Article header image
Article header image

Vakvrouw Carrie ten Napel kiest eigen weg

Geïnterviewd worden vindt ze niet vervelend. Maar de laatste tijd gaf ze wel érg veel interviews. En dus vroeg ze ‘haar’ persvoorlichter bij Omroep MAX of ze niet even pas op de plaats moest maken. “Anders ben ik elke week over mezelf aan het praten en dat is toch al zo ongemakkelijk. En dan zie je mijn hoofd elke maand in een ander blad.”

Logisch dat Ten Napel daar niet op zit te wachten, want bekend worden, was nooit haar ambitie. De sportjournalistiek ingaan wél. Al van kleins af aan. “Ik ging zo vaak met mijn vader (sportcommentator Evert ten Napel, red.) mee naar voetbalwedstrijden, dat ik dat al snel interessant vond. Meekijken in de regiewagen, op de commentaarpositie of in de perskamer. In elk geval op de achtergrond. Ik voelde: dit lijkt me heel leuk.”

Op haar vijftiende werd ze presentator van een radioprogramma voor jongeren bij de Harderwijkse lokale omroep. Ze vroeg aan een vriendin of die mee wilde doen. “Ik was te schijterig om het alleen te doen. Dat vond ik veel te spannend. Maar aan de andere kant regelde ik dan wel dat we Tom Egbers konden interviewen in de studio’s van Studio Sport. Ik zorgde ervoor dat ik goed beslagen ten ijs kwam. Wilde niet op mijn bek gaan, bereidde me goed voor. Maakte ik een foutje, dan kon ik daar echt van slag van zijn. Ik was nogal faalangstig.”

Te pittig
Met zo’n duidelijke ambitie leek het vanzelfsprekend dat Ten Napel naar de School voor Journalistiek zou gaan. “Toen ik van de basisschool afkwam, wist ik al dat ik Journalistiek wilde studeren. Maar omdat ik mijn citotoets heel slecht had gemaakt, kreeg ik lbo-advies, maar ik moest havo hebben voor de School voor Journalistiek. Mijn ouders hebben mij op die middelbare school geluld: ‘Ze heeft die cito slecht gemaakt, maar ze kán het wel.’ Vervolgens heb ik keihard gewerkt en haalde de havo. Allemaal omdat ik naar de School voor Journalistiek wilde.”

Maar dat liep even anders… Haar vader was uitgenodigd voor een panelgesprek tijdens de open dag van de School voor Journalistiek in Zwolle en Ten Napel mocht mee. Veel studenten kwamen net terug van een kamp waar ze vooral bier hadden gedronken. Sommigen konden niet meer op hun benen staan. “Het was een zootje. Ik was pas zestien en mijn vader zag het echt niet zitten dat ik naar die school zou gaan. Ook mijn docenten op de havo vonden het niets voor mij. Ze hadden het gevoel dat het te pittig zou zijn. Ik legde me erbij neer. En ik vond reizen ook leuk, dus toen mijn vriendinnen een toeristische opleiding gingen volgen, dacht ik: dan ga ik toch gezellig mee! Toen ik klaar was, was ik pas negentien en dacht: wat nu? Want ik voelde ook wel dat het toerisme niet mijn ding was.”

“Ik haatte het als mensen zeiden dat ik een kruiwagen had”

Inmiddels was Ten Napel van Harderwijk naar Enschede verhuisd. Na haar opleiding besloot ze daarom te solliciteren bij TV Oost. “Ik begon daar op zaterdag, als bijbaantje. Wilde mijn eigen weg bewandelen. Los van m’n vader. Ik haatte het als mensen zeiden dat ik een kruiwagen had. Ik heb altijd mijn mond gehouden, gekeken en mijn kansen gepakt.”

Kuiken
“Soms zie ik stagiaires binnenkomen die al zoveel willen. Zij hebben het idee dat ze al reportages gaan maken, interviews doen en het liefst willen ze ook al presenteren. Dan denk ik: je bent nog zo’n kuiken. Het werkt goed als je alle facetten van het vak doorloopt door te kijken naar ervaren journalisten. In het geval van TV Oost waren het oude rotten die de uitzendingen presenteerden. Dan liep ik schoorvoetend met mijn berichtje de studio in en hoopte maar dat het goed was. En dat was het heus niet altijd. Langzaamaan kreeg ik meer kansen. Ze hebben mij nooit het gevoel gegeven dat ik daar zat omdat ik ‘de dochter van’ was.”

In die periode reisde Ten Napel meerdere keren af naar Oostenrijk. Ze werkte daar bij Magic Mountains als activiteitenbegeleidster. ’s Winters gaf ze skiles, ‘s zomers deed ze andere sportieve activiteiten met de kinderen. En elke avond presenteerde ze entertainmentshows. “Ik woonde twee keer per jaar vier maanden in een bergdorp. Die periode is belangrijk voor mijn vorming geweest. Juist omdat ik weg was van alles en iedereen. Tot ze bij TV Oost aangaven dat ze het niet fijn vonden dat ik steeds een paar maanden bij hen werkte en dan weer vier maanden weg was. ‘Dan moet je me een baan aanbieden’, zei ik.”

Vlieguren maken
En zo geschiedde. Op haar 21e werd Ten Napel nieuws- en sportverslaggever bij TV Oost. “Ik kreeg een eigen sportprogramma en presenteerde op de radio. Even later presenteerde ik als duo – afgewisseld met andere duo’s – de dagelijkse talkshow En dan nog even dit. Ik heb daar zoveel geleerd. Vooral vlieguren maken en op elkaar vertrouwen. Ik heb er zelfvertrouwen gekregen, wist na een tijdje: ‘Ik kan dit gewoon’.”

Op haar 25e maakte ze de overstap naar Talpa waar ze voetbalverslaggeving mocht doen. Iets waarvan ze altijd had geroepen dat het haar droom was. Dat viel helaas tegen. Naar eigen zeggen misschien wel omdat ze daar continu hoorde dat ze ‘de dochter van’ was. “Voor het eerst kwam ik in het werkveld van mijn vader terecht. Ik denk dat ik mezelf druk oplegde: papa heeft zolang in dit wereldje gewerkt, nu moet ik me bewijzen. In die tijd was ik onzeker. En ik bleek die interviews langs de lijn helemaal niet zo leuk te vinden. Ik ben meer van de menselijke interviews: wat beweegt een sporter?”

Gevlucht
Ten Napel had het niet naar haar zin bij Talpa. “Ik werkte bij het dagelijkse programma NSE (Nieuws, Sport en Entertainment, red.) met gevestigde namen als Bridget en Beau. Die hadden al zoveel meer meters gemaakt. Dan voel je dat het moeilijk is om daar tussen te komen. Dat heb ik later nooit meer zo ervaren. Wellicht had dat te maken met mijn eigen ontwikkeling, maar ook met de druk. Je voelde aan alles dat het móest slagen. Voordat we op zender gingen, was ik al kapot door alle pilots die we hadden gedraaid tot diep in de nacht.”

“Voordat we op zender gingen, was ik al kapot door alle pilots die we hadden gedraaid tot diep in de nacht”

Tijdens haar werkzame periode bij Talpa heeft Ten Napel meerdere keren gedacht dat haar vader en oud-docenten misschien wel gelijk hadden. Dat ze inderdaad te soft was voor de voetbal- en tv-wereld. “Dat spookte wel door m’n hoofd, ja. Na anderhalf jaar ging ik weg. Misschien ben ik wel gevlucht. Op een zaterdagavond reed ik terug van FC Twente en dacht: ben ik nou gelukkig? Nee, ik zag mezelf dit niet nóg een paar maanden doen.”

“Ik belde mijn schoonzusje (de zus van Carrie’s toenmalige vriend, red.). Haar relatie was net uit en ze was niet happy in haar werk: ‘Heb je zin om naar Australië te gaan?’ Die maandag zegden we beiden onze baan op en twee weken later zaten we in het vliegtuig. We zijn drie maanden weggebleven. Vrij rigoureus. Ik denk weleens: wat als ik was gebleven? Aan de andere kant: een paar maanden later ging de tv-zender van Talpa toch ter ziele.”

Omroep MAX
In de zomer van 2013 richtte FOX Nederland de pijlen op Ten Napel. “Sport blijft altijd in mijn hart. En ik wist: Car, je kunt er ook op jouw manier wat van maken. Je hoeft er niet per se analyses op los te laten zoals veel mannelijke collega’s dat doen. Als ik zag dat een coach op de bank praatte met reservespelers of als ie een speler uit het veld bij zich riep, vroeg ik daarna: ‘Wat zei je tegen die jongens? En hoe coachte je die speler?’”

Twee jaar later belde Jan Slagter: of Carrie Hallo Nederland, een dagelijks tv-programma, wilde presenteren. “Ik dacht: grappig, Omroep MAX. Dat had ik totaal niet zien aankomen. Vooral niet gezien mijn leeftijd, haha. Dat ik daarheen ging, heeft heel wat wenkbrauwen doen fronzen. Het leuke was dat ik toen veel Editie NL keek, dus ik zag Jeroen Latijnhouwers – die mijn co-host zou worden – al vaak presenteren. Ik vond het tof om samen met hem dat avontuur aan te gaan.” Vervolgens werd ze ook een van de presentatoren van De Perstribune op Radio 1 en medepresentator bij Droomhuis Gezocht.

Foute date
Eind vorig jaar diende zich Op1 aan. Toen er over ‘de nieuwe talkshow’ werd gesproken, vroeg Ten Napel zich af of MAX ook een koppel zou aandragen. “Want het leek me leuk om zo’n kans te krijgen. Ik zal dan ook nooit vergeten dat Jan na een uitzending van Tijd voor MAX zei: ‘Ten Napel, even meekomen.’ Ik liep achter ‘m aan en we bleven staan in het decor van Met het Mes op Tafel. ‘Ga even zitten’, zei ie. Hij bleef staan, typisch Jan: ‘Je hebt gehoord van de duo’s. Ik zit erover te denken om jou aan te dragen. Zie je dat zitten?’ Hij zei nog niet met wie. Ik: ‘Jeetje, ja ik denk het wel. Dat lijkt me heel tof.’ Jan: ‘Je hoort nog wel wat, dan komt er een screentest en gaan we kijken of het wat wordt.’ Hij had ook gezegd dat ik er – behalve met mijn vriend en familie – met niemand over mocht praten.”

“Het was best een groot ding toen. Syb (Sybrand Niessen, red.) keek me lachend aan toen ik onze studio weer binnen liep: ‘Leuk hè, kleintje?’ Zo noemt ie me. Jan had het Syb in vertrouwen al verteld. Later appte Jan: ‘Ik koppel je aan Charles Groenhuijsen.’ Charles en ik belden en spraken af na een Perstribune-uitzending bij Hotel De Witte Bergen. Hij appte: ‘Ik zit bij het raam.’ Alsof het zo’n foute date was, haha. Ik: ‘Heb je een roos tussen je tanden?’ Grappig, want we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Die middag hadden we een goed gesprek. De volgende dag kregen we een line-up en wat informatie. Dinsdag deden we de screentest en zaterdag hoorden we dat we waren uitgekozen. Voordat we onze eerste uitzending presenteerden, hadden we welgeteld twee keer naast elkaar gezeten.”

“Ik vind dat je elkaar moet steunen. Zo heb ik Giovanca gebeld toen ze zoveel kritiek kreeg”

Ten Napel kijkt, betrokken als ze is, bijna elke avond naar Op1. “Het grappige was: de eerste weken was ik zenuwachtiger voor de anderen dan voor mezelf. Zat ik op de bank te hopen: als het maar goed gaat. Omdat je soms een bepaalde spanning ziet. Of je merkt dat ze nog op elkaar ingespeeld moeten raken. Als het wél goed ging, was ik echt blij. Ik vind dat je elkaar moet steunen. Zo heb ik Giovanca gebeld toen ze zoveel kritiek kreeg. Ik had echt met haar te doen. Zei: ‘Blijf bij jezelf. Laat je niet onzeker maken.’ Want je zag dat ze onzeker werd van al die kritiek. Ik appte later: ‘Ik hoop dat je goed gecoacht wordt en als je wil sparren, bel me.’ Ik vind Giovanca goed in de menselijke dingen.”

Dat lieve meisje
Heeft Ten Napel, nu dit zo goed gaat, de overtuiging dat ze in haar eentje een talkshow zou kunnen presenteren? “Dat zou ik zeker leuk vinden! Als het op mijn pad komt, ga ik het niet uit de weg. Maar het is niet zo dat mijn leven pas geslaagd is als ik in mijn eentje een talkshow mag doen. Het lijkt me overigens loodzwaar om een dagelijkse show te presenteren. Ik weet niet of ik dat in deze fase van mijn leven moet willen, met twee kleine kindjes.”

Carrie ten Napel

Hoewel de Op1-presentatrice overtuigd is van haar capaciteiten, vindt ze dat ze sterker kan worden in politieke gesprekken. “Politici beginnen te praten en houden niet meer op. Ik vind het moeilijk om dat te sturen. Daarin mag ik pittiger zijn. Ik ben dan toch weer dat lieve meisje. Ik kan zeker een kritische vraag stellen, maar moet ‘m wel vóelen. Eva (Jinek, red.) is daar goed in, die kan de beuk erin gooien, waardoor iemand niet zomaar wegkomt. Dat wegkomen, gaat bij mij makkelijker. Charles en ik zijn allebei positief ingesteld en geven mensen de ruimte. Dat is ook de kritiek die wel weleens krijgen. Daarin moeten we ons ontwikkelen zonder dat we onszelf verliezen.”

Slaap nauwelijks
De dag voor het interview hoorde Ten Napel dat ze genomineerd was voor de Televizier-Ring (er zijn 25 presentatrices genomineerd, red.). “Toen ik mijn naam en foto tussen Linda de Mol, Chantal Janzen en andere gevestigde presentatrices zag staan, was ik best trots! Ik maak me overigens geen illusies – denk echt niet dat ik bij de laatste drie kom – maar het is toch een soort eer dat ik nu gezien word. Tijdens de start van Op1 verbaasde ik me soms over mensen die zeiden: ‘Waar komt die ineens vandaan?’ Ik dacht: what the f…? Ik ben al vanaf mijn negentiende bezig! Kennelijk heb ik nooit zo’n groot podium gehad als nu.”

Alhoewel Ten Napel niet iemand is die haar carrière al heeft uitgestippeld en die bepaalde doelen nastreeft op werkgebied, staan er zeker nog dingen op haar verlanglijstje. “Iets met sport, op mijn manier. En mijn moeder zei laatst: ‘Die programma’s die Anita Witzier maakt, zoals Memories en Anita wordt opgenomen zie ik jou ook wel doen.’ Ze heeft gelijk: het lijkt me tof om een programma te maken waarbij ik meer tijd heb voor menselijke gesprekken. In welke vorm weet ik niet, maar een programma waarbij je al wandelend, fietsend of op locatie een goed gesprek kunt hebben. Als het kan, zou ik daarin graag een andere kant van de maatschappij willen laten zien.”

En dan zonder de faalangst van vroeger. “Haha, zeker. Ik ben losser geworden en vertrouw meer op mezelf. Ik weet wat mijn sterke punten én valkuilen zijn. Maar ik slaap nog steeds nauwelijks na een uitzending. Puur van de adrenaline. Alles gaat meerdere keren door m’n kop: had ik daar niet op in moeten gaan? Waarom heb ik dat onderwerp laten liggen? Ach, het kan altijd beter, maar als ik terugkijk naar wat ik tot nu toe allemaal heb bereikt, denk ik: Car, dat heb je met je harde werken toch mooi voor elkaar gekregen!”

Bron: BM/Thea Tijssen
Foto’s: Wessel de Groot/Omroep MAX

Bericht delen
Article header image
Article header image

NPO schrapt Hallo Nederland

Dat heeft presentator Jeroen Latijnhouwers gemeld in het programma Keur in de Middag.

Hallo Nederland trekt elke werkdag iets meer dan 100.000 kijkers en dat is wel erg weinig voor een nieuwsprogramma. “Het is ook geen gelukkig tijdstip, half zeven op NPO 2. Dan zit je en met Editie NL en met EenVandaag als grote concurrent”, zegt Latijnhouwers.

Hallo Nederland stopt in december. Het contract van Latijnhouwers loopt nog tot mei 2019. Hij verwacht dat MAX hem nog wat andere klussen geeft tot die tijd.

Bron: BM

Bericht delen
Article header image
Article header image

Carrie ten Napel presenteert De Perstribune

Carrie ten Napel neemt de plaats in van Govert van Brakel die vorige maand afscheid nam van de radio. Sinds 2014 presenteert Ten Napel televisieprogramma’s bij MAX, waaronder Hallo Nederland en onlangs het Skûtsje Journaal.

Carrie ten Napel kijkt uit naar de komende radiozondagen: “Sport en media zijn de twee werelden waarin ik ben opgegroeid en waarin ik nog steeds leef en werk. Als sportverslaggeefster luisterde ik in de auto onderweg naar wedstrijden al naar De Perstribune. Dat ik het nu samen met Margreet mag gaan presenteren vind ik niet alleen een eer, maar ook heel erg leuk.”

In de eerste, vernieuwde De Perstribune ontvangen Reijntjes en Ten Napel aanstaande zondag vanaf 12.00 uur op NPO Radio 1 onder meer programmamaker Fons de Poel. Hij werkte lang voor Brandpunt en Netwerk en maakte onder meer Het Gevoel van de Vierdaagse. Voor Omroep MAX maakte De Poel de tiendelige portretreeks Door Andere Ogen, waarvan het eerste deel (over Wesley Sneijder) komende maandag te zien is.

Bron: Omroep MAX/BM

Bericht delen