Representatie

Laatst moest ik een traan laten toen mijn dochter stond te dansen voor de tv bij Kinderen voor Kinderen. Niet omdat het een zielig liedje was, maar omdat ze opgroeit in een wereld waarin diversiteit zichtbaar en vanzelfsprekend is. En dat raakt me.
Als kind ervaarde ik de baan die ik nu heb nooit als bereikbaar. Presentator zijn bij een actualiteitenprogramma, dat hoorde bij een wereld waar ik naar keek, niet bij een wereld waar ik deel van uitmaakte. Dat gevoel zegt alles over hoe krachtig beelden zijn. Ze vormen niet alleen hoe je naar de wereld kijkt, maar ook hoe je jezelf daarin ziet.

Jaren later sta ik zelf voor de camera. En ook nu zie ik waar de mediawereld nog stappen kan zetten. Op tv is steeds meer representatie zichtbaar, maar op redacties niet altijd. Terwijl diversiteit op de werkvloer geen vinkje op een lijst is.
Als de samenstelling van een redactie verandert, veranderen de verhalen mee. Ze sluiten beter aan bij de volle breedte van de samenleving, verruimen de blik op wat ‘normaal’ is en zorgen voor journalistiek die representatiever én relevanter is. 

Dat ik daar nu zelf aan mag bijdragen, voelt soms nog onwerkelijk. Maar vooral: als een grote verantwoordelijkheid.

Whitney Janssen
Journalist en presentator van de live explainer bij EenVandaag

Foto: Nico Kroon