Journaal
Journaal. Dat heeft voor mij altijd iets magisch. Als kind keek ik daar al met grote ogen naar. Helden waren het, de nieuwslezers die de wereld in de woonkamer brachten. Al had ik toen nog niet helemaal door hoe groot en ingewikkeld die eigenlijk was.
Terugdenkend zie ik mij nog in de woonkamer zitten, rustig voor de tv die in de hoek, aandachtig luisterend naar woorden als ‘staking’, ‘vakbond’ en ‘wereldleider’ die voor mij niet altijd begrijpelijk waren, maar waar ik wel iets bij voelde. Thuis was het rustig, maar daarbuiten leek het allemaal te gebeuren. En nog steeds heb ik dat gevoel wanneer ik even terugdenk aan toen.
Die nieuwsgierigheid ben ik nooit kwijtgeraakt, ik sta altijd ‘aan’. Zeker met de hedendaagse technologie en een tsunami aan nieuws, alsof je niets mag missen. Maar hoe ouderwets het ook mag klinken, de journaals probeer ik nog steeds op de traditionele manier te kijken, dus om 18.00 en 20.00 uur. Heerlijk eenvoudig, geen pushberichten of livestreams.
Uiteindelijk ben ik nieuws gaan maken, gaan registreren via de camera en vervolgens heeft dit weer geleid naar het onderwijs. Wat ik leerde als kind geef ik nu door: het belang van weten wat er speelt, van kijken met aandacht en van nieuwsgierig durven zijn, maar ook hoe te verbinden met de wereld om hen heen.
Ik geloof in het goed vertellen van nieuws. Ik geniet wanneer een student ineens snapt waarom iets ertoe doet en denk dan heel even terug aan de tijd toen ik als kind voor de tv zat. Wachtend op het journaal.
Jan Anno Boonstra
Lecturer Creative Business and Communication / Exec. Matters.frl