Haar swingende loopbaan ligt bezaaid met valkuilen van zeldzame ziektes, maar Angelique – die in 2013 de Marconi Award won in de categorie ‘Aanstormend Talent’ – is een optimist. Over intuïtie, zingeving (“Alles heeft een reden”) en liefde voor muziek.
ITP. Endometriose. Cavernoom. Geen gezellige woorden die bij het leven van een 34-jarige vakvrouw passen, maar bij de rauwe realiteit van haar dagelijks bestaan horen. Pure pech. Die grillige vorm van slijmvliesaandoening (endometriose) of vaatmisvorming van opgehoopte aderen in de hersenen (cavernoom) trekken een wissel op lichaam én geest van de DJ die het liefst door het leven huppelt, maar steeds struikelt. Een week voor de afspraak lag Angelique Houtveen plotsklaps vier dagen in het ziekenhuis, waardoor ze haar weekendshow Angelique’s Afternoon niet kon presenteren. Angelique: “Het was voor mij niet de eerste keer dat ik even niet op zender ben. Op zichzelf kan ik dat best accepteren, maar ik vond het wel pijnlijk omdat dit al de zoveelste keer is dat ik een show mis omdat mijn lichaam niet meewerkt.”
In je podcast serie Angelique Voice Notes ben je heel open over die ziekenhuisopname.
“Klopt. Ik had zo’n buikpijn. Vorig jaar ben ik geopereerd aan endometriose, een aandoening waarbij slijmvlies zich op ongewenste plekken nestelt. Bij de darmen en eierstokken. Heftige pijnscheuten. Na meerdere scans en een MRI kwamen ze erachter dat het in mijn hele buik zat. Tijdens een zeven uur durende operatie is dat weggesneden. De kans is minimaal dat het terugkomt, maar dat slijmvlies is zo dun dat als er ‘iets’ is blijven zitten het zich opnieuw kan nestelen. Sommige mensen met deze aandoening hebben amper last. Goed en gezond eten helpt voor mij qua pijn. Dat doe ik dus ook. En ik slik hormonen die het ongesteld worden onderdrukt. Als ik nog zwanger wil worden, moet ik stoppen met hormonen en hopen dat het snel lukt.”
Pittig!
“Ja, terwijl ik 2020 na ook al een moeizaam 2019 juist fris en vol energie was begonnen.”
Voor Angelique’s Afternoon, zaterdag- en zondagmiddag van 16.00 tot 19.00 uur, werk je naar jouw werkweekend toe. Schets eens hoe jij dat programma prepareert.
“Maandag en dinsdag is mijn weekend, woensdag is deejay-overleg: nu tune ik in op Zoom. Vanaf donderdag ga ik met ‘mijn team’ zitten, bestaande uit een producer, eindredacteur en een stagiair. Bij 3FM kunnen we via free choices gelukkig ook muzikaal zelf nog twee keuzes maken qua nieuwe muziek, naast eigen classics en item-platen, zodat ik mijn muziekstijl toch wel kan laten doorklinken. Zo heb ik een item over liedjes met een koor, plus ‘het ondergeschoven plaatje’. Ik laat ruimte open voor verzoeken van luisteraars en dat lijstje gaat naar de muzieksamensteller. Verder bespreken we de items en interviews. Op vrijdag staat het in de steigers.”
Wat voor sfeer wil jij met Angeliques Afternoon uitstralen?
“Het is weekend: 16.00 uur. We gaan langzaam naar de avond toe. Ik wil dat de luisteraar ‘thuis komt’ bij mijn programma; ze hebben misschien de hele dag lopen stressen. Klussen, boodschappen doen, sporten en dan stemmen ze af op mij.” Diepe zucht: “Hè hè, okay, even chill. Relax. Alles mag er zijn. Rustig ademen. Ik hoop dat luisteraars dat gevoel hebben.”
Naar wie luister jij zelf graag?
“Naar mijn 3FM-collega Vera Siemons, ik vind haar stijl in Vera On Track mooi kalm, vooral als ze haar muziekvoorkeur verklaart. Ik zap sporadisch langs commerciële stations, want ik voel me verbonden met de vrijheid die ik bij de publieke omroep krijg. Ik ben radio gaan maken omdat ik muziek wil delen met mensen. Het moet dicht bij mij liggen.”
Liefde voor muziek
“Ik luister ook BBC. Vroeger volgde ik de toenmalige 3FM kanonnen Gerard Ekdom en Giel Beelen, die talent een podium bood, maar ook Stenders Late Vermaak. Bij hen proef ik de liefde voor muziek. Dat is voor mij wel een leidraad. Ook bij Roosmarijn Reijmer van VPRO’s 3voor 12 voel ik dat. Eric Corton was mijn grote inspiratiebron, helemaal toen ik als stagiaire bij BNN dingetjes mocht regelen voor Thats Live.”
Je zei in 2010 je baan op om je hart te volgen: radio maken. Denk je nog wel eens terug aan die stoere stap?
“Best vaak. Omdat die keuze mijn leven zo ingrijpend heeft veranderd. Ik weet niet of ik dat nu nog zou durven. Maar destijds kende ik geen enkele twijfel. Of angst. Het was duidelijk: ik zit hier niet op mijn plek als PR-manager en ik ga proberen radio te maken. En ik zie wel waar die droom eindigt. Ik ging van een stage bij Veronica’s V-Academy naar BNN University, specifiek voor radio. Als kind was ik al bezig met My First Sony en tijdens m’n studie maakte ik een show bij HotoTwenty, een Amsterdams internet station, waar ik met een vriendin de Sunday Soul Sistas presenteerde. Daarvoor draaide ik al plaatjes in clubs, dus die liefde voor muziek was er. Ik dacht: in mijn ideale wereld wil ik dit elke dag doen.”
Wake up call
“Mijn vader verklaarde me voor gek, maar ik heb mijn ouders ook niet gepolst wat ze ervan vonden. Het was meer een mededeling: ik ga radio maken. Al kwam ik toen ook net weer uit een periode van ziekte; zeven insults uit het niets. Aanvallen van epilepsie. Ik stond in De Melkweg en plotseling lag ik in het ziekenhuis. Ze vonden een cavernoom in mijn hoofd, een vaatmisvorming van aderen in de hersenen. Dat zit er er nog steeds, maar is stabiel. Tijd voor reflectie, maar ook wel een wake-up call. Zo sta je daar, nu lig je hier.”
Maken al die bommetjes in je lijf jou onzeker?
Denkt even na: “Nee. Het kan terugkomen. Medici zeiden ook: ‘Je moet een rustig leven leiden.’ Leuk, ben je half de twintig, wil je naar BNN-radio, reportages maken op festivals. Maar de realiteit is dat dit mij blijkbaar kan overkomen. Als het over is, dan is het over. Het is soms moeilijk om te accepteren dat je lijf niet volledig meewerkt, maar de angst dat het weer gebeurt overheerst niet. Ik leef nu juist heel bewust.”
Je hebt recent Zentijd gemaakt, een YouTube-serie en podcast over mentaal fit blijven in deze tijden van druk, onrust en stress. Complimenten over de titel. Was dit een eigen idee?
“Combinatie. Het kwam van de KRO-NCRV, maar ook uit mijn brein. In mijn podcast deel ik ook verhalen en ervaringen, maar geef ik mensen geen oefeningen mee. Tegelijkertijd zocht ik naar een vorm waarin ik oefeningen die ik zelf doe – en waarvan ik ook echt baat heb – te kunnen delen. De KRO-NCRV vroeg of ik voor een campagne het Onze Lieve Vader wilde voorlezen. Mijn eerlijke reactie was: dit is niet echt ‘mijn ding’, want ik ben niet per se christelijk – al ben ik wel gedoopt – maar zoiets moet geloofwaardig zijn. Een week later belden ze weer. Er lag al iets, waarvan zelfs al een pilot was gemaakt, wat misschien beter bij mij en de tijdgeest zou passen. Die pilot was iets te zweverig. Echt voor spiri’s. Ik wilde juist dat Zentijd toegankelijk werd. Binnen vijf weken is het uit de grond gestampt.”
In die eerste Zentijd zeg jij: “Van binnen borrelt de onrust, maar toch wil ik rust uitstralen.” Die rust heb jij gevonden dankzij een meditatieweek. Dat lijkt de rode draad in jouw werk: je blijft altijd dicht bij jezelf. Wat wil je mensen meegeven?
“Ja, jouw analyse van die rode draad klopt wel. Ik vind geloofwaardigheid belangrijk. Met een coach Karijn Breuning heb ik oefeningen voorbereid, waarvan ik weet dat ze werken. Voor mij. Pas dan kan ik het overtuigend overbrengen. Als ik twijfel, doe ik het niet. Dat is een curse of een blessing, maar anders kan ik het ook niet verkopen. Daarom voel ik me ook op mijn plek bij KRO-NCRV. Al zit dat niet zozeer in het religieuze, maar meer in sfeer, in de mensen en de kansen die ik krijg om mijn soort programma’s te maken.”
Geef en gun jij jezelf ook Zentijd?
“Ik geef het wel en ik gun het mezelf ook, maar tegelijkertijd is het lastig om die momenten op te zoeken. Zeker nu word ik min of meer gedwongen, zowel lichamelijk als geestelijk.”
Het is akelig actueel na je recente ziekenhuisopname.
“Als ik niet naar die balans zoek, voelt mijn lichaam dat meteen. Dat ben ik mezelf verplicht.”
“Zo zag ik die epilepsieaanval later als mijn wake-up call om mijn droom na te jagen”
In je podcast zoek je naar de betekenis van die ziekte. Wil je lessen leren?
“Ja, daarmee moet je wel voorzichtig zijn, maar ik wil wel lessen leren uit het leven. Alles heeft een reden. Misschien zie je die niet meteen. Zo zag ik die epilepsieaanval later als mijn wake-up call om mijn droom na te jagen. Misschien was ik anders veilig in mijn baan blijven hangen. Nu lag ik weer in het ziekenhuis en ik weet nog niet wat daar nou het nut van was… Maar dat moet ik ook accepteren. Vlak voor mijn laatste operatie hikte ik aan tegen vijf dagen op rij radio maken en op dat timeslot; ik wist niet of dit wel ‘mijn plek’ is. Ik wil ruimte hebben om verhalen te delen, maar ik durfde dat niet te zeggen. Hallo, je zit op een prestigieuze plek van 3FM! Stel ik dat zelf ter discussie? Maar na die operatie zat ik zes weken thuis en had alle tijd om eerlijk te zijn tegen mijzelf. Ik sprak die twijfel uit bij mijn eindredacteur, bij KRO-NCRV en 3FM. Opeens werd ik weer ziek, waarna de Arbodienst ook aan de bel trok: jij mag nu helemaal niet vijf dagen zo intensief werken… Toen ontstond een tijdelijke ruil tussen Herman Hofman en mij, waarin ik het weekend ging doen. Eigenlijk was dat mijn wens.”
Hoe gaat dit normaal gesproken op popfestivals? 3FM is toch het rock n roll station…
“Ik drink nu al bijna een jaar niet meer, al heeft dat dus vooral een medische reden. Maar ook daarvoor al dronk ik na de laatste act nog een spa-tje en tuf naar hotel of camping. Dan hoor ik mijn collega’s om 5 uur ‘s nachts stuiterend terugkomen, maar ben ik de volgende ochtend niet brak. Ik wil scherp zijn. Vrijdag zijn onze shows geweldig, zaterdag nog okay, maar zondag moeten sommige deejays zich echt door de dag slepen en dan liep ik er nog fris bij. Misschien mis ik ‘s nachts iets, maar ik ben ook geen twintig meer. Ha ha. Rock and roll is er in veel varianten. Met een groene thee de zon zien zakken boven een dampend festivalterrein is ook mooi.”
Podcast 80 gaat over racisme naar aanleiding van de moord op George Floyd. Denk jij na zo’n incident meteen: ik heb een onderwerp?
“Nee, maar ik heb wel een platform. Aanvankelijk wilde ik het ook laten gaan, maar toen ik reacties zag als: ‘Waar gaat dit over, dit is een man ver weg in Amerika…’ wilde ik toch iets zeggen, vooral omdat mensen de impact van racisme niet lijken te snappen. Op deze podcast heb ik heel veel reacties gehad, ook van mensen dichtbij mij die zeiden: het heeft echt mijn ogen geopend.”
Hoe ervaar jij het maakproces? Ben jij een solist of teamspeler…
“Oeps. Ik merk dat ik solo lekker werk en al snel die neiging heb, maar ik zie de meerwaarde van een team en andere inzichten. Ik kan tegen kritiek als je het goed kunt beargumenteren. Anders ben ik toch wel… eigenwijs. Maar ik reflecteer later wel. Hebben ze toch een punt? Ik luister programma’s terug met mijn eindredacteur. Vaak weet je zelf al na een interview of je iets hebt laten liggen.”
Van BNN naar NTR, het voormalige Radio 6, toen weer BNNVARA, daarna FunX en nu 3FM: hoe is die laatste stap naar KRO-NCRV gegaan: heb jij initiatief genomen of ben je benaderd?
“Ik kreeg een app van muzieksamensteller en destijds zendermanager Basyl de Groot, die ik nog kende van mijn stage bij BNN. Toevallig, weer die intuïtie, had ik net opgezegd bij FunX. Basyl zei dat in het weekend het timeslot van 6.00 tot 9.00 uur vrijkwam. Ik ging praten met KRO-NCRV, met Dave Kentie en Paul Rabbering. Dat werd een leuk, open gesprek. Een dag later was het rond.”
3FM was ooit toonaangevend, maar zit nu in een diep dal. Hoe gaan jullie terugkomen?
“We willen zeker terugkomen. Ik denk dat we nu op de goede koers zitten. We stonden een tijdje te ver van onszelf af, waaiden met alle winden mee. Muziek staat weer centraal en er is ruimte voor experimenten. Nu moeten we verder bouwen: terug naar de eigenheid. Dat eigenzinnige is er weer nu. Alleen moeten mensen dat weer gaan herkennen.”
Positie heroveren
“Het was een fout om mee te gaan in de race met hitstations als Radio 538 of Q Music. Nu hoor je nauwelijks meer overlap. Binnen 3 platen weet je echt wel dat je bij 3FM zit. We brengen muziek die veel jongeren online vinden en andere stations laten liggen. Vera interviewde girl in red, zij heeft een community van 15- en 16-jarige meisjes die allemaal lesbisch zijn en zich niet gehoord voelen. Al die meiden tunen nu in op 3FM. Die functie willen we hebben en die positie moeten we heroveren.”
“Als we dit laten liggen zijn we sukkels!”
“Roosmarijn Reijmer werkt nu weer op de muziekredactie en je merkt direct dat het aantrekt. Zij stuurt om 23.00 uur nog een mail rond met een sicke track die we ‘zeker weten’ gaan omarmen. Zij zit er bovenop, ze jaagt ons allemaal aan. Dat stimuleert. Ik had een track van Lianna La Havas en vond als we dit laten liggen zijn we sukkels! Zo zijn we veel fanatieker met muziek bezig. De nieuwe Mabel is uit. Maar, heel eerlijk, staat 3FM hiervoor? Q Music en 538 draaien het zeker ook. We zitten midden in een proces van ontdekken.”
Nieuwe luistercijfers vormen bikkelharde en voor 3FM nu pijnlijke meetmomenten. Zijn er duidelijke doelstellingen aan het terugwinnen van jullie marktpositie verbonden?
“Over marktaandeel wordt niet hardop gecommuniceerd, maar zendermanager Sharid Alles heeft dat wel voor zichzelf gedefinieerd en trekt daar uiteindelijk ook conclusies uit. Maar we zitten weer in de lift. Tien tot twaalf procent is niet meer onze ambitie. Nu zou 4 alweer goed zijn. Als je kiest voor een alternatieve route, hoef je ook geen marktleider meer te worden, want we draaien geen mainstream meer. We hebben nu ook vette pech, want 3FM profileert zich zeker in de zomer als dé festival zender en die gaan allemaal niet door. Zuur. Online gaan we wel toffe dingen doen!”
“Als je kiest voor een alternatieve route, hoef je ook geen marktleider meer te worden”
Welke opdracht krijg jij als maker mee?
“Onze opdracht is: maak radio vanuit je onderbuik. Dus…. als jij voelt dat er iets speelt in de samenleving of in jouw leven wat relevant is, deel dat dan. Na een item over de dood van George Floyd past een protestsong, want dat is mijn onderbuik. Aanvoelen.”
Houdbaarheidsdatum
“Ik denk ook wel over mijn eigen houdbaarheidsdatum na. Als ik geen aansluiting meer vind bij mijn publiek, dan voel ik mezelf verplicht om weg te gaan. Nu voel ik dat nog niet. Ik ben 34.” Lacht: “De doelgroep is opgerekt naar 18-40. Maar als ik over twee jaar denk: wat moet ik nu toch draaien? Dan geef ik mijn plek op dit platform over aan de volgende generatie. Eigenlijk wil ik dat moment liever zelf bepalen dan dat iemand anders zegt: ‘Angelique, wordt het niet eens tijd om…”
Vind jij jezelf een vakvrouw ondertussen?
“Als ik terugblik op wat ik allemaal heb gedaan, dan kan ik dat in gepaste bescheidenheid best zeggen, maar soms voelt het ook alsof ik pas net begin. Waarom ik zo gek ben op radio?
Je kunt intieme verhalen vertellen die echt binnenkomen zonder afleiding.”
Na corona breken weer nieuwe ‘oude’ tijden aan: waar verheug jij je het meest op?
“Ik wil onderzoeken of we af en toe weer een live artiest naar de studio kunnen halen. Akoestisch, mooi op de zondag. En ook dat mensen weer komen meekijken, studenten van een media-opleiding bijvoorbeeld.”
Heb jij zelf nog ambities: richting tv bijvoorbeeld?
“Televisie op zichzelf is geen ambitie. Als ik muziek of een Zentijd-achtig programma kan doen op een ander platform is dat prima. Ik zou dat misschien eens wat vaker moeten uitspreken.”
Bron: BM/Erik Klap
Foto’s: Nathan Reinds/Kim Balster