Dennis Cornelisse en NL Film gaan ver terug; hij zat er al toen de N en L nog voor Nijenhuis en (De) Levita stonden. Als gedelegeerd producent had hij het met producent Sabine Brian erover gehad dat 2025 een mooi jaar zou zijn om het stokje van haar over te nemen.

Cornelisse: “Dat werd dus iets eerder. Bedrijfsmatig hadden we het met Alex Doff, Mariette Plasmans en Tom Sebus snel op de rit, maar creatief stonden we voor een uitdaging. In de afgelopen tijd van schaarste waarin goede, ervaren creatieven zich snel lieten verleiden door de grote streamers was het moeilijk om de juiste creative te vinden.”

Junior Creative Claire Zhou groeide door als creative producer en acteur Jochum ten Haaf versterkte het team als head of development. Daarnaast was Cornelisse al sinds de zomer van 2022 in gesprek met regisseur Anne de Clercq. Het kostte hem bijna een jaar om haar over te halen en het team compleet te maken.

De Clercq: “Dennis en ik hadden meteen een goede klik en het sprak me aan dat er echt een frisse wind zou waaien. Maar het is nogal een overstap van freelancen naar loondienst. Wat zou een overstap voor mij als regisseur betekenen? Want wat ik het liefst doe, is op de set staan. Nu heb ik het beste van beide werelden, want ik regisseer nog steeds, maar ben ook betrokken bij projecten van anderen. Ik begeleid ze, of lees met ze mee, ik trek makers aan, of we doen het samen. Als ik zelf regisseer, vorm ik het project naar iets waarin míjn hart en ziel zit. Nu luister ik nog beter naar het gevoel en de ideeën van anderen. Dat vind ik ontzettend leuk om te doen. Per project, maar ook voor het grote plaatje: wat willen we als NL Film uitstralen? Wat willen we maken? En hoe kleuren we dat in? Met welke projecten en welke makers?”

Maker of directeur?
Cornelisse: “Ik heb een vrij natuurlijke weg van geleidelijkheid bewandeld. Van assistent-productieleider tot gelegeerd producent. Ik kijk al vijftien jaar mee hoe het bedrijf werkt, hoe mijn voorgangers werkten. Van Sabine Brian leerde ik hoe je op hoog niveau kunt produceren en met Kaja Wolffers liep ik aan de creatieve kant veel mee en breidde ik hierin mijn netwerk uit. Wat ik goed vond, neem ik me mee en waar ik denk dat het anders kan, doe ik dat.”

De Clercq: “Ik heb af en toe nog wel wat vragen over zaken waarmee ik als regisseur niets te maken had. Nu merk ik pas hoe minimaal de knowhow van een maker is op zakelijk gebied. Als regisseur wil je voor het beste resultaat gaan, no matter what. Maar je ziet het niet van de kant van een producent. Het is zo erg dat ik nu denk: oeh, wat was ik een pain in the ass. Maar goed, ik neem ook weer juist míjn knowhow binnen het maakproces mee naar de directie.”

“Het is zo erg dat
ik nu denk: oeh,
wat was ik een
pain in the ass”

Cornelisse: “Dat wij uit het veld komen en die kant goed snappen, is juist onze kracht. Wij weten wat makers voelen en willen als ze hier komen. En tijdens het productieproces snappen wij ook wanneer iets bijgestuurd moet worden en wanneer we mensen hun gang kunnen laten gaan. Dat heeft volgens mij niet elke producent. Het is daarom ook goed voor NL Film dat Anne blijft máken. Dat begint al bij het pitchen. We zijn ons ervan bewust dat we tegenwoordig niet alleen een goed idee moeten verkopen, maar een heel pakket. Het helpt als een idee bij Anne vandaan komt, als er een goede schrijver op zit en Anne als regisseur. En Anne heeft goede contacten. Dat met een goeie onderbouwing – het liefst gestaafd met data – levert in onze ogen het beste pakket op. Uiteindelijk moeten de commissioning editors het ook weer pitchen bij hun directie.

Uniek
De Clercq: “Dennis zet mensen in hun kracht. Het is fijn om met hem te werken. Hij heeft nul ego en straalt geen enkele hiërarchie uit. Dat is vrij uniek voor een producent.”

Cornelisse: “Toen ik deze functie aannam, vroeg ik mezelf af: maar moet ik me nu dan ook profileren als sommige producenten die ik ken? Maar ik kwam er al vrij snel achter dat ik gewoon bij mezelf moet blijven. Ik hou wel van concurrentie, maar tegelijkertijd vind ik het ook leuk om co-producties te zoeken om tot een beter product te komen. Een goed voorbeeld hiervan is de recente samenwerking met Studio Freek voor een nieuwe jeugdserie. Mijn ambitie is om nieuw leiderschap te tonen. Mensen te motiveren en inspireren. Samen groeien en ontwikkelen en aandacht voor elkaar te hebben. Zo bereiken we het doel dat we voor ogen hebben; de beste en leukste productiemaatschappij van Nederland zijn.”

“Ons merk is sterk. NL Film heeft altijd op hoog niveau geproduceerd en dat blijven we doen. We continueren de succesvolle projecten, borduren daarop voort. En we voegen een extra vleugje NL toe. Want níets anders doen, werkt volgens mij niet. Die extra dimensie brengt Anne. Vooral met inhoudelijke en creatieve vertaalslagen en projecten voor een groot publiek, maar met betekenis.”

De Clercq: “Met een maatschappelijke urgentie. En ook inspelend op waar vraag naar is. En op dit moment is er behoefte aan sterke vrouwelijke hoofdrollen.”

Gelachen
Cornelisse: “Maar inspelen op de vraag doet natuurlijk iedere producent. Alleen niet iedere producent heeft zo’n diverse, creatieve room met Anne, vanuit haar regie, Jochum vanuit zijn acteursachtergrond en Claire die nog meer op het nieuwe maken zit.”

De Clercq: “Laten we ook niet vergeten dat we het belangrijk vinden dat er gelachen mag worden. Dat er lucht in het team zit en energie. Dat keiharde hebben wij allemaal niet. Dat is belangrijk op de werkvloer én op kantoor. Waar ook de focus weer heel belangrijk is. Toen ik hier begon, lagen er honderd ideeën die alle kanten op gingen. Dus het eerste wat ik deed, was al die ideeën lezen, focus aanbrengen en terugbrengen naar twintig stuks die leuk genoeg zijn en binnen de positionering van NL Film passen.”

Cornelisse: “Van oudsher willen producenten altijd zoveel mogelijk ballen in de lucht houden, zoveel mogelijk projecten in ontwikkeling hebben. Dat is echt typisch iets wat wij niet meer willen. Alleen als je passie en focus op een project hebt, dan verkoop je het. We vinden het belangrijk om trouw te zijn aan onze makers en hen zoveel als we kunnen te faciliteren. In plaats van rammen, afvinken en door naar het volgende project, voorzie ik een tijd waarin je waardevoller met je makers moet omgaan. Om ze voor je te behouden, maar ook om ervoor te zorgen dat je het allerbeste product oplevert.”

“Het is onze ambitie
om meer Europees
samen te werken”

Cornelisse: “In november was ik op een exchange van Banijay – die zo’n 120 productiehuizen onder zich heeft – in Stockholm met collega-producenten van series als Peaky Blinders, Broadchurch, The Bridge en Dark. Wij kunnen veel van hen leren, maar tegelijkertijd kunnen we ook goed met ze samenwerken. Het is onze ambitie om meer Europees samen te werken en daar krijgen we binnen Banijay ruimte voor. Door het netwerk, maar ook door fondsen die we kunnen aanspreken als we met elkaar ontwikkelen. De kleinere landen voelen dat het steeds ingewikkelder wordt om grote projecten van de grond te krijgen. Dat betekent dat we meer moeten samenwerken om voldoende financiering bij elkaar te krijgen. Het is niet altijd makkelijk om met andere landen samen te werken, want uiteindelijk zijn wij als Nederland toch een kleine speler. Maar met de Duitsers, Belgen, Fransen, Spanjaarden en de Nordics hebben we goeie contacten en voorzien we een aantal mooie co-producties in de toekomst.”

Experimenteren
Cornelisse: “Dus onze internationale ambities zijn groter dan ooit en we varen onze eigen koers in Nederland. We experimenteren bijvoorbeeld met onze NPO-webserie Multiplayer – over jongeren die een bijbaantje hebben in een gamewinkel – met AI-mogelijkheden en andere manieren om efficiënter te produceren. Je verdiepen in AI en haar mogelijkheden kost veel tijd, maar levert op den duur ook veel op. Inmiddels scheelt het ook tijd; met een in veel landen verkochte serie als De Regels van Floor is bijvoorbeeld alleen al de mogelijkheid voor dubben geweldig. Met één druk op de knop praat Floor Chinees. Ik denk dat we deze ontwikkelingen vooral als een kans moeten zien.”

De Clercq: “Maar het blijft er altijd naast bestaan, want met AI zul je nooit het hart raken. Nog niet in ieder geval. Dus ik ben er niet bang voor, ik ben er eerder nieuwsgierig naar. Daarom proberen we ook bijvoorbeeld jonge talentvolle art directors aan te trekken die out of the box kunnen denken. Daarvoor moet je niet bij de traditionele garde zijn. Dus wat dat betreft verrijken de nieuwe ontwikkelingen ons alleen maar.”

Cornelisse: “We hebben nu een pitch lopen die vraagt om een writers room met jonge vrouwelijke schrijvers. Daarvoor zetten we een writers camp op, waarbij zo’n tien jonge schrijvers onder leiding van Anne en een hoofdschrijver aan de slag gaan. Dit soort initiatieven is echt nodig.”

Spagaat
De Clercq: “Want je komt er als jongere gewoon helemaal niet meer tussen. Idioot, want er loopt zoveel talent rond. Het zal een soort angst zijn bij de makers en opdrachtgevers. Vooral omdat er vaak druk op producties staat: we moeten vaak snel leveren, dus snel teams vormen. Dan neem je liever geen risico. Dat begrijp ik wel, maar juist als je die twee werelden samenbrengt, maakt het je beter.”

Cornelisse: “Het is echt een spagaat. De markt grijpt al snel terug naar de grote schrijvers en regisseurs. Wij proberen met onze sequels naast de grote namen jong talent te zetten die op hun beurt weer van een Diederik van Rooijen of Bobby Boermans kunnen leren. En we zijn nog altijd op zoek naar een nieuwe SpangaS, waarop we stevige heads of department zetten voor de nodige structuur, maar waar juist ook nieuwe mensen kunnen worden begeleid en opgeleid. Het is jammer dat er steeds minder ruimte voor dit soort series is. Daarom willen we een webserie als Multiplayer, wat ons eigenlijk geld kost, toch maken. Begin 2024 maken we ook twee kleinere bioscoopfilms, die je niet zo snel zou verwachten van NL Film. Daar kunnen we jonge makers op laten werken die zo de stap kunnen maken van serie naar film. Dus ja: we maken die grote publieksfilm. En ja: we maken high-end dramaseries zoals Anoniem en Het Gouden Uur. En ja: we maken een serviceproductie als Van der Valk, maar we proberen ook producties te maken, waarbij we talent kunnen inbrengen voor de toekomst.”

Ook in de maak of in ontwikkeling
Escape from Albatros: Maatschappijkritische en zwart-komische jeugdserie – geschreven door Tamara Bos – over het jaar 2040 i.o.v KRO-NCRV.
Costa de serie: Acht keer 25 minuten voor Netflix. Vervolg op de hitfilm uit 2022.
Van der Valk: Seizoen 4. Over een Engelse rechercheur die misdaden in Amsterdam oplost.
Neem me mee: Roadmovie van Will Koopman met Jeroen Krabbé, René Soutendijk, Olga Zuiderhoek, Helen Kamperveen en Geert de Jong. André van Duin schrijft en zingt de titelsong.
Triq Salama: Komische roadmovie over een Marokkaanse familie, en tevens het regiedebuut van Najib Amhali.
De Freek tapes: Serie à la The Wonder Years over de negenjarige Freek Vonk.
Pension de Bontekoe: Sitcom over de eerste arbeidsmigranten, bedacht en geregisseerd door Najib Amhali.
Uit liefde: Grote publieksfilm geschreven door Frank Houtappels en geregisseerd door Anne Clercq, een ‘ongemakfilm’ over twee stellen, waarvan een van de vrouwen een nier nodig heeft en haar man niet meteen ja zegt.
Anoniem: Seizoen 2. Een serie geschreven en deels geregisseerd door Diederik van Rooijen in opdracht van NPO en BNNVARA.

Bron: BM
Foto’s: Roland J. Reinders