijd is nodig om de hervorming van het omroepbestel in wetgeving om te zetten. En daarmee vervalt de huidige ledeneis. Er gaat breder gekeken worden naar legitimeringscriteria. En dat is voor ons goed nieuws. Jongeren sluiten zich tegenwoordig nauwelijks nog aan bij organisaties waarvoor zij moeten betalen.”
Jullie zitten met PowNed op een jaaromzet van 21 miljoen. Fusieomroepen op een veelvoud daarvan. Zij bezitten grote, gedurende decennia opgebouwde eigen vermogens en panden. Hoe makkelijk of moeilijk is het dan om als jonge, kleine omroep aan de minimaal 50.000 leden-eis te blijven voldoen?
Dominique: “Wij concurreren met omroepen die tientallen miljoenen op de bank hebben, eigen vastgoed bezitten en hun ledenwerving kunnen uitbesteden aan dure marketingbureaus. Je betaalt ze 2 miljoen en zegt ‘Bel maar als je ze hebt’. Dat kunnen wij als jonge omroep niet. Wij hebben nooit de kans gehad om zo’n buffer op te bouwen. Onze achterstand is structureel, maar we worden nog wél aan dezelfde ledennorm gehouden.”
NFT Werk aan de winkel voor jou als zakelijk directeur Paul?
Paul: “Precies. Dan moet je gaan nadenken. Hoe creëer je tóch binding met je publiek, op een innovatieve manier die bij deze tijd past? Jongeren willen geen lidmaatschapskaart meer, die willen iets wat bij henzélf aansluit. Daarom kijken wij nu naar NFT’s, Non-Fungible Token’s. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar is eigenlijk gewoon een uniek digitaal bewijs. En bij ons betekent dat: je wordt eigenaar van een stukje PowNed-content. Dat kan een unieke scène zijn, een exclusief item. Geen papiertje, maar een digitale sleutel waarmee je ergens bij hoort. We zijn daarover ook al een tijdje in gesprek met het Commissariaat voor de Media, want dit soort dingen passen nog niet in het huidige systeem. Maar wij geloven: als je jongere kijkers en luisteraars serieus wilt betrekken, moet je ook serieus nadenken over de vormen die zij snappen én willen gebruiken.”
Jullie lopen redelijk voorop in digitale vernieuwing. Is ons publieke omroepsysteem daar voldoende op toegerust?
Dominique: “Vijftien jaar na de oprichting weten wij precies hoe we jong publiek kunnen activeren, maar we botsen daarbij op oude regels. Toen we het programma Onrecht! met Bram Krikke en Dennis Schouten maakten, was dat een enorme online hit. Ruim een miljoen views per aflevering, rechtstreeks via onze eigen kanalen. Toen we dat moesten inbedden binnen het nieuwe YouTube-kanaal van NPO 3 zakte het terug naar 7500 kijkers. Gewoon, omdat de jongeren dat kanaal niet in hun tijdlijn kregen. Dat was televisie spelen op internet, het werkte niet. De NPO wilde haar eigen merk laden, terwijl het in onze ogen een uitvoeringsorganisatie is. Gelukkig zijn ze van die onfortuinlijke strategie wel teruggekomen.”
Eyeopener Bijvoorbeeld op Facebook, waar Meiden van de Keileweg, 25 jaar later 5,6 miljoen views scoorde?
Paul: “Exact. Dat was een testcase. Lineair was het kijkcijfer voor NPO 3 best goed. Gemiddeld tegen de 300.000 per aflevering. Maar online: naast de 5,6 miljoen op Facebook 1,6 miljoen op Instagram, 413.000 op TikTok en 74.000 via YouTube. Bizar. Een eyeopener voor de hele organisatie.”
Dominique: “Het laat zien dat je andere KPI’s nodig hebt dan alleen die van het lineaire meetmodel. Dat is ouderwets. Wij weten precies waar ons publiek zit. En dat is steeds vaker níet op de bank om acht uur ’s avonds, maar op hun telefoon om 22.00 uur of de volgende ochtend in de trein. Ook oude series kunnen met succes opnieuw worden ontsloten. Kijk naar Camping PowNed. Een serie uit 2011 die wij opnieuw op YouTube hebben gezet. Die kreeg zóveel views, dat er vanuit de NPO direct vraag kwam naar een nieuwe reeks.”
Waarop leggen jullie komende jaren de focus?
“Wij hebben heel bewust gekozen voor 3 heldere genres: journalistiek, human interest en documentaires. Met extra inzet op streaming. In dat laatste blijken we succesvol te zijn. De Taxioorlog, een docuserie over de keiharde wereld van de taximarkt, is daar een sterk voorbeeld van. Die wordt door de documentaire-afdeling inmiddels als nieuwe benchmark bestempeld en stond in de top 3 meest gestreamde NPO Start documentaires van 2024.”
Het Misdaadbureau Wat merk je van zo’n voortrekkersrol?
“Dat we nog dit jaar voor NPO Start weer zo’n serie mogen maken. Drie afleveringen Kindsoldaten van de onderwereld, over kinderen van 12 die drugscontainers leeghalen en minderjarigen die liquidaties plegen. We produceren deze serie met de makers van Het Misdaadbureau.”
Dat is toch een WNL-titel?
“Dat wás een WNL-titel op Radio 1. In de onrust rond Bert Huisjes kregen wij vanuit het net de vraag of we Het Misdaadbureau en haar programmateam wilden overnemen. Presentator Maaike Timmerman en haar in misdaad gespecialiseerde collega’s zitten nu bij ons in dienst. Toen ik de 4 vrouwen achter dit programma sprak en zag welke slag zij weten te maken áchter een crime-headline in de krant, was ik diep onder de indruk. Paul en ik hebben na die ijzersterke pitch volmondig ‘ja’ gezegd.”
Is dat ook een slimme manier om jezelf van omzet en plaatsing te voorzien in een tijd dat de publieke omroep moet reorganiseren en bezuinigen?
“Vooralsnog merken wij daar nog weinig van. WNL heeft op dit moment 4 journalistieke talkshows lopen. Wij niet één.”
Krokettenalliantie Op Radio 1, 2 en 3FM krijgen jullie toch wel volop kansen?
“Dat klopt. Met Ruud de Wild en Eddy Keur op Radio 2, Barend en Benner op 3FM, en tientallen andere collega’s op Radio 1, 2 en 3FM zitten we inmiddels op een man of 45 aan radiocollega’s. Daarmee gaan we nu ook onze eerste kantoorruimte bij Omroephuis-partner AVROTROS bemannen.”
Over die aangekondigde samenwerking gesproken: hoe staat het met de ‘verkeringen’ bij collega-omroepen in aanloop naar vorming van andere omroephuizen?
“Er wordt volop gezoend, óf vakkundig om elkaar heen gemanoeuvreerd. Persoonlijk vind ik dat we terug zouden moeten naar drie omroephuizen, waarvan AVROTROS, PowNed, WNL en Omroep MAX er één zou moeten zijn: de krokettenalliantie. BNNVARA, VPRO, Human en Omroep Zwart in het vegetarische krokettenvak, en als omroephuis 3 EO en KRO-NCRV waar voor de kroket wordt gebeden. Maar: daar denkt niet iedereen zo over.”
Qua aangekondigde bezuinigingen (ruim 156 miljoen vanaf 2027) en al eerder per omroep intern de kaasschaafmethode voor een procent of 10, welke kansen en bedreigingen zien jullie daarbij?
Paul: “Op radio verdwijnt NPO Campus, dé plek voor talentontwikkeling waar ook PowNed dj’s Barend van Deelen en Morad el Quakili begonnen. En op NPO3 wordt fors bezuinigd terwijl juist dát de kraamkamer voor nieuw tv-talent is.”
Dominique: “Ook de volledige nachtprogrammering op de muziekzenders verdwijnt, terwijl er wel 3 miljoen naar een nieuwe digitale zender gaat waar vrijwel niet naar wordt geluisterd. Je zal maar trucker, nachtzuster of bewaker zijn…”
Sterfhuisconstructie NPO Begroting 2025 geeft aan dat het NPO 3-budget met 24% daalt naar een kleine 37 miljoen, Zappelin moet ook 12% inleveren en NPO 1 en 2 blijven min of meer ongewijzigd. Wat gaat dat voor de kijker thuis betekenen?
Dominique: “Talenten beginnen niet op NPO 1 of 2, die groeien vanuit NPO 3 en online door. Als die mogelijkheid deels wordt afgesneden, dan verdwijnt die doorgroeifunctie. Deze budgetkeuzes illustreren dat de focus nog te veel op lineaire tv ligt. Vergeet niet dat de kijkers op NPO 1 en 2 oud zijn. Als nieuwe talenten en programma’s niet meer van NPO 3 kunnen doorgroeien naar 1, dan krijg je daar enkel nog bestaande formats en formats die zich in het buitenland al bewezen hebben. Dat zou doodzonde zijn.”
“Het nu demissionaire kabinet had 2 opdrachten voor de publieke omroep: digitaliseren en het bereik van jongeren. Die focus op lineaire televisie is een sterfhuisconstructie. Die kunnen we echt wel ombuigen, maar wil je jongeren bereiken, dan moet je op hun platforms aanwezig zijn. En dat is álles behalve televisie. De oplossing is helder, urgent én onlangs door ons ook met het ministerie besproken. Geef omroepen die jongeren wél bereiken en sterk in digitalisering zijn een bonus door hen minder te laten bezuinigen.”
Dat klinkt als preken voor eigen parochie. Gaan jullie opgedane digitale learnings dan ook pro-actief met andere omroepen delen?
Paul: “Dat doen wij al en zouden we nog meer kunnen doen. Wij knippen al onze programma’s bijvoorbeeld op in 10-minutenfragmenten omdat dat de spanningsboog is van veel online kijkers. Het werkt 2 kanten op: mensen die via een snippet op Instagram binnenkomen, klikken door. En lineaire kijkers die een aflevering gemist hebben, pakken alsnog het fragment op YouTube of TikTok mee. Distributie is inmiddels net zo belangrijk als productie. Je kunt de mooiste serie maken, maar als niemand ‘m ziet, heb je niks. We moeten als publieke omroepen veel beter worden in hoe we content verspreiden. Zolang maar duidelijk is dat het NPO-content betreft.”
Kwetsbaar Tegelijkertijd hoor ik bij jullie ook irritatie over de technische kant van die content en distributie.
“Zeker. Wij kunnen allang op 4K draaien, maar de distributie vanuit de NPO blijft steken op 1080p. Dat is gewoon zonde. Zeker als je ziet wat Netflix en Disney+ doen qua beeldkwaliteit. We concurreren op dezelfde schermen. Op nieuwe tv’s die alleen maar scherper en groter beeld presenteren. Dan moet je wél mee blijven komen.”
Dominique: “En dat is nu niet zo. Dat moet echt anders. Onze content verdient beter. Maar belangrijker nog: ons publiek verwácht beter. Als je een tv van 2000 euro koopt, en je krijgt beeldkwaliteit uit 2012, dan haak je af. Heel simpel. Terwijl: als publieke omroep maken we met z’n allen fantastische content. Van KRO-NCRV tot BNNVARA, van AVROTROS tot HUMAN. Alleen weten we het niet te ontsluiten. Dat maakt ons kwetsbaar en zorgt ervoor dat we steeds afhankelijker worden van techreuzen als Meta en Google.”
Paul: “Wij hebben dat ook in de praktijk ervaren. Je kunt van de ene op de andere dag je bereik kwijtraken als een algoritme verandert of iemand op Facebook bepaalt dat jouw content niet fatsoenlijk en dus blokkeerbaar is. Dat is de macht van Big Tech. En daar moeten wij niet afhankelijk van willen zijn.”
Dominique: “We moeten het samen doen. Liefst handen ineenslaan met ook de commerciële partijen op één sterk Nederlands platform. Toen wij destijds met met GeenStijl de website Dumpert introduceerden, hebben wij gekozen voor een bestaande, werkende player. De NPO zou moeten stoppen met het wiel opnieuw proberen uit te vinden. Het is geen tech-organisatie. Zorg voor één sterk platform, waar je alles vindt: journalistiek, fictie, docu en satire. En dan in 4K. Voor desktop én mobiel. Pas dan zijn we echt onafhankelijk.”
Denk je dat er in Hilversum bereidheid is om zo’n gezamenlijk distributieplatform te bouwen?
“Die bereidheid groeit. De urgentie wordt gevoeld. Het is alleen: wie neemt het voortouw? En wie durft te investeren? Wij zeggen: begin klein, maar begin. Bouw iets dat werkt. En laat het publiek meedenken. Want dáár ligt de sleutel. Niet in systeembehoud, maar in systeemvernieuwing.”
Ruud du Soleil is te horen van maandag 21 tot en met vrijdag 25 juli van 06.00 tot 09.00 en van 16.00 tot 18.00 (op vrijdag alleen in de ochtend). De plek van Jan-Willem Start Op is tijdelijk overgenomen, want wie op reis gaat, gaat vroeg de deur uit.
Ruud en zijn sidekicks Vivienne van den Assem, Bettina Holwerda en Gijs Hakkert reizen samen met veel Nederlanders af naar Zuid-Frankrijk. In de tot studio omgebouwde Ruud du Soleil-camper trekt De Wild langs parkeerplaatsen vol vakantiegangers, campings, Franse steden en zelfs een wijngaard. Elke uitzending vanaf een nieuwe plek, met nieuwe verhalen. Met stops bij vakantiegangers, de ANWB in Lyon en de NOS Avondetappe. De laptop mag dicht, de koffers zijn gepakt, dit is hét startschot van de zomervakantie.
Radio in de brandende zon, glaasje jus d’orange erbij en croissant-kruimels in de mengtafel. Veel anderstalige muziek, sfeerreportages vanaf de Franse tolwegen en verhalen van Nederlanders die onderweg zijn naar hun jaarlijkse stek op de camping. Gewoon lekker zomer op je radio.
Tussen de uitzendingen door is de roadtrip te volgen via Instagram: @ruuddewild. Luisteraars wordt gevraagd hun vakantieverhalen en bijpassende plaat in te sturen, alles mag, zolang het ruikt naar zomer. Voor de luisteraars die niet kunnen wachten tot 21 juli: De Ruud du Soleilplaylist op Spotify staat al klaar.
Bron: PowNed/BM
Foto: Linda Stulic (Bettina Holwerda, Ruud de Wild, Gijs Hakkert en Vivienne van den Assem)
Vincent TV Producties maakt Dropout Resort op Curaçao voor PowNed
Op het zonovergoten eiland gaan de deelnemers vier weken lang aan de slag in een resort, onder leiding van de succesvolle ondernemer eigenaar Wout Tieleman, zelf voormalig drop-out. Met honderden kamers, vijf zwembaden, vele restaurants en een aquapark is het eerder een werkvloer dan een vakantiebestemming.
De jongeren draaien mee in alle facetten van het resort: van housekeeping tot technische dienst, van horeca tot onderhoud. De stage is pittig en de eisen zijn hoog. Voor veel deelnemers is dit de eerste keer dat ze verantwoordelijkheid zullen nemen en iets moeten afmaken. Lukt het ze om de stage te volbrengen, of checken ze vroegtijdig uit?
Achter elke dropout schuilt een verhaal
In Nederland verlaten jaarlijks ruim 30.000 jongeren voortijdig het onderwijs, vaak zonder startkwalificatie. Dropout Resort laat zien wie deze jongeren werkelijk zijn. Wat bracht hen tot dit punt? En is deze stage hun eerste stap richting een nieuwe toekomst?
PowNed-verslaggever Nadia Palesa volgt de leerlingen, de mentale begeleiding van de deelnemers wordt verzorgd door Gabrielle la Rose en het strakke regime in het resort komt van baas Wout. Het PowNed-programma Dropout Resort wordt geproduceerd door Vincent TV Producties en is vanaf 2026 te zien bij NPO Start.
Bron: PowNed/BM
Foto: Wessel de Groot (Nadia Palesa)
PowNed lanceert true crime-podcast Promes: Bal of Bajes?
Op zoek naar antwoorden trekken ze langs voetbalvelden, door de Antwerpse haven en duiken ze in de rapscene. Vanaf nu verschijnt de podcast van PowNed en NPO Radio 1 op NPO Luister en andere podcastkanalen.
Promes, ooit een groot Nederlands voetbaltalent, staat momenteel terecht in een geruchtmakende strafzaak voor betrokkenheid bij drugstransporten en een gewelddadige steekpartij. De podcast volgt de aanloop naar zijn hoger beroep en ontrafelt het netwerk, de keuzes en de verleidingen die hem mogelijk jarenlang achter de tralies brengen.
De podcast legt de vinger op een bredere maatschappelijke kwestie: hoe raken jonge voetballers verstrikt in een wereld van status, geld, rapcultuur en criminaliteit? Promes is geen uitzondering. De lijn tussen roem en ondergang blijkt flinterdun.
Oud-profvoetballers zoals Bart Vriends, Royston Drenthe en Andy van der Meijde delen hun ervaringen, net als oud-bondscoach Wim van Zwam. Misdaadjournalisten John van den Heuvel en Faroek Özgünes geven context bij de zaak, terwijl rappers en experts de sluier oplichten van een wereld waar sport en onderwereld naadloos in elkaar overlopen.
De podcastreeks Promes: Bal of Bajes? is een productie van Het Misdaadbureau en vanaf nu te beluisteren op NPO Luister en andere podcastkanalen.
Bron: PowNed/BM
Foto: Hans Peter van Velthoven (Noa van Oostrom en Maaike Timmerman)
Generatie Kut: nieuw sketchprogramma over en door Gen Z
Met korte, absurdistische sketches nemen Tim en Leon het leven van hun generatie op de hak. Geen politiek gewauwel, geen Randstedelijk gezeik, maar wel mentale problematiek, blowen, fatbikes, burn-outs en huisjesmelkers. Generatie Kut is de enige show die deze chaos niet probeert te begrijpen, maar er vol in duikt. Snel, rauw en precies zoals Gen Z het slikt: in fragmenten van 15 seconden tot 2 minuten.
De makers begonnen als Hokjesdenker op TikTok en Instagram en zijn inmiddels culthelden onder hun leeftijdsgenoten. Hun stijl: een mix van Jiskefet, Van Kooten en De Bie en dan op 1,5x speed en zonder het pretentieuze gedoe. In elke aflevering van 10 minuten worden herkenbare thema’s neergesabeld in uiteenlopende sketches, soms actueel tot op de dag van uitzending.
Generatie Kut wordt geproduceerd door CCCP en is vanaf woensdag 21 mei wekelijks vanaf 16.00 uur te zien op het YouTubekanaal van NPO 3.
Bron: PowNed/BM
Foto: Roland J. Reinders (Leon Wohlrabe en Tim Kanon)
Op het moment van dit interview is het ruim een jaar geleden dat Taco Zimmerman aantrad als algemeen directeur van AVROTROS. Hij volgde een lange loopbaan als producent – bekend van onder meer Het verhaal van Nederland, Maestro, Brugklas – en maakte voor het eerst de stap naar het publieke omroepbestel. Een cultuur met eigen mores, met commissies, verantwoordingsstructuren en vergadercycli.
Aan zijn zijde: Bart Barnas, die sinds 2018 mediadirecteur bij de omroep is. Barnas was eerder hoofdredacteur bij AT5 en RTV Noord Holland. “Toen Taco hier begon, zei ik hem: het duurt een jaar voor je weet hoe de hazen hier lopen”, glimlacht Barnas. Zimmerman: “En ik dacht toen nog: dat lukt me in 3 maanden. Maar Bart had gelijk.”
En er staat wat op het spel. Want met de komst van Omroephuis 1.0, waarin AVROTROS en PowNed als eerste een bestuurlijke samenwerking aangaan, markeert de omroep niet alleen een intern hoogtepunt, maar ook een extern signaal: het bestel kan wél vernieuwen. De aankondiging daarvan verscheen een maand geleden al via ANP en BM online, maar in dit dubbelinterview vertellen Zimmerman en Barnas uitgebreid over de achtergronden, de ambities en keuzes die eraan voorafgingen.
Geen ivoren toren Eerder beschreven jullie al de relaxte bedrijfscultuur bij AVROTROS. Waar komt die vandaan?
Taco: “Ik kwam hier begin 2024 binnen en dacht: ‘Dit is een fijne club’. Loyale mensen. Geen ellebogenwerk. Dat was in mijn tijd als producent wel eens anders. Er is hier weinig hiërarchie. Mensen zijn benaderbaar. De sfeer is professioneel, maar ook persoonlijk. Geen ivoren toren, maar eerder een plek waar iedereen weet wat zijn rol is én trots is op het geheel.”
Bart: “We gunnen elkaar iets. Is er een contractueel geschil met een producent? Dan ga je na een harde clash gewoon even bij elkaar langs. Samen een biertje drinken om weer met elkaar door te kunnen. Dat is het AVROTROS-dna. Hier wordt niet geschreeuwd om aandacht. Hier wordt gewerkt. Aan sterke formats, relevante verhalen en een goeie band met onze kijkers en luisteraars. In ons Medewerkers Tevredenheidsonderzoek gaf 84% van de collega’s aan AVROTROS als fijne werkplek te ervaren. Dat voel je hier in de wandelgangen.”
Hoe zorgen jullie dat die cultuur blijft bestaan, ook nu jullie op termijn ook met PowNed onder één dak zullen gaan?
Taco: “AVROTROS heeft een bepaalde stijl. Die willen we vasthouden. Ook als we de samenwerking met een andere omroep intensiveren. Het is belangrijk dat iedere partij z’n eigen identiteit behoudt, maar dat er onderling wel vertrouwen is.”
Bart: “Met PowNed is dat vertrouwen er. Wij werken achter de schermen al 3 jaar samen. Aan Juridische zaken, HR en faciliteiten. Dat bevalt wederzijds goed. We zijn inhoudelijk verschillend: zij schoppen graag tegen heilige huisjes, wij doen dat rustiger. Maar juist dat houdt elkaar scherp. En belangrijk: iedere omroep behoudt zijn eigen identiteit, ook binnen Omroephuis 1.0.”
“Het is een machine
die draait, maar alleen
als je de knoppen kent”
De ‘ankers’ van AVROTROS zijn cultuur en rechtvaardigheid. Wat betekent dat concreet?
Bart: “Dat je programma’s maakt die verbinden. Van het Prinsengrachtconcert tot Muziekfeest op het Plein. Van Wie is de Mol? tot Maestro. We gebruiken amusementsvormen, maar brengen altijd iets mee: een culturele of maatschappelijke laag.”
Taco: “En we komen op voor de burger. Met Radar. Met EenVandaag. Met documentaires. Of met nieuw drama als Woeste Grond. We maken het toegankelijk, maar niet oppervlakkig. En dat werpt zijn vruchten af.”
Complexer Taco, hoe heb jij dit eerste jaar als omroepbestuurder ervaren?
“Ik geef eerlijk toe, het heeft me verrast. Als producent heb je een idee, dan pitch je dat, maak je het, en klaar. Hier is het complexer. Je hebt te maken met het Commissariaat voor de Media, de NPO, de Verenigingsraad, de Raad van Toezicht, het ministerie van OCW. Elke stap moet door een procedurele ring. Die cycli moest ik echt leren kennen.”
Bart: “Ik heb Taco bij zijn binnenkomst ook gewaarschuwd: ‘Je hebt echt een jaar nodig om de ritmes te doorgronden.’ Niet alleen de vergadercycli, ook de rituele dansen eromheen. Wanneer moeten de jaarplannen worden opgeleverd? De verantwoordingsstukken? Het is een machine die draait, maar alleen als je de knoppen kent.”
Is dat frustrerend? Of eerder leerzaam?
Taco: “Beide. In het begin voelde het soms log. Maar inmiddels zie ik ook de waarde ervan. Die checks and balances zijn er niet voor niets. Tegelijk: het mag wel minder. Minder controle, minder toezicht, minder onzekerheid over bevoegdheden. Zeker als het Commissariaat voor de Media, op advies van het ministerie, een grotere rol krijgt, is het zaak dat er heldere mandaten komen.”
Bart: “En dat geldt ook voor de verhouding met de NPO. Als zij teruggaan naar een coördinerende rol, zoals de minister wil, dan ontstaat er weer ruimte bij de omroepen zelf. Voor eigen keuzes, voor inhoudelijke regie, voor meer zelf verantwoordelijkheid nemen.”
Denken jullie dat dit er ook daadwerkelijk van gaat komen, die herverdeling van rollen?
Taco: “Ik zie goede intenties. Maar die moeten wel concreet worden gemaakt. Het bestel heeft lang onder spanning gestaan. Om dat te herstellen, moet er helderheid komen. Wie doet wat? Wie beslist? En vooral: wie is verantwoordelijk als iets niét werkt?”
Vertrouwen Wat hebben jullie daarin nodig?
Taco: “Vrijheid. Ruimte. En vertrouwen. Als wij een idee hebben, willen we niet eerst 10 commissies moeten overtuigen. Laat ons gewoon doen wat we goed kunnen: verhalen maken die ertoe doen.”
Bart: “En ruimte betekent ook: mogen experimenteren. Dat we iets mogen proberen zonder dat het meteen scoort. Dat moeten we elkaar gunnen.”
Hoe ervaren jullie die experimenteerruimte binnen het bestel nu?
Taco: “Het is zoeken. De NPO wil begrijpelijkerwijs zicht houden op wat er gebeurt, maar dat werkt soms verstikkend.”
Bart: “Wij willen zelf weer regie over inhoud én budget. Alleen dan kun je snel schakelen. En als we worden afgerekend, dan liever op impact dan op kijkcijfers. De uitdaging ligt vooral in de structuur: een idee kan inhoudelijk geweldig zijn, maar sneuvelt soms op timing, overleg of onduidelijke afbakening van mandaten.”
Taco: “Wat mij betreft komt het neer op een simpele vraag: wil je een omroep die kan innoveren of een die alleen beheert? Wij kiezen voor het eerste.”
Hoort daar ook bij dat je als omroep content vanaf scratch crossmediaal kunt bedenken en intekenen?
Bart: “Lineaire programma’s, online content, evenementen en podcasts: die moeten elkaar kunnen versterken. Dat gebeurt al bij Beste Zangers en Wie is de Mol?, maar dat moet nog veel breder kunnen. AVROTROS is een grote omroep, met PowNed erbij hebben we straks 27% van het jaarbudget aan OCW-gelden voor de omroepverenigingen. Dat brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. Wij investeren bijvoorbeeld zelf jaarlijks tonnen in Radar, waar we juridische kosten en extra redactietijd niet door de NPO vergoed krijgen. Dat doen we omdat we in de inhoud geloven. Dat programma heeft een online community van 80.000 leden.”
Meer zeggenschap
Taco: “Hetzelfde geldt voor een programma als Opsporing Verzocht. Of voor onze apps, zoals die van Wie is de Mol? Daar steken we veel van ons eigen geld in omdat we het belangrijk vinden om zo ook online in contact te blijven met onze kijkers. Dat zijn geen verplichtingen, maar keuzes. Het zou fijn zijn als we zelf weer meer zeggenschap krijgen over de verdeling van die budgetten.”
‘AVROTROS is de omroep voor ons. Hiermee onderstrepen wij dat we er echt voor iedereen zijn. Wie je ook bent, waar je vandaan komt en hoe je bent opgeleid, voor ons is iedereen (even) belangrijk. AVROTROS wil Nederland verenigen’, valt in jullie missiestuk te lezen. Hoe zorgen jullie dat álle Nederlanders zich ook echt in jullie aanbod vertegenwoordigd voelen?
Bart: “Dat begint bij luisteren. Naar je publiek, maar ook naar de samenleving. Wij proberen programma’s te maken waarin mensen zich kunnen herkennen, maar die óók een venster openen naar werelden die ze nog niét kennen. Dat vraagt diversiteit, inclusie, verdieping.”
Taco: “En het zit ‘m niet alleen in wie je voor de camera zet, maar ook in wie achter de schermen meewerkt. Wij proberen in onze redacties en productieteams mensen met verschillende achtergronden en leeftijden te hebben. Niet omdat het moet, maar omdat het beter maakt wat we maken.”
“Fans moeten hun
geliefde programma’s
makkelijker gaan vinden”
En toch hoor je vaak dat jongere en multiculturele doelgroepen de publieke omroep binnen het gigantische aanbod van ook internationale concurrenten niet goed weten te vinden. Wat moet er volgens jullie gebeuren om dat te verbeteren?
Taco: “Eén woord: vindbaarheid. Wij kunnen de mooiste programma’s maken, maar als mensen die vervolgens niet kunnen vinden, dan hebben ze geen impact. Platforms als NPO Start moeten daar beter op worden ingericht. Nu moet je soms 6 keer doorklikken voor je bij een programma als Het Geheim van de Meester bent. Hoewel dat voor een helder afgebakende doelgroep wordt gemaakt, is dat zonde. Het gebruiksgemak op NPO Start moet omhoog. Jongeren vinden hun weg via TikTok of YouTube. Daar moeten wij óók zijn. En dat doen we. Maar het moet beter. Fans moeten hun geliefde programma’s makkelijker gaan vinden. Daarom zijn we ook blij dat er in de toekomst meer wordt ingezet op due prominence. Dat de publieke omroep een prominente(re) plek krijgt op Smart TV’s, tussen Netflix en Disney+. Daar moet snel wetgeving op komen. Niet alleen op nationaal niveau, maar ook in overleg met partijen als Samsung, Meta en Google.”
Kamerleden En hoe bereik je met tv, radio, online content en podcasts meer mensen búiten de Randstad?
Bart: “Met muziek. Met theater. Met programma’s die letterlijk het land in trekken. Denk aan radioprogramma Sterren NL, onderdeel van NPO Radio 2 en 5, of onze muziekfeesten. Daar komen mensen uit alle lagen van de bevolking op af. Dat is geen niche, dat is Nederland in het klein.”
Taco: “We nemen ook regelmatig Kamerleden mee naar die evenementen. Dan zie je het kwartje vallen. Dan voelen ze ineens: dít is waar we het voor doen. Dít is waarom de publieke omroep ertoe doet! Daar staan duizenden mensen mee te zingen terwijl ze thuis misschien stemmen op partijen die van diezelfde publieke omroep af willen. Het verbindt. En dat raakt.”
Ook talentontwikkeling is belangrijk bij het bereiken van een zo gevarieerd mogelijk publiek. Wat doen jullie daaraan?
Bart: “Talentontwikkeling is een van onze belangrijkste speerpunten. En dat is niet alleen een beleidsvoornemen: we doen het écht. Kijk naar Hila Noorzai. Die is stap voor stap gegroeid, met ondersteuning vanuit zowel redactie als regie. Gestart bij EenVandaag op radio en televisie naar de presentatie van de speciale Wie is de Mol? met onbekende Nederlanders voor NPO Start. En straks krijgt ze een week lang haar eigen talkshow op NPO 1. Daar zijn we trots op.”
Taco: “Dat gaat niet vanzelf. Je moet als omroep tijd in iemand durven investeren. En de ruimte geven om ook te falen. Om meters te maken. Het gaat niet alleen om de kijkcijfers van vandaag, maar om het bouwen aan het publieke domein van morgen.”
Bart: “Nu gebeurt het soms dat wij een talent willen lanceren, maar dat het niet past in de strategie van de NPO. Dat werkt verlammend. Terwijl juist die diversiteit aan stemmen, stijlen en gezichten zo essentieel is.”
Keuzes maken Verwacht je dat dit met de brief van minister Bruins straks makkelijker wordt?
Taco: “Als die brief wordt doorgezet zoals hij nu op tafel ligt, dan wel. Dan kunnen wij keuzes maken die passen bij ons profiel. En dan ligt deze verantwoordelijkheid bij ons. Dan kunnen we tenminste dóen.”
Hoe bepalen jullie of een programma in huis wordt gemaakt of door een externe producent?
Taco: “Dat hangt af van het genre, de expertise én de gevoeligheid van het onderwerp. Rechtvaardigheidsprogramma’s zoals Radar en Opsporing Verzocht maken we bij voorkeur in huis. Daar is onze verantwoordelijkheid het grootst. Je moet snel kunnen schakelen, juridische kennis paraat hebben, en direct kunnen ingrijpen.”
Bart: “Maar voor andere programma’s, zoals Wie is de Mol? of Maestro, werken we juist graag samen met externe producenten. Wij hebben geen eigen ontwikkelafdeling, dus gebruiken de creativiteit uit de markt. We hebben lange relaties met producenten en makers die ons profiel kennen. Dus we werken graag met hen samen. Maar wel met regie op inhoud.”
Is dat een bewuste keuze: geen eigen ontwikkelafdeling?
Taco: “Ja. Omdat wij geloven in die kruisbestuiving. Producenten brengen nieuwe ideeën, nieuwe mensen, nieuwe stijlen. Wij zorgen voor de kaders, de missie, de identiteit. En binnen dat speelveld kan veel.”
Logische stap Als de OCW-plannen doorgaan, mogen producenten straks enkel nog bij de Omroephuizen pitchen, niet meer bij de NPO. Lopen zij daarmee niet het risico pas aan de beurt te komen als eerst al het eigen omroeppersoneel ‘gedekt’ is?
Bart: “Nee. Wij werken met 60 producenten die samen de helft van al onze content produceren. Terwijl de externe afname-afspraak per omroep maar 25% is. Wij hebben die producenten ook in de toekomst keihard nodig. Het niet meer ‘dubbel’ pitchen is voor ons een logische stap. Dat gaat ook de producenten enorm veel tijd schelen.”
“Wij hebben die producenten ook
in de toekomst keihard nodig”
In dit interview komt de combinatie van cultuur en rechtvaardigheid regelmatig terug. De talkshow van Eva Jinek valt onder de eerste categorie. Hoe blij zijn jullie met haar?
Taco: “Heel blij! Eva heeft haar talkshow in no time naar een jong publiek gebracht. Kijkcijfers tussen de 15% en 20% zijn in de 20-49-doelgroep geen uitzondering. Gesprekken duren er soms wel 20 minuten, politieke partijen, ook de PVV, die eerder nooit bij ons kwamen, schuiven nu wél aan. En: als Peter Pannenkoek over een theaterstuk vertelt, zijn de kaarten vrijwel meteen uitverkocht.”
Onlangs bracht Eva een special rond onze Eurovisie Songfestival 2025-inzending met Claude. Wat verwachten jullie komende maand in Bazel van hem?
Bart: “Claude is getalenteerd, toegankelijk, nuchter. En hij kan écht zingen. Zijn nummer is sterk, de act staat als een huis. We zijn trots op hem.”
Taco: “Ik hoop dat hij het plezier meeneemt op dat podium. Want plezier werkt aanstekelijk, zeker bij het Songfestival. En het is mooi dat we weer iets hebben waar het hele land zich aan kan optrekken.”
Crisismanagement Het Eurovisie Songfestival van vorig jaar, de diskwalificatie van Joost Klein, dat was jouw vuurdoop hè Taco?
“Ik dacht: Ik ga 3 dagen naar Malmö om te genieten van het Songfestival. We hadden een sterke inzending. Een mooie act, hoge verwachtingen. Maar toen brak de pleuris uit. En ineens stond ik daar, voor 20 meter aan camera’s, midden in een storm. Als je net begint als omroepbestuurder en je krijgt zoiets op je bord, dan leer je elkaar snel kennen. Bart en ik zaten meteen in een vorm van crisismanagement. Maar eerlijk is eerlijk: we hebben elkaar daarin gevonden. En het gekke is: ik slaap altijd goed. Zelfs in die week. Dus blijkbaar blijft de stress bij mij ergens buiten hangen. Spannend was het wel. Elke journalist in Europa wilde iets van ons weten.”
Hoe hebben jullie gereageerd?
Bart: “We hebben in die eerste dagen vooral geprobeerd helder te krijgen wat er nou eigenlijk precies was gebeurd. Kunnen we het oplossen met een goed gesprek? Dat lukte toen niet. Ons uitgangspunt is: los het op als mensen. Ga in gesprek. Bied je excuses aan als dat nodig is, en kijk vooruit.”
Taco: “Uiteindelijk hebben wij gehandeld op basis van de informatie die we op dat moment hadden. Met de kennis van nu, waaruit blijkt dat het om een afwerende beweging ging, geen dreigende, hadden we misschien een andere toon gekozen. Maar dat weet je pas achteraf.”
Als je naar de toekomst kijkt, hoe ziet jullie ideale publieke omroepbestel er dan over 5 jaar uit?
Taco: “Wij hopen dat het bestel dan eenvoudiger en werkbaarder is geworden. Dat de rolverdeling tussen NPO en omroepen helder is. Dat de focus ligt op inhoud en publiek, niet op structuur en macht.”
Bart: “En dat de politiek wat meer op afstand staat. Niet elke nieuwe Kamermeerderheid moet een ander plan bedenken. Geef omroepen de rust en ruimte om te bouwen. Om hun missie uit te voeren. Want dat vertrouwen is er nu soms te weinig. Wij werken hier dagelijks met journalisten, redacties, productiehuizen. Al die mensen maken dag in dag uit vol passie verhalen die ertoe doen. Houd daar rekening mee als je in Den Haag aan knoppen draait.”
Taco: “Anders verlies je onderweg de essentie: de creativiteit, de betrokkenheid, de drive en het publiek. Nederlanders zijn kritisch, maar ze waarderen onze publieke omroep. Als we dát koesteren en versterken, kunnen we als bestel veel aan. Dan zijn we niet alleen relevant, maar ook robuust. Omdat we weten waar we voor staan. En omdat Nederland een sterke publieke omroep verdient.”
