SBS6 sluit het jaar af met De Quiz van het Jaar 2025
Kerst met de Meilandjes op SBS6
SBS6 start de kerstdagen dit jaar met Kerst met de familie Meiland (20.30 uur) op kerstavond. Dit jaar reist de familie met de trein naar Oostenrijk voor een onvergetelijk kerstavontuur. Home Alone is op eerste kerstdag om 20.30 uur te zien; het vervolg volgt een dag later op hetzelfde tijdstip. Het weekend na kerst is muziekweekend op SBS6. Zaterdag 27 december zien we de finales van Talpa Studios’ The Tribute: Battle of the Bands (20.00 uur) en De Top 4000 Muziekquiz (21.30 uur). Laatstgenoemde wordt dit jaar gepresenteerd door Radio 10-deejay Gijs Staverman. Op zondag 28 december (20.00 uur) is er muziek met Streamers & Strijkers, een intiem concert van The Streamers met het Metropole Orkest in het Concertgebouw.
Linda de Mol en De Quiz van het Jaar 2025
Linda de Mol blikt op oudejaarsavond vanaf 20.30 uur in De Quiz van het Jaar 2025 met vier BN’ers terug op de hoogte- en dieptepunten van 2025, in een quiz vol nieuws, sport, entertainment en hilarische fragmenten. In de studio voorspellen honderd studenten welke BN’er wint – en delen zo mee in de prijzenpot. Hoe beter zij voorspellen, hoe meer geld zij winnen. De studenten spelen zelf ook mee: de slimste wint een bonus van 1.000 euro. Na vijftig vragen strijden de twee beste BN’ers in de finale om de winst.
Daarna volgen Hart van Nederland, Shownieuws – met de meest memorabele entertainmentmomenten van het jaar – en het jaarlijkse aftellen naar 1 januari. In het jaaroverzicht van Shownieuws schuiven deskundigen en artiesten aan om samen terug te blikken op de hoogtepunten en opmerkelijkste momenten van het afgelopen jaar uit de wereld van entertainment, media, royalty en meer.
Nieuwjaarsdag: skispringen en koffers openen
Op 1 januari om 14.00 uur is het tijd voor het Nieuwjaarsskispringen in Garmisch-Partenkirchen, onderdeel van het befaamde Vierschansentoernooi. ’s Avonds om 20.30 uur presenteert Linda de Mol een special van Postcode Loterij Miljoenenjacht.
Linda de Mol over Briljante Breinen: “Geen spieren, maar brains”
Dat was het basisidee voor Briljante Breinen, met ook reality-elementen om twaalf superslimme mensen en hun spelstrategieën beter te leren kennen.” Bedenker en presentator Linda de Mol legt uit hoe haar concept zich tot zevendelige tv-serie ontwikkelde en niet bij SBS, maar bij RTL 4 (en Videoland) op primetime zaterdagavond te zien is. Slimme mensen bij elkaar in een campus strijden om een geldprijs van € 50.000. Linda: “Een afvalrace naar het briljantste brein, met dat idee stapte ik naar John.”
Hoe zijn jullie te werk gegaan om deze Briljante Breinen te selecteren?
“Via oproepen op social media gaven twee- tot drieduizend mensen zich op. Vervolgens hebben we drie keer 150 mensen getest bij Talpa met hulp van bureau Brainfirst, zij voeren intelligentietesten uit op breed niveau. Mensen die goed in teamverband kunnen werken, mensen die oplossingsgericht zijn of juist solo sterk zijn. Uit al die online testen kwamen duidelijke uitkomsten en zagen we wie waarin uitblonk. Brainsfirst stelde: het is belangrijk om mensen met verschillende uitkomsten bij elkaar te zetten. Een solist bij iemand die goed in teamverband kan werken, juist die mix is interessant. Uiteindelijk kwamen daar na alle voorrondes dertig mensen uit die we hebben onderworpen aan allerlei tv-spellen. Bijvoorbeeld: je krijgt vanavond vanaf 22.00 uur de opdracht om zoveel mogelijk over Grace Kelly te weten te komen. Morgen is het tentamen. Succes!”
Diversiteit
“Als programmamaker vind ik diversiteit ook belangrijk. Nu hebben we één vijftiger, één veertiger, twee of drie dertigers, de rest zijn twintigers en veel jonkies uit verschillende sociale lagen van de bevolking. Neem Irina, een leuke vrouw met Antilliaanse roots. Zij werd altijd onderschat. Als Irina zei: “Ik doe VWO,” dan antwoorden anderen. “Oh, VMBO!” Irina: “Nee, VWO. Voortgezet Wetenschappelijk Onderwijs.”
“In sociaal opzicht worden
uitblinkers vaak gepest”
“Irina liep voortdurend tegen vooroordelen aan. Dat hoorden we van meerdere deelnemers terug. Het hebben van een goed stel hersenen betekent nog niet per definitie dat dit alleen maar voordelen oplevert. Sterker nog, in sociaal opzicht worden uitblinkers vaak gepest. Daar wordt al snel een stempel opgeplakt. ADHD. Of een vorm van autisme. Tegelijkertijd vonden kandidaten het fijn om in een groep gelijkstemden te zitten, mensen die net zo snel schakelen en op de campus met elkaar eten, slapen, studeren, bondjes sluiten. Daar hoop je op als maker. Een quiz kun je oneindig testen, maar je weet niet hoe dat reality-element uitpakt.”
Speciale sfeer Was dat reality-deel van meet af aan onderdeel van het format?
“Jazeker. Dat is een belangrijk element. Net als de vormgeving. Ik had de look and feel in mijn hoofd, wist precies hoe alles eruit moest zien. We zijn lang bezig geweest met het vinden van de juiste locatie: dat werd uiteindelijk abdij Rolduc in Kerkrade.”
Wat had jij voor ogen?
“Ik wilde dat het er van binnen uitzag als een mix tussen Harry Potters Zweinstein – dat werd dus Breinstein – en een universiteitscampus zoals op Harvard of Stanford. In één vleugel van de abdij mochten we alles veranderen. Door lambrisering, strepenbehang, oude lijsten, bedjes met spreien van geblokte ruitjes en speciale nachtkastjes hebben we die speciale sfeer neergezet. Brandblussers uit beeld. Bordje nooduitgang? Exit! Geen BIC-pennen, maar vulpennen. Geen lelijke schriften, maar mooie leren opschrijfboekjes. Thee komt uit een kan en die staat op een rechaud. Laptops in een houten frame. De abdij heeft een smashing bibliotheek, maar wel andere bureaus met bijpassende lampjes. Ik denk tot in detail mee. Logo, muziek, vormgeving. Als je zit te zappen en je komt bij ons binnen, dan weet je meteen: dit is Briljante Breinen, juist door die look and feel. Ik word hierbij door goede mensen geholpen en laat me door sterke argumenten overtuigen, maar daar waar wordt getwijfeld trek ik mijn eigen plan! Variërend van de kleur van pyjama’s tot het inlijsten van foto’s aan de Wall of Brain.”
Zonder John Is broer John nog naar Kerkrade gekomen op opnamen te bekijken?
“Normaal gesproken komt John echt altijd even kijken bij een nieuw programma. Maar ‘even’ bestaat hier niet. Kerkrade is twee uur heen en – met file – soms drie uur terug. Dat kost dus een dag en dat paste niet in Johns agenda. Hij is dus niet geweest. Voor het eerst presenteerde ik een nieuw programma waarbij John niet op de vloer aanwezig was. Dat gaf me ook een gek soort verantwoordelijkheidsgevoel.”
Was Briljante Breinen meteen al voor RTL en Videoland bestemd of is dat gaandeweg het productieproces zo ontstaan?
“Ik ben met creatieve mensen van Talpa spellen gaan ontwikkelen voordat ik wist bij welke zender het zou passen. Als we iets nieuws produceren, ga ik in eerste instantie uit van SBS. Maar hier dacht ik al vrij snel: misschien is dit niet de ideale match. Pas toen het format voor mij van voor tot achter klopte, presenteerde ik het aan John.”
Abdij in Limburg
“Hij was meteen enthousiast, maar gaf ook aan: is dit wel geschikt voor SBS? Hij ging het met Frans Klein bespreken. Frans zei: ‘Als ik nog bij de NPO zou zitten, zou ik het morgen bestellen.’ Maar het moet ook bij een zenderprofiel passen. En voor SBS vond Frans dat moeilijk. Toen heb ik het gepitcht bij Peter van der Vorst van RTL. Hij reageerde blij verrast. Nog diezelfde dag kregen we een telefoontje van Peter: ga het maar maken. Met één strikte eis: het moet op locatie.”
Hoe reageerde Peter op de eerste opnamen?
“Hij is enthousiast, maar hij vindt het ook spannend, vooral omdat het zoiets anders is. Ik hoop dat kijkers ervan gaan genieten. Het is even wennen, je kunt deels aan quizvragen meedoen, maar bij de spelvorm waarop je het antwoord van de voorgaande vraag moet weten, haken kijkers na vier of vijf vragen wel af. Hier schitteren de Briljante Breinen. En dat is ook leuk. Je kunt ook bewonderend kijken. Naarmate het programma vordert, groeit die bewondering.”
Olifantengeheugen
In Breinstein toetst schoolhoofd Linda de Mol Briljante Breinen op rekenen, taal en algemene kennis. “Wie heeft een olifantengeheugen? Spelen ze het spel tactisch of worden hier ‘bondjes’ gesloten? Strategie is cruciaal, want elke aflevering moet één student Breinstein verlaten. Ik denk dat het voor jongeren een leuk programma is om naar te kijken – ook voor ouderen trouwens omdat het old school is met al die lessenaars, zonder mobiele telefoons – maar ik snap ook dat het voor RTL en Videoland spannend is. Gaat de kijker Briljante Breinen omarmen op de zaterdagavond? Qua gevoel en insteek is het echt wat anders, eigenlijk kan ik het met niks vergelijken. En dat alleen al vind ik als programmamaker leuk, want ik wil ik iets nieuws maken.”
Onpartijdig
“Ik ben niet alleen het schoolhoofd, maar ook de strenge juf die tentamens afneemt. Ik heb me bewust niet in het reality-deel willen mengen, want ik wil onpartijdig zijn. Die strenge schooljuf lukt misschien niet altijd, maar ik blijf wel in mijn rol als schoolhoofd. Geen bezoekjes aan de slaapzaal of gezellig met kandidaten eten; we hebben dagboekkamers waar we quotes halen. Dat werkt goed. Daar heb je mij niet voor nodig. Pas bij het afscheid vang ik ze op bij de deur en probeer te troosten.”
RTL zal jouw rentree bij de zender ook niet ongemerkt laten passeren.
“Zij gaan het zeker promoten, want het is ook een kostbaar programma. Er zijn geen harde eisen in de vorm van kijkcijfers, maar je kunt het ook vooraf kijken via Videoland. Misschien is dit wel een programma dat door jonge mensen wordt omarmd. Er doen in ieder geval heel veel jonge mensen mee. Die jonkies kunnen helden worden.”
Nieuwe kennisquiz met Linda de Mol vanaf eind augustus bij RTL 4
De kandidaten van Briljante Breinen wonen in het programma onder één dak. Daar slapen, eten en studeren ze én strijden ze tegen elkaar om ‘het briljantste brein van 2025’ te worden. De Mol fungeert als directrice en toetst de kandidaten op vaardigheden als rekenen, taal en algemene kennis. Ook het geheugen van de kandidaten wordt getest.
De kennisquiz is bedacht door De Mol. Ze pitchte haar programma bij RTL-zenderbaas Peter van der Vorst, met wie ze veel heeft samengewerkt voor de serie Gooische Vrouwen, die bij Videoland te zien is. “Ze waren heel enthousiast”, zei De Mol.
Uiteindelijk heeft ze het plan besproken met haar broer, Talpa-baas John de Mol. “Die vond het uiteindelijk goed”, zei de zestigjarige presentatrice eerder. “Het gaat echt om een eenmalig project.” Linda de Mol stapte in 2019 over van RTL naar Talpa. Briljante Breinen is vanaf zaterdag 30 augustus om 20.00 uur te zien bij RTL 4 en er verschijnen zeven afleveringen.
Voor veel mensen is presenteren een stressmoment. Gelukkig is daar iets aan te doen. Of je nu een belangrijke vergadering ingaat, een idee moet pitchen of je punt wilt maken aan de keukentafel: je kunt leren hoe je rustiger, overtuigender en zelfverzekerder overkomt.
Simone van den Ende laat in het boek Ook jij kunt presenteren stap voor stap zien hoe je meer impact maakt, met praktische tools, heldere uitleg en oefeningen die je meteen kunt toepassen, waar je ook bent. Want presenteren doe je niet alleen op een podium; je doet het overal, elke dag.
Het boek verschijnt op 30 september en kost € 22,99. Het zal ook verschijnen als e-book. Simone van den Ende was van 1990 tot 2007 werkzaam als eindredacteur voor onder meer Koefnoen, Taxi en Kopspijkers en regisseerde onder meer 12 Steden, 13 Ongelukken. Ze was 9 jaar lang hoofd kunst, cultuur en drama bij AVRO en AVROTROS. Ze zit in de raad van bestuur van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Postcode Loterij Miljoenenjacht in september terug bij SBS6
Miljoenenjacht is – na 25 jaar – niet meer weg te denken van de Nederlandse televisie. Ook in het najaar komt SBS6 met een nieuw seizoen waarin deelnemers hopelijk weer hoge geldbedragen gaan winnen. Natuurlijk is presentator Linda de Mol weer van de partij om de kandidaten te steunen tijdens de lastige vragen én moeilijke beslissingen tijdens het eindspel.
Miljoenenjacht wordt geproduceerd door EndemolShine Nederland, een label van Banijay Benelux, en is mede mogelijk gemaakt door de Nationale Postcode Loterij. Het nieuwe seizoen van Miljoenenjacht start op 14 september om 20.00 uur op SBS6. Aansluitend is op zondagavond De Oranjezondag met Hélène Hendriks te zien op dezelfde zender.
Daan Schuurmans voegt zich bij cast Gooische Vrouwen
Vertrouwde gezichten zoals Peter Paul Muller, Beppie Melissen, Alex Klaasen en Tommy van Lent keren daarnaast terug in het nieuwe seizoen, dat vanaf dit najaar te zien is bij Videoland en op SBS6. Daan Schuurmans: “Toen Will Koopman me vroeg voor de rol van Charles in deze iconische serie hoefde ik geen moment na te denken. Ik verheug me enorm om met haar en de fantastische cast aan het werk te gaan.”
Gooische Vrouwen gaat over het leven van vier vriendinnen in Het Gooi. De serie was van 2005 tot en met 2009 te zien op Talpa en later bij RTL 4. Daarna volgden nog twee films, die allebei een miljoenenpubliek naar de bioscoopzaal wisten te trekken. Ook won Gooische Vrouwen in 2009 de Gouden Televizier-Ring voor beste televisieprogramma. In 2024 brachten Videoland en SBS6 de serie, na 15 jaar, terug op televisie met een gloednieuw zesde seizoen. Dit najaar verschijnt het zevende seizoen en ook een achtste seizoen is inmiddels aangekondigd.
Gooische Vrouwen wordt geregisseerd door Will Koopman en geproduceerd door ITV Studios Netherlands Drama.
Linda de Mol presenteert nieuw seizoen Postcode Loterij Miljoenenjacht
De vertrouwde gezichten van presentatrice Linda de Mol en Postcode Loterij-ambassadeur Winston Gerschtanowitz keren terug. 500 mensen op de tribune maken door het spelen van verschillende spellen kans op prijzen. Een van de kandidaten kwalificeert zich uiteindelijk voor het beroemde koffertjesspel.
Postcode Loterij Miljoenenjacht wordt geproduceerd door EndemolShine Nederland, een label van Banijay Benelux, en is mede mogelijk gemaakt door de Nationale Postcode Loterij. Het programma is vanaf 9 maart wekelijks om 20.00 uur te zien bij SBS6.
Credits
Opdrachtgever: SBS6
Productiebedrijf: EndemolShine Nederland
Producent: Rob van der Vleugel
Regie: Gerben van den Hoven
Head of Entertainment: Sander Palte
Productieleiding: Nienke Bekooij
Productie: Nicky Schohaus
Redactie: Olaf van Maurik, Jolien van Hoek, Loek Mentink, Emilie Brackel
Camera: NEP, 1e cameraman: Robert Egging
Montage: NEP, Gerard Braam
Licht: Ampco-Flashlight Rentals, Light-H-Art
Geluid: NEP (registratie), Ampco-Flashlight Rentals (zaalversterking)
Presentatie: Linda de Mol
Presentatie live-schakeling: Winston Gerschtanowitz
Voice-over: Martijn Kolkman
Muziek: Martijn Schimmer
Visagie: Zygia Jongbloed (Linda de Mol), Colourfool Agency
Styling: Odette Roosterman (Linda de Mol), Dominique Theeuwes
Vormgeving: AVgenerator, Martin Jan van Dalen
Faciliteiten: NEP, Soulmates CreativeLed, Ledgo, Faber, Ampco-Flashlight Rentals, Eurogrip, The Visual Factory
Faciliteiten live-schakeling: EMG
Sponsor/adverteerder: Nationale Postcode Loterij
Lengte: 70 minuten
Aantal afleveringen: 6
Aantal draaidagen: 6
Locatie: Banijay Benelux Studio 1, Amsterdam
Datum eerste uitzending: 9 maart, 20.00 uur, SBS6
Op 9 december, als we elkaar treffen in haar opvallend onopvallende rijtjeshuis in Amsterdam West voor het traditionele interview, komt ze nog even terug op haar reactie. “Tina Nijkamp had in haar podcast of op de site die ze heeft, gezegd: Mediapersoon Will Koopman. Dat had ik doorgeappt naar Rogier, de partner met wie ik werk, en daar moesten we hard om lachen, zo van: moet je kijken wat ze nu weer bedenkt. Nou ja, en toen belde jij. Dus ik dacht: iemand heeft dat gelezen en haalt een grap met me uit. Maar het is dus waar. Echt ontzettend leuk.”
Om maar gewoon bij het begin te beginnen: je studie aan de Filmacademie. Wilde je dat graag of was dat eigenlijk toeval?
“Toeval. Ik kwam iemand tegen die daar zat en een beetje moeite had met cameratechniek. Dus ik keek ernaar en zei: ik begrijp het ook niet helemaal, maar ik kan het proberen. Waarop ik vroeg: wat doe je eigenlijk? De Filmacademie, zei ze, daar kun jij je ook gewoon voor aanmelden. Waar zit die dan, vroeg ik. ‘Op de Overtoom’. Nou, daar woonden mijn ouders letterlijk om de hoek, dus visueel ingesteld was ik totaal niet want ik had nooit gezien dat het daar was… En dan ga je ’s avonds uit, wordt het 04.00 uur op het Rembrandtplein en bedenk je: o ja, ik moet dat aanmeldformulier invullen, even een pasfoto maken in zo’n hokje, dat kon toen nog. Die gekke uitgaansfoto heeft 4 jaar lang bij de Filmacademie gehangen.”
Sprekende dieren
Want Koopman mag inderdaad langskomen voor wat ze “een wonderlijk gesprek” noemt. “Omdat ze lang hebben getwijfeld of ik wel de waarheid sprak.”
En dat was niet zo?
“Nee. Ze vroegen aan mij wat ik wilde worden en toen zei ik: scenarioschrijfster. Ik wist gewoon niet zo goed wat er allemaal kon. Waarom heb je dan je werk niet ingeleverd, was de volgende vraag. ‘Ik wil niet dat iedereen mijn werk leest’, heb ik toen geantwoord, terwijl ik gewoon helemaal niks had! Anton Koolhaas zat ook in de toelatingscommissie en die hield van sprekende dieren, wist ik uit zijn boeken die ik wel had gelezen. Dus toen me werd gevraagd om wat uit mijn werk te vertellen, begon ik over een konijn, een fietser en kernenergie maar verder wist ik het niet meer. Vervolgens kreeg ik 2 dagen later een brief dat ik was aangenomen. Ja, geestig hè? In het eerste jaar zeiden ze wel tegen me: je moet naar de Toneelschool want we denken dat je daar misschien beter tot je recht komt. Ik ben er toen een paar dagen gaan kijken, maar hoewel ze het gevoel hadden dat ik best kon spelen, wilde ik dat zelf niet en ben ik teruggekomen.”
Koopman gaat productie doen op de Filmacademie, geen regie. “Maar ik ben na mijn studie wel meteen aangenomen als scriptgirl bij Te gek om los te lopen en Joep Meloen. Dus dan zit je toch een beetje aan de regiekant. Uiteindelijk heb ik veel gecombineerd, was ik vaak zowel uitvoerend producent als regisseur. Beide kanten begrijp ik heel goed. Ik weet: als de regisseur 80 figuranten wil, dan moet de producent dat ergens anders compenseren om binnen budget te blijven.”
“Dat geschreeuw vind ik
helemaal niet kunnen, ik ben
daar zelf ook nooit van geweest”
De tijden zijn enorm veranderd sinds jij op de Filmacademie zat. Ben jij zelf ook veranderd of draag jij bij aan die verandering?
“Toen ik begon, was het echt een mannenwereld. Onder de 22 studenten in mijn eerste klas zaten slechts 4 vrouwen. Toen meer leerlingen werden aangenomen – eerst 40, nu zijn het er 70 – kwamen er ook meer vrouwen bij; niet alleen voor productie en regie, maar ook hele goede licht- en cameravrouwen. Op mijn set lopen nu meer vrouwen dan mannen rond en dat vind ik alleen maar leuk.”
Dialoog
“Natuurlijk heb ik ook onder regisseurs gewerkt die echt behoorlijk konden schreeuwen. Als je als assistent in de fout ging, dan werd er wat van gezegd en maakte je die fout niet nog een keer, als je begrijpt wat ik bedoel. Die tijden zijn echt veranderd en dat is maar goed ook. Dat geschreeuw vind ik helemaal niet kunnen, ik ben daar zelf ook nooit van geweest. Ik snap heel goed dat jonge actrices het moeilijk vinden om een seksscène te spelen als daar niemand bij staat om hen te beschermen. Bij mij was en is er altijd dialoog, alles wordt vooraf uitgebreid doorgesproken, er gebeuren nooit onverwachte dingen op de set. Wat wil ik en hoe zien de acteurs het zelf? Het lijkt misschien een beetje opschepperig en zo bedoel ik het niet, maar voor mijn gevoel heb ik me niet erg hoeven aanpassen en altijd al gewerkt zoals het hoorde. Ja, ik was in feite mijn eigen intimiteitscoördinator.”
2 jaar geleden was je te gast in BM Talk, in gesprek met Joost Koning. Zijn eerste vraag luidde: ‘Jij maakt heel veel. Leef jij om te werken of werk je om te leven?’ Weet je nog wat je antwoordde? “Ik vermoed het eerste. Ik denk dat het met elkaar verband houdt. Ik werk heel graag en hou van dingen bedenken, maar daarbuiten heb ik echt nog wel een ander leven hoor”, zei je. Toch las ik in Volkskrant Magazine in juli afgelopen jaar dat als jouw man nog had geleefd (haar partner Lex Wertwijn, scenarist en cameraman, overleed in 2017 aan kanker, JtN), je al was gestopt met werken. “In 2002 hebben we een huis in Frankrijk gekocht, dat hij eigenhandig heeft verbouwd. Dan zouden we daar nu veel zitten, met z’n tweeën of met vrienden.”
“Ja, maar dan moet iedereen in mijn omgeving heel hard lachen. Die zeggen: nou echt niet, je was gewoon nooit gestopt. Ik weet het gewoon niet, het leven is gelopen zoals het is gelopen. Ik heb met mezelf afgesproken: zolang ik het leuk vind, blijf ik het doen. Gelukkig heb ik allemaal jonge mensen om me heen, dan hou je toch de tijd een beetje bij en snap je wat er leeft, wat een term als fierce betekent bijvoorbeeld (lacht). Ja, de veranderingen gaan tegenwoordig veel sneller dan ik gewend was. Ik heb nu een iPhone 11 maar nummer 16 is al op de markt.”
Naar de keuken Jij bent altijd kijker en consument gebleven, wat betekent dat je sommige dingen ook niet kan of wil zien.
“Nee, nog steeds niet, dat blijft. Ik heb hier weleens naar Sleepers of Mocro Maffia zitten kijken, maar dan loop ik soms even naar de keuken hoor. Of die scène uit The Deer Hunter met dat Russische roulette, echt verschrikkelijk. Het ergste voorbeeld is Marathon Man, waarin Dustin Hoffman onder handen wordt genomen met een tandartsboor. Ik weet hoe het afloopt, hoe het is gemaakt, dat het maar geluid is, maar ik verdraag het gewoon niet.”
“Het is iets dwangmatigs,
anders kan ik gewoon
niet rustig slapen”
Kijk jij veel terug wat je hebt gemaakt?
“Nooit. Als het klaar is, is het klaar.”
Je bereidt je altijd wel ongelooflijk goed voor, dat is een cruciaal onderdeel van je werkwijze.
“Ja. Neem Oogappels dat we nu draaien. Afgelopen zomer heb ik dat al helemaal gedecoupeerd (het verknippen of opdelen van een scène in kleine stukjes of shots, wat wordt uitgedacht in de draaiboekfase, JtN). Woensdag ga ik weer naar de set, dus toen ik gisteravond thuiskwam na het draaien, heb ik het weer nagelopen en blijf ik erover nadenken, moeten we het toch niet zus of zo doen? Ja, zo heb ik altijd gewerkt. Zodra ik scripts binnenkrijg die definitief zijn, ga ik meteen decouperen. Dan heb ik het al een beetje in mijn hoofd en krijg ik steeds beter in de vingers hoe ik het wil. (Lachend) Sommige schrijvers sturen hun scripts daarom niet naar me op. ‘Dan ga je meteen beginnen en je bent nu met iets anders bezig, dus dat doen we maar even niet’. Ik kan het inderdaad niet wegleggen en denken: komt volgende week wel. Zo werkt het niet, het moet meteen af. Het is iets dwangmatigs, anders kan ik gewoon niet rustig slapen.”
Smoes Zie jij gelijk of een script goed is?
“Ja. Als je regieassistent of scriptgirl bent geweest, dan leer je niet alleen om goed, maar vooral ook filmisch, beeldend te lezen. En door dat heel veel te doen zoals ik heb gedaan, leer je ook dat je van een drol geen taartje kunt maken. Je kunt echt nog wel dingen veranderen of herschrijven, maar de basis moet goed zijn. Wat dat betreft heb ik natuurlijk het grote geluk om met Roos Ouwehand, Lex Passchier en Frank Houtappels te werken, dat zijn wel mijn steun en toeverlaten in het hele schrijverstraject. Dat klikt gewoon nog steeds, er valt eigenlijk nooit een onvertogen woord. En we werken behoorlijk snel, dat is ook fijn. Kijk, schrijvers hebben altijd wel een smoes paraat, dat de computer stuk was of de brug open stond. Dat is bij ons niet het geval.”
Ben jij ook een binger als tv-kijker?
“Nee, helemaal niet zelfs. Wel bij documentaires. De Belgen hebben een even geweldige als verschrikkelijke film gemaakt over de Rooms-Katholieke kerk onder de hele goeie titel Godvergeten. Dat heb ik in één keer uitgekeken. En datzelfde geldt voor 1985, ook Vlaams bij de NPO, over de Bende van Nijvel. Die serie kijk ik dan gek genoeg wel in 2 dagen tijd uit omdat ik het zo goed vond.”
Nooit de aanvechting gehad om zelf een documentaire te maken?
“Nee. Ook nooit bij stilgestaan, zeg ik eerlijk. Het is gewoon een heel andere stiel, met ook veel research. Ik vind een goede documentaire heerlijk om naar te kijken, maar ik denk niet dat ik dat kan. Ik beweeg me liever aan de fantasiekant, zullen we maar zeggen.”
Herkenbaar Toen jij in 2022 een Gouden Kalf voor de Filmcultuur kreeg, was dat ook een erkenning voor het samenbrengen van twee werelden, de zogeheten artistieke en de commerciële.
“Ja, zo stond het ook in het rapport. Ik snap het wel, Oogappels is natuurlijk iets heel anders dan Gooische Vrouwen. Ik vind het juist zo grappig en leuk dat het is gelukt om voor de NPO succesvol iets herkenbaars te maken over opvoeden en het struggelen met het leven, en voor de commerciëlen iets over the top in een totaal ander genre. Ik denk dat de schrijvers en ik weten wat de kijker wil en dat is eigenlijk wel belangrijk. Die humor in Gooische Vrouwen herken ik gewoon. Ik had zelf een tante Cor en Peter Paul Muller als Martin Morero is een beetje gebaseerd op mijn ome Gerrit.”
“Linda de Mol heeft mij
absoluut beter gemaakt”
Heb je getwijfeld om toch weer Gooische Vrouwen te doen?
“Nee, want ik had het zelf al eerder bij Linda aangekaart. Ik vond het wel moeilijk, zeker de eerste week moest ik echt even zoeken. We zijn wel ouder geworden, maar je moet toch dezelfde sfeer erin brengen. Vinden mensen dit nog steeds leuk? Dat maakt het toch best ingewikkeld omdat het gewoon heel goed was, en weer ís, blijkt nu. Ja, dat is fijn hoor. Als ik bijvoorbeeld zie wat er allemaal gebeurt op TikTok. Jongeren die alles letterlijk naspelen, filmpjes van kappers die Jari imiteren met de doedelzak, echt niet normaal. Er is weer een heel nieuw publiek bij gekomen en dat vind ik ontzettend leuk.”
Waarom klikt het zo goed met Linda de Mol?
“Laat ik voor mezelf spreken: zij heeft mij absoluut beter gemaakt. Zonder twijfel. Omdat zij zo ambitieus is, wat ik een goede eigenschap vind, dacht ik: nou, dat kan ik ook en nog beter. (Lacht) Dat is niet gelukt hoor, helemaal niet, maar dat is het eigenlijk wel. En verder vind ik het gewoon een hele fijne vriendin.”
Vooruitgegaan Zijn er collega’s of series waar jij jaloers op bent, wat je zelf graag had geregisseerd?
“O nee, dat gevoel ken ik niet, ik vind het alleen maar mooi dat er zoveel wordt gemaakt en vooral ook zoveel goeds. We zijn echt ontzettend vooruitgegaan, sinds eigenlijk al tientallen jaren. De Joodse Raad bijvoorbeeld, daar heb ik echt van genoten.”
Wat is de reden van die stijgende kwaliteit?
“Ik denk omdat er veel meer kan dan vroeger, we hebben de computer die ons kan helpen. Zoals in mijn laatste film, Neem me mee, waarin 6 oudere acteurs in een busje worden gezet. Ik zei gelijk: laten we dat maar in een studio opnemen, want op locatie wordt het lastig, met al dat plassen onderweg. Dus toen heb ik allemaal plates opgenomen in Frankrijk, die weergegeven op de studiowall en daar de bus voor gezet. Dat werkt als een trein, je ziet het niet. Dus we zijn veel verder, waardoor je meer kunt bedenken en doen. Ik vind dat we in Nederland technisch heel erg sterk zijn en datzelfde geldt voor regie. Ik kan er echt van genieten als mensen mooie dingen afleveren, ik ken geen jaloezie.”
Je hebt een lange lijst met hoogtepunten op je naam. Zijn er ook producties die je achteraf minder geslaagd vond?
“Jazeker. Hart tegen Hard had beter gekund en datzelfde geldt voor Love Hurts. Maar er was gewoon te weinig tijd en geld. Dan moet het toch snel worden uitgezonden en gaat het net niet goed. Dat is dus de les.”
Niet op peil De laatste jaren zijn de streamingplatforms er nadrukkelijk bij gekomen. Heeft dat jouw vak veranderd?
“Er moet per aflevering meer met cliffhangers worden gewerkt zodat mensen door willen kijken. Baantjer, dat waren gewoon afgeronde delen, dus dat is wel veranderd. De streamers hebben het wel echt groter gemaakt allemaal, dat vind ik goed, maar we het moet natuurlijk wel gewoon worden geproduceerd en dat is nog niet zo makkelijk. Goed drama is echt duur en die budgetten zijn in Nederland niet op peil. Dat was al zo in de tijd van Baantjer: een immens succes, maar van de zender kregen we steeds hetzelfde bedrag terwijl alles en iedereen duurder werd.”
“Als ik dat vergelijk met de situatie in bijvoorbeeld Frankrijk, dan doen wij het echt vaak voor een appel en een ei. De Fransen hechten ook veel meer aan hun eigen cultuur. Zo hebben ze daar hun eigen Franse filmavond, op vrijdag. In het dorp in de Bourgogne waar ik een huis heb, hoef je dan niet af te spreken hoor. ‘Nee, vanavond niet, dan is de Franse film’. Dan denk ik: wat leuk dat ze zo cultuurbewust zijn, dat hebben wij toch minder. Ik vind dat we echt wel trotser mogen zijn op de mooie dingen die we maken.”
“Ik vind dat we echt wel
trotser mogen zijn op de
mooie dingen die we maken”
Is coproduceren met buitenlandse partners dan wellicht een (financiële) oplossing?
“Jazeker, dat kan. Neem me mee heb ik met de Fransen gecoproduceerd omdat het daar voor een groot deel is gedraaid, maar dat is niet zo simpel en helemaal afhankelijk van het onderwerp of project. De humor van Gooische Vrouwen is nu eenmaal heel anders dan ze in Duitsland of België gewend zijn, dat maakt het best ingewikkeld. Dus als ik dan toch nog even een pleidooi mag houden: laten we voor sommige producties nou gewoon iets meer betalen. Want ik denk best vaak: Jezus jongens, het is voor primetime, come on!”
Toneel Heb jij alles uit je carrière gehaald?
“Dat geloof ik wel ja. Ik denk nooit: had ik maar dit of dat. Ik kwam laatst iemand tegen met wie ik op de Filmacademie had gezeten. Hij zei: jij bent echt een van de weinigen die er zo uit is gesprongen. (Lachend) Dat had ik ook nooit verwacht hoor, toen ik daar begon. Maar ja, het blijft gewoon leuk werk, zoals het ook hartstikke leuk is om weer een prijs te krijgen. En als ik op een gegeven moment denk: nou, het is wel goed zo, tijd voor een andere generatie, dan kan ik altijd nog mensen begeleiden of helpen met scripts lezen. Ik ga ook veel naar toneel, dat is ook prettig voor ons vak. Daar ontdek je vaak heel andere types dan via de bekende castingbureaus. Neem Malou Gorter, die Merel speelt in Oogappels. Ze had een rol als de jonge Annie in de tv-serie over Annie M.G. Schmidt en toen zag ik haar in de hoofdrol in de Nederlandse toneelversie van Borgen. Daarin liep ze 9 uur lang op hoge hakken en dacht ik: tjee, wat een dijk van een vrouw. En zo komt dan Merel op, daar waren Roos en ik het snel over eens.”
Aan het eind van het gesprek in BM Talk met Joost Koning 2 jaar geleden stelde hij ook jou zijn vaste slotvraag: wat is het beste advies dat jij kan geven over je weg vinden in de creatieve wereld…
“Springen, springen!”
Donker Nou, je gaf een ander antwoord dat ik heel opvallend en leuk vond, namelijk: niet met je ellebogen werken, altijd jezelf zijn en je realiseren dat het altijd donker wordt. “Ja, dat is ook zo. Ik weet nog dat Vivian Pieters mij belde voor Bureau Kruislaan en vroeg: zou je dat kunnen? En ik zei: ja natuurlijk. Dus de dagen ervoor liep ik echt geultjes hier in huis. Waarom zeg je dat nou weer, ik kan het helemaal niet, regisseren. De eerste dag vond ik ook echt heel moeilijk, maar ja, op een gegeven moment wordt het donker en dan kun je geen dagscènes meer draaien. Dan ga je naar huis en denk je: zo, deze dag heb ik alvast gehad. Daar komt dus die uitdrukking ‘het wordt altijd donker’ vandaan. Maar ik vind ook dat je moet springen. En durven. En doen. Ik ben niet bang om het niet goed te doen, maar ik ben wel heel erg veeleisend voor mezelf.”
“De zelftwijfel blijft, altijd”, zei je in de Volkskrant.
“Tja, dat gaat gewoon nooit over. Tijdens een première zit ik niet in de bioscoop, dan ga ik wandelen. Heb ik bij Gooische Vrouwen ook gedaan. Dat wil ik allemaal niet meemaken, stel je voor dat mensen niet klappen… Nee, dat komt nooit meer goed en hoort erbij, je moet wel scherp blijven. En dit is mijn manier om dat te doen. Als je altijd blijft denken: is het goed, dan is het goed. Maar het kan niet altijd goed gaan. En je moet ook dingen proberen. Want als je dat niet doet, dan kom je niet verder.”
“Tijdens een première zit
ik niet in de bioscoop,
dan ga ik wandelen”
Wat nu? Ik las over een project waarvoor je geld hebt gekregen van het NPO-fonds.
“Ja, dat is iets waar mijn man Lex ook nog aan heeft meegeschreven, samen met Lex Passchier en Roos Ouwehand. Het speelt zich af in de Napoleontische tijd en gaat over 5 kijvende vrouwen in een kasteel die zich doodvervelen. Het wordt behoorlijk grof en er is een lange preproductietijd; de kostuums en pruiken, de acteurs, de locatie, het geld, het moet allemaal nog definitief rond worden gemaakt, dus dat gaat pas ergens in 2026 allemaal gebeuren denk ik. Ik heb daar ontzettend veel zin in, dus van mij ben je voorlopig nog niet verlost.”
Will’s Wikipedia
Will Koopman (Amsterdam, 12 oktober 1956) studeert aan de Nederlandse Filmacademie, om vervolgens jarenlang achter de schermen te werken bij films als Ik ben Joep Meloen (1981), Moord in extase (1984) en Te gek om los te lopen (1981). In 1992 besluit ze zich op het regiewerk te richten en neemt ze voor de VARA de politieserie Bureau Kruislaan voor haar rekening. Later in de jaren negentig regisseert Koopman de RTL-reeks Vrouwenvleugel, die in 1994 wordt bekroond met een Gouden Televizier-Ring, en Unit 13 (1996-1998).
Vervolgens is Koopman met enkele anderen verantwoordelijk voor de succesvolle dramaserie Baantjer (1998–2004) en in 2005 begint ze met de opnamen van Gooische Vrouwen. Op 23 oktober 2009 komt die serie ten einde omdat het steeds moeilijker wordt om de cast bij elkaar te houden. Op diezelfde avond neemt Koopman haar tweede Gouden Televizier-Ring in ontvangst.
Andere televisieseries die Will Koopman regisseert: Grijpstra & De Gier (2004-2005), Hart tegen Hard (2011), Iedereen is gek op Jack (2011–2012), Wat als? (2012), Villa Morero (2012), Komt een man bij de dokter (2012–2014), Divorce (2012–2015), Danni Lowinski (2013–2015), Love Hurts (2013), Ik ook van jou (2013), Doris (2013), De man met de hamer (2013), Gouden Bergen (2015), Familie Kruys (2015–2016), De Jacht (2016), Centraal Medisch Centrum (2016), Oogappels (2019-heden), Diepe Gronden (2022), Eén grote familie (2023–heden), PATTY (2024). Samen met schrijvers Lex Passchier en Roos Ouwehand wordt Koopman in 2023 voor Oogappels opnieuw onderscheiden met de Televizier-Ring, haar derde grote publieksprijs.
Gouden Kalf
In 2009 gaat haar eerste bioscoopfilm in première: Terug naar de kust. Daarna volgt een imposante reeks filmproducties: Gooische Vrouwen (2011), De verbouwing (2012), Assepoester: Een Modern Sprookje (2014), Gooische Vrouwen 2 (2014), Sneeuwwitje en de zeven kleine mensen (2015), De Prinses op de Erwt: Een Modern Sprookje (2016), Trots en verlangen (2016), Roodkapje: Een Modern Sprookje (2017), All You Need Is Love (2018), April, May en June (2019), Alles op tafel (2021) en Neem me mee (2023).
Tijdens het Nederlands Film Festival in 2022 wordt Will Koopman onderscheiden met het Gouden Kalf voor de Filmcultuur, sinds 1981 uitgereikt aan personen of instanties die zich op uitzonderlijke wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse filmcultuur. ‘Als icoon heeft ze vele bezoekers weten te trekken naar haar brede publieksfilms waarin de vrouw excelleert’, aldus de motivatie. Afgelopen jaar wordt ze opnieuw geëerd met de zogeheten Media Oeuvre Award, een prijs van NLZIET en Spreekbuis.
Waarom Will Koopman?
De eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Gooische Vrouwen breekt een record op Videoland. Nooit eerder kijken zoveel mensen naar een Nederlandse dramaserie in de eerste 24 uur na de release, aldus RTL dat daar helaas geen exact cijfer aan hangt. Maar hoe dan ook een mooi compliment aan regisseur/bedenker Will Koopman, die met ‘haar’ Oogappels (BNNVARA) bovendien verantwoordelijk is voor de op één na meest gestreamde serie van 2024 op NPO Start en die ook lineair steevast tussen de 1,5 en 2 miljoen kijkers scoort.
De risicovolle maar zeer geslaagde terugkeer van Gooische Vrouwen en het voortdurende succes van Oogappels, dat zijn 7e en laatste seizoen beleeft, zijn voor BM reden genoeg Will Koopman te eren als Mediapersoon van het Jaar, voor de 34e keer in de historie van dit mediavakblad. Er is geen andere regisseur die de afgelopen decennia zo’n groot stempel heeft gedrukt op Nederlands televisiedrama als zij.
Als Oogappels in 2023 de Gouden Televizier-Ring wint, constateert de Volkskrant over haar: ‘Ze zal het niet willen horen, maar ze is een bruggenbouwer van formaat. Tussen entertainment en topdrama, tussen de commerciëlen en de publieken, tussen de wereld van Ramsey Nasr en die van Linda de Mol’. En als ze in 2022 het Gouden Kalf voor de Filmcultuur ontvangt, luidt de motivatie: ‘Will Koopman heeft haar interesses, haar passies en haar humor als regisseur weten vorm te geven in films en series, die veelal vrouwelijke personages en verhaallijnen kennen, en die daarmee de harten van miljoenen, zéér verschillende Nederlanders heeft weten te veroveren. Niet alleen heeft haar oeuvre beeldbepalende karakters opgeleverd, maar ze is zelf op onnadrukkelijke wijze het icoon van succes geworden. Iemand die weet wat ze wil vertellen, die niet alleen kennis heeft van Gooische vrouwen én mannen, maar weet wat film maken voor een breed publiek betekent’. Daar hebben we helemaal niets aan toe te voegen.
Bron: BM/Jeroen te Nuijl
Foto’s: Dirk-Jan van Dijk
De serie volgt een stel vriendinnen in het Gooi, gespeeld door Linda de Mol, Tjitske Reidinga, Susan Visser en Lies Visschedijk. ITV Studios Netherlands Drama is de producent.
Scenarioschrijvers Lex Passchier en Frank Houtappels lieten eerder weten al bezig te zijn met het bedenken van ideeën voor nieuwe verhaallijnen. Ook regisseur Will Koopman hoopte op een volgend seizoen.
Wanneer de opnames voor de nieuwe seizoenen starten is nog niet bekend. De serie is te zien bij zowel Videoland als SBS6.
Smoes
