Juist met Jens: Optocht zonder routekaart
Op papier leek dit een gouden combi: creatief brein, datajunkie, mensenmens, visionair, je kent het wel. Als je het teamprofiel las, zou je denken dat ze de Champions League van samenwerking speelden. Maar zodra ik ze aan tafel had, dacht ik eerder: “Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?”
Ze werkten zogenaamd aan hetzelfde doel, maar spraken verschillende talen, bewandelden elk hun eigen pad, en niemand leek te weten waar de finish lag. Als dit een tv-programma was geweest, had je gevreesd voor Angela de Jong.
Ik vroeg wat volgens hen het doel van hun afdeling was. En eerlijk is eerlijk: het antwoord was verrassend eensgezind. Iets met groei, impact, klanten blij maken, dat werk. Maar zodra ik vroeg hoe ze dat doel dan wilden bereiken, was het alsof ik 7 verschillende pitches hoorde. Alsof je met z’n allen op weg bent naar Rome, maar de een pakt de trein, de ander de step en weer iemand anders blijkt op Schiphol te staan.
Zodra je gaat
groeien, sluipt
er iets gevaarlijks
in: vaagheid
En weet je? Dit is zó herkenbaar. Zeker in onze creatieve broadcastwereld. Zolang je net begonnen bent (met korte lijntjes, iedereen aan de keukentafel en alles hands-on), dan weet iedereen precies wat de bedoeling is. Dan bouw je samen aan iets moois. Maar zodra je gaat groeien, de eerste mensen je team verlaten en je nieuwe mensen aan moet nemen, processen inricht en hopelijk ook successen boekt, dan sluipt er iets gevaarlijks in: vaagheid.
De missie vervaagt. De ‘zo doen we dat altijd’-structuur is weg, maar er komt niks helders voor terug. Nieuwe mensen brengen nieuwe werkwijzen mee, oude rotten blijven hangen in het verleden, en ergens in die chaos moeten jullie ‘als team’ blijven functioneren. Spoiler: dat gebeurt dus niet vanzelf.
Bij dat team waar ik zat, zijn we terug naar af gegaan. Geen vage kreten meer, maar gewoon: wat is het doel? Hoe ziet het eruit als we dat bereikt hebben? Welke taken horen daarbij? En, misschien nog wel belangrijker, bij wie horen die taken?
Eerst de leidinggevende aan het woord. Want als die al niet weet wat de finishlijn is, dan rennen we allemaal voor niks. Daarna met het hele team: wie doet wat, waarom en ook: wat doe je níét meer? En toen gebeurde er iets magisch. Oké, geen violen en confetti, maar wel rust. Begrip. Focus. Mensen begonnen elkaar aan te kijken met zo’n blik van: ‘Ohhh, dus dát is wat we samen kunnen bijdragen aan ons doel’. En plots werd samenwerken ook echt… samenwerken.
Eerlijk is eerlijk, je hoeft het niet over alles eens te zijn in een team. Verschillende perspectieven zijn goud waard. Maar zonder een gezamenlijk doel, duidelijke afspraken en heldere rollen, wordt het chaos met een sausje van goede bedoelingen. Dus: wil je als (broadcast)bedrijf blijven presteren, ook als de honeymoon-jaren achter je liggen? Stop met hopen dat het teamgevoel vanzelf terugkomt.
Zorg voor richting. Geef kaders. En maak van een groep individuen weer een team met een missie. Want anders heb je misschien goud in handen, maar spoelt het gewoon door de goot.
Jens Timmermans
Jens Timmermans werkte aan de creatieve, technische en zakelijke kant van de radio. Nu helpt hij als oprichter van Met Jens bedrijven met leiderschap en teamontwikkeling.
